Pérez-Farfante (1969) postulated th

Pérez-Farfante (1969) postulated that Gulf of Mexico and
western Atlantic L. setiferus populations have been separated
at least since the last glacial maximum, when the sea level in the North Atlantic (as measured in Barbados) may
have been 120 metres below the present level (Bard et al.
1990; Yokoyama et al. 2000). Changes in sea levels over the
past 500 000 years may have provided the means for Gulf
of Mexico and western Atlantic populations to intermingle
(Cronin et al. 1981; McManus et al. 1999). Many species or
species pairs split along the warm temperate to tropical
break across Florida (Briggs 1974). L. setiferus, with a large
Ne, migratory adults and pelagic larvae, appeared to follow
the pattern of only weak differentiation between the
Gulf of Mexico and western Atlantic despite a disjunct
distribution. In some organisms, gene flow from the Gulf
of Mexico to the western Atlantic is indicated by the presence
of Gulf of Mexico alleles in the western Atlantic but
not the reverse (Bowen & Avise 1990). In this data set rare
alleles were found everywhere, and thus probably merely
reflected the high mutation rate of these loci rather than
directional gene flow. The Mississippi River outflow is
thought to present another barrier to gene flow for
many marine species, including white shrimp (Lindner
& Anderson 1956; Hoese & Moore 1977). Although we
looked for evidence of a barrier to gene flow across the
Mississippi River, none of the analyses revealed any genetic
break.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Pérez-Farfante (1969) postulated ที่อ่าวเม็กซิโก และมีการแบ่งประชากร setiferus L. แอตแลนติกตะวันตกน้อยเนื่องจากล่าสุดน้ำแข็งสูงสุด เมื่อระดับน้ำทะเลในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ (เป็นวัดในประเทศบาร์เบโดส) อาจได้ 120 เมตรต่ำกว่าระดับปัจจุบัน (Bard et alปี 1990 โยะโกะยะมะ et al. 2000) เปลี่ยนแปลงในระดับน้ำทะเลมากกว่าปี 500 000 อาจได้จัดเตรียมพาหนะในอ่าวเม็กซิโกและประชากรแอตแลนติกตะวันตกคลุก(ครอเนิน et al. 1981 McManus et al. 1999) หลายชนิด หรือคู่สายพันธุ์แบ่งตามอบอุ่นซึ่งจะร้อนแบ่งข้ามฟลอริด้า (บริกส์ 1974) L. setiferus มีขนาดใหญ่Ne ผู้ใหญ่อพยพและเกี่ยวกับตัวอ่อน ปรากฏตามรูปแบบของเฉพาะอ่อนสร้างความแตกต่างระหว่างการอ่าวเม็กซิโกและมหาสมุทรแอตแลนติกตะวันตกแม้จะเป็น disjunctการกระจายงาน ในบางสิ่งมีชีวิต ลำดับยีนจากของประเทศเม็กซิโกมหาสมุทรแอตแลนติกตะวันตกถูกบ่งชี้ โดยการของ alleles อ่าวเม็กซิโกในแต่แอตแลนติกตะวันตกไม่ตรงกันข้าม (เวน & Avise 1990) ในชุดข้อมูลนี้หายากalleles พบทุก และดังนั้นอาจเพียงผลอัตราการกลายพันธุ์สูงเหล่านี้ loci rather กว่ากระแสทิศทางของยีน เป็นกระแสแม่น้ำมิสซิสซิปปีความคิดที่นำเสนออุปสรรคอื่นลำดับยีนในหลายชนิดทางทะเล รวมทั้งกุ้งขาว (ลินด์เนอร์คอนเกรสและแอนเดอร์สันปี 1956 Hoese และมัวร์ 1977) ถึงแม้ว่าเรามองหาลำดับยีนข้ามอุปสรรคแม่น้ำมิสซิสซิปปี การวิเคราะห์ไม่มีการเปิดเผยทางพันธุกรรมใด ๆแบ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Pérez-Farfante (1969) ตั้งสมมติฐานว่าอ่าวเม็กซิโกและ
มหาสมุทรแอตแลนติกทางตะวันตกประชากรลิตร setiferus ได้รับการแยกออกจากกัน
อย่างน้อยก็ตั้งแต่เย็นสุดเมื่อระดับน้ำทะเลในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ (วัดในบาร์เบโดส) อาจ
ได้รับ 120 เมตรด้านล่าง ระดับปัจจุบัน (กวี et al.
