Previous Chapter Next ChapterChapte

Previous Chapter Next Chapter

Chapter 315: The Immortal’s Cave of Huang Daxian 1

It was dusk in the Black Lands. The sky was pocked with darkness, the land beneath was pitch black. Everything felt desolate.

No mortals could be seen; it was difficult for them to survive in an environment like this. This area was occupied for the most part by Cultivators. If you did occasionally encounter mortals, they would be descendants of Cultivator Clans, powerfully built, with hearty Qi and blood.

When Meng Hao entered the Black Lands, he looked back for a moment, and a flash of suspicion appeared on his face. For some reason, he had the feeling that upon entering this land, there was some sort of invisible thread attached to his body that had been covered up.

Before entering the Black Lands, he had been unable to detect it; however, as soon as it was covered up, he could.

Meng Hao muttered to himself thoughtfully as the vines carried him forward at high speed. Moments later, he cleared his thoughts. His eyes glittered as he cast his Spiritual Sense about.

The region three hundred meters in all directions suddenly appeared in his mind.

“I need to find a quiet place where I can recuperate…. I remember that Zhou Dekun2 was taken to the Black Lands…. Furthermore, there should be information about the Eyeless Larva3 here. I wonder if I’ll be able to refine one.” Meng Hao once again produced Ji Hongdong’s bag of holding. The magical symbol on it was by no means weak. Meng Hao was able to suppress it slightly, but was unable to open the bag. He could tell that if he was able to suppress the seal for long enough, then he would be able to.

A long time passed, after which Meng Hao once again closed his eyes. He allowed the vines to continue forward without rest. Soon, more than a month had passed.

Occasionally he would encounter some Black Lands Cultivators. They were for the most part skinny and bony, with an intensely fiendish aura. They were usually alone, or rarely, in groups of three or five. To Meng Hao, most of them seemed like lone wolves.

This was very different than the Southern Domain.

It seemed people here were used to treading the line between life and death. The only way to ensure continued existence was to soak one’s hands in blood.

However, despite their ferocity, when the local Cultivators saw Meng Hao, their pupils would constrict. Meng Hao’s white hair was very conspicuous as it billowed around his head. Combined with the paleness of his face, it left people with a very ghastly impression.

When you added the vicious-looking vines, the entire picture was one of powerful maliciousness. Meng Hao emanated the aura of Core Formation, as well as the reek of blood. Anyone who saw him would immediately come to the conclusion that he was someone not to be trifled with.

Even some Cultivators of the same level as he, after sensing the aura of his Cultivation base, would hesitate for a moment and then get out of his way.

In the Black Lands, killing was a constant part of life, and it was common to see bodies laying about.

As Meng Hao traveled, he saw dozens of vicious magical battles between Cultivators. He also saw quite a few deaths. Based on his observations, he quickly came to a better understanding of the Black Lands.

What he found the strangest was that after a month passed, despite his constant vigilance, no one from the Ji Clan came in pursuit of him. He couldn’t help but think of the invisible thread that had been covered up the moment he entered the Black Lands.

He hesitated for a moment, uncertain of exactly what was going on. “Could it be that the thread appeared after I killed Ji Hongdong? Is it a mark that the Ji Clan can use to track me down? If that’s the case, why would it be covered up when I entered the Black Lands?”

Time slowly passed. Soon, another month had gone by. Compared to the Southern Domain, the Black Lands wasn’t very large. As he traveled, though, Meng Hao found that there weren’t very many cities, which made everything seem much further spread out.

Nearly everything was empty and desolate. The soil was pitch black, permeated with oppressive, deathly stillness. Even fewer places were filled with spiritual energy. Thankfully, Meng Hao currently didn’t have any strong requirement for spiritual energy. One day as he sat cross-legged on the vines, he suddenly opened his eyes to look off into the distance.

With his Spiritual Sense, he could see a short mountain about forty kilometers away, as well as a simple Immortal’s cave. The Immortal’s cave wasn’t located within the mountain, but rather, underneath it, almost like a burrow. Next to the mountain was a spring, the waters of which had pooled together to form a cistern.

