in a wild part of Western Virginia

in a wild part of Western Virginia there lived a poor old widow in a roughly made log hut on the edge of a valley,miles away from any neighbors The railroad track ran close by on a wooden bridge across the steep valley.
she lived a hard life of her own-without any help from the closest neighbors thirty miles away. Poor as her was,she made a great sacrifice.
one windy day in March,the snow was melting on the mountain, and the river that flowed through the valley was filled with an icy flood of melted snow. As the wind continued, the waters grew noisier, and their ceaseless roar made the woman and her daughter uneasy. They went to bed at last in fear and trembling.
About midnight a crash caused them to start up in terror. Clinging to each other, they crept down to the edge of the valley, and found the bridge broken in pieces. No sooner had the old woman realized what had happened that the awful thought came to her that the night mail train would come in half an hour. There was no one, no signal-box, and no telegraph to warn the approaching train of the terrible danger that lay before it.
Was there nothing she could do? There was one thing.....A light! The engineer would see the light, though shouts would seem no more than a faint whisper. In the hut she had only half a handle, and if she took that on the line the rain and wind would put it out at once. In her poverty she had neither lamp nor lantern and the winter fires had almost finished the piles of sticks that she had gathered in the woods.
Searching anxiously round the little hut, her eyes rested on the wooden bedstead and wooden chairs. They were very old. These the only things to burn.
With trembling hands the two women chopped and cut the bedstead until it lay on the floor in pieces. Then,carrying these in their arms, they climbed to the line, and piled up the wood in the middle of the track.
Covering a match from the wide, the old woman struck it and put it to the pile of furniture. To her joy, this caught light just in time, for as it began to blaze up, the rumble of the train could be heard.
Nearer and bearer came the roar of the train. They could see the light in front of the engine. Then it slowed down and came to a stop close to the blazing pile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในส่วนที่ป่าทางทิศตะวันตกของเวอร์จิเนียอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นม่ายเก่าที่ไม่ดีในกระท่อมทำประมาณล็อกบนขอบของหุบเขาที่ห่างออกไปจากเพื่อนบ้านใด ๆ ทางรถไฟวิ่งในบริเวณใกล้เคียงบนสะพานไม้ข้ามหุบเขาสูงชัน.
เธออาศัยอยู่ยาก ชีวิตของตัวเองโดยไม่ต้องความช่วยเหลือใด ๆ ของเธอจากเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ที่สุดห่างออกไปสามสิบ เป็นที่น่าสงสารของเธอก็คือเธอทำเสียสละอันยิ่งใหญ่.
หนึ่งในวันที่ลมแรงในเดือนมีนาคมหิมะถูกละลายบนภูเขาและแม่น้ำที่ไหลผ่านหุบเขาที่เต็มไปด้วยน้ำท่วมที่น้ำแข็งละลายของหิมะ ในฐานะที่เป็นลมอย่างต่อเนื่องน้ำเพิ่มขึ้นน่าดูและเสียงคำรามของพวกเขาไม่หยุดหย่อนทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งและลูกสาวของเธอไม่สบายใจ พวกเขาเดินไปที่เตียงที่สุดท้ายในความหวาดกลัวจนตัวสั่น.
เวลาประมาณเที่ยงคืนที่เกิดจากความผิดพลาดของพวกเขาจะเริ่มต้นขึ้นในความหวาดกลัว ยึดมั่นกับแต่ละอื่น ๆ พวกเขาพุ่งลงไปที่ขอบของหุบเขาและพบว่าสะพานแหลกเป็นชิ้น แต่ยังไม่ทันได้หญิงชราตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่ความคิดอันยิ่งใหญ่มาถึงเธอว่ารถไฟจดหมายคืนจะมาในครึ่งชั่วโมง ไม่มีใครไม่มีสัญญาณกล่องและไม่มีการเตือนโทรเลขรถไฟใกล้ถึงอันตรายที่น่ากลัวที่วางก่อนที่จะ.
ก็ไม่มีอะไรที่เธอจะทำอย่างไร มีสิ่งหนึ่งที่เป็น ..... แสง! วิศวกรจะเห็นแสง แต่ตะโกนจะดูเหมือนไม่มากไปกว่าเสียงกระซิบลม ในกระท่อมที่เธอได้มีเพียงครึ่งหนึ่งของการจัดการและถ้าเธอเอาที่อยู่ในสายฝนและลมจะทำให้มันออกมาได้ในครั้งเดียว ในความยากจนของเธอเธอมีโคมไฟมิได้โคมไฟและไฟในช่วงฤดูหนาวได้เสร็จสิ้นเกือบกองไม้ที่เธอได้รวมตัวกันในป่า.
