History of Food DryingThe preservat

History of Food Drying
The preservation of food materials by drying has been carried out since the early recorded history of human civilization. The history of drying foods is a long one and goes back as far as 20 000 BC (Hayashi, 1989). The readers may refer further to Hayashi (1989) for detailed chronological information on the history of food drying. Evidence shows that Middle East and oriental cultures actively dried foods as early as 12 000 BC in the hot sun. During the mesolithic age (around 10 000 BC), fish were caught and dried by people in Solvieux in southern France. In ancient Egypt (around 2800 BC), fruits and nuts (e.g., apples, grapes, apricots, figs, and almonds) were sun-dried. During the middle ages (AD 630 to AD 1630), sun-dried powdered milk was produced by the Mongolian army, while cocoa leaves and fruits were sun-dried in Mexico and Peru. In the late 1700s, the French successfully developed a dehydration unit to dehydrate fruits and vegetables at a controlled temperature.The French team sliced the fruits and vegetables, then dried at hot air (40 C), pressed, and then sealed in tinfoil. However, it was not until the turn of the twentieth century that mechanical drying finally begun to replace natural sun drying. It was particularly at the end of World War II that the mechanical drying has since taken off at great pace. The early methods of drying such as trucked-tray and drum drying were soon improved. This was followed by the developments of new methods (at that time), including spray drying, fluidized bed drying, vacuum drying, and freeze drying. A significant effort continues to the present day to improve these drying methods. In addition, new challenges are constantly emerging as new drying requirements appear for new products. This continues to drive further efforts to develop new, innovative, and novel drying techniques.


Common Applications
Today, drying is employed in various industrial sectors (e.g., paper, wood, food, agriculture, waste management, etc.) utilizing different techniques. As far as industrial sectors are concerned, food and agriculture remain the most dominant sectors with respect to the critical importance of drying to these industries (Mujumdar, 2010). Numerous food products are routinely preserved by drying, which include grains, marine products, meat products, dairy products, as well as fruits and vegetables (Jangam, 2011). There are many different methods of drying food materials, each with their own advantages and disadvantages for particular applications. A vast number of dryer designs reported in the literature are due to the differences in the physical attributes of the product, modes of heat input, operating