Low context is where the message is

Low context is where the message is direct, explicit, as in the utterance (“Oh I forgot my cell phone... Would you mind if I use yours to make a phone call?”), and high context where the speech is indirect, subtle, and understood basically because of social situation signs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บริบทต่ำคือที่ข้อโดยตรง อย่าง ชัดเจน ในขณะที่วาทะ ("โอ้ ฉันลืมมือถือ... จะรังเกียจไหมถ้าผมใช้ของคุณเพื่อโทรออก "), และคำพูดทางอ้อม ลึกซึ้ง และเข้าใจโดยทั่วไปเนื่องจากสัญญาณสถานการณ์สังคมบริบทสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บริบทต่ำคือที่ข้อความนั้นโดยตรงอย่างชัดเจนในขณะที่คำพูด ( "โอ้ฉันลืมโทรศัพท์มือถือของฉัน ... คุณถ้าผมจะใช้ของคุณเพื่อให้โทรศัพท์?") และบริบทสูงที่พูดทางอ้อม ที่ลึกซึ้งและเข้าใจโดยทั่วไปเพราะสัญญาณสถานการณ์ทางสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บริบทต่ำซึ่งเป็นข้อความโดยตรง ชัดเจน ในการเปล่งเสียง " โอฉันลืมมือถือ . . . . . . . คุณจะรังเกียจไหมถ้าฉันใช้คุณเพื่อให้โทรศัพท์ " ) และสูงบริบทที่การพูดทางอ้อม ละเอียด และเข้าใจโดยทั่วไป เพราะสถานการณ์ทางสังคมป้าย .