The waters of the cistern were muddy and foul, and the whole area was littered with animal droppings and weeds. The place looked abandoned. If Meng Hao weren’t specifically looking for a place to rest and restore his health, he would most likely have overl

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทก่อนหน้านี้บทต่อไปบทที่ 315: อมตะถ้ำของหวง Daxian 1มันเป็นการค่ำในดินแดนสีดำ ท้องฟ้าถูก pocked กับความมืด ดินใต้สนามดำ ทุกอย่างที่รู้สึกอ้างว้างปุถุชนไม่เห็น มันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาจะอยู่รอดในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ พื้นที่นี้ถูกครอบครองส่วนใหญ่ โดยเครื่องพรวนดิน ถ้าคุณไม่พบปุถุชนบางครั้ง พวกเขาจะเป็นลูกหลานของเกษตรกร ทรงพลังสร้าง แสนอร่อยชี่และเลือดเมื่อเมงเฮาใส่ดินดำ เขาดูกลับช่วง และแฟลชความสงสัยปรากฏบนใบหน้าของเขา เหตุผลบางอย่าง เขามีความรู้สึกว่า เมื่อเข้ามาแผ่นดินนี้ มันมีบางจัดเรียงของด้ายล่องหนที่แนบกับร่างกายของเขาที่มีการครอบคลุมค่าก่อนจะเข้าสู่ดินแดนสีดำ เขาได้สามารถตรวจจับ อย่างไรก็ตาม เมื่อมันถูกอำพราง เขาสามารถเฮา เมงญี่ปุ่นกับตัวเองอย่างพิถีพิถันทำให้เถาเขาไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ช่วงเวลาต่อมา เขาล้างความคิดของเขา ตาแวววาวเสร็จความรู้สึกจิตวิญญาณของเขาเกี่ยวกับภูมิภาคในทุกทิศทางสามร้อยเมตรก็ปรากฏในใจของเขา"ต้องหาความเงียบสงบที่ผมสามารถพักฟื้น... ผมจำได้ว่า Dekun2 โจวถูกนำไปยังดินแดนสีดำ... นอกจากนี้ ควรมีข้อมูลเกี่ยวกับ Larva3 ดูที่นี่ ผมสงสัยว่า ถ้า ฉันจะสามารถปรับแต่งหนึ่ง" เฮา เมงอีกครั้งผลิตถุงจิ Hongdong โฮลดิ้ง สัญลักษณ์เวทมนตร์บนมันเป็นโดยไม่อ่อนแอ เมงเฮาสามารถระงับเล็กน้อย แต่ไม่สามารถเปิดกระเป๋า เขาจะบอกว่า ถ้า เขาได้มีการระงับตราสำหรับนานพอ แล้วเขาจะสามารถที่จะเวลานานผ่านไป หลังจากที่เฮาเมงอีกครั้งปิดตาของเขา เขาอนุญาตให้เถาวัลย์ต่อไปข้างหน้าโดยไม่เหลือ เร็ว ๆ นี้ ได้ผ่านมากกว่าเดือนบางครั้งเขาจะพบบางเครื่องพรวนดินดินดำ พวกเขาเป็นส่วนใหญ่ผอม และ กระดูก กับกลิ่นอายความโหดร้ายอย่างเข้มข้น ก็มักจะเพียงอย่างเดียว หรือไม่ ค่อย กลุ่มของสามหรือห้า การเฮาเมง ส่วนใหญ่ของพวกเขาเหมือนคนเดียวแตกต่างกว่าภาคใต้โดเมนนี้ได้เหมือนคนที่นี่ใช้ treading บรรทัดระหว่างชีวิตและความตาย วิธีเดียวที่จะให้ดำรงอยู่ต่อไปหล่อในเลือดได้อย่างไรก็ตาม แม้ มีความดุร้ายของพวกเขา