Article 12 of the 1948 Universal De

Article 12 of the 1948 Universal Declaration of Human Rights states: “No one shall be subjected to arbitrary interference with his privacy, family, home or correspondence, nor to attacks upon his reputation. Everyone has the right to the protection of the law against such interference or attacks.” Article 17 of the ICCPR reiterates that guarantee. The right to privacy and confidentiality enshrined in these instruments applies equally to asylum seekers and refugees. Accordingly, State signatories to these instruments must refrain from sharing information with the authorities of an asylum seeker’s country of origin or even informing those authorities that a claim has been made. That is the case regardless of whether the country of origin is a so-called “safe country”. Whilst the general rule against sharing information may be justifiably breached in exceptional circumstances, such as combating terrorism, it was clear at the Tokyo District Court hearing that this was not the situation in the July 2004 mission to Turkey. Clearly, the actions of the Japanese authorities in relation to the July 2004 MoJ delegation visit to Turkey were against both the letter and spirit of international law instruments to which Japan is a signatory.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 12 ของปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชน 1948: "ไม่มีบุคคลใด ๆ จะถูกกำหนดรบกวนความเป็นส่วนตัวของเขา ครอบครัว บ้าน หรือติดต่อ หรือ การโจมตีเมื่อชื่อเสียงของเขา ทุกคนมีสิทธิในการคุ้มครองตามกฎหมายจากการสอดแทรกและโจมตีดังกล่าว" บทที่ 17 ของ ICCPR ใน reiterates ที่ ด้านขวาเป็นส่วนประดิษฐานในเครื่องมือเหล่านี้ใช้อย่างเท่าเทียมกันในการลี้ภัยและผู้ลี้ภัย ดังนั้น รัฐลงนามตราเหล่านี้ต้องงดการแชร์ข้อมูลกับหน่วยงานของประเทศต้นทางของผู้แสวงหาการลี้ภัย หรือแม้กระทั่งแจ้งที่หน่วยงานที่ทำการร้องเรียน ที่เป็นกรณีนี้ไม่ว่าประเทศต้นทางจะ เรียกว่า "เซฟประเทศ" ในขณะที่ทั่วไปกฎกับการแชร์ข้อมูลที่อาจเป็นละเมิด justifiably ในกรณี เช่นการต่อต้านการก่อการร้าย มันก็ชัดเจนที่ศาลแขวงโตเกียวได้ยินที่ เป็นนี้ไม่สถานการณ์ในภารกิจ 2004 กรกฎาคมตุรกี อย่างชัดเจน การดำเนินการของเจ้าหน้าที่ญี่ปุ่นเกี่ยวกับ 2547 กรกฎาคม MoJ การมอบหมายไปตุรกีได้ทั้งตัวอักษรและจิตวิญญาณของกฎหมายระหว่างประเทศที่ประเทศญี่ปุ่นเป็นผู้ลงนาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาตรา 12 ของ 1948 ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนฯ : "ไม่มีใครจะต้องอยู่ภายใต้การแทรกแซงตามอำเภอใจในความเป็นส่วนตัวของเขาครอบครัวที่อยู่อาศัยหรือการสื่อสารหรือการโจมตีเมื่อชื่อเสียงของเขา ทุกคนมีสิทธิที่จะคุ้มครองของกฎหมายต่อการรบกวนหรือการโจมตีดังกล่าว. "ข้อ 17 ของกติกา ICCPR ย้ำรับประกันว่า สิทธิความเป็นส่วนตัวและการรักษาความลับประดิษฐานอยู่ในตราสารเหล่านี้มีผลบังคับใช้อย่างเท่าเทียมกันเพื่อผู้ลี้ภัยและผู้ลี้ภัย ดังนั้นการลงนามของรัฐได้ใช้เครื่องมือเหล่านี้จะต้องละเว้นจากการใช้ข้อมูลร่วมกันกับเจ้าหน้าที่ของประเทศโรงพยาบาลของผู้สมัครที่เป็นแหล่งกำเนิดหรือแม้กระทั่งการแจ้งให้หน่วยงานที่มีการร้องเรียนการได้รับการทำ เป็นกรณีที่ไม่คำนึงถึงว่าประเทศต้นทางคือที่เรียกว่า "ประเทศที่ปลอดภัย" ขณะที่กฎทั่วไปกับการแบ่งปันข้อมูลอาจถูกละเมิดแก้ตัวในกรณีพิเศษเช่นการก่อการร้ายมันก็ชัดเจนที่ได้ยินศาลแขวงโตเกียวว่านี่ไม่ใช่สถานการณ์ในภารกิจกรกฎาคม 2004 เพื่อตุรกี เห็นได้ชัดว่าการกระทำของทางการญี่ปุ่นในความสัมพันธ์กับ MOJ กรกฎาคม 2004 คณะผู้แทนการไปเยือนตุรกีไม่เห็นด้วยกับทั้งตัวอักษรและเจตนารมณ์ของเครื่องมือทางกฎหมายต่างประเทศที่ญี่ปุ่นเป็นผู้ลงนาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อ 12 ของ 2491 ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนของรัฐ : " จะไม่มีบุคคลใดถูกพลแทรกแซงความเป็นส่วนตัว ครอบครัวหรือการติดต่อสื่อสาร หรือการโจมตีเมื่อชื่อเสียงของเขา ทุกคนมีสิทธิที่จะได้รับความคุ้มครองของกฎหมายต่อการแทรกสอด " มาตรา 17 ของทางคุณภาพที่รับประกัน สิทธิความเป็นส่วนตัวและความลับที่ประดิษฐานอยู่ในเครื่องมือเหล่านี้ใช้อย่างเท่าเทียมกันเพื่อผู้ลี้ภัยและผู้อพยพ ดังนั้นรัฐลงนามในตราสารเหล่านี้ต้องงดการแบ่งปันข้อมูลกับหน่วยงานของผู้ขอลี้ภัยของ ประเทศ หรือแม้แต่แจ้งเจ้าหน้าที่ว่า ผู้ร้องได้ด้วย เป็นกรณีนี้ไม่ว่าประเทศจะเรียกว่าปลอดภัย " ประเทศ " ขณะที่กฎทั่วไปกับการแบ่งปันข้อมูลที่อาจจะอธิบายการละเมิดในสถานการณ์พิเศษ เช่น การต่อต้านการก่อการร้าย มันชัดเจนที่ศาลเขตโตเกียว ได้ยินว่า นี้ไม่ได้เป็นสถานการณ์ในกรกฎาคม 2004 ภารกิจในตุรกี เห็นได้ชัดว่า การกระทำของเจ้าหน้าที่ญี่ปุ่นในความสัมพันธ์กับ 2004 กรกฎาคมคณะผู้แทนเยือนตุรกีของฉันต่อต้านทั้งจดหมาย และจิตวิญญาณของเครื่องมือกฎหมายระหว่างประเทศที่ญี่ปุ่นเป็น 60