Type 2 diabetes mellitusType 2 diab

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ชนิดที่ 2 เบาหวานชนิดที่ 2 เบาหวานเป็นโรคเรื้อรังพบบ่อยที่สุด และแพงที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่ง ตามสหพันธ์เบาหวานนานาชาติ ความชุกของโรคเบาหวานใน 20 ไป 79-ปีเป็น 6.4% สำหรับผู้หญิง [32] ด้วยผลต่างภูมิภาคขนาดใหญ่ (เช่น 3.8% ในแอฟริกา 6.9% ในยุโรป และ 10.2% ในอเมริกาเหนือ) เนื่องจากสูงอายุของประชากร ชุกนี้คาดว่าจะเพิ่มการบุคคล 7.7% โดยปีปี 2030 กับผิดคาด 237 ล้านได้รับผลกระทบ การประเมินเหล่านี้รวมล้านกรณีหาย ต้น โรคมักจะไม่อาการ และมีเฉพาะการวินิจฉัยปีต่อมา [33], แต่ไม่รวมการเพิ่มขึ้นของชุกเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในอื่น ๆ ปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญนอกเหนือจากอายุ เช่นการเพิ่มขึ้นของอัตราชุกของโรคอ้วนและของ Westernised อาหารและวิถีชีวิตพฤติกรรมในหลายส่วนของโลก คาดคะเนของบุคคลที่ได้รับผลกระทบยังถูกกำหนด โดยของพร้อมปัจจัยเสี่ยง และการพัฒนาของไมโครและ macroangiopathic ภาวะแทรกซ้อน เหตุการณ์หัวใจและหลอดเลือดเช่นกล้ามเนื้อหัวใจตาย โรคหลอดเลือดสมอง และโรคไหลเวียนต้วต่อพ่วง กัน [34]ชนิดที่ 2 เบาหวานพัฒนาเนื่องจากการโต้ตอบที่ซับซ้อนระหว่าง predisposition พันธุกรรมและการใช้ชีวิต ยามที่แท้จริงของการเกิดโรคจะนำหน้า ด้วยระยะของระดับน้ำตาลในผู้ที่มีระเบียบ ที่เสี่ยงหลอดเลือดหัวใจแล้วขึ้น สำคัญอย่างยิ่งระหว่างปัจจัยวิถีชีวิตที่ส่งเสริม หรือเร่งยามของเบาหวานชนิดที่ 2 มีนิสัยไม่ดีทางโภชนาการและการขาดกิจกรรมทางกายภาพ [35] อย่างไรก็ตาม ปัจจัยเสี่ยงสำคัญที่สุดสำหรับการพัฒนาชนิดที่ 2 เบาหวานเป็นโรคอ้วน truncal ซึ่งยัง เป็นผลของการใช้ชีวิตมี unfavourable overeating และการขาดกิจกรรมทางกายภาพผลการศึกษา cohort อนาคตหลายที่ตรวจสอบว่าการบริโภคผักและผลไม้เชื่อมโยงกับความเสี่ยงของเบาหวานประเภท 2 ได้ summarised ใน meta-วิเคราะห์ 2 Meta-วิเคราะห์โดย Hamer Chida [36] รวมถึงการศึกษา cohort 5 รวมไม่แสดงความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณของผลไม้หรือผักและความเสี่ยงของโรคเบาหวาน ผู้ใช้ส่วนน้อย 5 ของผักและผลไม้ต่อวันมีความเสี่ยงสัมพัทธ์เป็น (RR) ของ 0.96 (95% CI 0.79 – ความ 1.17) เปรียบเทียบกับคนปริมาณต่ำ (ต่ำสุด quintile หรือไม่ผู้บริโภค การศึกษา cohort 3) สำหรับผักและผลไม้ analysed แยกต่างหาก (4 ผู้ผ่านการศึกษาแต่ละ), นอกจากนี้ยังมีสมาคมไม่ (RR เกี่ยวกับ ≥3 เทียบกับ < วันละ 3 ส่วน: ผลไม้ปริมาณ: 1.01; 95% CI 0.88 – 1.15 ปริมาณผัก: 0.97; 95% CI 0.86-1.10) ในอีก meta-analysis [37], 2 การศึกษา cohort ล่าสุดถูกรวม แต่ไม่ได้พิจารณาศึกษาหนึ่งที่ถูกรวมไว้ใน meta-analysis โดย Hamer Chida ที่นี่อีกครั้ง มีความสัมพันธ์ความเสี่ยงไม่เกี่ยวข้องกับการบริโภครวมของผักและผลไม้: RR สำหรับการเปรียบเทียบกับประเภทต่ำสุดของปริมาณการใช้สูงได้ 1.00 (95% CI 0.92 – 1.09) ยัง ปริมาณของผลไม้ (RR 0.93; 95% CI 0.83 – 1.01) หรือผักเพียงอย่างเดียว (RR 0.91; 95% CI 0.76 – 1.09) ไม่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยง อย่างไรก็ตาม ความเสี่ยงของโรคเบาหวานได้อย่างมีนัยสำคัญลดลงในคนที่บริโภคผักใบเขียวขนาดค่อนข้างใหญ่ ไม่มีการตรวจสอบย่อยอื่น ๆ ของผักและผลไม้นอกจากศึกษาพิจารณาในการวิเคราะห์เมตา ศึกษา cohort อนาคตอื่น ๆ บางอย่างที่มีอยู่ แต่ทั่วไป พวกเขายังได้ไม่สังเกตเห็นความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างการใช้ผักและผลไม้โดยรวมและความเสี่ยงของโรคเบาหวาน [38 – 40] อย่างไรก็ตาม ในนอร์ฟอล์คมหากาพย์การศึกษา [40], ลดความเสี่ยงที่สำคัญที่สังเกต ด้วยผลไม้เพิ่มปริมาณ (RR สำหรับการเปรียบเทียบของ quintile สูงสุด และต่ำสุด: 0.70; 95% CI 0.54-0.90) ใน meta-analysis ของผู้ผ่านการศึกษา ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญไม่ได้สังเกตระหว่างการบริโภคเส้นใยอาหารจากผลไม้ (ศึกษา cohort ละ 9 เปรียบเทียบ quintiles มาก quartiles 0.96; RR 95% CI 0.88-1.04) หรือผัก (7 ผู้ผ่านละศึกษา เปรียบเทียบ quintiles มาก quartiles 1.04; RR 95% CI 0.94 – 1.15) และความเสี่ยงของโรคเบาหวาน [41]มักจะถูกปรับสำหรับ BMI ศึกษา cohort ปัจจุบันเป็นผลของพืชสูงสุด และปริมาณผลไม้บนน้ำหนักตัวอาจไม่แยกออกจากศักยภาพ confounding ผลของน้ำหนักตัว ดังนั้น ผลของการศึกษา cohort อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างพืช และผลไม้ปริมาณการใช้ และความเสี่ยงของโรคเบาหวานยกเว้นปัจจัยนี้สำคัญ ซึ่งปริมาณการใช้สามารถสุดมีอิทธิพลต่อความเสี่ยงของโรคเบาหวาน ในการศึกษาการแทรกแซงควบคุม randomised มันถูกแสดงว่า การเปลี่ยนแปลงในวิถีชีวิตโดยมุ่งเน้นการลดน้ำหนักโดยการเปลี่ยนแปลงอาหารสามารถลดการแปลงจากกลูโคสความเผื่อพิมพ์ 2 โรคเบาหวาน [42-44] อย่างไรก็ตาม บทบาทของผักและผลไม้ยังคงชัดเจนในการศึกษาเหล่านี้ เป็นงานที่ถูกออกแบบ multifactorially และรวมกิจกรรมทางกายภาพเพิ่มขึ้นนอกจากการเปลี่ยนแปลงอาหาร [43, 44] มันอาจยังคาดหวังว่า ปริมาณการใช้สูงกว่าผักและผลไม้สามารถลดความเสี่ยงของโรคเบาหวาน เป็นการเปลี่ยนแปลงอาหารอาจทำให้การพัฒนาของโรคอ้วน ([27], ดู "โรคอ้วน") แขนการแทรกแซงของ WHI อาหารสำหรับผู้แก้ไขทดลอง (ดู "โรคอ้วน"), การเพิ่มปริมาณผักและผลไม้โดยส่วนที่ 1 พร้อมกับลดสัดส่วนไขมัน 8% ของการบริโภคพลังงานผลไม่เสี่ยงต่อการเปลี่ยนแปลงชนิดที่ 2 เบาหวานกว่า 7 ปี [45]ในสรุป มันสามารถสรุปได้ว่า ส่วนใหญ่ของการศึกษาและการวิเคราะห์เมตาจาดความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคผักและผลไม้และความเสี่ยงของโรคเบาหวาน ด้วยเหตุนี้ มีหลักฐานน่าเป็นที่ว่า ความเสี่ยงของการพัฒนาชนิดที่ 2 เบาหวานไม่ได้รับอิทธิพลจากการบริโภคผักและผลไม้ อย่างไรก็ตาม ผักและผลไม้โดยอ้อมมีอิทธิพลต่อการป้องกันเบาหวานชนิดที่ 2 ตามปริมาณดังกล่าวอาจลดความเสี่ยงของน้ำหนักในผู้ใหญ่

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

Type 2 diabetes mellitus
Type 2 diabetes mellitus is one of the most common and most expensive chronic diseases. According to the International Diabetes Federation, the diabetes prevalence in the 20- to 79-year-olds was 6.4 % for women [32] with large regional differences (e.g. 3.8 % in Africa, 6.9 % in Europe, and 10.2 % in North America). Due to ageing of populations, this prevalence is expected to increase to 7.7 % by the year 2030 with an expected 237 million affected individuals. These estimates include millions of undetected cases, because at the