IntroductionThe fixation of femoral

Introduction
The fixation of femoral shaft fractures in polytrauma patients
remains a controversial subject. Historically the timing of definitive
fixation has ranged from traction with delayed fixation to early
total care and more recently damage control orthopaedics
.Evidence put forward in the 1980s supported a move away
from traction and bed rest towards early total care, citing a reduction in the rates of pulmonary complications, hospital and intensive care unit stays.In the 1990s, the universal approach to early
total care was challenged as it was realized that providing definitive fixation of
femoral shaft fractures with intramedullary nailing had detrimental physiologic effects
on the already compromised polytrauma patient. The instrumentation
of the medullary canal with reaming and nail insertion became
known as a modifiable ‘second hit’ in the development of post injury
complications such as acute lung injury, acute respiratory distress syndrome and multiple organ failure.damage control orthopaedics was adapted from the successful implementation of damage control surgery used in the treatment of exsanguinating torso trauma patients. The principle is to provide adequate skeletal stability on long bones to prevent further bleeding, soft tissue damage, potential fat embolism and to permit better positioning for the patient in the ICU without the potential adverse effects of early definitive fixation. This abbreviated procedure (usually external fixation) allows the patients to recover from the initial hit of severe trauma and optimizes their condition for later definitive fixation (usually intramedullary nailing). The current literature is equivocal about
the DCO versus ETC concept. A recent randomized control trial by Pape et al. concluded that the ‘borderline’ group of patients has significantly less incidence of ALI when treated using
DCO principles.
The purpose of this study was to evaluate the demographics,
management and outcomes of the high energy, polytrauma FSF
patients of our Level-1 trauma centre in comparison with those of
the randomized controlled trial.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำปฏิกิริยาการตรึงของเพลา femoral กระดูกหักในผู้ป่วย polytraumaยังคงเป็นเรื่องแย้ง ประวัติเวลาของทั่วไปปฏิกิริยาการตรึงได้อยู่ในช่วงจากลากกับเบีล่าช้าไปเร็วดูแลทั้งหมด และเมื่อเร็ว ๆ นี้โรงพยาบาลสมเด็จควบคุมความเสียหาย. หลักฐานที่นำมาในทศวรรษ 1980 ได้รับการสนับสนุนการย้ายเก็บจากเตียงและลากส่วนที่เหลือไปดูแลต้นรวม อ้างถึงการลดลงในอัตราของภาวะแทรกซ้อนระบบทางเดินหายใจ โรงพยาบาล และหน่วยดูแลเร่งรัดอยู่ ในปี 1990 วิธีสากลไปก่อนดูแลทั้งหมดถูกท้าทายเป็นที่รู้ว่าเบีทั่วไปให้ของกระดูกหัก femoral เพลากับ intramedullary nailing มีลักษณะอนุ physiologicในผู้ป่วย polytrauma ถูกโจมตีแล้ว การใช้เครื่องมือคลอง