เมื่อเห็นเครื่องพรวนดินถิ่นเฮาเมง นักเรียนของตนจะหด ผมขาวเมงเฮาเป็นชัดเจนมากเป็นมัน billowed รอบศีรษะของเขา มันรวมกับอ่อน ๆ ของใบหน้าของเขา ซ้ายท่าน ด้วยความประทับใจส่วนมากเมื่อคุณเพิ่มเถามองหิน ภาพทั้งหมดเป็น maliciousness ที่มีประสิทธิภาพอย่างใดอย่างหนึ่ง เมงเฮาเล็ดลอดออกมากลิ่นอายของการสร้างหลัก เช่นเดียวกับกลิ่นเหม็นของเลือด นอกจากนี้ทุกคนที่เห็นเขาทันทีจะมาสรุปว่า เขาเป็นคนไม่มี trifled ด้วยบางเครื่องพรวนดินของระดับเดียวกับเขา หลังจากตรวจจับกลิ่นอายของฐานการเพาะปลูกของเขา จะลังเลครู่หนึ่ง และจากนั้น ได้ออกจากทางของเขาในดินแดนสีดำ ถูกฆ่าคงส่วนหนึ่งของชีวิต และก็โปรดวางเกี่ยวกับร่างกายขณะเดินทางเฮาเมง เขาเห็นหลายสิบของหินวิเศษสงครามระหว่างเครื่องพรวนดิน นอกจากนี้เขายังเห็นตายค่อนข้างน้อย จากการสังเกตของเขา เขาได้อย่างรวดเร็วมาของดินแดนสีดำสิ่งที่เขาพบแปลกประหลาดก็คือ ว่า หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน แม้ มีความระมัดระวังของเขาคงที่ ไม่มีใครจากกองทัพจิมาแสวงหาพระองค์ เขาไม่สามารถช่วย แต่คิดว่า ด้ายล่องหนที่มีการครอบคลุมค่าช่วงเวลาที่เขาป้อนที่ดินดำเขาลังเลครู่ แน่ใจในว่าสิ่งที่เกิดขึ้น "อาจจะเป็นว่า เธรดที่ปรากฏหลังจากที่ฉันฆ่าจิ Hongdong เป็นเครื่องหมายที่กองทัพจิสามารถใช้เพื่อติดตามฉัน ได้อย่างไร ถ้าเป็นกรณีนี้ ทำไมมันครอบคลุมค่าป้อนที่ดินดำ"เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ เร็ว ๆ นี้ อีกเดือนก็หายไปโดย เมื่อเทียบกับโดเมนใต้ ดินแดนสีดำไม่มาก ขณะที่เขาเดินทาง แม้ว่า เฮาเมงพบว่า ไม่มีเมือง ซึ่งทำให้ทุกอย่างดูเหมือนมากขยายออกอ้างว้าง และว่างเปล่าเกือบทุกอย่างได้ ดินมีสีดำ สนามเต็มไป ด้วยความเงียบสงบในการกดขี่ ราง สถานที่ได้น้อยเต็มไป ด้วยพลังทางจิตวิญญาณ ขอบคุณ เฮาเมงยังไม่มีใด ๆ ต้องการที่แข็งแกร่งสำหรับพลังงานทางจิตวิญญาณนี้ วันหนึ่งขณะที่เขานั่งไขว่ห้างบนเถา เขาก็เปิดตาของเขาจะดูออกเป็นระยะทางมีความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขา เขาสามารถเห็นภูเขาสั้นประมาณสี่สิบกิโลเมตร เช่นเดียวกับถ้ำของอมตะอย่างง่าย ถ้ำของอมตะไม่ได้อยู่ในภูเขา แต่ค่อนข้าง ใต้ เกือบจะเหมือนปรับตัว ถัดจากภูเขาฤดูใบไม้ผลิ น้ำซึ่งมีพูกันแบบเป็นฝนได้น้ำฝนโคลน และเหม็น และพื้นที่ทั้งหมดเกลื่อนไป ด้วยมูลสัตว์และวัชพืช สถานที่ดูถูกทอดทิ้ง ถ้าเมงเฮาโดยเฉพาะไม่ได้มองหาสถานที่พักผ่อน และฟื้นฟูสุขภาพของเขา เขามักจะมี overl