temperatures and pressures, quality specifications on the dried product, and so on. The majority of dryers used in the food industry are of convective type, i.e., hot air is used both to supply heat for evaporation of water and to carry away the evaporated moisture from the product. This is by far the most common drying method used at industrial scale because it is simple and easy to operate, in addition to relatively low capital costs (for the time being), although it is poor in energy efficiency. Another type of dryers involves supplying of heat to the drying material through contact with heated metallic/nonmetallic solids (molecular vibration) or stationery fluids (primarily by molecular collision) by conduction (e.g., drum dryers). Dryers are also classified according to the radiant energy supplied in various forms of electromagnetic waves, categorized according to the region of the electromagnetic spectrum (e.g., radio frequency (RF), infrared (IR), microwave (MW)). In food drying applications, the main types of radiation applied are IR, MW, and RF, all of which employ very different heating mechanisms. These can be
used either alone, or as combined technologies (e.g., combinations of MW and vacuum application, MW and IR application, among others). The details of the various drying techniques for food materials can be found elsewhere. The readers may refer to Sabarez (2015), Jangam (2011), and Bansal and Chung (2007) for additional information on the variety and classification of dryers applicable for drying food materials, as well as to other articles in this and other sections of the Food Science Reference Module. This section briefly describes some of the most commonly used methods for drying food materials.Tunnel Dehydration Tunnel dehydration is the most widely used method in industrial dehydration of fruits and vegetables. This method of drying has been commercially used in Australia and other parts of the world for drying of fruits (mainly prunes, apricots, grapes, and tomatoes) (Unadi et al., 1996; Sabarez, 2007). The tunnel dehydrator basically consists of a tunnel (as a drying chamber) containing trays of product that are placed on mobile trolleys (also referred to as trucks) moving along the tunnel, a fan to circulate the he

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติของอาหารแห้งการเก็บรักษาอาหารโดยการอบแห้งวัสดุที่ดำเนินการตั้งแต่ช่วงต้นบันทึกประวัติศาสตร์ของอารยธรรมมนุษย์ ประวัติของการอบแห้งอาหารเป็นแบบยาว และไปกลับไกลเท่า 20 000 BC (ฮายาชิ 1989) ผู้อ่านอาจดูมุมฮายาชิ (1989) สำหรับรายละเอียดข้อมูลตามลำดับเวลาในประวัติศาสตร์ของการอบแห้งอาหาร แสดงหลักฐานที่ตะวันออกกลางและตะวันออกวัฒนธรรมกำลังแห้งอาหารเป็นช่วงต้น 12 000 BC แดด ในช่วงยุค mesolithic (ประมาณ 10 000 