medullary reaming และเล็บ แทรกกลายเป็นหรือที่เรียกว่าสามารถแก้ไขได้ 'สองตี' ในการพัฒนาของการบาดเจ็บลงภาวะแทรกซ้อนเช่นการบาดเจ็บเฉียบพลันปอด อาการทุกข์ทางเดินหายใจเฉียบพลัน และหลายอวัยวะ failure.damage ควบคุมโรงพยาบาลสมเด็จถูกดัดแปลงจากการดำเนินงานประสบความสำเร็จของการผ่าตัดเสียที่ใช้ในการบำบัดรักษาผู้ป่วยบาดเจ็บแล้ว exsanguinating หลักการคือ การมีเสถียรภาพเพียงพออีกในกระดูกยาวเพื่อป้องกันเลือดออกเพิ่มเติม ความเสียหายของเนื้อเยื่ออ่อน ไขมันเครื่องอาจ และอนุญาตให้วางตำแหน่งสำหรับผู้ป่วยในฉุกเฉินไม่กระทบศักยภาพของเบีทั่วไปก่อนดีกว่า กระบวนการย่อนี้ (ภายนอกมักจะเบี) ช่วยให้ผู้ป่วยฟื้นจากการตีครั้งแรกของการบาดเจ็บรุนแรง และปรับสภาพการเบีหลังทั่วไป (ปกติ intramedullary nailing) วรรณกรรมปัจจุบันคือ equivocal เกี่ยวกับDCO เทียบกับแนวคิดอื่น ๆ ตัวล่าสุด randomized ควบคุมทดลองโดย al. et หน้าสรุปว่า กลุ่ม 'เส้นขอบ' ของผู้ป่วยได้น้อยมากอุบัติการณ์ของอาลีเมื่อใช้รักษาDCO หลักวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ประเมินข้อมูลประชากรการจัดการและผลของพลังงานสูง polytrauma FSFผู้ป่วยของศูนย์ของเราบาดเจ็บระดับ 1 เมื่อเปรียบเทียบกับบรรดาทดลองควบคุม randomized

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
ตรึงกระดูกหักเพลาเส้นเลือดในผู้ป่วย polytrauma
ยังคงเป็นเรื่องที่ถกเถียงกัน ระยะเวลาของประวัติศาสตร์ที่ชัดเจน
ตรึงได้ตั้งแต่การลากด้วยการตรึงล่าช้าถึงต้น
รวมดูแลและควบคุมความเสียหายเมื่อเร็ว ๆ นี้ศัลยกรรม
.Evidence นำมาในช่วงปี 1980 ได้รับการสนับสนุนการย้ายออกไป
จากการลากและส่วนที่เหลือเตียงที่มีต่อการดูแลรวมต้นอ้างลดอัตรา ของภาวะแทรกซ้อนปอดที่โรงพยาบาลและหน่วยดูแลเข้ม stays.In 1990, วิธีการสากลถึงต้น
ดูแลทั้งหมดถูกท้าทายในขณะที่มันได้รับการตระหนักว่าการให้บริการที่ชัดเจนของการตรึง
กระดูกหักกระดูกต้นขากับเพลาเก่งไขสันหลังมีผลทางสรีรวิทยาอันตราย
ในผู้ป่วยที่ถูกบุกรุกแล้ว polytrauma วัด
คลองไขสันหลังกับคว้านและแทรกเล็บกลายเป็น
ที่รู้จักในฐานะแก้ไข 'ตีสอง' ในการพัฒนาของการบาดเจ็บการโพสต์
แทรกซ้อนเช่นปอดได้รับบาดเจ็บเฉียบพลัน, โรคความทุกข์ทางเดินหายใจเฉียบพลันและหลายอวัยวะศัลยกรรมควบคุม failure.damage ดัดแปลงมาจากที่ประสบความสำเร็จ การดำเนินงานของการควบคุมความเสียหายการผ่าตัดใช้ในการรักษาผู้ป่วยที่บาดเจ็บ exsanguinating ลำตัว หลักการคือเพื่อให้มีเสถียรภาพเพียงพอในโครงร่างกระดูกยาวเพื่อป้องกันไม่ให้เลือดออกต่อความเสียหายของเนื้อเยื่ออ่อนไขมันอุดตันเส้นเลือดที่มีศักยภาพและจะอนุญาตให้มีการวางตำแหน่งที่ดีกว่าสำหรับผู้ป่วยในห้องไอซียูโดยไม่มีผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นจากการตรึงที่ชัดเจนในช่วงต้น ขั้นตอนนี้ยาก (โดยปกติจะตรึงภายนอก) ช่วยให้ผู้ป่วยที่จะกู้คืนจากการตีเริ่มต้นของการบาดเจ็บรุนแรงและเพิ่มประสิทธิภาพของสภาพของพวกเขาในการตรึงที่ชัดเจนต่อมา (ปกติไขสันหลังเก่ง) วรรณกรรมปัจจุบันคลุมเครือเกี่ยว
กับแนวคิด DCO ฯลฯ การพิจารณาคดีที่ผ่านมาการควบคุมแบบสุ่มโดย Pape et al, ได้ข้อสรุปว่ากลุ่มเส้นเขตแดนของผู้ป่วยที่มีอุบัติการณ์อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าของ ALI เมื่อได้รับการรักษาโดยใช้
หลักการ DCO.
วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อประเมินประชากร,
การจัดการและผลของพลังงานสูง FSF polytrauma
ผู้ป่วยระดับ 1 ศูนย์อุบัติเหตุของเรา ในการเปรียบเทียบกับผู้
ทดลองแบบสุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
ตรึงเพลา femoral กระดูกหักในผู้ป่วย polytrauma
ยังคงเป็นเรื่องที่ขัดแย้งกัน ในอดีตเวลาที่ชัดเจนมีระหว่างแรงดึงกับการตรึง

รวมล่าช้าการตรึงเร็วและมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆนี้ควบคุมความเสียหาย (
. หลักฐานที่ใส่ไปข้างหน้าในไฟต์ที่ย้ายออกไปจากการลากและเตียง
เหลือต่อการดูแล ทั้งหมดก่อนอ้างในการลดอัตราภาวะแทรกซ้อนของปอด , โรงพยาบาลและหน่วยดูแลอยู่ ในช่วงต้น 1990 แนวทางสากลเร็ว
การดูแลทั้งหมดถูกท้าทายมันรู้ว่าการให้การตรึงกระดูกหักเพลา femoral ที่ชัดเจนของ
กับ intramedullary ตอกตะปูได้ผลในทางที่เป็นอันตรายถูกละเมิด polytrauma คนไข้ เครื่องมือ
ของคลองการจดด้วยการคว้านและแทรกเล็บกลายเป็นที่รู้จักกันเป็น ที่ 2
' ตี ' ในการพัฒนาโพสต์บาดเจ็บ
ภาวะแทรกซ้อนได้ เช่น การบาดเจ็บของปอดเฉียบพลันกลุ่มอาการหายใจลำบากเฉียบพลันและอวัยวะหลายอย่างล้มเหลวควบคุมความเสียหาย ( ดัดแปลงจากการใช้งานที่ประสบความสำเร็จของการควบคุมความเสียหายผ่าตัดที่ใช้ในการรักษาผู้ป่วยอุบัติเหตุ exsanguinating ลำตัว หลักการคือให้มีเสถียรภาพเพียงพอในการยาวกระดูกเพื่อป้องกันเลือดเพิ่มเติมความเสียหายของเนื้อเยื่ออ่อนไขมันอุดตัน และศักยภาพที่จะอนุญาตให้ตำแหน่งที่ดีกว่าสำหรับผู้ป่วย ICU ไม่อาจเกิดขึ้นผลข้างเคียงของต้นชัดเจน การตรึง นี่ย่อขั้นตอน ( การตรึงมักจะภายนอก ) ช่วยให้ผู้ป่วยฟื้นตัวจากการกดปุ่มเริ่มต้นของการบาดเจ็บรุนแรงและเพิ่มประสิทธิภาพของภาพในภายหลังที่การตรึง ( ปกติ intramedullary เก่ง )วรรณกรรมปัจจุบันคือน่าสงสัยเกี่ยวกับ
เมื่อเทียบกับ dco ฯลฯ แนวคิด การเปรียบเทียบแบบสุ่มโดย Pape et al . สรุปได้ว่า ' เส้น ' กลุ่มของผู้ป่วยได้อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าการ Ali เมื่อปฏิบัติโดยใช้หลักการ dco
.
วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อประเมินประชากร การจัดการและผลลัพธ์ของพลังงานสูง polytrauma FSF
ผู้ป่วยของศูนย์อุบัติเหตุของเรา 1 ในการเปรียบเทียบกับบรรดา
สุ่มทดลอง