Uruguay is a small beef-exporting c

Uruguay is a small beef-exporting country. It is located between Argentina and Brazil, both of which rank among the world's largest beef producers and exporters. Uruguay has approximately 57,000 agricultural/livestock operations, of which 29,000 (52%) are pasture-based beef and sheep ranches. Of these, about 19,000 specialize in breeding (cow-calf operations), 6,000 are calf-to-beef type operations, and 4,000 specialize in finishing. Over half the ranches are classified as family farms with less than 200 acres, while another quarter are considered transitional farms with less than 900 but more than 200 acres. About 5% are farms of over 3,500 acres (MGAP-DIEA, 2005).
In 1995, the World Organization for Animal Health declared Uruguay free of foot-and-mouth disease (FMD). This status was lost temporarily in December 2000 but was regained in May 2003. The country prohibits the import of live animals and/or genetic material from countries affected by FMD or other exotic diseases. Uruguay is also classified in the lowest possible risk category for bovine spongiform encephalopathy.
Uruguay's new sanitary status opened its access to several important markets, which until then had been closed to the country's noncooked beef exports. Fueled by improved market access, exports became even more important to the economy. In 2005, meat exports accounted for about 26% of the total value of Uruguayan exports, with beef accounting for 22%.

Uruguay beef serves as an example of one industry's effort to obtain international certification for its grass-fed beef production system. Certification, in conjunction with Uruguay's already highly developed cattle identification and tracking system (the DICOSE system), is viewed as central in the development of a national brand image for Uruguayan beef, analogous to that associated with New Zealand lamb.

Industry Expansion

Uruguayan beef production expanded following the achievement of FMD-free status in 1995. Expansion was facilitated by a significant decline in sheep numbers due to falling wool prices. Sheep numbers declined from 26 million in 1991 to 10.8 million in 2005. As of June 30, 2005, the cattle inventory was at a record high of 11.95 million head. Slaughter rose to a record 2.39 million head in 2005, almost triple the levels registered in 1990.

Beef exports grew because of improved market access, productivity gains, and small and decreasing domestic consumption. Exports averaged 138,000 metric tons, carcass weight, from 1990 to 1994—about 40% of total production. Between 1995 and 2000, exports jumped to an average of 232,000 metric tons, accounting for about 60% of production in 2000. In 2005, exports reached a record 478,699 metric tons carcass weight (equivalent to 292,248 metric tons shipped weight), accounting for 80% of beef production, and only 15% was exported chilled. Chilled exports have increased in the last three years, as most organic and natural beef is shipped as chilled. Normally, frozen beef is mixed with U.S. beef to increase its leanness. There is no difference in quality between frozen and chilled beef.

Notwithstanding the dramatic growth in exports, Uruguay still supplies only around 5% of the approximately 6 million metric tons of beef traded internationally, although beef represents 75% of total Uruguayan production. In recent years, the United States has become the largest export market for Uruguayan beef, accounting for 52% and 76% of total tonnage of beef exports in 2004 and 2005, respectively. The market share decreased in 2006 due to increased demand from Russia in the first six months of 2006. Other major markets include Canada, European Union (EU) countries (United Kingdom, Germany, Spain, and Portugal), Israel, Russia, and Mercosur members (Argentina, Brazil, and Chile).

Beef exports to the United States are regulated by a World Trade Organization (WTO) negotiated tariff rate quota (TRQ) currently set at 20,000 metric tons per annum for chilled and frozen beef, as shown in Figure 1. Exports within the quota are subject to a nominal fixed tariff of 4.4¢ per kilogram (approximately 2¢ per pound), while above-quota exports are subject to an ad valorem tariff of 26.4%. Between 1995 and 2002, exports to the United States were generally limited by the quota. However, between 2003 and 2005, tight beef supplies and higher prices in the United States led to a significant increase in U.S. imports from Uruguay (nearly 210,000 metric tons in 2005). The above-quota imports, on which the 26.4% tariff was paid, consisted primarily of lower-quality beef destined for the hamburger market. The structure of the U.S. market for Uruguayan beef has also changed in recent years. Between 2001 and 2004, the number of U.S. importers handling Uruguayan beef increased from 29 to 67, while the share for the top five importers fell from 86% to 56%.

The DICOSE Traceability System

In 1973, the Uruguayan government created the División de Controlar de Semovientes, today known as DICOSE, within the Ministry of Livestock, Agriculture, and Fisheries, to account for domestic animal stocks and movements (Marshall, Boland, & Conforte, 2002). The objective was to curtail smuggling and help with the eradication of FMD. Under the DICOSE system, farmers are given a code consisting of a region number, a police station number, and a farm number. Every time an animal is moved, bought, or sold, the movement must be recorded and the animal accompanied by its paperwork. The system is similar to having a passport. Police sign all sales documentation, with copies going to the seller, the buyer, the Ministry, and the police. Ministry inspectors check all trucks and documentation at each slaughter plant before unloading. Farmers are audited at random every year, and they must present an annual animal stock balance.

With DICOSE, Uruguay was one of the first countries in the world to be able to trace animals back to their origins, and the Ministry could use the system to ensure that farmers and slaughter plants were complying with sanitary requirements. Once animals reach the carcass disassembly stage, however, it is virtually impossible to track each cut because of multiple cutting lines in most plants. Thus, while an individual cut cannot be traced back to an individual animal, it can be traced to a specific lot number. A system that would maintain individual identity for each animal as it moves through the carcass disassembly stage would be costly to implement, and there are currently no economic incentives for such a system. However, processors are now projecting plant layouts capable of tracing each individual cut in the deboning line. Some plants already provide this service for specific European consumers.

In September of 2006, Uruguay began a mandatory individual cattle traceability program. All animals born in September 2006 or later must be ear tagged (one visual tag and one radio frequency identification tag) for traceability purposes. The basic components of the Sistema de Indentificacíon y Registro Animal (Animal Identification and Record System) are

