Since ancient times, as discovered

Since ancient times, as discovered in the tomb of King Tut
(14th century BC), honey has occupied an important place in
traditional medicine and has been mentioned as a medicinal
product in countless works [1–5]. Probably the first deliberate
mentioning of honey as a wound treatment was found in the
‘‘Edwin Smith papyrus’’ (2600–2200 BC) [6]. Not only the
Egyptians but also the ancient Greeks and Romans used
honey, not only in combination with vegetable or animal fat
but also as part of all sorts of ointments, which were used to
prevent wounds from festering [4,6–8]. Avicenna (980–1037),
the most famous of the Arab doctors of Islam, advised the use
of astringents such as cooked honey and myrrh to reduce the
amount of exudate in wounds with tissue loss [9]. From the
early Middle Ages to the late 19th century, there were several
descriptions of the use of honey to cleanse and heal chronic
and traumatic wounds, in particular gunshot wounds in the
17th and 18th century [9,10]. In more recent times, during
World War I, honey was used by the Russians and the Germans
[4,11] and remained popular until the advent of antibiotics in
1940 [1,12]. However, due to the ever-increasing resistance
against antibiotics and the growing awareness for natural
remedies, the interest in the antimicrobial and wound healing
properties of honey have shown a revival [1,3,13].
Honey is a viscous, hypersaturated sugar solution coming
from nectar which has been collected and modified by the
honey bee, Apis [6]. The bees collects the nectar of the plants,
transform and combine it with substances of their own. The
honey is stored in the honey comb to ripen and mature [14].
Honey primarily contains sugar (75–79%) and water (20%) [7].
Other components of honey are proteins, vitamins of the B
complex, minerals and antioxidants such as flavonoids,
ascorbic acid, catalase and selenium [11,15]. Organic acids
make up 0.57% of the honey and are responsible for its acidity
[15,16]. The main enzymes in honey are invertase, amylase
and glucose oxidase [16]. The specific percentages of all these
different components may vary depending on the plant origin,
the geographical location, the season in which the honey was
collected, the treatment of honey since its harvesting, and its
age [8].
Honey is easily contaminated during its production process
[16,17]. Therefore, a medical grade honey should be sterilized,
not by heating, but by means of gamma irradiation [8].
Through the process of gamma irradiation, micro-organisms
are killed without jeopardizing the antibacterial activity of the
medical honey [8,18,19].
The antibacterial effect of honey is based on several
mechanisms. First, hydrogen peroxide is produced by the
enzyme glucose oxidase when the honey is diluted by wound
exudate [1,11,16,17]. Hydrogen peroxide activates the neutrophils
through the nuclear transcription factor NF-kB. Hereby
genes are activated that produce cytokines which strengthen
the inflammatory response by recruiting and activating
leucocytes [14,20–22].
Phytochemicals, also called flavonoids, are a second
antibacterial mechanism of honey [11,16], and are present
in Manuka honey and Medihoney [8,23,24]. By their direct
inhibition of phagocytosis, these antioxidants prevent the
formation of the superoxide free radicals, protecting the
tissues from further damage [14].
A third effect of honey relates to the fact that bacterial
growth requires a water activity (amount of ‘free’ water) of
0.94–0.99. However, since honey has a low water activity of
0.56–0.62, this prevents the growth of bacteria [11,18]. The high
sugar content of honey draws fluid from the wound by
osmosis and hereby extracts water from the bacteria resulting
in bacterial death [8,23].
Finally, the acidity of honey (with a pH between 3.2 and 4.5)
further inhibits the growth of micro-organisms, since the
optimal pH for the majority of these organisms lies between
7.2 and 7.4 [3,23,25].
Apart from its antibacterial effect, a lot of other properties
have been attributed to honey. It has also been shown to
reduce inflammation, to avoid the need for surgical debridement,
to neutralize bad smells, and to accelerate tissue growth
and wound healing [3].
