he numbers are in and they don't lo

he numbers are in and they don't look good." That was the assessment of the Josephson Institute of Ethics last October, when they conducted a survey about the moral standards of more than 20,000 middle and high school students. Almost half the young people reported stealing something from a store in the previous 12 months. In the same period, seven out of 10 cheated on an exam.
Should we be worried? Many observers say that we should. We see evidence of more antisocial behavior than ever among our youth—a sort of divorce between personal ethics and everyday behavior. Even among our most academically talented students, personal interest seems to triumph over the common good.
From across the political spectrum come calls to address the problem, as people from left, right, and center—however differently they may understand morality—recognize that building character is everyone's business. And, of course, in American society, whatever is everyone's business and involves children quickly leads us to the school.
The ideal that schools should produce people who are both smart and good has a venerable tradition in the United States. Most children in 19th century America learned their ABC's from McGuffey Readers, which were replete with stories of honesty, self-reliance, and courage. The Readers' author, William H. McGuffey, was a professor of moral philosophy at the University of Virginia. But by the early 20th century, schools were beginning to lose their comfort with such moral indoctrination. As America became a more pluralistic society, it was harder to come up with a shared notion of good behavior. Given the lack of agreement, moral education, it was argued, was best left to the individual child's family and religious institution. By the late 1970s, character development had all but disappeared as a goal of American public schools.
Several factors have swung the pendulum back in the other direction. First is the growing recognition that families and religious institutions need help. Competing with them for moral authority are peers and the mass media, which all too often lead young people in troubling directions. Schools have become necessary partners with parents in the race for a balancing influence.
Also, as educators, we have come to recognize the essential moral elements already present throughout the curriculum—especially in the literature we read, the history we discuss, the science we implement, the behaviors we model and reinforce, the relationships we develop, and the virtues we promote every day. Ignoring this moral substance in the interest of neutrality simply shirks our responsibility to educate persons whose thought has some well-reasoned content. The only real question left to us is whether we will approach the moral dimensions of the curriculum poorly or well; we cannot sidestep them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีหมายเลขของเขา และพวกเขาดูไม่ดี" ที่มีการประเมินผลของสถาบันจรรยาบรรณ Josephson เดือนตุลาคมล่าสุด เมื่อพวกเขาทำการสำรวจเกี่ยวกับมาตรฐานทางศีลธรรมของนักเรียนกลางและโรงเรียนสูงกว่า 20000 เยาวชนเกือบครึ่งรายงานขโมยจากร้านค้าใน 12 เดือน ในช่วงเวลาเดียวกัน เจ็ดจากทั้งหมด 10 โกงบนสอบเราควรกังวล ผู้สังเกตการณ์จำนวนมากบอกว่า เราควร เราเห็นร่องรอยของพฤติกรรม antisocial ยิ่งกว่าเคยในหมู่เยาวชนซึ่งเรียงลำดับการหย่าระหว่างจริยธรรมส่วนบุคคลและลักษณะการทำงานทุกวัน แม้ในหมู่นักเรียนของเราเก่งที่สุดเดิม ความสนใจดูเหมือนว่าชัยชนะเหนือดีทั่วไปจากข้ามสเปกตรัมการเมืองมาเรียกปัญหา เป็นคนจากซ้าย ขวา และศูนย์ซึ่งแตกต่างกันอย่างไรก็ตามพวกเขาอาจเข้าใจศีลธรรม — รู้จักสร้างอักขระว่าธุรกิจของทุกคน และ แน่นอน ในสังคมอเมริกัน หากเป็นธุรกิจของทุกคน และเกี่ยวข้องกับเด็กได้อย่างรวดเร็วของเราไปสู่โรงเรียนพักที่โรงเรียนควรสร้างคนดี และสมาร์ทมีประเพณีมินท์ในสหรัฐอเมริกา เด็กส่วนใหญ่ในศตวรรษที่ 