BC), ปลาถูกจับ และแห้ง โดยคนใน Solvieux ในภาคใต้ของฝรั่งเศส ในอียิปต์โบราณ (ประมาณ 2800 BC), ผลไม้และถั่ว (เช่น แอปเปิ้ล องุ่น ไวน์ มะเดื่อ และอัลมอนด์) เป็นแห้ง ในระหว่างยุคกลาง (630 โฆษณาการโฆษณา 1630), นมผงแห้งถูกผลิต โดยกองทัพมองโกเลีย ในขณะที่ใบโกโก้และผลไม้แห้งในเม็กซิโกและเปรู ในปี 1700 ฝรั่งเศสสำเร็จพัฒนาหน่วยคายน้ำการคายน้ำผลไม้และผักที่อุณหภูมิควบคุม ทีมฝรั่งเศสหั่นผลไม้ และผัก อบแห้งที่อากาศร้อน (40 C), กด และจากนั้น ปิดผนึกกระแห อย่างไรก็ตาม เมื่อท่านหันของศตวรรษยี่สิบที่กลแห้งก็ เริ่มแห้งแสงแดดธรรมชาติแทน มันเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสิ้นสุดสงครามโลกที่แห้งกลตั้งแต่ถูกปิดอย่างดี วิธีแรกของการอบแห้งเช่นถาด trucked และกลองการอบแห้งได้เร็วขึ้น นี้ตามมา ด้วยการพัฒนาวิธีการใหม่ (ในขณะนั้น), รวมทั้งสเปรย์แห้ง ไฮโดรแห้ง ผ้าเครื่องดูดฝุ่น และทางชีวภาพ ความพยายามอย่างมีนัยสำคัญต่อเนื่องจนถึงปัจจุบันเพื่อปรับปรุงวิธีการทำแห้งเหล่านี้ นอกจากนี้ ความท้าทายใหม่ต่อเนื่องเกิดขึ้นใหม่ ตามความต้องการผ้าใหม่ปรากฏสำหรับผลิตภัณฑ์ใหม่ ซึ่งยังคงผลักความพยายามที่จะพัฒนาใหม่ นวัตกรรม และเทคนิคการอบแห้งที่นวนิยายใช้งานทั่วไปวันนี้ แห้งเป็นลูกจ้างในภาคอุตสาหกรรมต่าง ๆ (เช่น กระดาษ ไม้ อาหาร เกษตร การจัดการขยะ ฯลฯ) โดยใช้เทคนิคที่แตกต่างกัน ขณะที่ภาคอุตสาหกรรมมีความกังวล อาหารและการเกษตรยังคง ภาคโดดเด่นที่สุดเกี่ยวกับสำคัญของการอบแห้งเพื่ออุตสาหกรรมเหล่านี้ (Mujumdar, 2010) ผลิตภัณฑ์อาหารมากมายอยู่เป็นประจำรักษา โดยการอบแห้ง ซึ่งรวมถึงธัญพืช ผลิตภัณฑ์ทางทะเล ผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ ผลิตภัณฑ์นม รวมทั้งผัก และผลไม้ (Jangam, 2011) มีหลายวิธีการผลิตอาหารอบแห้ง แต่ละคน มีข้อดีและข้อเสียสำหรับการใช้งานเฉพาะของตนเอง เครื่องเป่าออกแบบรายงานในวรรณคดีจำนวนมากเกิดจากความแตกต่างในคุณลักษณะทางกายภาพของผลิตภัณฑ์ โหมดการป้อนข้อมูลความร้อน การทำงานอุณหภูมิ และความ ดัน ข้อมูลจำเพาะผลิตภัณฑ์อบแห้ง คุณภาพ และอื่น ๆ ไดร์เป่าที่ใช้ในอุตสาหกรรมอาหารมีทั้งชนิด เช่น ใช้อากาศร้อนทั้งความร้อนเพื่อระเหยของน้ำการจัดหา และดำเนินไปความชื้นระเหยจากผลิตภัณฑ์ นี่คือไกลโดยวิธีการอบแห้งโดยทั่วไปใช้ในระดับอุตสาหกรรมเพราะง่าย และใช้งานง่าย นอกเหนือจากต้นทุนเงินทุนค่อนข้างต่ำ (การ), แม้ว่ามันจะไม่ดีในการประหยัดพลังงาน เครื่องเป่าชนิดอื่นเกี่ยวข้องกับการจัดหาความร้อนวัสดุอบแห้งผ่านการติดต่อกับความร้อนของแข็งโลหะ พ.ศ.2533 (โมเลกุลสั่นสะเทือน) หรือสเตชันเนอรีของเหลว (เป็นหลัก โดยโมเลกุลชน) โดยการนำ (เช่น เครื่องเป่ากลอง) เครื่องเป่าจะยังจัดตามพลังงานสดใสมาในรูปแบบต่าง ๆ ของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า แบ่งตามภูมิภาคของสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้า (เช่น คลื่นความถี่วิทยุ (RF), อินฟราเรด (IR) ไมโครเวฟ (MW)) ประเภทประเภทของรังสีที่ใช้อยู่ในอาหารแห้งใช้งาน IR, MW และ RF ที่ใช้กลไกความร้อนแตกต่างกันมาก เหล่านี้สามารถใช้เทคโนโลยีเพียงอย่างเดียว หรือรวมเป็น (เช่น ชุดของ MW และประยุกต์สูญญากาศ MW และ IR ประยุกต์ อื่น ๆ) สามารถพบรายละเอียดของเทคนิคการอบแห้งต่าง