The different apparent affinities f

The different apparent affinities for ATP and Mg2+ of the V-ATPase in the gills of D. pagei acclimated to increasing salinities suggests the expression of distinct isoenzymes, possibly contributing to long-term regulation of activity. Although the ATP and Mg2+ binding sites are located on subunits A and B in V1 ( Kawasaki-Nishi et al., 2003, Nakanishi-Matsui et al., 2010 and Toei et al., 2010), the expression of different isoforms of other subunits may induce long-range intra-protein conformational changes, affecting substrate and ion affinities. In contrast to the complete lack of information on V-ATPase subunit isoforms in crustaceans, various different isoforms subunits are well known from mammalian and yeast enzymes ( Sun-Wada and Wada, 2010 and Toei et al., 2010). Further, isoform-specific regulation of enzyme activity by selective targeting and regulation of the coupling efficiency of proton transport and ATP hydrolysis has been well established ( Sun-Wada and Wada, 2010 and Toei et al., 2010). However, data on the influence of a specific isoform of the multiple subunits that compose the V-ATPase on the kinetic parameters for ATP hydrolysis are unavailable, except for findings in mouse kidney enzyme showing that maximum velocity and substrate affinity are unaffected by the presence of isoform B1 or B2 ( Sun-Wada et al., 2005).

The abrupt decrease in V-ATPase specific activity in D. pagei posterior gills on transference from fresh water to 21‰ salinity, attaining basal values just after 1 h exposure (see Fig. 2), reveals the action of a very efficient short-term regulatory mechanism, resulting in early inhibition of ion uptake processes. In 21‰ salinity, external Na+ (≈ 300 mmol L− 1) and Cl− (≈ 340 mmol L− 1) concentrations are much higher than those in D. pagei hemolymph in fresh water (200 and 215 mmol L− 1, respectively), generating passive influx to the hemolymph in addition to the active uptake driven by the gill (Na+,K+)- and V-ATPases. When D. pagei is acclimated to 25‰, hemolymph Na+ and Cl− concentrations increase rapidly, reach values similar to those of the external medium after just 48-h exposure, remaining unchanged for 10 days ( Augusto et al., 2007). The rapid reduction in V-ATPase activity after 1-h exposure thus constitutes an important component of the short-term osmoregulatory adjustment in D. pagei, rapidly diminishing total ion uptake.

This is the first study on the time course of gill V-ATPase specific activity during salinity acclimation in a crustacean. In contrast with the data accumulating on the regulation of the mammalian enzyme activity (Jefferies et al., 2008, Alzamora et al., 2010 and Toei et al., 2010), short-term regulation of V-ATPase activity in crustacean gills is poorly known. However, electrophysiological findings have revealed that the posterior gill enzyme activity in Eriocheir sinensis is modulated by eyestalk neuroendocrine factors and cyclic AMP ( Onken et al., 2000). Cyclic-AMP- and cyclic-GMP-dependent modulation of an apical V-ATPase has been shown in insect excretory tubules ( ODonnell et al., 1996).

The remarkable increases in apparent affinities for ATP, Mg2+ and bafilomycin of the D. pagei gill V-ATPase after a brief exposure to 21‰ reflect mechanisms of short-term enzymatic modulation and may result from rapid inhibition, dissociation or the endocytic retrieval of the apical membrane V-ATPase isoenzyme involved in osmoregulatory ion uptake; subsequently, the kinetic characteristics of the cytosolic vesicular housekeeping isoenzyme would prevail. Dissociation of the V0 and V1 domains ( Voss et al., 2009) and regulatory trafficking of fully assembled enzymes between the apical membrane and cytoplasmic vesicles ( Dames et al., 2006 and Voss et al., 2007), both mediated by phosphorylation, are known in insect cells. Further, the posterior gill V-ATPase is distributed apically in the freshwater-tolerant crabs Uca formosensis, Ocypode stimpsoni, Chasmagnathus convexus, Helice formosensis and Eriocheir sinensis acclimated to 5‰ salinity, in clear contrast with the cytoplasmic distribution seen in various species that do not survive in fresh water ( Tsai and Lin, 2007). V-ATPase activity is also cytosolic in distribution in the gill epithelial cells of Carcinus maenas, which tolerates a minimum salinity of 8‰ ( Weihrauch et al., 2001). Thus, V-ATPase activity in the crustacean gill may be regulated by cellular relocation between the apical membrane and cytoplasmic vesicles, possibly concomitant with dissociation of the V0 and V1 domains ( Tsai and Lin, 2007). This system requires further investigation in D. pagei gills.