In clinical practice, mainly Manuka honey and Medihoney
are being used. Manuka honey is a mono-floral honey that
comes from the Leptospermum scoparium tree in New
Zealand and Australia and is particularly interesting because
its antibacterial activity is independent of the peroxide activity
[26–29]. Medihoney is a standard mix of Australian and New
Zealand honeys, predominantly of the Leptospermum species
(Manuka) [4,30,31]. It has an antibacterial activity that
corresponds to a phenol acid strength of at least 18, which
makes it currently the strongest antibacterial medical honey
available [4]. Besides mono-floral honey, also multi-floral
honey is used in clinical practice.
Honey, an ancient therapy, has known a revival in recent
times and is frequently used nowadays for a very wide range of
conditions. Despite its universal use, especially in the
treatment of burn wounds and difficult to heal chronic ulcers,
it is not clear to date what exactly the level of evidence is for
honey in wound management [1,3,11,18,23,32]. The aim of this
systematic review is to evaluate the use of honey in modern
wound care based on the published literature to date. It
examines the role of honey in wound care, the wound
categories in which honey is applied, and provides a critical
evaluation of the reported benefits of using honey.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่โบราณเวลา ตามที่ค้นพบในสุสานของคิงตันคาเมน
(ศตวรรษที่ 14 BC), น้ำผึ้งที่ได้ครอบครองสถานที่สำคัญใน
แพทย์ และมีการกล่าวถึงเป็นการยา
ผลิตภัณฑ์ในงานนับไม่ถ้วน [1-5] ครั้งแรกคงเจตนา
กล่าวถึงของผึ้งที่พบในการรักษาแผล
'' ทรอปิคอ Edwin Smith'' (2600 – 2200 BC) [6] ไม่เพียงการ
อียิปต์ แต่ยังกรีกโบราณ และชาวโรมันใช้
น้ำผึ้ง ไม่เฉพาะในผสมกับไขมันสัตว์ หรือผัก
แต่ยังเป็นส่วนหนึ่งของทุก ointments ซึ่งเคยใช้
ป้องกันบาดแผลจาก festering [4,6 – 8] อวิเซนนา (980 – 1037),
ที่มีชื่อเสียงของแพทย์อาหรับอิสลาม คำแนะนำการใช้
ของ astringents ผึ้งสุกและ myrrh เพื่อลดการ
จำนวน exudate ในแผลมีการสูญเสียเนื้อเยื่อ [9] จาก
ไปในปลายยุคกลางศตวรรษที่ 19 มีหลาย
คำอธิบายการใช้น้ำผึ้งในการลบ และรักษาโรค
และบาด แผลที่เจ็บปวด ในแท๊กเฉพาะแผลใน
17 และคริสต์ศตวรรษที่ 18 [9,10] ในครั้งล่าสุด ระหว่าง
ใช้สงครามโลก น้ำผึ้งนี่และเยอรมัน
[411] และยังคงนิยมจนกระทั่งการมาถึงของยาปฏิชีวนะใน
๒๔๘๓ [1,12] อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความต้านทานมีมาก
กับยาปฏิชีวนะและความรู้เติบโตในธรรมชาติ
remedies สนใจในการต้านจุลชีพและรักษาแผล
คุณสมบัติของน้ำผึ้งได้แสดงการฟื้นฟู [1,3,13] .
น้ำผึ้งคือ ความหนืด hypersaturated น้ำตาลโซลูชันมา
จากน้ำหวานซึ่งได้รวบรวม และปรับเปลี่ยนโดยการ
ผึ้ง Apis [6] ผึ้งเก็บน้ำหวานของพืช,
แปลง และรวมกับสารของตนเอง ใน
น้ำผึ้งอยู่ในหวีน้ำผึ้งสุกงอม และทีม [14] .
ผึ้งส่วนใหญ่ประกอบด้วยน้ำตาล (75-79%) และน้ำ (20%) [7] .
