religion no longer occupies the cen

religion no longer occupies the central location in the public sphere that it once did. One of the reasons the debate about secularisation is so enduring is that , to same extent the various proponents have been talking about different things . there is no agreement about what is meant by secularisation , so that what is seen as significant by one theorist may be seen as insignificant by another . it is therefore important when considering the debate to be clear about what forms of religiosity are being referred to . the debate also suffers from methodological problems because of the quality of statistical data on religion . it is not just that those gathering the data may be biased , but also that there are often problems of statistical validity and reliability . Definitions of religiosity vary , and comparisons over time may involve different criteria for the same religious phenomenon. For Bruce , the argument for sucularisation is true if secularisation is taken to mean:
1 A decline in the importance of religion for the operation of non-religious roles and institutions such as the state and the economy;
2.a decline in the social standing of religious roles and institutions;
3.a decline in the extent to which people engage in religious practices , display beliefs of a religious kind , and conduct other aspects of their lives in a manner informed by such beliefs (2002 , p.3) .
The critical point for Bruce , as with other secularisation theorists , is that , in Western nations , at least , religion has become so privatised that it is of little relevance to mainstream social life (Berger 1970; Wilson 1982; Wallis 1984; Bruce 2002;) For Bruce and other secularisation theorists the rise of innumerable self-religions since the 1950s actually confirms the secularisation thesis . They are a symptom of the declining power of an overarching , unifying system of religious belief in Western democracies . While they may be significant as a source of meaning and moral guidance to the individuals who believe in them they have little social impact . In making these claims for the secularisation thesis Bruce offers a number of important provisos To argue for secularisation is not to say:
-Everyone will eventually become an atheist or cease to have irrational beliefs . To not be religious is not the same as being an atheist . There may still be an interest in religious matters but religious belief is likely to be fragmented and , insofar as it continues to exist , its social impact will be minimal .
-secularisation is a universal phenomenon that will , over time , apply to all nations . Secularisation needs to be understood as a process that has occurred in Western countries It 'is not so much a universal phenomenon as one that relates to the European disintegration of what martin calls the religious monopoly' (Lyon 1996 , p.19) .
Bruce also identifies two counter trends to the process of secularisation (2002 , pp. 30-6). Religion will remain a powerful social force:
-when religious belief is implicated in group identity , es pecially of an ethnic or national character . Religion provides powerful resources to groups seeking to defend themselves against perceived cultural or political invasion . This is what explains the significance of religion in countries such as Ireland , Croatia and iraq