One of the two membrane fractions of different density exhibiting V-ATPase activity, revealed by sucrose gradient analysis, most likely derives from the apical membranes of the thin epithelial ionocytes in the asymmetric posterior gills of D. pagei. Such a V-ATPase may drive chloride transport across the fine in/evaginations of these membranes ( Onken and McNamara, 2002, Weihrauch et al., 2004 and Freire et al., 2008). The other V-ATPase density fraction may have its origin in specialized populations of intracellular vesicles that act as enzyme reservoirs, or in endosomes, lysosomes or Golgi-derived vesicles ( Alzamora et al., 2010 and Toei et al., 2010). Two membrane fractions of different densities showing V-ATPase activity are present in E. sinensis posterior gills, one possibly of apical origin ( Onken and Putzenlechner, 1995). Immunohistochemical localization studies of the V-ATPase in the gill epithelia of various crab species show a non-uniform distribution of the enzyme, located both in the cytoplasm and in the apical membranes ( Tsai and Lin, 2007 and Tresguerres et al., 2008).

The (Na+,K+)-ATPase has long been considered the preponderant driving force for ion uptake across the crustacean gill epithelium when in dilute media, and its kinetic characteristics, variation in specific activity in response to external salinity, and long- and short-term regulatory mechanisms have been exhaustively investigated over the last 15 years. These findings support current models of transbranchial ion transport in the Crustacea (Onken and Riestenpatt, 1998, McNamara and Torres, 1999, Lucu and Towle, 2003, Leone et al., 2005a, Freire et al., 2008 and Furriel et al., 2010). Recent evidence, however, has demonstrated a clear role for the V-ATPase in active ion uptake in freshwater-tolerant decapods (Onken and Riestenpatt, 1998, Freire et al., 2008 and Faleiros et al., 2010), and this important ion pump must be fully characterized in such crustacean gills. The present investigation on the kinetic characteristics of the V-ATPase from the posterior gills of the hololimnetic crab D. pagei is a step in this direction, and contributes to a better understanding of the biochemical adaptations underpinning the establishment of the Brachyura in fresh water.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Affinities ชัดเจนแตกต่างกันสำหรับ ATP และ Mg2 + ของ V-ATPase ใน gills ของ D. pagei acclimated เพิ่ม salinities แนะนำค่าของ isoenzymes แตกต่างกัน อาจจะเอื้อต่อการควบคุมระยะยาวของกิจกรรม แม้ว่าไซต์ผูก ATP และ Mg2 + อยู่ subunits A และ B ใน V1 (นิชิคาวาซากิและ al., 2003, al. Nakanishi โรงร้อยเอ็ด 2010 และคลองเตย et al., 2010), นิพจน์ของ isoforms ต่าง ๆ ของ subunits อื่น ๆ อาจก่อให้เกิดโปรตีนภายในพิสัยแปลง conformational ผลกระทบต่อพื้นผิวและไอออน affinities ตรงข้ามสมบูรณ์ขาดข้อมูล isoforms ย่อย V-ATPase ในครัสเตเชีย subunits isoforms อื่นต่าง ๆ จะรู้จักกันดีจากเอนไซม์ mammalian และยีสต์ (ซันวาดา และ Wada, 2010 และคลองเตย et al., 2010) ระเบียบเพิ่มเติม isoform เฉพาะของเอนไซม์โดยการกำหนดเป้าหมายมาตรการและระเบียบประสิทธิภาพคลัปของขนส่งโปรตอนและไฮโตรไลซ์ ATP ได้ดีขึ้น (ซันวาดา และ Wada, 2010 และคลองเตย et al., 2010) อย่างไรก็ตาม ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับอิทธิพลของ isoform เฉพาะของ subunits หลายที่เขียน V-ATPase ในพารามิเตอร์เดิม ๆ สำหรับไฮโตรไลซ์ ATP ยกเว้นไตเมาส์การค้นพบ เอนไซม์ที่แสดงความสัมพันธ์ความเร็วและพื้นผิวที่สูงสุดจะไม่ถูกกระทบ โดยสถานะของ isoform B1 หรือ B2 (ซัน Wada et al., 2005)ลดแบบฉับพลันในกิจกรรมเฉพาะ V-ATPase ใน D. pagei gills หลังบนสติจากน้ำจืดไปเค็ม 21‰ เรือค่าโรคหลังสัมผัส 1 h (ดู Fig. 2), เปิดเผยการกระทำของมากระยะสั้นกำกับดูแลกลไก ผลในการยับยั้งการเริ่มต้นของกระบวนการดูดซับไอออน ใน 21‰ เค็ม ภายนอกนา + (≈ 300 mmol L− 1) และ Cl− (≈ 340 mmol L− 1) ความเข้มข้นสูงกว่าใน hemolymph D. pagei ในน้ำ (200 และ 215 mmol L− 1 ตามลำดับ), สร้างอีกแฝงการ hemolymph นอกจากดูดซับงานที่ควบคุม โดยเหงือก (Na + K +) - และ V-ATPases เมื่อ D. pagei เป็น acclimated เพื่อ 25‰, hemolymph Na + และ Cl− ความเข้มข้นเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เข้าถึงค่าที่ใกล้เคียงกับสื่อภายนอกหลังจากแสงเพียง 48 h คงเหลือไม่เปลี่ยนแปลงใน 10 วัน (Augusto et al., 2007) ลดอย่างรวดเร็วใน V-ATPase กิจกรรมหลังจากการเปิดรับแสง 1 h จึงถือเป็นส่วนประกอบสำคัญของการปรับปรุง osmoregulatory ระยะสั้นใน D. pagei ดูดซับไอออนรวมที่ลดลงอย่างรวดเร็วนี้เป็นการศึกษาหลักสูตรเวลาของเหงือก V-ATPase กิจกรรมแรกระหว่าง acclimation เค็มในครัสเตเชียนเป็น In contrast with ข้อมูลที่สะสมในข้อบังคับของกิจกรรมเอนไซม์ mammalian (Jefferies et al., 2008, Alzamora et al., 2010 และคลองเตย et al., 2010), ควบคุมระยะสั้นของกิจกรรม V-ATPase ใน gills ครัสเตเชียนเป็นงานที่รู้จักกัน อย่างไรก็ตาม ค้นพบ electrophysiological ได้เปิดเผยว่า เอนไซม์เหงือกหลังใน Eriocheir sinensis มีสันทัด eyestalk neuroendocrine ปัจจัยและ cyclic AMP (Onken et al., 2000) ได้รับการแสดงทุกรอบแอมป์ และทุกรอบ-GMP-ขึ้นอยู่กับเอ็มของ V-ATPase ปลายยอดในแมลงขับถ่าย tubules (ODonnell et al., 1996)เพิ่มขึ้นโดดเด่นใน affinities ชัดเจนสำหรับ ATP, Mg2 + และ bafilomycin ของเหงือก D. pagei V-ATPase หลังจากการสัมผัสสั้น ๆ 21‰ สะท้อนกลไกของเอนไซม์ในระบบเอ็มระยะสั้น และอาจส่งผลให้ยับยั้งอย่างรวดเร็ว dissociation หรือเรียก endocytic ของ isoenzyme เยื่อปลายยอด V-ATPase ที่เกี่ยวข้องในการดูดซับไอออน osmoregulatory ในเวลาต่อมา ลักษณะเดิม ๆ ของ isoenzyme สะอาด vesicular cytosolic จะเหนือกว่า Dissociation V0 และ V1 โดเมน (Voss et al., 2009) และระเบียบค้าของเอนไซม์ทั้งหมดประกอบระหว่างเยื่อปลายยอดและอสุจิ cytoplasmic (มาร้อยเอ็ด al., 2006 และ Voss et al., 2007), ทั้ง mediated โดย phosphorylation เป็นที่รู้จักในเซลล์แมลง เพิ่มเติม เหงือกหลัง V-ATPase กระจาย apically ใน formosensis Uca ปูน้ำจืดป้องกัน stimpsoni ปู Chasmagnathus convexus, Helice formosensis และ Eriocheir sinensis acclimated เพื่อ 5‰ เค็ม ในความแตกต่างชัดเจนกับการกระจาย cytoplasmic เห็นในชนิดต่าง ๆ ที่ความอยู่รอดในน้ำ (Tsai และหลิน 2007) V-ATPase กิจกรรมแห่ง cytosolic ในกระจายในเซลล์เหงือก epithelial Carcinus maenas ที่ tolerates เค็มต่ำของ 8‰ (Weihrauch et al., 2001) ดัง กิจกรรม V-ATPase ในเหงือกครัสเตเชียนอาจควบคุม โดยการย้ายเซลล์ระหว่างเยื่อปลายยอดและอสุจิ cytoplasmic อาจมั่นใจกับ dissociation V0 และ V1 โดเมน (Tsai และหลิน 2007) ระบบนี้ต้องสอบสวนใน gills D. pagei