Linguists and educationalists have

Linguists and educationalists have for many years had conflicting views about the value of correcting linguistic errors[1] in the speech and writing of second language learners. With regard to the practice of correcting written errors, one extreme view is that corrections do not have a significant effect on student errors and teachers should, therefore, adopt less time-consuming efforts to direct students' attention to surface error (Robb, Ross and Shortreed 1986:91). The more moderate view does not dismiss the value of correction as a useful teaching technique, but rather, it emphasises the importance of consistency and systematicity if the positive effects of correction[2] are to be realised (Cohen and Robbins 1976:60; Rivers 1981:306; Lalande 1982:140).

In second language teaching/learning, the purpose in providing feedback such as 'correction', i.e., 'corrective feedback' (Schachter 1991:89), is to supply learners with 'negative evidence'[3] which attempts to draw their attention to the linguistic errors made (Ellis 1994:584), or to "what is ungrammatical in their sentences" (p. 434). According to Gass (1991:140), focusing attention on form through corrective feedback is similar to grammar instruction in the way that it alerts "learners to the mismatch between their learner language form and the target language". Indeed, a number of studies investigating the effect of corrective feedback in speech (Tomasello and Herron, 1989:394; Lightbown and Spada 1990:443; Carroll and Swain, 1993:372), and in writing (Lalande 1982:145) support the view that learners can improve their conscious knowledge of the target language[4] through a focus on form in the corrective feedback[5].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักภาษาศาสตร์และ educationalists หลายปีมีมุมมองที่ขัดแย้งกันเกี่ยวกับค่าแก้ไขผิดภาษาศาสตร์ [1] ในการพูด และเขียนของผู้เรียนภาษาที่สอง เกี่ยวกับการปฏิบัติการแก้ไขข้อผิดพลาดเขียน ดูหนึ่งมากคือ ที่แก้ไขมีผลข้อผิดพลาดของนักเรียนเป็นสำคัญ และครู ควร ดังนั้น ใช้ความพยายามน้อยกว่าเวลาไปตรงความสนใจของนักเรียนผิวข้อผิดพลาด (1986:91 โซเฟียร็อบ รอสส์ และ Shortreed) ดูเป็นกันเองมากยกเลิกค่าแก้ไขเป็นเทคนิคการสอนที่มีประโยชน์ แต่ค่อนข้าง มันเน้นความสำคัญของความสอดคล้องและ systematicity ถ้าผลบวกของการแก้ไข [2] จะเป็นสังคม (โคเฮนและร็อบบินส์ 1976:60 แม่น้ำ 1981:306 Lalande 1982:140)