beginning, the disease often is free of symptoms and is only diagnosed years later [33], but does not include the rise of prevalence due to changes in other major risk factors beyond age, like the rise of obesity prevalence rates and adoption of Westernised diet and lifestyle habits in many parts of the world. The prognosis of affected individuals is crucially determined by the presence of accompanying risk factors and by the development of micro- and macroangiopathic complications. Cardiovascular events like myocardial infarction, stroke, and peripheral arterial circulation disorders are predominant [34].
Type 2 diabetes mellitus develops due to a complex interaction between genetic predisposition and lifestyle. The actual manifestation of the disease is preceded by a phase of impaired glucose regulation, in which the cardiovascular risk is already increased. Particularly important among the lifestyle factors that promote or accelerate the manifestation of type 2 diabetes mellitus are bad nutritional habits and a lack of physical activity [35]. However, the most important risk factor for the development of type 2 diabetes mellitus is truncal obesity, which also is the result of an unfavourable lifestyle including overeating and a lack of physical activity.
The results of several prospective cohort studies that investigated whether the consumption of vegetables and fruit is associated with the risk of type 2 diabetes mellitus were summarised in 2 meta-analyses. The meta-analysis by Hamer and Chida [36] including 5 cohort studies in total did not show a relation between the consumption of fruit and/or vegetables and the risk of diabetes. Individuals who consumed at least 5 portions of vegetables and fruit per day had a relative risk (RR) of 0.96 (95 % CI 0.79–1.17) compared with persons with low consumption (lowest quintile or non-consumers; 3 cohort studies). For vegetables and fruit analysed separately (4 cohort studies each), there also was no association (RR regarding ≥3 vs. <3 portions/day: fruit consumption: 1.01; 95 % CI 0.88–1.15; vegetable consumption: 0.97; 95 % CI 0.86–1.10). In another meta-analysis [37], 2 more recent cohort studies were included, but one study that was included into the meta-analysis by Hamer and Chida was not considered. Here again, there was no risk relation regarding the total intake of vegetables and fruit: the RR for the comparison of the highest with the lowest category of consumption was 1.00 (95 % CI 0.92–1.09). Also, the consumption of either fruit (RR 0.93; 95 % CI 0.83–1.01) or vegetables alone (RR 0.91; 95 % CI 0.76–1.09) was not associated with the risk. However, the risk of diabetes was significantly reduced in persons that consumed relatively large amounts of green leafy vegetables. Other subgroups of vegetables and fruit have not been investigated.