เพิ่มเติมนอกจากนี้การหนึ่งเศษเยื่อสองของความหนาแน่นแตกต่างกันอย่างมีระดับ V-ATPase กิจกรรม การเปิดเผย โดยการวิเคราะห์ไล่ระดับซูโครส ส่วนใหญ่มาจากเยื่อหุ้มปลายยอดของ ionocytes epithelial บางใน gills หลัง asymmetric ของ D. pagei ดังกล่าวเป็น V-ATPase อาจขับรถขนส่งคลอไรด์ข้ามไฟน์ใน / evaginations ของสารเหล่านี้ (Onken และแม็กนามารา 2002, Weihrauch et al., 2004 และ Freire et al., 2008) อื่น ๆ V ATPase ความหนาแน่นเศษส่วนอาจมีกำเนิด ในประชากรเฉพาะของอสุจิ intracellular ซึ่งทำหน้าที่เป็นอ่างเก็บน้ำเอนไซม์ หรือ endosomes, lysosomes หรืออสุจิได้ Golgi (Alzamora et al., 2010 และคลองเตย et al., 2010) เยื่อเศษส่วนที่สองของความหนาแน่นแตกต่างกันแสดงกิจกรรม V ATPase อยู่ใน E. sinensis หลัง gills หนึ่งอาจเป็นจุดเริ่มต้นที่ปลายยอด (Onken และ Putzenlechner, 1995) ศึกษาการแปล Immunohistochemical ของ V-ATPase ใน epithelia เหงือกปูชนิดต่าง ๆ แสดงการกระจายไม่สม่ำเสมอของเอนไซม์ ตั้งอยู่ทั้งในไซโทพลาซึม และเยื่อหุ้มปลายยอด (Tsai และ หลิน 2007 และ Tresguerres et al., 2008)การ (Na + K +) -ATPase ถือ preponderant แรงสำหรับดูดซับไอออนผ่าน epithelium เหงือกครัสเตเชียนในสื่อ dilute และลักษณะของเดิม ๆ เปลี่ยนแปลงในกิจกรรมการเค็มภายนอก และ term ยาว และสไตล์กำกับดูแลกลไกได้รับการสืบสวนลม 15 ปี ผลการวิจัยเหล่านี้สนับสนุนรูปแบบปัจจุบันการขนส่งไอออน transbranchial Crustacea (Onken และ Riestenpatt, 1998 แม็กนามารา และ ทอร์เรส 1999, Lucu และ Towle, 2003, al. et เซียร์ราลีโอน 2005a, Freire et al., 2008 และ Furriel et al., 2010) หลักฐานล่าสุด อย่างไรก็ตาม ได้แสดงบทบาทที่ชัดเจนสำหรับ V-ATPase ในการดูดซับไอออนที่ใช้งานอยู่ในน้ำจืดป้องกัน decapods (Onken และ Riestenpatt, 1998, Freire et al., 2008 และ Faleiros et al., 2010), และปั๊มนี้ไอออนที่สำคัญต้องครบทั้งหมดใน gills ครัสเตเชียนดังกล่าว สอบสวนมีลักษณะเดิม ๆ ของ V-ATPase จาก gills หลังของ pagei ปู D. hololimnetic เป็นขั้นตอนในทิศทางนี้ และสนับสนุนความเข้าใจด้านท้องชีวเคมีที่ underpinning ก่อตั้งของ Brachyura ในน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความพอใจที่เห็นได้ชัดที่แตกต่างกันสำหรับเอทีพีและ Mg2 + V-ATPase ในเหงือกของดี pagei ปรับตัวเพิ่มขึ้นความเค็มให้เห็นการแสดงออกของ isoenzymes ที่แตกต่างกันอาจจะเอื้อต่อการควบคุมในระยะยาวของกิจกรรม แม้ว่าเอทีพีและ Mg2 + เว็บไซต์ที่มีผลผูกพันที่ตั้งอยู่บนหน่วยย่อย A และ B ใน V1 (คาวาซากิ Nishi et al., 2003 นากานิชิ-Matsui et al., 2010 และเตย et al., 2010) การแสดงออกของไอโซฟอร์มที่แตกต่างกันของอื่น ๆ หน่วยย่อยอาจทำให้เกิดระยะยาวการเปลี่ยนแปลงภายในโครงสร้างโปรตีนที่มีผลกระทบต่อพื้นผิวและความพอใจไอออน ในทางตรงกันข้ามกับขาดความสมบูรณ์ของข้อมูลเกี่ยวกับไอโซฟอร์ม subunit V-ATPase ในกุ้งหน่วยย่อยของไอโซฟอร์มที่แตกต่างหลากหลายเป็นที่รู้จักกันอย่างดีจากเอนไซม์ที่เลี้ยงลูกด้วยนมและยีสต์ (ซันดะดะและ 2010 และเตย et al., 2010) นอกจากนี้ไอโซฟอร์มเฉพาะการควบคุมการทำงานของเอนไซม์โดยกำหนดเป้าหมายการคัดเลือกและกฎระเบียบของการมีเพศสัมพันธ์อย่างมีประสิทธิภาพของการขนส่งโปรตอนและไฮโดรไลซิเอทีพีได้รับการยอมรับเป็นอย่างดี (อาทิตย์ดะดะและ 2010 และเตย et al., 2010) อย่างไรก็ตามข้อมูลเกี่ยวกับอิทธิพลของไอโซฟอร์มที่เฉพาะเจาะจงของหน่วยย่อยหลายที่ประกอบ V-ATPase ในพารามิเตอร์การเคลื่อนไหวสำหรับการย่อยสลายเอทีพีจะไม่สามารถใช้ได้ยกเว้นสำหรับการค้นพบในเอนไซม์ไตเมาส์แสดงให้เห็นว่าความเร็วสูงสุดและความสัมพันธ์ของพื้นผิวที่ได้รับผลกระทบจากการปรากฏตัวของ ไอโซฟอร์ม B1 หรือ B2 (ซันดะ et al., 2005). ลดลงอย่างกระทันหันในกิจกรรม V-ATPase เฉพาะใน D. pagei เหงือกหลังในการรับโอนจากน้ำจืด 21 ‰เค็มบรรลุค่าฐานเพียง 1 ชั่วโมงหลังจากการสัมผัส (ดู รูปที่. 