1990; Yokoyama et al, 2000.) การเปลี่ยนแปลงระดับน้ำทะเลในช่วง
ที่ผ่านมา 500 000 ปีอาจจะระบุวิธีการสำหรับอ่าว
เม็กซิโกและประชากรแอตแลนติกตะวันตกผสม
(โครนินและคณะ 1981;.. McManus et al, 1999) หลายชนิดหรือ
สายพันธุ์คู่แยกตามสมควรอบอุ่นเขตร้อน
แบ่งทั่วฟลอริด้า (บริกส์ 1974) L. setiferus มีขนาดใหญ่
Ne ผู้ใหญ่อพยพและตัวอ่อนทะเลดูเหมือนจะเป็นไปตาม
รูปแบบของความแตกต่างเพียงอย่างเดียวระหว่างอ่อนแอ
อ่าวเม็กซิโกและมหาสมุทรแอตแลนติกทางตะวันตกแม้จะเนื่อง
กระจาย ในบางสิ่งมีชีวิต, การไหลของยีนจากอ่าว
เม็กซิโกไปทางตะวันตกของมหาสมุทรแอตแลนติกถูกระบุโดยการปรากฏตัว
ของอัลลีลอ่าวเม็กซิโกในมหาสมุทรแอตแลนติกทางตะวันตก แต่
ไม่ย้อนกลับ (จิลลี่ & Avise 1990) ในข้อมูลชุดนี้หายาก
อัลลีลถูกพบได้ทุกที่และทำให้อาจจะเป็นเพียงการ
สะท้อนให้เห็นถึงอัตราการกลายพันธุ์สูงของ loci เหล่านี้มากกว่า
การไหลของยีนทิศทาง ไหลออกแม่น้ำมิสซิสซิปปีเป็น
ความคิดที่จะนำเสนออุปสรรคต่อการไหลของยีนอื่น ๆ สำหรับ
พันธุ์สัตว์น้ำจำนวนมากรวมทั้งกุ้งขาว (Lindner
& Anderson 1956; Hoese & มัวร์ 1977) ถึงแม้ว่าเราจะ
มองหาหลักฐานของอุปสรรคต่อการไหลของยีนข้าม
แม่น้ำมิสซิสซิปปีไม่มีการวิเคราะห์เปิดเผยทางพันธุกรรมใด ๆ
พัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เปเรซ farfante ( 1969 ) ซึ่งอ่าวเม็กซิโกและมหาสมุทรแอตแลนติก L
ประชากรตะวันตก setiferus จากกัน
อย่างน้อยตั้งแต่สูงสุดธารน้ำแข็งครั้งสุดท้าย เมื่อระดับน้ำทะเลในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ ( วัดในบาร์เบโดส ) อาจ
ได้ 120 เมตร ระดับปัจจุบัน ( กวี et al .
1990 ; โยโกยาม่า et al . 2000 ) การเปลี่ยนแปลงของระดับน้ำทะเลมากกว่า
ที่ผ่านมา 500 , 000 ปี อาจมีให้หมายถึงอ่าว
ประชากรของประเทศเม็กซิโก และตะวันตกแอตแลนติกปะปน
( โครนิน et al . 1981 ; McManus et al . 1999 ) หลายพันธุ์ หรือแยกตามชนิดคู่

อุ่นพอสมควรกับเขตร้อนแบ่งทั่วฟลอริดา ( 1974 บริกส์ ) ฉัน setiferus กับ NE ขนาดใหญ่
ผู้ใหญ่เมื่อทะเลตัวอ่อน ปรากฏตาม
รูปแบบของความแตกต่างระหว่างอ่อนแอ
อ่าวเม็กซิโกและมหาสมุทรแอตแลนติกตะวันตกแม้จะเป็นประพจน์เลือก
แจกจ่าย ในสิ่งมีชีวิต การถ่ายเทของยีนจากอ่าว
เม็กซิโกไปแอตแลนติกตะวันตก แสดงโดยการแสดงตน
ของอ่าวเม็กซิโกในมหาสมุทรแอตแลนติกในตะวันตกแต่
ไม่ย้อนกลับ ( เวน&วีเซ่ 1990 ) ในข้อมูลชุดนี้หายาก
อัลลีลพบทุกที่และดังนั้นจึงอาจจะแค่
สะท้อนให้เห็นถึงอัตราการกลายพันธุ์สูง loci เหล่านี้มากกว่า
ทิศทางการไหลของยีน . มิสซิสซิปปีแม่น้ำเข้าไป
คิดว่าปัจจุบันอุปสรรคอื่นเพื่อการไหลของยีนสำหรับ
สัตว์ทะเลชนิดต่างๆรวมทั้งกุ้งขาว ( ลินด์เนอร์
&แอนเดอร์สัน 1956 ; hoese &มัวร์ 1977 ) ถึงแม้ว่าเรา
ดูหลักฐานของอุปสรรคการไหลของยีนข้าม
แม่น้ำมิสซิสซิปปีไม่มีของทดสอบพันธุ
แบ่ง