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อุรุกวัยเป็นประเทศส่งออกเนื้อขนาดเล็ก อยู่ระหว่างอาร์เจนตินาและบราซิล ทั้งสองอันดับใดของโลกที่ใหญ่ที่สุดเนื้อผู้ผลิตและผู้ส่งออก อุรุกวัยมีประมาณ 57,000 เกษตร/ปศุสัตว์ดำเนินการ ที่ 29,000 (52%) เป็นพาสเจอร์ตามเนื้อและแกะ ranches เหล่านี้ เกี่ยวกับ 19,000 เชี่ยวชาญในการเพาะพันธุ์ (ผลิตลูกวัว), 6000 ลูกเนื้อชนิดการดำเนินการ และ 4000 ที่เชี่ยวชาญในการตกแต่ง Ranches กว่าครึ่งจะแบ่งเป็นครอบครัวฟาร์มมีน้อยกว่า 200 ไร่ ในขณะที่ไตรมาสอื่นถือเป็นฟาร์มอีกรายการ ด้วยน้อยกว่า 900 แต่กว่า 200 เอเคอร์ ประมาณ 5% มีฟาร์มกว่า 3500 เอเคอร์ (MGAP-DIEA, 2005)ใน 1995 องค์การสุขภาพสัตว์โลกประกาศฟรีเท้า–โรคปาก (FMD) อุรุกวัย สถานะนี้ก็หายไปชั่วคราวในเดือนธันวาคมปี 2000 แต่ได้จากใน 2003 may ประเทศห้ามนำเข้าสัตว์มีชีวิตและ/หรือวัสดุทางพันธุกรรมจากประเทศที่ได้รับผลกระทบจาก FMD หรือเชื้อโรคอื่น ๆ อุรุกวัยจะยังจัดในประเภทความเสี่ยงต่ำสุดสำหรับ encephalopathy spongiform วัวสถานะสุขาภิบาลใหม่ของอุรุกวัยเปิดการเข้าถึงหลายตลาดที่สำคัญ ซึ่งหลังจากมีการปิดเนื้อ noncooked ของประเทศส่งออก กลุ่มปรับปรุงตลาดเข้า ส่งออกเป็นสำคัญยิ่งเศรษฐกิจ ในปี 2005 เนื้อสัตว์ส่งออกคิดเป็นประมาณ 26% ของมูลค่ารวมของการส่งออกเป็นตัว มีเนื้อบัญชี 22%อุรุกวัยเนื้อทำหน้าที่เป็นตัวอย่างของอุตสาหกรรมหนึ่งพยายามรับระบบการผลิตเนื้อการเลี้ยงหญ้านานาชาติรับรอง รับรอง ร่วมกับของอุรุกวัยแล้วสูงพัฒนาวัวรหัส และระบบ (DICOSE ระบบ), ติดตามดูเป็นกลางในการพัฒนารูปแบรนด์แห่งชาติสำหรับเป็นตัวเนื้อ คู่ที่เกี่ยวข้องกับเนื้อแกะนิวซีแลนด์อุตสาหกรรมขยายตัวผลิตเนื้อเป็นตัวขยายต่อสำเร็จสถานะฟรี FMD ใน 1995 ลดลงอย่างมีนัยสำคัญหมายเลขแกะเนื่องจากล้มขนสัตว์ราคาถูกอาศัยการขยายตัว แกะตัวเลขลดลงจาก 26 ล้านในปี 1991 ถึง 10.8 ล้านในปี 2005 ณ 30 มิถุนายน 2005 คงควายถูกที่สูงคอร์ดของ 11.95 ล้านหัว ฆ่าโรสกับหัวบันทึก 2.39 ล้านในปี 2005 เกือบสามระดับในปี 1990 การลงทะเบียนเนื้อส่งออกเพิ่มขึ้นเนื่องจากการเข้าถึงตลาดดีขึ้น ผลกำไร และขนาดเล็ก และลดปริมาณการใช้ในประเทศ ส่งออก averaged เมตริกตัน 138,000 น้ำหนักซาก จากปี 1990 ถึงปี 1994 — ประมาณ 40% ของการผลิตรวม ระหว่าง 1995 และ 2000 ส่งออกไปจะมีค่าเฉลี่ยของ 232,000 เมตริกตัน บัญชีสำหรับประมาณ 60% ของการผลิตในปี 2000 ในปี 2548 การส่งออกถึงเรกคอร์ด 478,699 เมตริกตันน้ำหนักซาก (เทียบเท่ากับน้ำหนักที่จัดส่ง 292,248 เมตริกตัน) บัญชี 80% ของการผลิตเนื้อและเพียง 15% ส่งเย็น เย็นส่งออกได้เพิ่มขึ้นในช่วงสามปี เป็นส่วนใหญ่เนื้ออินทรีย์ และธรรมชาติจัดเป็นอาหาร โดยปกติ เนื้อแช่แข็งผสมกับเนื้อในสหรัฐเพิ่มเป็น leanness ไม่ต่างกันคุณภาพระหว่างเนื้อแช่แข็ง และเย็นได้อย่างไรก็ตามการเติบโตอย่างมากในการส่งออก อุรุกวัยยังอุปกรณ์เพียงประมาณ 5% ของการซื้อประมาณ 6 ล้านตันเนื้อขายต่างประเทศ ถึงแม้ว่าเนื้อแสดงถึง 75% ของทั้งหมดเป็นตัวผลิต ในปีที่ผ่านมา สหรัฐอเมริกาเป็น ตลาดส่งออกที่ใหญ่ที่สุดเป็นตัวเนื้อ บัญชี 52% และผงาด tonnage รวมเนื้อส่งออกในปี 2004 และ 2005 ตามลำดับ ส่วนแบ่งตลาดลดลงในปี 2549 เนื่องจากความต้องการเพิ่มจากรัสเซียในหกเดือนแรกของปี 2006 ตลาดสำคัญอื่น ๆ รวมถึงประเทศแคนาดา ประเทศสหภาพยุโรป (EU) (สหราชอาณาจักร เยอรมนี สเปน และโปรตุเกส), อิสราเอล รัสเซีย และ Mercosur สมาชิก (อาร์เจนตินา บราซิล และชิลี)เนื้อส่งออกไปสหรัฐอเมริกาถูกควบคุม โดยองค์กรการค้าโลก (องค์การ) ภาษีเจรจาอัตราโควตาให้ (TRQ) ตั้งอยู่ที่ 20000 เมตริกตันต่อปีสำหรับเนื้อแช่เย็น และแช่แข็ง ดังที่แสดงในรูปที่ 1 ส่งออกภายในโควตาต้องภาษีถาวรการระบุของหมายเลข 4.4 ต่อกิโลกรัม (ประมาณ 2 เลข ต่อปอนด์), ในขณะที่เหนือโควตาส่งออกต้องการภาษี ad valorem 26.4% ระหว่าง 1995 และ 2002 ส่งออกไปยังสหรัฐอเมริกาได้โดยทั่วไปจะจำกัดตามโควตา อย่างไรก็ตาม 2003 และ 2005 วัสดุเนื้อแน่น