2) เผยให้เห็นการกระทำของมีประสิทธิภาพมากในระยะสั้นกลไกการควบคุมที่มีผลในการยับยั้งการเริ่มต้นของกระบวนการดูดซึมไอออน ในความเค็ม 21 ‰ภายนอกนา + (≈ 300 มิลลิโมล L- 1) และ Cl- (≈ 340 มิลลิโมล L- 1) ความเข้มข้นสูงกว่าผู้ที่อยู่ในดี pagei เลือดในน้ำจืด (200 และ 215 มิลลิโมล L- 1 ตามลำดับ ) การสร้างการไหลบ่าเข้ามาเรื่อย ๆ เลือดนอกเหนือไปจากการดูดซึมที่ใช้งานได้แรงหนุนจากเหงือก (Na + K +) - และ V-ATPases เมื่อดี pagei มีการปรับตัว 25 ‰, เลือด + นาและความเข้มข้นของ Cl- เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วถึงค่าความคล้ายคลึงกับสื่อภายนอกหลังจากที่เปิดรับเพียง 48 ชั่วโมงที่เหลืออยู่ไม่เปลี่ยนแปลงเป็นเวลา 10 วัน (ออ et al., 2007) การลดลงอย่างรวดเร็วในกิจกรรม V-ATPase หลังจากได้รับ 1 ชั่วโมงจึงถือว่าเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการปรับ osmoregulatory ในระยะสั้นดี pagei อย่างรวดเร็วลดลงการดูดซึมไอออนรวม. นี่คือการศึกษาเป็นครั้งแรกในเวลาที่แน่นอนของเหงือก V-ATPase กิจกรรมที่เฉพาะเจาะจงในช่วงเคยชินกับสภาพความเค็มในกุ้ง ในทางตรงกันข้ามกับข้อมูลที่สะสมในการควบคุมของเอนไซม์เลี้ยงลูกด้วยนม (Jefferies et al., 2008 Alzamora et al., 2010 และเตย et al., 2010), การควบคุมระยะสั้นของกิจกรรม V-ATPase เหงือกกุ้งเป็น ที่รู้จักกันได้ไม่ดี อย่างไรก็ตามผลการวิจัย electrophysiological ได้เปิดเผยว่าหลังการทำงานของเอนไซม์ในเหงือก Eriocheir เนซิสถูกปรับจากปัจจัย neuroendocrine ก้านตาและวงจรแอมป์ (ONKEN et al., 2000) วงจร-AMP- วงจรและการปรับใช้มาตรฐาน GMP ขึ้นอยู่กับยอดของ V-ATPase ได้รับการแสดงในท่อขับถ่ายของแมลง (ODonnell et al., 1996). เพิ่มขึ้นโดดเด่นในความพอใจที่เห็นได้ชัดสำหรับเอทีพี Mg2 + และสาร bafilomycin ของ pagei ดี เหงือก V-ATPase หลังจากการสัมผัสสั้น ๆ ถึง 21 ‰สะท้อนให้เห็นถึงการปรับกลไกของเอนไซม์ระยะสั้นและอาจเกิดจากการยับยั้งอย่างรวดเร็วดึงแยกออกจากกันหรือ endocytic ของเยื่อปลาย isoenzyme V-ATPase ที่เกี่ยวข้องในการดูดซึมไอออน osmoregulatory; ต่อมาลักษณะการเคลื่อนไหวของ isoenzyme ดูแลทำความสะอาดตุ่ม cytosolic จะได้ชัยชนะ แยกออกจากกันของ V0 และโดเมน V1 (โว et al., 2009) และการค้าการกำกับดูแลของเอนไซม์ประกอบอย่างเต็มที่ระหว่างเยื่อหุ้มปลายและถุงนิวเคลียส (ท้าว et al., 2006 และโว et al., 2007) ทั้งไกล่เกลี่ยโดย phosphorylation, เป็นที่รู้จักกันในเซลล์แมลง นอกจากนี้หลังเหงือก V-ATPase มีการกระจายปลายเป็นในปูน้ำจืดที่ทนต่อ Uca formosensis, Ocypode stimpsoni, Chasmagnathus convexus, Helice formosensis และ Eriocheir sinensis ปรับตัว 5 ‰ความเค็มในทางตรงกันข้ามชัดเจนกับการกระจายนิวเคลียสเห็นในรูปแบบต่างๆที่ทำ ไม่รอดในน้ำจืด (Tsai และหลิน, 2007) กิจกรรม V-ATPase ยังเป็น cytosolic ในการกระจายในเซลล์เยื่อบุผิวเหงือกของ Carcinus maenas ซึ่งทนความเค็มต่ำสุด 8 ‰ (Weihrauch et al., 2001) ดังนั้นกิจกรรม V-ATPase ในปลากุ้งอาจมีการควบคุมโดยการย้ายโทรศัพท์มือถือระหว่างเยื่อหุ้มปลายและถุงนิวเคลียสอาจจะไปด้วยกันกับการแยกตัวของ V0 และโดเมน V1 (Tsai และหลิน, 2007) ระบบนี้จะต้องมีการสอบสวนเพิ่มเติมใน D. เหงือก pagei. หนึ่งในสองเศษส่วนเมมเบรนของความหนาแน่นที่แตกต่างกันแสดงกิจกรรม V-ATPase