โปรตีน วิตามินบีมีส่วนประกอบอื่น ๆ ของน้ำผึ้ง
ซับซ้อน แร่ธาตุและสารต้านอนุมูลอิสระเช่น flavonoids,
กรดแอสคอร์บิค catalase และเกลือ [11,15] กรดอินทรีย์
แต่ง 0.57% ของน้ำผึ้ง และรับผิดชอบการมีของ
[15,16] เอนไซม์หลักในน้ำผึ้งคือ invertase, amylase
และ oxidase กลูโคส [16] ระบุเปอร์เซ็นต์ของทั้งหมดเหล่านี้
ส่วนประกอบต่าง ๆ อาจแตกต่างกำเนิดพืช,
ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ ฤดูกาลที่น้ำผึ้งมี
รวบรวม การรักษาน้ำผึ้งตั้งแต่การเก็บเกี่ยว และ
อายุ [8] .
ง่าย ๆ มีการปนเปื้อนน้ำผึ้งในระหว่างกระบวนการผลิตของ
[16,17] ดังนั้น ผึ้งเกรดทางการแพทย์ควรจะ sterilized,
ไม่ใช่ โดยความร้อน แต่ โดยวิธีการฉายรังสีแกมมา [8] .
ผ่านกระบวนการของแกมมาวิธีการฉายรังสี ไมโครชีวิต
ฆ่า โดยไม่มีกิจกรรมการต้านเชื้อแบคทีเรียของ jeopardizing
ผึ้งแพทย์ [8,18,19] .
ผลต้านเชื้อแบคทีเรียของน้ำผึ้งอยู่หลาย
กลไก ครั้งแรก ผลิตไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์โดยการ
เอนไซม์ oxidase กลูโคสเมื่อน้ำผึ้งถูกทำให้เจือจาง โดยแผล
exudate [1,11,16,17] ไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์เรียก neutrophils
ผ่าน transcription นิวเคลียร์ปัจจัย NF-kB ขอ
ยีนจะทำงานที่ผลิต cytokines ซึ่งเสริม
ตอบอักเสบ โดยสรรหา และเปิดใช้งาน
ศึกษาลักษณะชนิด [14,20-22] .
Phytochemicals, flavonoids เรียกว่าเป็นที่สอง
กลไกการต้านเชื้อแบคทีเรียของน้ำผึ้ง [11,16], และปัจจุบันมี
น้ำผึ้งมานูก้าและ Medihoney [8,23,24] โดยตรงของ
ยับยั้ง phagocytosis สารต้านอนุมูลอิสระเหล่านี้ป้องกันการ
ก่อตัวของอนุมูลอิสระซูเปอร์ออกไซด์ ปกป้องการ
เนื้อเยื่อจากเสียอีก [14] .
ผลสามของผึ้งเกี่ยวข้องกับความจริงที่แบคทีเรีย
เจริญเติบโตต้องการกิจกรรมน้ำ (ยอดน้ำ 'ฟรี') ของ
0.94 – 0.99 อย่างไรก็ตาม เนื่องจากน้ำผึ้งมีกิจกรรมน้ำต่ำของ
0.56 – 0.62 ซึ่งป้องกันการเจริญเติบโตของแบคทีเรีย [11,18] สูง
เนื้อหาน้ำตาลของน้ำผึ้งดึงของเหลวจากแผลโดย
osmosis และขอแยกน้ำจากแบคทีเรียเกิด
ในแบคทีเรียตาย [8,23] .
สุดท้าย มีผึ้ง (มี pH ระหว่าง 3.2 และ 4.5)
ต่อไป ยับยั้งการเจริญเติบโตของไมโครสิ่งมีชีวิต ตั้งแต่
ค่า pH ที่เหมาะสมสำหรับสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ส่วนใหญ่อยู่ระหว่าง
7.2 และ 7.4 [3,23,25]
นอกจากมีผลต้านเชื้อแบคทีเรีย คุณสมบัติอื่น ๆ มากมาย
บันทึกน้ำผึ้ง นอกจากนี้ยังมีการแสดงการ
ลดอักเสบ หลีกเลี่ยงจำเป็นต้องผ่าตัด debridement,
แก้กลิ่นไม่ดี และเร่งการเจริญเติบโตของเนื้อเยื่อ
และแผล [3] .