และราคาที่สูงขึ้นในสหรัฐอเมริกานำไปสู่การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในสหรัฐอเมริกานำเข้าจากอุรุกวัย (เกือบ 210,000 เมตริกตันในปี 2005) นำเข้า เหนือโควตาซึ่งภาษี 26.4% จ่าย ประกอบด้วยหลักของเนื้อคุณภาพต่ำกว่าที่กำหนดไว้สำหรับตลาดแฮมเบอร์เกอร์ โครงสร้างของตลาดสหรัฐอเมริกาเป็นตัวเนื้อมีการเปลี่ยนแปลงนอกจากนี้ในปีที่ผ่านมา ระหว่างปี 2001 และ 2004 จำนวนผู้นำเข้าสหรัฐอเมริกาจัดการเนื้อเป็นตัวเพิ่มขึ้นจาก 29 67 ในขณะใช้ร่วมกันบนตัวนำเข้า 5 ลดลงจาก 86% 56%ระบบตรวจสอบย้อนกลับ DICOSE1973 รัฐบาลเป็นตัวสร้างการ División de Semovientes de Controlar ปัจจุบันเรียกว่า DICOSE ภายในกระทรวงปศุสัตว์ เกษตร การ ประมง การบัญชีสำหรับหุ้นสัตว์ภายในประเทศและการเคลื่อนไหว (มาร์แชลล์ Boland, & Conforte, 2002) วัตถุประสงค์คือการ curtail ลักลอบ และวิธีปราบ FMD ภายใต้ระบบ DICOSE เกษตรกรจะได้รับรหัสประกอบด้วยภูมิภาคหมายเลข หมายเลขสถานีตำรวจ และจำนวนฟาร์ม ทุกครั้งที่ย้ายสัตว์ ซื้อ หรือขาย ต้องบันทึกการเคลื่อนไหว และสัตว์พร้อม ด้วยเอกสาร ระบบจะคล้ายกับมีหนังสือเดินทาง ตำรวจลงนามเอกสารการขายทั้งหมด กับสำเนาไปยังผู้ขาย ผู้ซื้อ กระทรวง และตำรวจ รถบรรทุกทั้งหมดและเอกสารที่ฆ่าแต่ละพืชก่อนการโหลดตรวจผู้ตรวจกระทรวง เกษตรกรการตรวจสุ่มทุกปี และพวกเขาต้องมีดุลหุ้นสัตว์ประจำปีDICOSE อุรุกวัยเป็นประเทศแรกในโลกที่สามารถติดตามสัตว์กลับไปยังจุดเริ่มต้นของพวกเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง และกระทรวงสามารถใช้ระบบเพื่อให้แน่ใจว่า ฆ่าพืชและเกษตรกรได้ปฏิบัติตามข้อกำหนดสุขาภิบาล เมื่อสัตว์ถึงขั้นถอดซาก อย่างไรก็ตาม จะแทบเป็นไปไม่ได้ติดตามแต่ละตัด เพราะตัดหลายบรรทัดในพืชส่วนใหญ่ ดังนั้น ในขณะที่การตัดแต่ละรายไม่สามารถติดตามกลับให้สัตว์แต่ละตัว มันสามารถติดตามหมายเลขล็อต ระบบที่จะรักษาเอกลักษณ์แต่ละสัตว์แต่ละมันเคลื่อนที่ผ่านขั้นตอนการถอดชิ้นส่วนซาก จะเสียค่าใช้จ่ายการใช้ และปัจจุบันมีไม่มีแรงจูงใจทางเศรษฐกิจสำหรับระบบดังกล่าว อย่างไรก็ตาม ตัวประมวลผลตอนประเมินพืชโครงร่างความสามารถในการสืบค้นกลับการตัดแต่ละแต่ละรายการในบรรทัด deboning พืชบางอย่างให้ผู้บริโภคยุโรปเฉพาะบริการนี้แล้วในเดือน 2006 กันยายน อุรุกวัยเริ่มโปรแกรมติดตามบังคับวัวแต่ละตัว สัตว์ทั้งหมดที่เกิด ในเดือนกันยายนปี 2006 หรือในภายหลังต้องหูติดแท็ก (หนึ่งภาพป้ายและป้ายรหัสคลื่นความถี่วิทยุหนึ่ง) สำหรับการติดตาม ส่วนประกอบพื้นฐานของ Sistema de Indentificacíon y Registro สัตว์ (สัตว์รหัสและระบบบันทึก)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อุรุกวัย เป็นประเทศผู้ส่งออกเนื้อวัวขนาดเล็ก . มันตั้งอยู่ระหว่างอาร์เจนตินาและบราซิล ซึ่งทั้งสองตำแหน่งใหญ่สุดของโลก เนื้อ ผู้ผลิต ผู้ส่งออก อุรุกวัยมีประมาณ 57 , 000 เกษตร / ปศุสัตว์ การดำเนินการที่ 29000 ( 52 ) เป็นทุ่งหญ้าและฟาร์มแกะเนื้อตาม ของเหล่านี้ประมาณ 19000 เชี่ยวชาญใน ( การเพาะพันธุ์วัว ) , 6000 เป็นน่องเนื้องานพิมพ์และ 4000 เชี่ยวชาญในการตกแต่ง มากกว่าครึ่งหนึ่งของที่ดินจะจัดเป็นฟาร์มของครอบครัวมีน้อยกว่า 200 ไร่ ในขณะที่ไตรมาสอื่น ถือว่าเป็นระบบฟาร์มที่มีน้อยกว่า 900 แต่กว่า 200 ไร่ ประมาณ 5% มีฟาร์มกว่า 3 , 500 เอเคอร์ ( mgap-diea , 2005 ) .
เมื่อปี 1995องค์การสุขภาพสัตว์โลก อุรุกวัย ประกาศฟรีของโรคปากและเท้าเปื่อย . สถานะนี้หายไปชั่วคราวในเดือนธันวาคม 2000 แต่จะกลับมาในเดือนพฤษภาคม 2003 ประเทศห้ามนำเข้าสัตว์ และ / หรือ สารพันธุกรรมจากประเทศที่ได้รับผลกระทบจากโรคเปื่อย หรือแปลกใหม่อื่น ๆอุรุกวัย จัดอยู่ในประเภทความเสี่ยงต่ำสุดที่เป็นไปได้สำหรับโรควัวบ้าได้ .
อุรุกวัยของสุขาภิบาล สถานะใหม่เปิดเข้าของตลาดที่สำคัญหลายประการซึ่งก่อนหน้านั้นได้ถูกปิดไปยังประเทศของ noncooked ส่งออกเนื้อ เชื้อเพลิงโดยการเข้าถึงตลาดดีขึ้น การส่งออกก็ยังสำคัญต่อเศรษฐกิจ ใน ปี 2005การส่งออกเนื้อสัตว์ คิดเป็นประมาณ 26% ของมูลค่ารวมของการส่งออกเนื้อวัวอุรุกวัย , การบัญชีสำหรับร้อยละ 22 .