เปิดเผยโดยการวิเคราะห์การไล่ระดับสีน้ำตาลส่วนใหญ่จะมาจากเยื่อหุ้มปลายของเยื่อบุผิว ionocytes บางในเหงือกหลังไม่สมมาตรของ D. pagei ดังกล่าว V-ATPase อาจขับรถขนส่งทั่วคลอไรด์ที่ดีใน / evaginations ของเยื่อเหล่านี้ (ONKEN และนารา 2002 Weihrauch et al., 2004 และแฟร et al., 2008) อีกส่วนความหนาแน่นของ V-ATPase อาจมีต้นกำเนิดในประชากรเฉพาะของถุงภายในเซลล์ที่ทำหน้าที่เป็นอ่างเก็บน้ำเอนไซม์หรือใน endosomes, lysosomes หรือถุงที่ได้มาจากกอลไจ (Alzamora et al., 2010 และเตย et al., 2010) สองเศษส่วนเมมเบรนของความหนาแน่นที่แตกต่างกันแสดงกิจกรรม V-ATPase ที่มีอยู่ในอีเหงือกหลัง sinensis หนึ่งอาจจะเป็นแหล่งกำเนิดของปลาย (ONKEN และ Putzenlechner, 1995) การศึกษาการแปล Immunohistochemical ของ V-ATPase ใน epithelia เหงือกของปูชนิดต่างๆแสดงการกระจายไม่สม่ำเสมอของเอนไซม์ที่ตั้งอยู่ทั้งในพลาสซึมและเยื่อปลาย (Tsai และหลินปี 2007 และ Tresguerres et al., 2008) . (ที่ Na + K +) - ATPase ได้รับการพิจารณาแรงผลักดันที่เหนือกว่าสำหรับการดูดซึมไอออนผ่านเยื่อบุผิวเหงือกกุ้งเมื่ออยู่ในสื่อเจือจางและลักษณะการเคลื่อนไหวของการเปลี่ยนแปลงในกิจกรรมที่เฉพาะเจาะจงในการตอบสนองต่อความเค็มภายนอกและระยะยาวและระยะสั้น กลไกการกำกับดูแลระยะยาวได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วนในช่วง 15 ปี การค้นพบนี้สนับสนุนรูปแบบปัจจุบันของการขนส่งไอออน transbranchial ใน Crustacea (ONKEN และ Riestenpatt 1998 นาราและตอร์เร, 1999, ฟันนี่และ Towle 2003 ราลีโอน et al., 2005A, แฟร et al., 2008 และ Furriel et al., 2010) หลักฐานล่าสุด แต่ได้แสดงให้เห็นบทบาทที่ชัดเจนสำหรับ V-ATPase ในการดูดซึมไอออนใช้งานใน decapods น้ำจืดทน (ONKEN และ Riestenpatt 1998 Freire et al., 2008 และ Faleiros et al., 2010) และนี่ไอออนที่สำคัญ เครื่องสูบน้ำจะต้องมีความโดดเด่นอย่างเต็มที่ในเหงือกกุ้งดังกล่าว การสืบสวนนำเสนอในลักษณะการเคลื่อนไหวของ V-ATPase จากเหงือกหลังของปู hololimnetic ดี pagei เป็นขั้นตอนในทิศทางนี้และก่อให้เกิดความเข้าใจที่ดีขึ้นของการปรับตัวทางชีวเคมีหนุนจัดตั้ง Brachyura ในน้ำจืด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แตกต่างชัดเจนและ affinities สำหรับ ATP mg2 ของ v-atpase ในเหงือกของ D . pagei acclimated เพื่อเพิ่มความเค็มให้เห็นการแสดงออกของของที่แตกต่างกัน อาจจะส่งผลต่อระเบียบระยะยาวของกิจกรรม และถึงแม้ว่าเอทีพี mg2 เต็มเปี่ยมอยู่ในหน่วยย่อย A และ B V1 ( คาวานิชิ et al . , 2003 , นากานิชิอิ et al . , 2010 และเตย et al . , 2010 )การแสดงออกของไอโซฟอร์มที่แตกต่างกันของหน่วยย่อยอื่น ๆอาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างภายในโปรตีนที่มีผลต่อพื้นผิวและไอออน affinities . ในทางตรงกันข้ามกับขาดความสมบูรณ์ของข้อมูลในหน่วย v-atpase ไอโซฟอร์มในครัสเตเชีย , การศึกษาต่อต่างรู้จักกันดีจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมและยีสต์เอนไซม์ ( Sun Wada และ Wada 2010 และเตย et al . , 2010 ) เพิ่มเติมไอโซฟอร์มเฉพาะระเบียบของเอนไซม์โดยเลือกเป้าหมายและระเบียบของการมีเพศสัมพันธ์ ประสิทธิภาพของการขนส่งและโปรตอนเอทีพี ย่อยสลายได้ถูกก่อตั้งขึ้นด้วย ( Sun Wada และ Wada 2010 และเตย et al . , 2010 ) อย่างไรก็ตาม ข้อมูลเกี่ยวกับอิทธิพลของไอโซฟอร์มเฉพาะของหลายหน่วยที่ประกอบด้วย v-atpase ในพารามิเตอร์จลน์สำหรับ ATP hydrolysis จะพร้อมใช้งานยกเว้นข้อมูลในเมาส์ไตเอนไซม์แสดงความเร็วสูงสุดพื้นผิวและความใกล้ชิดจะได้รับผลกระทบโดยการปรากฏตัวของไอโซฟอร์ม B1 หรือ B2 ( Sun Wada et al . , 2005 ) .