ในคลินิก ส่วนใหญ่น้ำผึ้งมานูก้าและ Medihoney
ใช้ น้ำผึ้งมานูก้าเป็นขาวดำดอกไม้ผึ้งที่
มาจากต้น scoparium Leptospermum ในนิ
นิวซีแลนด์และออสเตรเลีย และเป็นที่น่าสนใจอย่างยิ่งเนื่องจาก
กิจกรรมของสารต้านเชื้อแบคทีเรียไม่ขึ้นอยู่กับกิจกรรมเปอร์ออกไซด์
[26-29] Medihoney จะผสมมาตรฐานออสเตรเลียและนิ
นิวซีแลนด์ honeys ส่วนใหญ่ของ species
(Manuka) Leptospermum [4,30,31] มีกิจกรรมการต้านเชื้อแบคทีเรียที่
สอดคล้องกับจุดแข็งวางกรดน้อย 18 ซึ่ง
ทำให้ขณะนี้แข็งแกร่งน้ำผึ้งต้านเชื้อแบคทีเรียแพทย์
ว่าง [4] นอกจากน้ำผึ้งดอกไม้ขาวดำ ยังหลายดอกไม้
น้ำผึ้งจะใช้ในทางคลินิกปฏิบัติ
น้ำผึ้ง การบำบัดโบราณ ได้รู้จักฟื้นฟูในล่าสุด
เวลา และใช้บ่อยในปัจจุบันสำหรับหลากหลายมากของ
เงื่อนไข ทั้ง ๆ ที่เป็นสากลใช้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการ
รักษาแผลเขียน และยากที่จะรักษาแผลเปื่อยเรื้อรัง,
ไม่ชัดเจนถึงว่าระดับของหลักฐานมีไว้เพื่ออะไร
น้ำผึ้งในการจัดการแผล [1,3,11,18,23,32] จุดมุ่งหมายนี้
ทบทวนระบบจะประเมินการใช้น้ำผึ้งในสมัย
แผลดูแลตามเอกสารประกอบการเผยแพร่วันที่ มัน
ตรวจสอบบทบาทของผึ้งในการดูแลบาดแผล แผล
ประเภทที่ผึ้งใช้ และให้ความสำคัญ
ประเมินประโยชน์รายงานการใช้น้ำผึ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่ครั้งโบราณ ที่ค้นพบในหลุมฝังศพของตุตันคาเมนกษัตริย์
( ศตวรรษที่ 14 ) ที่รักได้ครอบครองสถานที่สำคัญใน
ยาแบบดั้งเดิมและได้รับการกล่าวถึงเป็นผลิตภัณฑ์สมุนไพร
ในผลงานนับไม่ถ้วน 1 – [ 5 ] แรกอาจโดยเจตนา
พูดถึงน้ำผึ้ง เป็นแผล การรักษาที่พบใน ' ' กระดาษปาปิรุส
''edwin สมิธ ( 2600 – 2200 BC ) [ 6 ]
ไม่เพียงอียิปต์แต่โบราณ Greeks และชาวโรมันใช้
ที่รัก ไม่เพียง แต่ในการรวมกันกับพืชหรือไขมันสัตว์
แต่ยังเป็นส่วนหนึ่งของทุกประเภทของน้ำมันที่ใช้ป้องกันแผลเป็นหนองจาก

[ 6 – 8 ] อวิเซนนา ( 980 ( 709 )
ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของแพทย์อาหรับอิสลามควรใช้
ของ astringents เช่นสุกที่รักและมดยอบ เพื่อลด
ปริมาณโปรตีนสูงในแผลที่มีการสูญเสียเนื้อเยื่อ [ 9 ] จาก
ต้นยุคกลางศตวรรษที่ 19 สาย มีคำอธิบายหลาย
ของการใช้น้ำผึ้งเพื่อทำความสะอาดและรักษาบาดแผล
บอบช้ำเรื้อรัง โดยเฉพาะแผลถูกยิงใน
17 และศตวรรษที่ 18 [ 9,10 ] เมื่อเร็ว ๆ นี้ ในระหว่าง
สงครามโลกครั้งที่หนึ่งที่รักถูกใช้ โดยรัสเซียและเยอรมัน
[ 411 ] และยังคงเป็นที่นิยมจนกระทั่งการมาถึงของยาปฏิชีวนะใน
2483 [ 1,12 ] อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการเพิ่มความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะและการรับรู้

วิธีแก้ธรรมชาติ , ความสนใจในจุลชีพ และแผลที่คุณสมบัติ
น้ำผึ้งได้แสดงการฟื้นตัว [ 1,3,13 ] .