In addition to the studies considered in the meta-analyses, some other prospective cohort studies exist, but in general, they also did not observe a significant relation between the overall consumption of vegetables and fruit and the risk of diabetes [38–40]. However, in the EPIC-Norfolk Study [40], a significant risk reduction was observed with increased fruit consumption (RR for the comparison of highest and lowest quintile: 0.70; 95 % CI 0.54–0.90). In a meta-analysis of cohort studies, no significant associations were observed between the intake of dietary fibre from fruit (9 individual cohort studies; RR comparing extreme quintiles/quartiles 0.96; 95 % CI 0.88–1.04) or vegetables (7 individual cohort studies; RR comparing extreme quintiles/quartiles 1.04; 95 % CI 0.94–1.15) and the risk of diabetes [41].
The present cohort studies were usually adjusted for BMI, as the possible effect of a higher vegetable and fruit consumption on body weight could not be separated from the potential confounding effect of body weight. Therefore, the results of the cohort studies describe the relation between vegetable and fruit consumption and the risk of diabetes excluding this important factor, through which the consumption can ultimately influence the risk of diabetes. In randomised controlled intervention studies, it was shown that a change in lifestyle with a focus on weight reduction through dietary changes can reduce the conversion from impaired glucose tolerance to type 2 diabetes [42–44]. However, the role of vegetable and fruit consumption remained unclear in these studies, as the interventions were designed multifactorially and included increased physical activity in addition to dietary changes [43, 44]. It may still be expected that higher consumption of vegetables and fruit can lower the risk of diabetes, as such a dietary change might prevent the development of obesity ([27], see “Obesity”). In the intervention arm of the WHI Dietary Modification Trial (see “Obesity”), an increase in vegetable and fruit consumption by 1 portion combined with a reduction in the fat proportion by 8 % of energy intake did not result in a changed risk of type 2 diabetes mellitus over 7 years [45].
In summary, it can be concluded that most of the studies and their meta-analysis indicate a lack of an association between the consumption of vegetables and fruit and the risk of diabetes. Because of this, there is probable evidence that the risk of developing type 2 diabetes mellitus is not influenced by the consumption of vegetables and fruit. However, vegetables and fruit indirectly influence the prevention of type 2 diabetes mellitus, as consumption thereof might lower the risk of weight gain in adults.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ประเภทที่ 2 เบาหวาน
เบาหวานชนิดที่ 2 เป็นหนึ่งในที่พบมากที่สุดและราคาแพงที่สุดของโรคเรื้อรัง ตามที่สหพันธ์เบาหวานนานาชาติ , โรคเบาหวานชุกใน 20 - 79 ปี olds เป็น 6.4% สำหรับผู้หญิง [ 32 ] ความแตกต่างของภูมิภาคขนาดใหญ่ ( เช่น 3.8% ในแอฟริกา , 6.9 % ในยุโรป และร้อยละ 10.2 ในทวีปอเมริกาเหนือ ) เนื่องจากอายุของประชากรความชุกของโรคนี้คาดว่าจะเพิ่มขึ้น 7.7% โดยปี 2030 โดยคาดว่า 237 ล้านคนได้รับผลกระทบ บุคคล ประมาณการเหล่านี้รวมถึงล้านรายตรวจไม่พบ เพราะตอนแรก โรคมักจะเป็นฟรีของอาการ และเป็นเพียงการวินิจฉัยปีต่อมา [ 33 ] , แต่ไม่รวมเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของอัตราความชุก ปัจจัยเสี่ยงอื่น ๆ ใหญ่เกินอายุเช่นการเพิ่มขึ้นของโรคอ้วนในอัตราความชุกและการยอมรับอาหาร และวิถีชีวิต westernised นิสัยในส่วนต่างๆของโลก การพยากรณ์โรคของบุคคลที่ได้รับผลกระทบเป็นอย่างมาก โดยพิจารณาการประกอบกับปัจจัยความเสี่ยงและโดยการพัฒนาของไมโคร - และภาวะแทรกซ้อน macroangiopathic . เกิดเหตุการณ์ เช่น โรคหัวใจขาดเลือด โรคหลอดเลือดสมองและความผิดปกติในการต่อพ่วงจะโดด [ 34 ] .