ลดฉับพลันใน v-atpase เฉพาะกิจกรรม D . pagei ของเหงือกในการโยกย้ายจากแหล่งน้ำเค็ม‰ 21 บรรลุค่าแรกเริ่มหลังจาก 1 H แสง ( ดูรูปที่ 2 )แสดงการกระทำที่มีประสิทธิภาพมากระยะสั้นกฎระเบียบกลไกที่เกิดในช่วงต้นของกระบวนการยับยั้งการดูดซึมไอออน . ใน 21 ความเค็ม‰ภายนอก ( ≈ 300 มิลลิโมล L − 1 ) และ Cl − ( − 1 ≈ 340 mmol l ) ความเข้มข้นสูงกว่าในเลือด . pagei ในน้ำ ( 200 และ 215 mmol l − 1 ตามลำดับ )สร้างเรื่อยๆไหลเข้าในเลือด นอกจากใช้งานการใช้ขับเคลื่อนโดย Gill ( Na , K ) และ v-atpases . ตอนที่ pagei เป็น acclimated 25 ‰นาและ Cl − , ความเข้มข้นของเลือดเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วถึงคุณค่าคล้ายคลึงกับสื่อภายนอกหลังจากการเปิดรับ 30 แค่ที่เหลือไม่เปลี่ยนแปลงเป็นเวลา 10 วัน ( Augusto et al . , 2007 )การลดลงอย่างรวดเร็วในกิจกรรม v-atpase หลังจากการเปิดรับ 1-h จึงถือเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการปรับ osmoregulatory ระยะสั้นใน D . pagei อย่างรวดเร็วลดการดูดซึมไอออนทั้งหมด

นี่เป็นครั้งแรกที่ศึกษาในหลักสูตรของเวลาที่เฉพาะเจาะจง เหงือก v-atpase กิจกรรมระหว่างความเค็ม acclimation ในสัตว์จำพวกนั้นในทางตรงกันข้ามกับข้อมูลสะสมในการควบคุมของเอนไซม์ซึ่งเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ( Jefferies et al . , 2008 , alzamora et al . , 2010 และเตย et al . , 2010 ) , การควบคุมระยะสั้นของ v-atpase กิจกรรมในครัสเทเชียนเหงือกคืองานที่รู้จักกัน อย่างไรก็ตามผลการศึกษาพบว่ามีกิจกรรมของเอนไซม์หลังเหงือกใน eriocheir ไซแนนซิสจะปรับโดยต่อมไร้ท่อและปัจจัยเพื่อกระตุก ( onken et al . , 2000 ) แอมป์ - วงจรและวงจรขึ้นอยู่กับการปรับของ GMP v-atpase ยอดได้ถูกแสดงในแมลงท่อขับถ่าย ( โอดอนเนลล์ et al . , 1996 ) .