ในภาษาที่สองสอนเรียนรู้ วัตถุประสงค์ในการให้ผลป้อนกลับเช่น 'การแก้ไข' เช่น 'แก้ไขผลป้อนกลับ' (Schachter 1991:89), คือการ จัดหาผู้เรียนกับ 'ลบหลักฐาน' [3] ที่พยายามดึงความสนใจของภาษาศาสตร์ข้อผิดพลาดทำ (เอลลิส 1994:584), หรือ "อะไรคือ ungrammatical ในประโยคของพวกเขา" (p. 434) ตาม Gass (1991:140), เน้นความสนใจแบบฟอร์มผ่านแก้ไขผลป้อนกลับจะคล้ายกับการสอนไวยากรณ์แบบที่ว่า มันแจ้งเตือน "เรียนไม่ตรงกันระหว่างแบบฟอร์มภาษาของผู้เรียนและภาษาเป้าหมาย" แน่นอน จำนวนของการศึกษาตรวจสอบผลของการแก้ไขความคิดเห็นในการพูด (Tomasello และ Herron, 1989:394 Lightbown และ Spada 1990:443 คาร์และ Swain, 1993:372), และ ในการเขียน (Lalande 1982:145) สนับสนุนมุมมองว่า ผู้เรียนสามารถพัฒนาความรู้สติของภาษาเป้าหมาย [4] โดยเน้นฟอร์มคำติชมแก้ไข [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักภาษาศาสตร์และนักการศึกษาได้เป็นเวลาหลายปีมีความคิดเห็นที่ขัดแย้งกันเกี่ยวกับคุณค่าของภาษาแก้ไขข้อผิดพลาด [1] ในการพูดและการเขียนของผู้เรียนภาษาที่สอง ในเรื่องเกี่ยวกับการปฏิบัติของการแก้ไขข้อผิดพลาดที่เขียนด้วยมุมมองหนึ่งที่มากที่สุดคือการที่แก้ไขไม่ได้มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในข้อผิดพลาดของนักเรียนและครูจึงควรนำมาใช้น้อยกว่าความพยายามที่ใช้เวลานานที่จะดึงดูดความสนใจของนักเรียนในการข้อผิดพลาดพื้นผิว (Robb, รอสส์และ Shortreed 1986: 91) มุมมองในระดับปานกลางมากขึ้นไม่ได้ยกเลิกค่าของการแก้ไขเป็นเทคนิคการเรียนการสอนที่มีประโยชน์ แต่ก็เน้นความสำคัญของความมั่นคงและ systematicity ถ้าผลในเชิงบวกของการแก้ไข [2] จะต้องตระหนัก (โคเฮนและร็อบบินส์ 1976: 60; แม่น้ำ 1981: 306; Lalande 1982: 140) ในการเรียนการสอนภาษาที่สอง / การเรียนรู้จุดประสงค์ในการให้ข้อเสนอแนะเช่น 'แก้ไข' คือ 'ข้อเสนอแนะการแก้ไข (Schachter 1991: 89) คือการจัดหาผู้เรียนที่มีหลักฐานเชิงลบ' [3] ซึ่งพยายามที่จะดึงความสนใจของพวกเขาที่จะเกิดข้อผิดพลาดทางด้านภาษาที่ทำ (เอลลิส 1994: 584) หรือ "สิ่งที่เป็นความผิดไวยากรณ์ในประโยคของพวกเขา" (พี 434). ตามที่แก๊ส (1991: 140) โดยมุ่งเน้นความสนใจไปที่รูปแบบผ่านข้อเสนอแนะการแก้ไขจะคล้ายกับไวยากรณ์การเรียนการสอนในทางที่จะแจ้งเตือน "ผู้เรียนไม่ตรงกันระหว่างรูปแบบภาษาของพวกเขาเรียนรู้และภาษาเป้าหมาย" อันที่จริงจำนวนของการศึกษาตรวจสอบผลกระทบของข้อเสนอแนะการแก้ไขในการพูด (Tomasello และเฮอรอน 1989: 394; Lightbown และ Spada 1990: 443; แครอลและคู่รัก 1993: 372) และในการเขียน (Lalande 1982: 145) การสนับสนุน ดูว่าผู้เรียนสามารถพัฒนาความรู้สติของพวกเขาในภาษาเป้าหมาย [4] ผ่านมุ่งเน้นไปที่รูปแบบในการเสนอแนะการแก้ไข [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักภาษาศาสตร์และ educationalists ได้หลายปี มีความคิดเห็นที่ขัดแย้งกันเกี่ยวกับคุณค่าของการแก้ไขข้อผิดพลาดทางภาษา [ 1 ] ในการพูดและการเขียนของผู้เรียนภาษาที่สอง ในเรื่องการปฏิบัติการแก้ไขข้อบกพร่องการเขียนหนึ่งมากมุมมองที่แก้ไขไม่ได้มีผลในข้อผิดพลาดของนักเรียนและครูควรดังนั้นใช้ความพยายามใช้เวลาน้อยกว่าตรงความสนใจของนักเรียนเพื่อข้อผิดพลาดของพื้นผิว ( ร็อบ รอสส์และ shortreed 1986:91 ) ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ไม่ได้ยกเลิกค่าของการแก้ไขเป็นเทคนิค การสอน ที่มีประโยชน์ แต่ก็เน้นความสำคัญของความสอดคล้องและ systematicity ถ้าผลบวกของการแก้ไข [ 2 ] จะต้องตระหนัก ( Cohen และร็อบบินส์ 1976:60 ; แม่น้ำ 1981:306 ;1982:140 ลาลองด์ )

ในการสอน / การเรียนรู้ภาษาที่สอง วัตถุประสงค์ในการให้ข้อเสนอแนะเช่น ' แก้ไข ' คือ ' การแก้ไขความคิดเห็น ( แช็กเตอร์ 1991:89 ) คือการจัดหาผู้เรียนกับ ' หลักฐาน ' ลบ [ 3 ] ซึ่งพยายามที่จะดึงดูดความสนใจของพวกเขาข้อผิดพลาดทางภาษา ( เอลลิส 1994:584 ) หรือ " อะไรที่ผิดไวยากรณ์ในประโยคของพวกเขา " ( หน้า 110 ) ตามแก็ส ( 1991:140 )เน้นความสนใจในแบบฟอร์มผ่านแก้ไขความคิดเห็นที่คล้ายกับการสอนไวยากรณ์ในทางที่มันจะแจ้งเตือน " เรียนไม่ตรงกันระหว่างเรียนภาษารูปแบบและภาษาเป้าหมาย แน่นอน จำนวนของการศึกษาที่ศึกษาผลกระทบของการแก้ไขข้อมูลในการพูด ( tomasello แฮร์เริ่น 1989:394 ; และ , และ lightbown ด้า 1990:443 ; และ คาร์โรลล์ สเวน 1993:372 )และในการเขียน ( 1982:145 ลาลองด์ ) สนับสนุนมุมมองที่ผู้เรียนสามารถพัฒนาความรู้สติของภาษาเป้าหมาย [ 4 ] โดยเน้นรูปแบบในการแก้ไขความคิดเห็น [ 5 ]