อุรุกวัยเนื้อ เป็นตัวอย่างหนึ่งของอุตสาหกรรมพยายามที่จะได้รับการรับรองระหว่างประเทศของหญ้าเลี้ยงโคเนื้อ การผลิตระบบ รับรอง , ร่วมกับ อุรุกวัย ก็ขอพัฒนาปศุสัตว์การจำแนกและติดตามระบบ ( ระบบ dicose )ถูกมองว่าเป็นศูนย์กลางในการพัฒนาภาพลักษณ์ของแบรนด์แห่งชาติเนื้อชาวอุรุกวัยคล้ายคลึงกับที่เกี่ยวข้องกับนิวซีแลนด์แกะ



อุรุกวัยอุตสาหกรรมขยายการผลิตขยายตัวตาม เนื้อสัมฤทธิ์ สภาพเปื่อยฟรีในปี 1995 การขยายตัวลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการอํานวยความสะดวกโดยตัวเลขแกะเนื่องจากการลดลงของราคาไหมพรม แกะตัวเลขลดลงจาก 26 ล้านในปี 1991 ถึง 108 ล้านบาทในปี 2548 ณ วันที่ 30 มิถุนายน 2005 , โคสินค้าคงคลังอยู่ที่บันทึกสูงของบริษัทที่มีหัว ฆ่าเพิ่มขึ้น 2.39 ล้านบันทึกหัวในปี 2005 เกือบเท่าระดับที่จดทะเบียนในปี 1990 ส่งออกเนื้อวัว