in situations of 'cultural transition ' Marginalised social groups tend to use religion and religious institution as a means of negotiating major cultural changes in their environment . Thus ,religion is often very important to migrants for whom it provides a mechanism for smoothing the transition between their old and their new homeland . It also explains the significance of religion in the process of modernisation .
-Although Bruce places him self firmly in the sucularisation camp , the numrous qualifications he makes to his claim that 'God is dead' leave him open to the suggestion that they effectively defeat his argument . moreover , while few would argue that the first two of his three aspects of secularisation have taken place in Western democracies , the jury is still out on the last .

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศาสนาไม่หมกมุ่นอยู่กับทำเลที่ตั้งในพื้นที่สาธารณะที่ว่ามันไม่เคย หนึ่งในเหตุผลที่การอภิปรายเกี่ยวกับ secularisation เพื่อให้ที่ยั่งยืนคือการที่มีขอบเขตเดียวกันผู้เสนอต่างๆได้รับการพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่แตกต่าง ไม่มีข้อตกลงเกี่ยวกับสิ่งที่หมายโดย secularisation เพื่อให้สิ่งที่ถูกมองว่าเป็นอย่างมีนัยสำคัญโดยหนึ่งในทฤษฎีอาจจะเห็นเป็นนัยสำคัญอีก มันเป็นสิ่งสำคัญดังนั้นเมื่อพิจารณาถึงการอภิปรายมีความชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งที่รูปแบบของศาสนาที่ถูกเรียกว่า การอภิปรายยังทนทุกข์ทรมานจากวิธีการแก้ปัญหาเพราะคุณภาพของข้อมูลทางสถิติเกี่ยวกับศาสนา มันไม่ได้เป็นเพียงว่าผู้ที่รวบรวมข้อมูลอาจจะลำเอียง แต่ยังว่ามักจะมีปัญหาของความถูกต้องทางสถิติและความน่าเชื่อถือ ความหมายของศาสนาที่แตกต่างกันและการเปรียบเทียบในช่วงเวลาที่อาจจะเกี่ยวข้องกับเกณฑ์ที่แตกต่างสำหรับปรากฏการณ์ทางศาสนาเดียวกัน สำหรับบรูซอาร์กิวเมนต์สำหรับ sucularisation เป็นจริงถ้า secularisation จะนำไปหมายถึง:
1 ลดลงในความสำคัญของศาสนาการดำเนินงานของบทบาทที่ไม่ใช่ศาสนาและสถาบันต่าง ๆ
เช่นของรัฐและเศรษฐกิจนั้นลดลง2.a ในสถานะทางสังคม
บทบาทของศาสนาและสถาบันลดลง3. ในขอบเขตที่คนมีส่วนร่วมในการปฏิบัติทางศาสนาแสดงความเชื่อชนิดศาสนาและดำเนินการด้านอื่น ๆ ของชีวิตของพวกเขาในลักษณะที่ได้รับแจ้งจากความเชื่อดังกล่าว (2002, p.3)
จุดสำคัญสำหรับบรูซเช่นเดียวกับทฤษฎี secularisation อื่น ๆ คือว่าในประเทศตะวันตกอย่างน้อยศาสนาได้กลายเป็นเอกชนเพื่อที่จะมีความเกี่ยวข้องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการดำรงชีวิตในสังคมกระแสหลัก (เบอร์เกอร์ 1970; วิลสัน 1982; วาลลิส 1984; บรูซ 2002; ) สำหรับบรูซและอื่น ๆ secularisation ทฤษฎีการเพิ่มขึ้นของศาสนาตัวเองนับไม่ถ้วนตั้งแต่ปี 1950 จริงยืนยันวิทยานิพนธ์ secularisation พวกเขามีอาการของการใช้พลังงานที่ลดลงของการเสริมสร้างการรวมระบบของความเชื่อทางศาสนาในระบอบประชาธิปไตยตะวันตก ขณะที่พวกเขาอาจมีความสำคัญเป็นแหล่งที่มาของความหมายและคำแนะนำทางศีลธรรมให้กับประชาชนที่เชื่อในพวกเขาพวกเขามีผลกระทบทางสังคมเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการเรียกร้องเหล่านี้สำหรับวิทยานิพนธ์ secularisation บรูซมีจำนวนของข้อแม้สำคัญในการถกเถียง secularisation ไม่ได้ที่จะกล่าวว่า
-Everyone ในที่สุดก็จะกลายเป็นพระเจ้าหรือหยุดที่จะมีความเชื่อที่ไม่มีเหตุผล เพื่อไม่ให้เป็นศาสนาที่ไม่เหมือนกันในฐานะที่เป็นพระเจ้า อาจจะยังมีความสนใจในเรื่องศาสนาความเชื่อทางศาสนา แต่มีแนวโน้มที่จะแยกส่วนและตราบเท่าที่มันยังคงมีอยู่ผลกระทบทางสังคมที่จะมีเพียงเล็กน้อย.
-secularisation เป็นปรากฏการณ์สากลที่จะในช่วงเวลาที่นำไปใช้กับทุกประเทศ secularisation ต้องเข้าใจว่าเป็นกระบวนการที่เกิดขึ้นในประเทศตะวันตกมันเป็นไม่มากเป็นปรากฏการณ์สากลเป็นหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับการสลายตัวของยุโรปสิ่งที่มาร์ตินเรียกร้องการผูกขาดทางศาสนา (ลียง 1996, p.19).