พัฒนาโรคเบาหวานชนิดที่ 2 เนื่องจากการปฏิสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างจูงใจทางพันธุกรรม และไลฟ์สไตล์ ปัญหาที่แท้จริงของโรคจะนำหน้าโดยระยะที่มีการควบคุมกลูโคส ซึ่งความเสี่ยงโรคหัวใจและหลอดเลือดได้เพิ่มขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สำคัญของปัจจัยวิถีชีวิตที่ส่งเสริม หรือเร่งอาการของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 มีพฤติกรรมโภชนาการที่ไม่ดี และการขาดกิจกรรมทางกาย [ 35 ] อย่างไรก็ตาม ปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญที่สุดสำหรับการพัฒนาของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 คือ truncal โรคอ้วน ,ซึ่งก็เป็นผลให้การวิถีชีวิตรวมทั้งการกินมากเกินไปและการขาดกิจกรรมทางกาย
ผลการศึกษาติดตามที่คาดหวัง หลายที่ก็สืบว่าบริโภคผักและผลไม้มีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของโรคเบาหวานประเภท 2 ได้สรุปใน 2 โดยวิธีการวิเคราะห์เมต้า .จากการวิเคราะห์โดย Hamer Chida [ 36 ] และรวมถึง 5 ติดตามในการศึกษาทั้งหมดไม่แสดงความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคของผลไม้และ / หรือผักและความเสี่ยงของโรคเบาหวาน บุคคลที่บริโภคอย่างน้อยห้าส่วนของผลไม้และผักต่อวัน มีความเสี่ยงสัมพัทธ์ ( RR ) เท่ากับ 0.96 ( 95% CI เท่ากับ 0.79 ( 1.17 ) เมื่อเทียบกับผู้ที่มีการบริโภคต่ำ ( quintile ต่ำสุดหรือผู้บริโภคไม่ ;3 รุ่นที่เข้าศึกษา สำหรับผักและผลไม้แบบแยก ( 4 รุ่นที่เข้าศึกษาในแต่ละ ) , นอกจากนี้ยังไม่มีสมาคม ( RR เกี่ยวกับ≥ 3 vs . < 3 ส่วน / วัน : การบริโภคผลไม้ : 1.01 ; 95% CI เท่ากับ 0.88 และ 1.15 ; การบริโภคผัก : 0.97 ; 95% CI เท่ากับ 0.86 ( 1.10 ) ในการวิเคราะห์อภิมาน [ 37 ] 2 ศึกษาหมู่คนล่าสุดถูกรวมแต่การศึกษาหนึ่งที่ถูกรวมอยู่ในการวิเคราะห์อภิมานและโดยนักแสดง Chida ไม่ได้พิจารณา มาอีกแล้ว ไม่มีความเสี่ยง ความสัมพันธ์เกี่ยวกับการบริโภคทั้งหมดของผักและผลไม้ : RR สำหรับการเปรียบเทียบสูงสุดกับต่ำสุดของการบริโภคประเภทเท่ากับ 1.00 ( 95% CI 0.92 ( 1.09 ) นอกจากนี้ การบริโภคผลไม้ ( RR 0.93 ; 95% CI เท่ากับ 0.83 และ 1.01 ) หรือผักอย่างเดียว ( RR 0.91 ;95% CI เท่ากับ 0.76 ( 1.09 ) ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความเสี่ยง อย่างไรก็ตาม ความเสี่ยงของโรคเบาหวานลดลงอย่างมากในผู้ที่บริโภคค่อนข้างจำนวนมากของผักใบเขียว กลุ่มย่อยอื่น ๆของผักและผลไม้ยังไม่ได้สอบสวน