โดดเด่นชัดเจน affinities สำหรับ ATP เพิ่ม ,และ mg2 bafilomycin ของ D . pagei เหงือก v-atpase หลังจากการสัมผัสสั้น 21 ‰สะท้อนกลไกของระยะสั้นและเอนไซม์ และอาจเป็นผลมาจากการยับยั้งการอย่างรวดเร็ว , หรือการ endocytic ของยอดเยื่อ v-atpase ความรู้สึกมีส่วนร่วมในการ osmoregulatory ไอออน ; ภายหลังลักษณะการเคลื่อนไหวของความรู้สึก cytosolic แม่บ้านี่ซึ่งเป็นตุ่มพองจะชนะ การแตกตัวของการผลิ V1 และโดเมน ( Voss et al . , 2009 ) และกฎระเบียบของการค้ามนุษย์เต็มที่ เอนไซม์ระหว่างเยื่อ และพบปลายเล็ก ( ท้าว et al . , 2006 และ , et al . , 2007 ) ทั้งระดับ โดย กรุงเทพมหานคร เป็นที่รู้จักในเซลล์แมลง . เพิ่มเติมการ v-atpase เหงือกด้านหลังมีการกระจาย apically ในน้ำจืด ใจกว้าง ปูก้ามดาบ formosensis ocypode stimpsoni chasmagnathus convexus , , , และ helice formosensis eriocheir ไซแนนซิส acclimated 5 ‰ความเค็มในชัดเจนความคมชัดด้วยการพบเห็นในหลายๆ ชนิด ที่ไม่ได้อยู่ในน้ำ ( ไซและหลิน , 2007 )กิจกรรม v-atpase ยัง cytosolic กระจายในเซลล์เยื่อเหงือกของคาร์ซินัส maenas ซึ่งยอมรับมีความเค็มต่ำสุด 8 ‰ ( weihrauch et al . , 2001 ) ดังนั้น v-atpase กิจกรรมในครัสเทเชียนเหงือกอาจถูกควบคุมโดยการย้ายเซลล์เมมเบรนและระหว่างนี้ปลายเล็ก อาจจะเกิดกับการแตกตัวของการผลิ V1 และโดเมน ( ไซและหลิน , 2007 )ระบบนี้ต้องมีการสืบสวนเพิ่มเติมใน pagei เหงือก . .

หนึ่งในสองส่วนที่แตกต่างกันจัดแสดงกิจกรรมของเยื่อ v-atpase เปิดเผยโดยการวิเคราะห์สีซูโครส ส่วนใหญ่ได้มาจากเยื่อบุผิวของบาง ionocytes ในปลายด้านหลังของเหงือกไม่สมมาตร . pagei .เช่น v-atpase อาจขับคลอไรด์การขนส่งข้ามดี / evaginations ของเยื่อเหล่านี้ ( และ onken McNamara , 2002 weihrauch et al . , 2004 และ Freire et al . , 2008 ) อื่น ๆ v-atpase ความหนาแน่นส่วนอาจจะมีที่มาของมันในประชากรเฉพาะเซลล์ของเล็กที่ทำหน้าที่เป็นเอนไซม์ อ่างเก็บน้ำ หรือใน endosomes lysosomes , หรือกอลจิได้มาเล็ก ( alzamora et al . ,2010 และเตย et al . , 2010 ) สองเศษส่วนของเมมเบรนความหนาแน่นที่แสดงกิจกรรมต่าง v-atpase ที่มีอยู่ใน ไซแนนซิสของเหงือก , หนึ่งของประเทศ ( และอาจเกิด onken putzenlechner , 1995 ) ในการการศึกษาของ v-atpase ในเหงือกมีปูหลายๆ ชนิด แสดงการกระจายไม่สม่ำเสมอของเอนไซม์ตั้งอยู่ทั้งในท่อและในเยื่อหุ้มยอด ( ไซและหลิน 2007 และ tresguerres et al . , 2008 ) .

( Na , K ) ~ i พบว่าได้รับการพิจารณามากกว่าแรงขับไอออนการดูดซึมผ่านเหงือกเมื่อเจือจางแตกต่างกันชนิดของสื่อ และจากลักษณะการเปลี่ยนแปลงในกิจกรรม ที่เฉพาะเจาะจงในการตอบสนองต่อความเค็มจากภายนอกยาวและระยะสั้นและกลไกการควบคุมได้ละเอียดถี่ถ้วนศึกษากว่า 15 ปี การค้นพบนี้สนับสนุนรุ่นปัจจุบันของการขนส่งไอออน transbranchial ในครัสเตเซีย ( onken และ riestenpatt 1998 ตัวแทนและ Torres , 1999 , lucu และ โทเวิล , 2003 , เซียร์ราลีโอน et al . , 2005a , Freire et al . , 2008 และ furriel et al . , 2010 ) หลักฐานล่าสุด อย่างไรก็ตามได้แสดงให้เห็นบทบาทที่ชัดเจนสำหรับ v-atpase ในการดูดซึมไอออนอยู่ในน้ำจืด ใจกว้าง decapods ( onken และ riestenpatt 1998 Freire et al . , 2008 และ faleiros et al . , 2010 ) และที่สำคัญจะต้องมีลักษณะปั๊มไอออนในครัสเทเชียนเหงือกปลา ปัจจุบันการศึกษาลักษณะการเคลื่อนไหวของ v-atpase จากเหงือกด้านหลังของ hololimnetic ปู .pagei เป็นขั้นตอนในทิศทางนี้ และก่อให้เกิดความเข้าใจที่ดีขึ้นของชีวเคมีดัดแปลงการตั้งของ brachyura ในน้ำจืด