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนหน้านี้บทบทต่อไปบทที่ 315: ถ้ำของอมตะของ Huang ต้าเซี่ยน 1 มันเป็นค่ำในดินแดนสีดำ ท้องฟ้ามืด pocked กับที่ดินที่อยู่ด้านล่างเป็นสีดำสนิท ทุกอย่างที่รู้สึกอ้างว้าง. ไม่มีปุถุชนอาจจะเห็น; มันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะอยู่รอดในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ บริเวณนี้ถูกครอบครองส่วนใหญ่โดยการพรวนดิน หากคุณไม่บางครั้งพบปุถุชนพวกเขาจะเป็นลูกหลานของเกษตรกรสมัครพรรคพวกยิ่งสร้างด้วยความชื่นมื่นฉีและเลือด. เมื่อเม้งเฮาเข้ามาในดินแดนสีดำเขามองย้อนกลับไปสักครู่และแฟลชของความสงสัยปรากฏบนใบหน้าของเขา ด้วยเหตุผลบางอย่างที่เขามีความรู้สึกว่าเมื่อเข้าดินแดนแห่งนี้มีการจัดเรียงของด้ายที่มองไม่เห็นที่แนบมากับร่างกายของเขาที่ได้รับการขึ้นปกคลุมบางส่วน. ก่อนจะเข้าสู่ดินแดนสีดำเขาได้รับไม่สามารถตรวจสอบได้; แต่ทันทีที่มันถูกปกคลุมขึ้นที่เขาสามารถทำได้. เม้งเฮาพึมพำกับตัวเองคิดเป็นเถาพาเขาไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง ครู่ต่อมาเขาล้างความคิดของเขา ดวงตาของเขาในขณะที่เขา glittered โยนความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขาเกี่ยวกับ. ภูมิภาคสามร้อยเมตรในทุกทิศทางก็ปรากฏตัวขึ้นในใจของเขา. "ผมต้องการที่จะหาสถานที่เงียบสงบที่ฉันสามารถฟื้น ... ผมจำได้ว่าโจว Dekun2 ถูกนำตัวไปดินแดนสีดำ ... นอกจากนี้ควรจะมีข้อมูลเกี่ยวกับการ Eyeless Larva3 ที่นี่ ฉันสงสัยว่าฉันจะสามารถปรับแต่งหนึ่ง. "เม้งเฮาอีกครั้งผลิตถุง Ji Hongdong การถือหุ้น สัญลักษณ์ที่มีมนต์ขลังในมันก็ไม่ได้หมายความว่าอ่อนแอ เม้งเฮาก็สามารถที่จะระงับมันเล็กน้อย แต่ก็ไม่สามารถที่จะเปิดกระเป๋า เขาอาจจะบอกว่าถ้าเขาก็สามารถที่จะปราบปรามการประทับตรานานพอแล้วเขาจะสามารถ. เป็นเวลานานผ่านไปหลังจากที่เม้งเฮาอีกครั้งปิดตาของเขา เขาได้รับอนุญาตองุ่นเพื่อดำเนินการต่อไปข้างหน้าโดยไม่เหลือ เร็ว ๆ นี้มากกว่าเดือนที่ผ่านมา. บางครั้งเขาจะพบบางที่ดินดำพรวน พวกเขามีส่วนร่วมมากที่สุดผอมและกระดูกที่มีกลิ่นอายโหดเหี้ยมอย่างเข้มข้น พวกเขาก็มักจะเป็นคนเดียวหรือไม่ค่อยได้อยู่ในกลุ่มของสามหรือห้า เพื่อเม้งเฮาที่สุดของพวกเขาดูเหมือนหมาป่าโดดเดี่ยว. นี้มีความแตกต่างกว่าโดเมนภาคใต้. มันดูเหมือนคนที่นี่จะถูกใช้เพื่อเหยียบเส้นแบ่งระหว่างชีวิตและความตาย วิธีเดียวที่จะให้แน่ใจว่าการดำรงอยู่อย่างต่อเนื่องคือการแช่มือของคนในเลือด. อย่างไรก็ตามแม้จะมีความดุร้ายของพวกเขาเมื่อพรวนดินในท้องถิ่นเห็นเม้งเฮานักเรียนของพวกเขาจะหด ผมสีขาวเม้งเฮาเป็นที่เห็นได้ชัดเจนมากอย่างที่มัน billowed