บรูซยัง ระบุแนวโน้มสองสวนทางกับกระบวนการของการ secularisation (2002, pp ได้. 30-6) ศาสนาจะยังคงเป็นแรงผลักดันทางสังคมที่มีประสิทธิภาพ:
เมื่อมีความเชื่อทางศาสนาเป็นที่เกี่ยวข้องในตัวตนของกลุ่ม es pecially ของตัวละครชาติพันธุ์หรือระดับชาติ ศาสนาให้ทรัพยากรที่มีประสิทธิภาพให้กับกลุ่มที่กำลังมองหาที่จะปกป้องตัวเองจากการรุกรานทางวัฒนธรรมหรือการรับรู้ทางการเมือง นี่คือสิ่งที่อธิบายความสำคัญของศาสนาในประเทศเช่นไอร์แลนด์,
โครเอเชียและอิรักในสถานการณ์ของการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม'กลุ่มทางสังคม Marginalised มักจะใช้ศาสนาและสถาบันศาสนาเป็นวิธีการเจรจาต่อรองการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมที่สำคัญในสภาพแวดล้อมของพวกเขา ดังนั้นศาสนามักจะเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับผู้ที่อพยพก็มีกลไกในการปรับให้เรียบเปลี่ยนแปลงระหว่างเก่าและใหม่ของพวกเขาที่บ้านเกิดของพวกเขา นอกจากนี้ยังอธิบายความสำคัญของศาสนาในกระบวนการของการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ . ที่
-Although บรูซสถานที่ที่เขามั่นในตนเองค่าย sucularisation ที่มีคุณสมบัติ numrous เขาทำให้เขาอ้างว่า 'พระเจ้าทรงเป็นความตาย' ปล่อยให้เขาเปิดให้ข้อเสนอแนะว่าพวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพความพ่ายแพ้ของเขา อาร์กิวเมนต์ นอกจากนี้ในขณะที่ไม่กี่จะยืนยันว่าสองคนแรกของทั้งสามด้านของเขา secularisation เกิดขึ้นในระบอบประชาธิปไตยตะวันตกคณะลูกขุนยังคงออกที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศาสนาไม่ใช้สถานที่ส่วนกลางในพื้นที่สาธารณะว่า มันเคยทำ หนึ่งในเหตุผลของการอภิปรายเกี่ยวกับ secularisation จึงอดทนที่เพื่อเดียวกันขอบเขตผู้เสนอต่างๆได้รับการพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่แตกต่างกัน ไม่มีข้อตกลงเกี่ยวกับ secularisation หมายถึงอะไร ,ดังนั้น สิ่งที่เห็น เป็นสำคัญ โดยทฤษฎีอาจมองว่าไม่สำคัญ โดยอีก มันจึงเป็นเรื่องที่สำคัญ เมื่อพิจารณาการอภิปรายที่จะมีความชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งที่รูปแบบของศาสนาที่ถูกพูดถึง การอภิปรายยังทนทุกข์ทรมานจากปัญหาที่ไม่สมบูรณ์ เพราะคุณภาพของข้อมูลทางสถิติเกี่ยวกับศาสนา มันไม่ได้เป็นเพียงผู้รวบรวมข้อมูลอาจจะอคติ ,แต่ก็มักจะมีปัญหาของเครื่องมือทางสถิติและความน่าเชื่อถือ คำนิยามของการเปลี่ยนแปลง และการเปรียบเทียบตลอดเวลา อาจเกี่ยวข้องกับเกณฑ์ที่แตกต่างกันสำหรับปรากฏการณ์ทางศาสนาเดียวกัน บรูซ , อาร์กิวเมนต์สำหรับ sucularisation เป็นจริงถ้า secularisation ถูกหมายถึง :
1 ลดลงในความสำคัญของศาสนาสำหรับการดำเนินงานของศาสนาไม่ใช่บทบาทสถาบัน เช่น รัฐและเศรษฐกิจ ;
2 . ผลกระทบทางสังคมของบทบาททางศาสนาและสถาบัน ;
3 . ลดลงในขอบเขตที่บุคคลมีส่วนร่วมในการปฏิบัติทางศาสนา แสดงความเชื่อแบบศาสนาและพฤติกรรมด้านอื่น ๆของชีวิตของพวกเขาในลักษณะที่ทราบ โดยความเชื่อดังกล่าว ( 2002 p.3 )
จุดวิกฤตสำหรับ บรูซ กับทฤษฎี secularisation , อื่น ๆที่มาในประเทศตะวันตกอย่างน้อย ศาสนาได้กลายเป็นดังนั้นการแปรรูปที่เป็นกระแสหลักของสังคมเล็ก ๆน้อย ๆที่เกี่ยวข้องกับชีวิต ( Berger 1970 ; วิลสัน 1982 ; ลิส 1984 ; บรูซ 2002 ;) สำหรับบรูซและทฤษฎีอื่น ๆนับไม่ถ้วน secularisation เพิ่มขึ้นของตนเองศาสนาตั้งแต่ 1950s จริงยืนยัน secularisation วิทยานิพนธ์ มันเป็นอาการของการลดลงของการเสริมสร้างพลัง , ระบบของความเชื่อทางศาสนาในประเทศตะวันตกในขณะที่พวกเขาอาจจะพบเป็นแหล่งที่มาของความหมายและจริยธรรม แนะแนวให้ผู้เชื่อในพวกเขาพวกเขาจะมีผลกระทบต่อสังคมเล็ก ๆน้อย ๆ ในการเรียกร้องเหล่านี้สำหรับวิทยานิพนธ์ secularisation บรูซมีเงื่อนไขสำคัญที่จะโต้แย้งสำหรับ secularisation ไม่พูด :
ทุกคนในที่สุดจะกลายเป็นพระเจ้า หรือหยุดได้ไร้เหตุผล ความเชื่อไม่ใช่ทางศาสนาไม่ได้เป็นเช่นเดียวกับการเป็นพวกไม่เชื่อในพระเจ้า มันอาจจะยังมี ความสนใจในเรื่องศาสนา แต่ความเชื่อทางศาสนาอาจจะ และ ตราบเท่าที่มันยังคงมีอยู่ ผลกระทบทางสังคมจะน้อยที่สุด
- secularisation เป็นปรากฏการณ์สากลที่ ช่วงเวลา ใช้กับทุกประเทศ