นอกเหนือไปจากการศึกษาพิจารณาในบางการศึกษาในอนาคต โดยวิธีการวิเคราะห์เมต้าอื่น ๆทำงานอยู่ แต่โดยทั่วไปพวกเขายังไม่ได้สังเกตความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างการบริโภคโดยรวมของผักและผลไม้และความเสี่ยงของโรคเบาหวาน [ 38 – 40 ] อย่างไรก็ตาม ในมหากาพย์ นอร์ฟอล์ค ศึกษา [ 40 ] , ความเสี่ยงที่ลดลงพบว่าเพิ่มขึ้น การบริโภคผลไม้ ( RR สำหรับการเปรียบเทียบสูงสุดและต่ำสุด quintile 0.70 ; 95% CI เท่ากับ 0.54 ( 0.90 ) ในการวิเคราะห์การติดตามศึกษาสมาคมที่สำคัญไม่พบระหว่างการบริโภคใยอาหารจากผลไม้ ( ศึกษา ตั้งแต่ 9 บุคคล RR เปรียบเทียบมากควินไทลส์ / คว ไทล 0.96 ; 95% CI เท่ากับ 0.88 และ 1.04 ) หรือผัก ( ศึกษา ตั้งแต่ 7 บุคคล RR เปรียบเทียบมากควินไทลส์ / คว ไทล 1.04 ; 95% CI เท่ากับ 0.94 ( 1.15 ) และความเสี่ยงของโรคเบาหวาน [ 41 ] .
ติดตามการศึกษาในปัจจุบันมักจะปรับดัชนีมวลกายเป็น Effect ที่เป็นไปได้สูง การบริโภคผักและผลไม้ในน้ำหนักที่ไม่อาจแยกจากศักยภาพ confounding ผลของน้ำหนักร่างกาย ดังนั้น ผลของการศึกษาทางด้านวิทยาศาสตร์ อธิบายถึงความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคผักและผลไม้ และความเสี่ยงของโรคเบาหวานไม่รวมปัจจัยนี้สำคัญซึ่งการบริโภคสามารถสุดมีผลต่อความเสี่ยงของโรคเบาหวาน ในด้านการศึกษาการแทรกแซงควบคุม พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงในวิถีชีวิต โดยมุ่งเน้นการลดน้ำหนักผ่านการเปลี่ยนแปลงอาหารสามารถลดการแปลงจากความทนกลูโคสบกพร่องกับโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ( 44 [ 42 ] อย่างไรก็ตาม บทบาทของการบริโภคผักและผลไม้ยังคงชัดเจนในการศึกษาเหล่านี้เป็นมาตรการที่ถูกออกแบบมา multifactorially รวมและเพิ่มกิจกรรมทางกายโดยการเปลี่ยนแปลงอาหารที่ 43 [ 44 ] มันอาจจะยังคาดหวังว่าสูงกว่าการบริโภคผักและผลไม้ สามารถลดความเสี่ยงของโรคเบาหวาน เช่น การเปลี่ยนอาหารอาจจะป้องกันการพัฒนาของโรคอ้วน ( [ 27 ] ดู " โรคอ้วน " )ในส่วนของการปรับเปลี่ยนอาหารแขน WHI การทดลอง ( ดู " โรคอ้วน " ) , การเพิ่มการบริโภคผักและผลไม้ 1 ส่วน รวมกับการลดลงของสัดส่วนไขมัน 8 % ของการบริโภคพลังงานไม่ได้ส่งผลในการเปลี่ยนแปลงความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 กว่า 7 ปี [ 45 ] .
ในรุปสรุปได้ว่าส่วนใหญ่ของการศึกษาและการวิเคราะห์อภิมานของพวกเขาบ่งบอกถึงการขาดความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคผักและผลไม้และความเสี่ยงของโรคเบาหวาน เพราะเรื่องนี้ มันน่าจะเป็นหลักฐานว่า ความเสี่ยงของการเกิดโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ไม่ได้รับอิทธิพลจากการบริโภคผักและผลไม้ อย่างไรก็ตามผักและผลไม้โดยอ้อมต่อการป้องกันโรคเบาหวานชนิดที่ 2 , การบริโภคนั้นอาจลดความเสี่ยงของการเพิ่มน้ำหนักในผู้ใหญ่

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.