Further, Hunton and Rose (2011) fin

Further, Hunton and Rose (2011) find that when whistle-blowing allegations threaten the
reputations of corporate directors, the directors justify decisions to limit the investigation of
allegations by ascribing low levels of credibility to the allegation. They propose that parties other than the audit committee should receive and evaluate the veracity of allegations received through whistle-blowing systems to avoid the threats to effective governance that result from directors’self-interests.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่มเติม Hunton และกุหลาบ (2011) พบว่าเมื่อมีการข่มขู่กล่าวหา whistle-blowing การชื่อเสียงของกรรมการบริษัท กรรมการจัดตัดสินใจจำกัดการสืบสวนข้อกล่าวหา โดย ascribing น่าเชื่อถือในระดับต่ำเพื่อสอบสวน พวกเขาเสนอว่า บุคคลอื่นที่ไม่ใช่กรรมการตรวจสอบควรได้รับ และประเมินความถูกต้องของข้อกล่าวหาที่ได้รับผ่านทางระบบ whistle-blowing เพื่อหลีกเลี่ยงภัยคุกคามในการกำกับดูแลที่มีประสิทธิภาพที่เป็นผลมาจากความสนใจ directors'self

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจาก Hunton และโรส (2011) พบว่าเมื่อข้อกล่าวหานกหวีดเป่าคุกคาม
ชื่อเสียงของคณะกรรมการองค์กรกรรมการปรับการตัดสินใจที่จะ จำกัด การสอบสวนของ
ข้อกล่าวหาโดยโทษระดับต่ำของความน่าเชื่อถือให้ข้อกล่าวหา พวกเขาเสนอว่าบุคคลอื่นที่ไม่ใช่คณะกรรมการตรวจสอบควรจะได้รับและประเมินความจริงของข้อกล่าวหาที่ได้รับผ่านระบบนกหวีดเป่าเพื่อหลีกเลี่ยงภัยคุกคามต่อการกำกับดูแลที่มีประสิทธิภาพที่เป็นผลมาจาก directors'self-สนใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มเติม ฮันต้อนและกุหลาบ ( 2011 ) พบว่า เมื่อเสียงนกหวีดข้อกล่าวหาข่มขู่ชื่อเสียงของกรรมการบริษัท , กรรมการตัดสินการตัดสินใจที่จะ จำกัด การสอบสวนของอ้างโดย ascribing ระดับต่ำของเงินกับข้อกล่าวหา พวกเขาเสนอว่าบุคคลอื่นมากกว่าที่คณะกรรมการตรวจสอบควรได้รับ และประเมินข้อเท็จจริงข้อกล่าวหาที่ได้รับผ่านระบบเป่า นกหวีด เพื่อหลีกเลี่ยงภัยคุกคาม ธรรมาภิบาลซึ่งเป็นผลจาก directors"self-interests .