The combination of lean and agile s

The combination of lean and agile supply chain strategies has been coined “legality”.
The leagile de-coupling point model described by Mason-Jones et al. (2000) and
Christopher and Towill (2001) aims at holding inventory in some generic or modular
form (lean strategy) and only complete the final assembly or configuration when the
precise customer requirement is known (agile strategy). These authors emphasize that
managers need to understand how market conditions and the wider operating
environment will demand not a single off-the-shelf solution, but hybrid strategies
which are context specific. The case findings point us to extend this de-coupling
model to an approach where a reactive, agile customer-related strategy is de-coupled
from a proactive, robust supplier-related strategy. This finding elaborates on
existing strategy-selection models by Fisher (1997) and Lee (2002) by helping
managers to select the appropriate supply chain strategy with respect to risk-based
context factors.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชุดกลยุทธ์โซ่อุปทาน lean และคล่องตัวได้เป็น "กฎหมาย"Leagile de-coupling รุ่นจุดอธิบายโดยโจนส์ Mason et al. (2000) และคริสโตเฟอร์และ Towill (2001) มีวัตถุประสงค์ในการถือสินค้าคงคลังบางทั่วไปหรือมอดุลาร์แบบฟอร์ม (กลยุทธ์ lean) และทำแอสเซมบลีที่สุดท้ายหรือการกำหนดค่าเฉพาะ เมื่อการความต้องการลูกค้าอย่างแม่นยำเป็นที่รู้จัก (คล่องตัวกลยุทธ์) เหล่านี้ผู้เขียนเน้นที่ผู้บริหารต้องเข้าใจว่าตลาดเงื่อนไขและปฏิบัติกว้างขวางขึ้นสภาพแวดล้อมจะต้องไม่แก้ไขปัญหารูปที่เดียว แต่กลยุทธ์ผสมซึ่งมีบริบทเฉพาะ กรณีที่ผลการวิจัยชี้เราขยาย coupling นี้ยกเลิกแบบจำลองวิธีการที่ coupled de-คล่องตัว ปฏิกิริยาที่เกี่ยวข้องกับลูกค้ากลยุทธ์จากเชิงรุก แข็งแกร่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับกลยุทธ์การ ค้นหานี้ elaborates บนการเลือกกลยุทธ์รุ่น Fisher (1997) และลี (2002) โดยการช่วยการเลือกกลยุทธ์โซ่อุปทานที่เหมาะสมกับความเสี่ยงตามปัจจัยบริบท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรวมกันของกลยุทธ์ห่วงโซ่อุปทานลีนและเปรียวได้รับการประกาศเกียรติคุณ "ถูกต้องตามกฎหมาย".
รูปแบบจุด leagile de-coupling อธิบายโดยเมสันโจนส์และอัล (2000)
และคริสและTowill (2001)
มีจุดมุ่งหมายที่การถือครองสินค้าคงคลังในบางทั่วไปหรือแบบแยกส่วนรูปแบบ(กลยุทธ์ลีน)
และมีเพียงเสร็จสิ้นการประกอบขั้นสุดท้ายหรือการกำหนดค่าเมื่อความต้องการของลูกค้าได้อย่างแม่นยำเป็นที่รู้จักกัน(กลยุทธ์เปรียว) ผู้เขียนเหล่านี้เน้นว่าผู้บริหารต้องเข้าใจว่าสภาพตลาดและการดำเนินงานที่กว้างขึ้นสภาพแวดล้อมที่จะเรียกร้องไม่ได้เป็นทางออกนอกชั้นเดียวแต่กลยุทธ์ไฮบริดที่มีบริบทที่เฉพาะเจาะจง ผลการวิจัยชี้ให้เรากรณีที่จะขยาย de-coupling นี้รูปแบบวิธีการที่ที่ปฏิกิริยากลยุทธ์ลูกค้าที่เกี่ยวข้องกับเปรียวเป็นde-coupled จากเชิงรุกกลยุทธ์การจัดจำหน่ายที่เกี่ยวข้องกับการที่แข็งแกร่ง การค้นพบนี้ elaborates ในรูปแบบกลยุทธ์การเลือกที่มีอยู่โดยฟิชเชอร์ (1997) และลี (2002) โดยช่วยให้ผู้จัดการเพื่อเลือกกลยุทธ์ห่วงโซ่อุปทานที่เหมาะสมเกี่ยวกับการตามระดับความเสี่ยงปัจจัยบริบท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรวมกันของปอด และว่องไวกลยุทธ์ห่วงโซ่อุปทานได้รับการประกาศเกียรติคุณ " กฎหมาย "
leagile de coupling จุดแบบอธิบายโดยเมสัน Jones et al . ( 2000 ) และ
คริสโตเฟอร์ และ towill ( 2001 ) มุ่งถือสินค้าคงคลังในบางทั่วไปหรือโมดูล
แบบฟอร์ม ( กลยุทธ์ลีน ) และเสร็จสมบูรณ์ในการประกอบขั้นสุดท้ายหรือการตั้งค่าเมื่อ
ความต้องการลูกค้าแม่นยำเป็นที่รู้จัก ( กลยุทธ์เปรียว )