โตเพราะปรับปรุงการเข้าถึงตลาดได้รับผลผลิตและขนาดเล็กและลดการบริโภคภายในประเทศ . การส่งออกเฉลี่ย 138000 ตัน น้ำหนักซากจาก 2533 ถึง 2537 ประมาณ 40% ของผลผลิตทั้งหมด ระหว่างปี 1995 และ 2000 การส่งออกเพิ่มขึ้นเฉลี่ย dialysis ตัน , การบัญชีสำหรับประมาณ 60% ของการผลิตในปี 2000 ในปี 2005 , การส่งออกถึงบันทึก 478699 ตันน้ำหนักซาก ( เทียบเท่า 292248 ตันส่งน้ำหนัก ) , การบัญชีสำหรับร้อยละ 80 ของการผลิตโคเนื้อและเพียง 15 % ส่งออกไปแช่เย็นเย็นส่งออกได้เพิ่มขึ้นในช่วงสามปี เป็นอินทรีย์และธรรมชาติมากที่สุดคือเนื้อส่งเป็นเย็น ปกติเนื้อวัวแช่แข็งผสมกับเนื้อวัวสหรัฐฯเพิ่มขึ้นของผ่ายผอม . ไม่มีความแตกต่างในคุณภาพระหว่างแช่เย็นแช่แข็งเนื้อ

แม้จะมีการเจริญเติบโตอย่างมากในการส่งออกอุรุกวัยยังคงวัสดุเพียงประมาณ 5% ของประมาณ 6 ล้านตันเนื้อซื้อขายระหว่างประเทศ แม้ว่าเนื้อเป็น 75% ของการผลิตรวมอุรุกวัย . ใน ปี ล่าสุด สหรัฐอเมริกาเป็นตลาดส่งออกที่ใหญ่ที่สุดสำหรับเนื้ออุรุกวัย , การบัญชีสำหรับร้อยละ 76 % ของระวางบรรทุกรวมเนื้อส่งออกในปี 2004 และ 2005 ตามลำดับส่วนแบ่งตลาดลดลงในปี 2549 เนื่องจากความต้องการที่เพิ่มขึ้นจากรัสเซียในช่วงหกเดือนแรกของปี 2549 ตลาดหลัก ได้แก่ แคนาดา สหภาพยุโรป ( อียู ) ประเทศ สหราชอาณาจักร เยอรมนี สเปน และโปรตุเกส ) , อิสราเอล , รัสเซีย , และ Mercosur สมาชิก ( อาร์เจนตินา , บราซิลและชิลี ) .

ส่งออกเนื้อวัวไปยังสหรัฐอเมริกาจะถูกควบคุมโดยองค์การการค้าโลก ( WTO ) ได้โควต้าอัตราค่าไฟฟ้า ( trq ) ตั้งปัจจุบันอยู่ที่ 20 , 000 ตันต่อปี สำหรับแช่เย็นและแช่แข็ง เนื้อ ดังแสดงในรูปที่ 1 การส่งออกในโควตาอยู่ภายใต้ชื่อถาวรลด 4.4 ¢ต่อกิโลกรัม ( ประมาณ 2 ¢ต่อปอนด์ ) ขณะที่ โควต้าการส่งออกข้างต้นอาจมีการจัดเก็บภาษี Valorem โฆษณา 264 % ระหว่างปี 1995 และ 2002 การส่งออกไปยังสหรัฐอเมริกา โดยทั่วไป จำกัด ตามโควต้า อย่างไรก็ตาม ระหว่าง 2003 และ 2005 , วัสดุเนื้อแน่นและราคาที่สูงขึ้นในสหรัฐอเมริกานำไปสู่การเพิ่มขึ้นในการนำเข้าของสหรัฐอเมริกาจากอุรุกวัย ( เกือบ 210 เมตริกตันในปี 2005 ) ข้างต้นเข้าโควต้าที่ 26.4 % ภาษีจ่ายประกอบด้วยหลักของลดคุณภาพเนื้อ destined สำหรับตลาดแฮมเบอร์เกอร์ โครงสร้างของตลาดสหรัฐอเมริกาสำหรับเนื้ออุรุกวัยยังเปลี่ยนในปีที่ผ่านมา ระหว่างปี 2001 และปี 2004 จำนวนผู้นำเข้าสหรัฐอเมริกาอุรุกวัยการจัดการเนื้อเพิ่มขึ้นจาก 29 ถึง 67 , ในขณะที่ใช้สำหรับห้าอันดับแรกของผู้นำเข้าลดลงจากร้อยละ 86 ถึง 56 %