ค้นหาอย่างใจจดใจจ่อรอบกระท่อมเล็ก ๆ น้อย ๆ ดวงตาของเธอวางอยู่บนเตียงไม้และเก้าอี้ไม้ พวกเขามีความเก่าแก่มาก เหล่านี้เป็นสิ่งเดียวที่จะเผาไหม้.
ด้วยมือสั่นผู้หญิงสองคนสับและตัดเตียงจนกว่าจะวางอยู่บนพื้นในชิ้น จากนั้นการดำเนินการเหล่านี้อยู่ในอ้อมแขนของพวกเขาปีนขึ้นไปเส้นและกองไม้ที่อยู่ตรงกลางของแทร็ค.
ครอบคลุมการแข่งขันจากกว้างหญิงชราหลงมันและนำไปกองเฟอร์นิเจอร์ เพื่อความสุขของเธอนี้จับแสงเพียงในเวลาสำหรับในขณะที่มันเริ่มที่จะลุกโชนขึ้นดังก้องของรถไฟอาจจะได้ยิน.
ใกล้เข้ามาและผู้ถือเสียงคำรามของรถไฟ พวกเขาจะได้เห็นแสงในด้านหน้าของเครื่องยนต์ จากนั้นก็จะชะลอตัวลงและมาหยุดอยู่ใกล้กับกองที่เห็นได้ชัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในส่วนของป่าตะวันตกเวอร์จิเนีย มี อยู่ ม่ายแก่จนในประมาณทำบันทึกทับบนขอบของหุบเขา ห่างจากเพื่อนบ้านทางรถไฟวิ่งใกล้ๆบนสะพานไม้ข้ามหุบเขาสูงชัน
เธอมีชีวิตที่ลำบากของตนเองโดยไม่มีความช่วยเหลือใด ๆจากเพื่อนบ้านใกล้สามสิบไมล์ ออกไป ยากจนของเธอ เธอเสียสละมาก .
1 วันลมแรงในเดือนมีนาคมหิมะละลายบนภูเขาและแม่น้ำที่ไหลผ่านหุบเขาที่เต็มไปด้วยการท่วมของหิมะน้ําแข็งละลาย เป็นสายลมอย่างต่อเนื่อง น้ำเริ่มเสียงดัง และเสียงคำรามของไม่ขาดระยะทำให้ผู้หญิงและลูกสาวเธอไม่สบายใจ พวกเขาไปที่เตียง ในที่สุดความกลัวและตัวสั่น .
ประมาณเที่ยงคืน ความผิดพลาดทำให้พวกเขาเริ่มขึ้นในความหวาดกลัว ยึดติดกับแต่ละอื่น ๆพวกเขาพุ่งลงไปที่ขอบของหุบเขาและพบสะพานขาดเป็นชิ้นๆ ไม่เร็วได้หญิงชรารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่คิดว่าเลวร้ายมาเธอว่าคืนเมล์รถไฟจะมาภายในครึ่งชั่วโมง ไม่มีใคร ไม่มีกล่องสัญญาณและไม่มีโทรเลขเตือนใกล้รถไฟของน่ากลัวอันตรายที่วางก่อนนะ .
ไม่มีอะไรที่เธอทำได้มีสิ่งหนึ่ง . . . . . แสง วิศวกร จะเห็นแสงสว่าง แม้ว่าเสียงจะดูเหมือนไม่เกินกระซิบ เป็นลม ในกระท่อม เธอมีเพียงครึ่งด้าม และถ้าเธอนั่งบนสายฝนและลมจะใส่มันออกมา จนเธอมีทั้งโคมไฟและโคมไฟและไฟฤดูหนาวแทบจะกองไม้ที่เธอเก็บได้ในป่าแล้ว
ค้นหาใจจดใจจ่อรอบกระท่อมน้อย ตาของเธอไว้กับเตียงนอน เก้าอี้ไม้ไม้ มันเก่ามาก นี้เป็นเพียงสิ่งที่เขียน .
กับมือสั่นผู้หญิง 2 สับและตัดเตียงนอนจนมันนอนอยู่บนพื้นในชิ้น งั้น เอาของพวกนี้ไว้ในอ้อมแขน เขาปีนไปที่บรรทัด และกองไม้ในกลางของแทร็ค .
ครอบคลุมราคาจากกว้างหญิงชราหลงมันและใส่มันในกองเฟอร์นิเจอร์ เพื่อความสุขของเธอ มันจับแสงพอดี เพราะมันเริ่มลุกโชนขึ้น ก้องของรถไฟอาจจะได้ยิน
ใกล้และถือมาแผดเสียงของรถไฟ พวกเขาจะเห็นแสงในด้านหน้าของเครื่องยนต์ ก็ชะลอตัวลงและมาหยุดอยู่ใกล้ๆ ที่มีกอง