The world around us is filled with

The world around us is filled with an infinite number of stimuli that we might attend to, but our brains do not have the resources to pay attention to everything. Thus, the first step of perception is the (usually unconscious, but sometimes intentional) decision of what to attend to. Depending on the environment, and depending on us as individuals, we might focus on a familiar stimulus or something new. When we attend to one specific thing in our environment—whether it is a smell, a feeling, a sound, or something else entirely—it becomes the attended stimulus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โลกรอบตัวเราเต็มไป ด้วยการจำกัดจำนวนของสิ่งเร้าที่เราอาจเข้าไป แต่สมองของเรามีทรัพยากรที่จะใส่ทุกอย่าง ดังนั้น ขั้นตอนแรกของการรับรู้เป็นการตัดสินใจ (ปกติสติ แต่บางครั้งตก) ของสิ่งที่ฟัง สิ่งแวดล้อม และขึ้นอยู่ กับเราเป็นรายบุคคล เราอาจเน้นกระตุ้นความคุ้นเคยหรือสิ่งใหม่ เมื่อเราฟังสิ่งหนึ่งเฉพาะในสภาพแวดล้อมของเรา — ไม่ว่าจะเป็นกลิ่น ความรู้สึก เสียง หรืออย่างอื่นทั้งหมดซึ่งจะกลายเป็นกระตุ้น attended

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โลกรอบตัวเราเต็มไปด้วยจำนวนอนันต์ของสิ่งเร้าที่เราอาจจะเข้าร่วมกับ แต่สมองของเราไม่ได้มีทรัพยากรที่จะให้ความสนใจกับทุกอย่าง ดังนั้นขั้นตอนแรกของการรับรู้เป็น (โดยปกติจะไม่ได้สติ แต่เจตนาบางครั้ง) การตัดสินใจของสิ่งที่จะเข้าร่วมกับ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมและขึ้นอยู่กับเราเป็นบุคคลที่เราอาจจะมุ่งเน้นไปที่การกระตุ้นคุ้นเคยหรือสิ่งใหม่ ๆ เมื่อเราเข้าร่วมกับสิ่งหนึ่งที่เฉพาะเจาะจงในสภาพแวดล้อมของเราไม่ว่าจะเป็นกลิ่นที่ให้ความรู้สึกเป็นเสียงหรือสิ่งอื่นทั้งหมดมันจะกลายเป็นแรงบันดาลใจเข้าร่วม