19 อเมริกาเรียนของ ABC ของจาก McGuffey อ่าน ซึ่งเต็มไปด้วยเรื่องราวของความซื่อสัตย์ การพึ่งพาตนเอง และความกล้าหาญ ผู้เขียนของผู้อ่าน William H. McGuffey เป็นศาสตราจารย์ทางปรัชญาศีลธรรมที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย แต่ ด้วยช่วงต้นศตวรรษที่ 20 โรงเรียนได้เริ่มสูญเสียความสะดวกสบายเช่น indoctrination คุณธรรม อเมริกาเป็น สังคม pluralistic มาก ได้หนักมากับแนวคิดร่วมของการทำงานที่ดี ให้ขาดข้อตกลง การศึกษาคุณธรรม มันถูกโต้เถียง ซ้ายสุดของเด็กแต่ละครอบครัวและสถาบันทางศาสนา โดยปลายทศวรรษที่ 1970 พัฒนาอักขระแต่หายเป็นเป้าหมายของโรงเรียนอเมริกันไปปัจจัยหลายอย่างมี swung ลูกตุ้มกลับไปในทิศทางอื่น ๆ ครั้งแรก เป็นการเติบโตที่ครอบครัวและสถาบันศาสนาต้องช่วย แข่งขันกับพวกเขาสำหรับอำนาจคุณธรรมเป็นเพื่อนและสื่อมวลชน ซึ่งทั้งหมดที่นำคนหนุ่มสาวในปัญหาทิศทางบ่อยเกินไป โรงเรียนได้กลายเป็น คู่ค้าที่จำเป็นกับผู้ปกครองในการแข่งขันสำหรับอิทธิพลดุลนอกจากนี้ เป็นนักการศึกษา เรามารู้จักธาตุคุณธรรมสำคัญอยู่แล้วตลอดทั้งหลักสูตร — โดยเฉพาะในวรรณกรรมที่เราอ่าน ประวัติเราหารือ วิทยาศาสตร์เราสามารถใช้ พฤติกรรมเรารุ่น และเสริม สร้าง ความสัมพันธ์ที่เราพัฒนา และคุณค่าเราส่งเสริมทุกวัน เพียงสองสารนี้คุณธรรม in the interest of ความเป็นกลาง shirks ความรับผิดชอบเรารู้คนคิดว่ามีเนื้อหาบางแห่ง reasoned คำถามเท่านั้นที่เหลือเราไม่ว่าเราจะเข้ามิติทางศีลธรรมหลักสูตรไม่ดี หรือ ดี เราไม่สามารถ sidestep นั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาตัวเลขและพวกเขาไม่ได้ดูดี . " นั่นคือ การประเมินผลของโจซิฟเซินสถาบันจริยธรรมในเดือนตุลาคมที่ผ่านมา เมื่อพวกเขาได้ทำการสำรวจเกี่ยวกับมาตรฐานทางจริยธรรมมากกว่า 20 , 000 นักเรียนมัธยม เกือบครึ่งหนึ่งของวัยรุ่นรายงานว่าขโมยของจากร้านในรอบ 12 เดือน ในช่วงเวลาเดียวกัน เจ็ดในสิบโกงสอบ
เราควรจะกังวล ? ผู้สังเกตการณ์หลายคนกล่าวว่าเราควรจะ เราเห็นหลักฐานของพฤติกรรมต่อต้านสังคมมากกว่าที่เคยในเรียงของเรา youth-a การหย่าระหว่างจริยธรรมและพฤติกรรมในชีวิตประจำวัน แม้ในหมู่นักเรียนมากที่สุดในด้านวิชาการฝีมือดีของเรา ความสนใจส่วนตัว ดูเหมือนว่าจะได้ชัยชนะเหนือคนดี
จากทั่วสเปกตรัมทางการเมืองมาโทรไปยังที่อยู่ปัญหาที่ผู้คนจากซ้ายและขวาและศูนย์แต่แตกต่างกันพวกเขาอาจเข้าใจศีลธรรม รู้จักสร้างอักขระเป็นธุรกิจของทุกคน และแน่นอน ในสังคมอเมริกัน ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจของทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเด็กได้อย่างรวดเร็ว ทำให้โรงเรียน
เหมาะว่าควรผลิตคนที่ทั้งฉลาดและเก่งมีประเพณีที่น่าเคารพในสหรัฐอเมริกาเด็กส่วนใหญ่ในศตวรรษที่ 19 ของอเมริกาเรียน ABC จากผู้อ่าน mcguffey ซึ่งประกอบไปด้วยเรื่องของความซื่อสัตย์ การพึ่งตนเอง และความกล้าหาญ ผู้เขียน ผู้อ่าน วิลเลี่ยม เอช mcguffey เป็นศาสตราจารย์วิชาปรัชญาที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย แต่ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 , โรงเรียนเริ่มสูญเสียความสบายด้วยเช่นการปลูกฝังจริยธรรม .ที่อเมริกาเป็นสังคมพหุมากกว่า มันก็ยากที่จะมากับความคิดที่พฤติกรรมที่ดี ให้ขาดจากข้อตกลง จริยศึกษา มันทะเลาะกัน เป็นซ้ายที่ดีที่สุดเพื่อครอบครัว บุคคล ของ เด็ก และ สถาบันทางศาสนา โดยปี 1970 , การพัฒนาตัวละครได้ทั้งหมด แต่หายไปเป็นเป้าหมายของโรงเรียนของรัฐอเมริกัน
หลายปัจจัยมีเหวี่ยงลูกตุ้มกลับมาในทิศทางอื่น ๆ แรกคือการรับรู้ว่า ครอบครัว และสถาบันทางศาสนา ต้องการให้ช่วย แข่งขันกับพวกเขาสำหรับอำนาจทางศีลธรรมเป็นผู้ร่วมงานและสื่อมวลชน ซึ่งทั้งหมดก็มักจะนำคนหนุ่มสาวในปัญหาเส้นทาง โรงเรียนได้กลายเป็นที่จำเป็นคู่กับพ่อแม่ในการแข่งขันเพื่อความสมดุลอิทธิพล .
ยังเป็นนักการศึกษาเราต้องมารู้จักองค์ประกอบสำคัญจริยธรรมอยู่แล้ว ตลอดหลักสูตร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวรรณคดีที่เราอ่านประวัติศาสตร์เราหารือเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ เราใช้พฤติกรรมเรารูปแบบและเสริมสร้าง ความสัมพันธ์ที่เราพัฒนาและส่งเสริม คุณธรรมเราทุกวันไม่สนใจสารจริยธรรมนี้ในความสนใจของความเป็นกลางเพียง shirks ความรับผิดชอบของเราที่จะให้การศึกษาแก่ผู้ที่คิดว่ามีบางเหตุผลที่เนื้อหา มีเพียงคำถามจริงซ้ายเรา อยู่ที่ว่าเราจะเข้าหามิติทางศีลธรรมของหลักสูตรไม่ดีหรือดี ; เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้