dicose ระบบตรวจสอบย้อนกลับใน 1973 ,รัฐบาลอุรุกวัยสร้าง divisi เลออง เดอ controlar de semovientes วันนี้ที่รู้จักกันเป็น dicose ภายในกระทรวงปศุสัตว์ การประมง การเกษตร และ บัญชีสำหรับหุ้นและการเคลื่อนไหวของสัตว์ ( มาร์แชล โบเลินด์& conforte , 2002 ) วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้ เพื่อหยุดการลักลอบขนช่วยขจัดเปื่อย . ภายใต้ระบบ dicose ,เกษตรกรจะได้รับรหัสที่ประกอบด้วยเขตเบอร์สถานีตำรวจจำนวน และฟาร์ม เลขที่ ทุกครั้งเวลาที่สัตว์จะถูกย้าย , ซื้อหรือขาย , การเคลื่อนไหวจะต้องถูกบันทึก และสัตว์ตามเอกสารของ ระบบจะคล้ายกับการมีหนังสือเดินทาง ตำรวจป้ายทั้งหมดขายเอกสาร พร้อมสำเนาไปให้ผู้ขาย , ผู้ซื้อ , กระทรวง และตำรวจผู้ตรวจกระทรวงตรวจสอบรถบรรทุกทั้งหมดและเอกสารที่แต่ละโรงงาน ก่อนการขนถ่าย เกษตรกรมีการตรวจสอบแบบสุ่มทุกๆ ปี และพวกเขาจะต้องแสดงยอดเงินหุ้นสัตว์ประจำปี

กับ dicose อุรุกวัย เป็นหนึ่งในประเทศแรกในโลกที่สามารถแกะรอยสัตว์กลับไปต้นกำเนิดของพวกเขาและรัฐบาลสามารถใช้ระบบเพื่อให้มั่นใจว่าเกษตรกรและฆ่าพืชที่แตกต่างกันมีความต้องการสุขาภิบาล เมื่อสัตว์ถึงซากถอดเวที อย่างไรก็ตาม มันเป็นไปไม่ได้ที่จะติดตามแต่ละตัด เพราะตัดหลายสายในพืชมากที่สุด ดังนั้นในขณะที่การตัดแต่ละสามารถ traced กลับไปที่สัตว์แต่ละตัว มันสามารถตรวจสอบจํานวนมากที่เฉพาะเจาะจงระบบที่จะรักษาเอกลักษณ์แต่ละสัตว์แต่ละขณะที่มันเคลื่อนผ่านซากถอดเวทีจะราคาแพง การใช้ และขณะนี้มีไม่มีสิ่งจูงใจทางเศรษฐกิจเช่นระบบ อย่างไรก็ตาม เซอร์ ตอนนี้ฉายพืชรูปแบบความสามารถของแต่ละบุคคลในการตัด deboning บรรทัด พืชบางชนิดก็ให้บริการนี้สำหรับผู้บริโภคยุโรปเฉพาะ

ในเดือนกันยายน 2549 อุรุกวัยเริ่มโปรแกรมการตรวจสอบแต่ละโคบังคับ สัตว์ทุกตัวเกิดในเดือนกันยายน 2006 หรือในภายหลังจะต้องหูแท็ก ( แท็กภาพและ Radio Frequency Identification Tag ) เพื่อวัตถุประสงค์ในการตรวจสอบย้อนกลับ พื้นฐาน ส่วนประกอบของระบบ indentificac í de Y registro สัตว์ ( สัตว์และระบบการบันทึก )