ๆ สำหรับวัสดุอาหารอื่น ผู้อ่านอาจหมายถึง Sabarez (2015), Jangam (2011), และ Bansal และชุง (2007) สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับความหลากหลายและการจำแนกประเภทของเครื่องใช้ สำหรับการอบแห้งวัสดุอาหาร รวม ทั้งบทความอื่น ๆ ในที่นี้และส่วนอื่น ๆ ของโมอ้างอิงวิทยาศาสตร์อาหาร ส่วนนี้สั้น ๆ อธิบายวิธีใช้บ่อยที่สุดสำหรับการอบแห้งวัสดุอาหารบางอย่าง อุโมงค์อุโมงค์คายคายเป็นวิธีที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในคายอุตสาหกรรมผักและผลไม้ วิธีการทำแห้งนี้ในเชิงพาณิชย์ใช้ในออสเตรเลียและส่วนอื่น ๆ ของโลกสำหรับการอบแห้งผลไม้ (ส่วนใหญ่พรุน กากกาแฟ องุ่น และมะเขือเทศ) (Unadi et al. 1996 Sabarez, 2007) ขจัดน้ำอุโมงค์โดยทั่วไปประกอบด้วยอุโมงค์ (เป็นห้องอบแห้ง) ที่ประกอบด้วยถาดของผลิตภัณฑ์ที่วางบนรถเข็นเคลื่อนที่ (เรียกอีกอย่างว่ารถบรรทุก) ไปอุโมงค์ พัดลมระบาย he

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมาของอาหารอบแห้ง
เก็บรักษาของวัสดุอาหารโดยการอบแห้งที่ได้รับการดำเนินการตั้งแต่ประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้ในช่วงต้นของอารยธรรมมนุษย์ ประวัติความเป็นมาของอาหารอบแห้งเป็นเวลานานหนึ่งและไปกลับเท่าที่ 20 000 ปีก่อนคริสตกาล (ฮายาชิ, 1989) ผู้อ่านอาจจะหมายต่อไปฮายาชิ (1989) สำหรับข้อมูลตามลำดับรายละเอียดเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของการอบแห้งอาหาร หลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าตะวันออกกลางและวัฒนธรรมโอเรียนเต็ลแข็งขันอาหารแห้งเป็นช่วงต้น 12 000 ปีก่อนคริสตกาลในแดดร้อน ในช่วงยุคหิน (ประมาณ 10 000 BC) ปลาถูกจับและแห้งโดยคนใน Solvieux ในภาคใต้ของฝรั่งเศส ในอียิปต์โบราณ (ประมาณ 2,800 BC), ผลไม้และถั่ว (เช่นแอปเปิ้ล, องุ่น, แอปริคอตมะเดื่อและอัลมอนด์) ได้รับการตากแห้ง ในช่วงยุคกลาง (AD 630 AD 1630) ตากแห้งนมผงที่ผลิตโดยกองทัพมองโกเลียในขณะที่ใบโกโก้และผลไม้ที่ถูกแดดในเม็กซิโกและเปรู ในช่วงปลายยุค 1700 ฝรั่งเศสประสบความสำเร็จในการพัฒนาหน่วยการคายน้ำจะคายน้ำผักและผลไม้ที่ควบคุม temperature.The ทีมฝรั่งเศสหั่นผักและผลไม้แห้งแล้วที่อากาศร้อน (40 C) กดแล้วปิดผนึกในเหล็กวิลาด แต่มันไม่ได้จนกว่าหันของศตวรรษที่ยี่สิบที่การอบแห้งเชิงกลในที่สุดก็เริ่มที่จะเข้ามาแทนที่ตากธรรมชาติ มันเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนท้ายของสงครามโลกครั้งที่สองว่าการอบแห้งกลได้ดำเนินการมาตั้งแต่ปิดที่ก้าวใหญ่ วิธีการเริ่มต้นของการอบแห้งเช่นรถบรรทุกถาดและกลองอบแห้งได้รับการปรับปรุงในเร็ว ๆ นี้ นี้ตามมาด้วยการพัฒนาวิธีการใหม่ (ในเวลานั้น) รวมทั้งการอบแห้งสเปรย์แห้งเตียง fluidized อบแห้งสูญญากาศและการอบแห้งแช่แข็ง ความพยายามอย่างมีนัยสำคัญต่อไปในวันที่จะปรับปรุงวิธีการอบแห้งเหล่านี้ นอกจากนี้ความท้าทายใหม่ ๆ อย่างต่อเนื่องที่เกิดขึ้นใหม่ตามความต้องการของการอบแห้งใหม่ปรากฏขึ้นสำหรับผลิตภัณฑ์ใหม่ นี้ยังคงผลักดันความพยายามที่จะพัฒนาใหม่นวัตกรรมและนวนิยายเทคนิคการอบแห้ง.


การประยุกต์ใช้งานร่วมกัน