รอบศีรษะของเขา บวกกับความหม่นหมองของใบหน้าของเขามันทิ้งคนที่มีความประทับใจที่น่ากลัวมาก. เมื่อคุณเพิ่มองุ่นหินที่มองภาพทั้งหมดเป็นหนึ่งในการปองร้ายที่มีประสิทธิภาพ เม้งเฮาเล็ดลอดออกมากลิ่นอายของแกนก่อตัวเช่นเดียวกับกลิ่นเหม็นของเลือด ทุกคนที่เห็นเขาทันทีจะมาสรุปว่าเขาเป็นคนที่ไม่ได้ที่จะล้อเล่นกับ. แม้พรวนระดับเดียวกันบางส่วนในขณะที่เขาหลังจากการตรวจจับกลิ่นอายของฐานการเพาะปลูกของเขาที่จะลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วได้รับจากเขา วิธี. ในดินแดนสีดำฆ่าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตอย่างต่อเนื่องและมันก็เป็นธรรมดาที่จะเห็นร่างวางเกี่ยวกับ. ในฐานะที่เป็นเม้งเฮาเดินทางเขาเห็นหลายสิบของการต่อสู้ที่มีมนต์ขลังหินระหว่างพรวน นอกจากนี้เขายังเห็นค่อนข้างน้อยเสียชีวิต ตามข้อสังเกตของเขาเขาได้อย่างรวดเร็วมาถึงความเข้าใจที่ดีขึ้นของที่ดินดำ. สิ่งที่เขาพบที่แปลกประหลาดก็คือว่าหลังจากเดือนที่ผ่านมาแม้จะมีความระมัดระวังอย่างต่อเนื่องของเขาไม่มีใครจากจีตระกูลมาในการแสวงหาของเขา เขาไม่สามารถช่วย แต่คิดว่าของด้ายที่มองไม่เห็นที่ได้รับการขึ้นปกคลุมช่วงเวลาที่เขาเข้ามาในดินแดนสีดำ. เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้น "มันอาจเป็นไปได้ว่าด้ายปรากฏหลังจากที่ฉันฆ่าจี Hongdong? มันเป็นเครื่องหมายว่าจีแซ่สามารถใช้เพื่อติดตามฉันลงหรือไม่? หากเป็นกรณีที่ว่าทำไมมันจะได้รับการคุ้มครองขึ้นเมื่อฉันเข้ามาในดินแดนสีดำ? " เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ในเร็ว ๆ นี้อีกเดือนได้หายไปโดย เมื่อเทียบกับโดเมนใต้ดินแดนสีดำไม่ได้มีขนาดใหญ่มาก ในขณะที่เขาเดินทาง แต่เม้ง Hao พบว่ามีไม่มากมากเมืองซึ่งทำให้ทุกอย่างดูเหมือนจะมากไปกระจายออกไป. เกือบทุกอย่างว่างเปล่าและที่รกร้าง ดินเป็นสีดำสนิทเต็มไปด้วยกดขี่นิ่งเหมือนคนตาย แม้สถานที่น้อยเต็มไปด้วยพลังทางจิตวิญญาณ โชคดีที่เม้งเฮาขณะนี้ไม่ได้มีความต้องการที่แข็งแกร่งใด ๆ สำหรับพลังทางจิตวิญญาณ วันหนึ่งขณะที่เขานั่งไขว่ห้างอยู่บนเถาเขาก็เปิดตาของเขาที่จะมองออกไปไกล. ด้วยความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขาเขาสามารถมองเห็นภูเขาสั้นประมาณสี่สิบกิโลเมตรห่างเช่นเดียวกับถ้ำอมตะที่เรียบง่าย ถ้ำของอมตะไม่ได้ตั้งอยู่ภายในภูเขา แต่ภายใต้มันเกือบจะเหมือนโพรง ถัดขึ้นไปบนภูเขาเป็นฤดูใบไม้ผลิของน้ำซึ่งได้รวบรวมกันในรูปแบบบ่อ. น้ำในบ่อเป็นโคลนและเหม็นและพื้นที่ทั้งหมดถูกเกลื่อนไปด้วยมูลสัตว์และวัชพืช สถานที่ที่มองที่ถูกทิ้งร้าง หากเม้ง Hao ไม่ได้โดยเฉพาะมองหาสถานที่พักผ่อนและฟื้นฟูสุขภาพของเขาเขาส่วนใหญ่มีแนวโน้มจะมี overl