ที่รักเป็นสารละลายน้ำตาลทรายมา
hypersaturated ข้นจากน้ำหวานซึ่งได้รวบรวมและแก้ไขโดย
ผึ้ง Apis [ 6 ] ผึ้งรวบรวมน้ำหวานจากพืช
แปลงและรวมกับสารของพวกเขาเอง
ที่รักจะถูกเก็บไว้ในน้ำผึ้งหวี สุก และผู้ใหญ่ [ 14 ] .
ที่รักเป็นหลักประกอบด้วยน้ำตาล ( 75 - 79 % ) และน้ำ ( 20% ) [ 7 ] .
ส่วนประกอบอื่น ๆของน้ำผึ้งเป็นโปรตีน วิตามิน B
ของซับซ้อนแร่ธาตุและสารต้านอนุมูลอิสระ เช่น ฟลาโวนอยด์ ,
กรดแอสคอร์บิค คาตาเลส และซีลีเนียม [ 11,15 ]
กรดอินทรีย์ทำให้ขึ้น 0.57 % ของที่รักและรับผิดชอบของเม
[ 15,16 ] เอนไซม์ในน้ำผึ้งมีหลักเปรียบเทียบและเอนไซม์กลูโคสอะไมเลส
[ 16 ] เปอร์เซ็นต์ที่เฉพาะเจาะจงของทั้งหมดเหล่านี้
ส่วนประกอบที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับต้นกำเนิด ,
ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ฤดูกาลในที่ที่รักเป็น
การเก็บรักษาผึ้งตั้งแต่การเก็บเกี่ยว และตน
อายุ [ 8 ] .
ที่รักได้อย่างง่ายดายการปนเปื้อนในระหว่างกระบวนการผลิต
[ อันเป็น ] ดังนั้น เกรดทางการแพทย์ที่รักควรจะฆ่าเชื้อ
ไม่ , โดยความร้อน แต่โดยการฉายรังสีแกมมา [ 8 ] .
ผ่านกระบวนการฉายรังสีแกมมาจุลินทรีย์
ถูกฆ่าตายโดยไม่ jeopardizing ฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของน้ำผึ้ง 8,18,19
[ ] .
ผลการต้านเชื้อของน้ำผึ้งจะขึ้นอยู่กับกลไกหลาย

แรก , ไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ที่ผลิตโดยเอนไซม์กลูโคสออกซิเดส
เมื่อน้ำผึ้งเจือจาง โดยแผลที่เกิดจาก 1,11,16,17
[ ] ไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์กระตุ้นนิวโทรฟิล
ผ่านปัจจัยนิวเคลียร์ถอดความ NF KB ขอ
ยีนที่ผลิตสารซึ่งกระตุ้นเสริมสร้าง
การตอบสนองการอักเสบโดยการสรรหา และการเปิดใช้งาน
leucocytes [ 14,20 – 22 ] .
phytochemicals ที่เรียกว่าฟลาโวนอยด์ เป็นสอง
แบคทีเรียกลไกที่รัก [ 11,16 ] และปัจจุบัน
ในน้ําผึ้ง 8,23,24 medihoney [ และ ] โดยตรง
ยับยั้ง phagocytosis , สารต้านอนุมูลอิสระเหล่านี้ป้องกัน
การก่อตัวของอนุมูลอิสระซูเปอร์ออกไซด์ ปกป้องเนื้อเยื่อจากความเสียหายเพิ่มเติม
[ 14 ] .