วันนี้การอบแห้งเป็นลูกจ้างในภาคอุตสาหกรรมต่างๆ (เช่นกระดาษ, ไม้, อาหาร, การเกษตร, การจัดการของเสียอื่น ๆ ) ใช้เทคนิคที่แตกต่างกัน เท่าที่ภาคอุตสาหกรรมมีความกังวลอาหารและการเกษตรยังคงเป็นภาคที่โดดเด่นที่สุดที่เกี่ยวกับความสำคัญของการอบแห้งให้กับอุตสาหกรรมเหล่านี้ (Mujumdar 2010) ผลิตภัณฑ์อาหารจำนวนมากจะถูกเก็บไว้เป็นประจำโดยการอบแห้งซึ่งรวมถึงธัญพืชผลิตภัณฑ์ทางทะเล, ผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์ผลิตภัณฑ์จากนมเช่นเดียวกับผักและผลไม้ (Jangam 2011) มีวิธีการที่แตกต่างกันของวัสดุอาหารอบแห้งแต่ละคนมีข้อดีของตัวเองและข้อเสียสำหรับการใช้งานโดยเฉพาะอย่างยิ่ง จำนวนมากมายของการออกแบบเครื่องเป่ารายงานในวรรณคดีเป็นเพราะความแตกต่างในลักษณะทางกายภาพของผลิตภัณฑ์รูปแบบของความร้อน, อุณหภูมิและความดันการดำเนินงานรายละเอียดเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพแห้งและอื่น ๆ ส่วนใหญ่ของเครื่องเป่าที่ใช้ในอุตสาหกรรมอาหารเป็นชนิดไหลเวียนเช่นอากาศร้อนถูกนำมาใช้ทั้งในการจัดหาความร้อนสำหรับการระเหยของน้ำและนำไปความชื้นระเหยจากสินค้า นี่คือไกลโดยวิธีการอบแห้งที่ใช้กันมากที่สุดในระดับอุตสาหกรรมเพราะมันเป็นเรื่องง่ายและง่ายต่อการทำงานที่นอกเหนือไปจากค่าใช้จ่ายทุนที่ค่อนข้างต่ำ (ในเวลานั้น) แม้ว่ามันจะเป็นที่น่าสงสารในประสิทธิภาพการใช้พลังงาน ประเภทของเครื่องเป่าอีกเกี่ยวข้องกับการจัดหาความร้อนกับวัสดุอบแห้งผ่านการสัมผัสกับความร้อนโลหะ / อโลหะของแข็ง (การสั่นสะเทือนโมเลกุล) หรือของเหลวเครื่องเขียน (ส่วนใหญ่จากการชนกันของโมเลกุล) โดยการนำ (เช่นเครื่องเป่ากลอง) เครื่องเป่าจัดอยู่ในประเภทนี้ยังเป็นไปตามพลังงานสดใสจำหน่ายในรูปแบบต่างๆของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าแบ่งตามภูมิภาคของสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้า (เช่นคลื่นความถี่วิทยุ (RF) อินฟราเรด (IR), เครื่องไมโครเวฟ (MW)) ในการใช้งานการอบแห้งอาหารประเภทหลักของรังสีประยุกต์เป็น IR, เมกะวัตต์และ RF ซึ่งทั้งหมดจ้างกลไกความร้อนแตกต่างกันมาก เหล่านี้สามารถ
นำมาใช้เพียงอย่างเดียวหรือเป็นเทคโนโลยีที่รวมกัน (เช่นการรวมกันของเมกะวัตต์และการประยุกต์ใช้สูญญากาศเมกะวัตต์และ IR แอพลิเคชันอื่น ๆ ในกลุ่ม) รายละเอียดของเทคนิคการอบแห้งต่างๆสำหรับวัสดุอาหารที่สามารถพบได้ที่อื่น ๆ ผู้อ่านอาจจะหมายถึง Sabarez (2015) Jangam (2011) และ Bansal และจุง (2007) สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับความหลากหลายและการจำแนกประเภทของเครื่องเป่าบังคับสำหรับวัสดุอาหารแห้งเช่นเดียวกับบทความอื่น ๆ ในเรื่องนี้และส่วนอื่น ๆ ของ อาหารวิทยาศาสตร์โมดูลอ้างอิง ในส่วนนี้จะอธิบายสั้น ๆ บางส่วนของวิธีการที่ใช้กันมากที่สุดสำหรับการอบแห้งอาหาร materials.Tunnel การคายน้ำอุโมงค์คายน้ำเป็นวิธีที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมการคายน้ำของผักและผลไม้ วิธีการอบแห้งนี้ได้รับการใช้ในเชิงพาณิชย์ในประเทศออสเตรเลียและส่วนอื่น ๆ ของโลกสำหรับการอบแห้งผลไม้ (ส่วนใหญ่พรุน, แอปริคอต, องุ่นและมะเขือเทศ) (Unadi et al, 1996;. Sabarez 2007) อุโมงค์ขจัดน้ำออกโดยทั่วไปประกอบด้วยอุโมงค์ (เป็นห้องอบแห้ง) ที่มีถาดของผลิตภัณฑ์ที่วางอยู่บนรถเข็นมือถือ (ยังเรียกว่ารถบรรทุก) เดินไปตามอุโมงค์เป็นแฟนที่จะหมุนเวียนเขา