ผลที่สามของน้ำผึ้งที่เกี่ยวข้องกับความจริงที่ว่าการเจริญเติบโตแบคทีเรีย
ต้องการกิจกรรมน้ำ ( ปริมาณน้ำ ' ฟรี ' )
0.94 และ 0.99 . อย่างไรก็ตาม เนื่องจากน้ำผึ้งมีกิจกรรมน้ำต่ำ 0.56 0.62
และนี้จะป้องกันการเจริญเติบโตของแบคทีเรีย [ 11 , 18 ] สูง
น้ำตาลน้ำผึ้งดึงของเหลวจากแผลโดย
และสารสกัดน้ำ Osmosis ขอจากแบคทีเรียทำให้แบคทีเรียตาย 8,23
[ ]
ในที่สุด ความเป็นกรดของน้ำผึ้ง ( มี pH ระหว่าง 3.2 และ 4.5 )
ต่อไปยับยั้ง การเจริญเติบโตของเชื้อจุลินทรีย์ เนื่องจาก
Ph ที่เหมาะสมสำหรับส่วนใหญ่ของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้อยู่ระหว่าง 7.2 และ 7.4 3,23,25
[ ]
แยก จากผลต้านเชื้อแบคทีเรียของมากอื่น ๆคุณสมบัติ
ได้รับการบันทึกที่รักมันได้รับการแสดง
ลดการอักเสบเพื่อหลีกเลี่ยงความต้องการการลงโทษตามโทษานุโทษ
เป็นกลาง , กลิ่นและเร่ง
เนื้อเยื่อและรักษาบาดแผล [ 3 ] .
คลินิก น้ําผึ้ง medihoney
ส่วนใหญ่และมีการใช้ . น้ําผึ้งเป็น Mono ดอกไม้น้ำผึ้ง
มาจาก leptospermum scoparium ต้นไม้ในนิวซีแลนด์ และออสเตรเลีย และเป็นที่น่าสนใจโดยเฉพาะ

เพราะฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของอิสระของกิจกรรม
เปอร์ออกไซด์ [ 26 – 29 ] medihoney เป็นส่วนผสมมาตรฐานของออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ใหม่
honeys , ส่วนใหญ่ของ leptospermum ชนิด
( มานูก้า ) [ 4,30,31 ] มีฤทธิ์ต้านเชื้อแบคทีเรียที่
สอดคล้องกับฟีนอล กรดแรงอย่างน้อย 18 ซึ่งทำให้ปัจจุบัน

น้ำผึ้งต้านเชื้อแบคทีเรียที่แข็งแกร่งใช้ได้ [ 4 ]นอกจากที่รัก Mono , ดอกไม้ยังแบบดอกไม้
ที่รักจะใช้ในทางคลินิก
ที่รัก , บำบัดโบราณ ได้รู้จักในรอบล่าสุด
ครั้ง และมักใช้ในปัจจุบันสำหรับช่วงกว้างมากของ
เงื่อนไข แม้จะใช้สากลของ , โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรักษาบาดแผลไหม้

แผลเรื้อรังรักษายาก , มันไม่ชัดเจนถึงวันที่สิ่งที่ระดับของหลักฐานสำหรับ
น้ำผึ้งในการจัดการ 1,3,11,18,23,32 [ บาดเจ็บ ] จุดมุ่งหมายของการตรวจสอบนี้
อย่างเป็นระบบ เพื่อประเมินการใช้น้ำผึ้งในการดูแลบาดแผลที่ทันสมัย
ตามเผยแพร่วรรณกรรมปัจจุบัน มัน
ตรวจสอบบทบาทของน้ำผึ้งในการดูแลบาดแผล แผล
ประเภทที่ที่รักมาใช้ และมีการประเมินผล
ของรายงานการใช้ประโยชน์จากน้ำผึ้ง