The Mamallapuram art, as it is know

The Mamallapuram art, as it is known among archaeologists, is a creation on the occasion of a celebration of the victory of Hinduism over Buddhism. The place, now known as Mahabalipuram, was earlier known by the epithet given to the king Narasimhavarman I (630–668 AD) of the Pallava Dynasty (who ruled from 4th to 9th centuries),[6]) as Mamallan, the "great wrestler" or "great warrior". His father was king Mahendravarman I who converted from Jainism to Hinduism. The architectural creations at Mamallapuram, mostly attributed to Mamalla in the 7th century, adopted stone as the medium for sculpting in situ rock faces, which till then was done with some perishable material like wood or loose stones.[6][7] It is part of 16 World Heritage Cultural Sites in India, and as a protected monument, the Archaeological Survey of India (ASI), Chennai Circle is entrusted with its upkeep in all aspects. The open air bas-reliefs (including the Descent of the Ganges (Mahabalipuram) are one of the four categories under which UNESCO identified the site as a World Heritage Site and inscribed it in 1984 under the title Group of Monuments at Mahabalipuram.[4][8] This bas-relief in rock is reported as a "sublime" early sculpture of the 7th century; even in the subsequent dynasty of the Chola's adopted the shrine-sculpting technique in the temples they built in the late 9th century. This architectural legacy of the Pallava dynasty is continued by the descendants of sculptors of that period, who are now integrated into the present town’s culture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศิลปะมัล เป็นที่รู้จักในหมู่นักโบราณคดี เป็นการสร้างในโอกาสฉลองชัยชนะของศาสนาฮินดูผ่านศาสนาพุทธ ก่อนหน้านี้ถูกเรียก โดย epithet ให้ Narasimhavarman คิง (630 – 668 AD) ฉันเพลส ตอนนี้ เรียกว่ามหาพลีปุรัม ราชวงศ์สซาเดอร์ปัลลวะ (ผู้พิพากษาจาก 4 9 centuries),[6]) เป็น Mamallan "นักมวยปล้ำที่ดี" หรือ "ดีนักรบ" บิดาคือ กษัตริย์ Mahendravarman ฉันที่แปลงจากศาสนาเชนศาสนาฮินดู สร้างสรรค์สถาปัตยกรรมที่มัล ส่วนใหญ่เกิดจากการโรงในศตวรรษที่ 7 หินที่นำมาใช้เป็นสื่อสำหรับการแกะสลักหินใน situ หน้า ซึ่งจนถึง แล้วเสร็จ ด้วยวัสดุบางเปื่อยได้เช่นหินไม้ หรือหลวม [6] [7] เป็นส่วนหนึ่งของ 16 วัฒนธรรมมรดกโลกในอินเดีย และเป็นอนุสาวรีย์ป้องกัน การโบราณคดีสำรวจของอินเดีย (ประกอบ), ไนวงกลมเป็นความไว้วางใจของค่าบำรุงรักษาในทุกด้าน Bas-reliefs เปิดโล่ง (รวมทั้งเชื้อสายของแม่น้ำคงคา (พลี) เป็นหนึ่งในสี่ประเภทที่ระบุไซต์เป็นมรดกโลกกับยูเนสโก และจารึกในปีพ.ศ. 2527 ภายใต้ชื่อกลุ่มอนุสาวรีย์ในมหาพลีปุรัม. [ 4] [8] รายงานนี้ bas-relief ในหินเป็นประติมากรรมต้นแบบ "โซฟา" ของศตวรรษ 7 แม้แต่ในราชวงศ์ Chola ตามมาของนำเทคนิคการแกะสลักศาลเจ้าในวัดที่สร้างในศตวรรษที่ 9 สายการ มรดกนี้สถาปัตยกรรมของราชวงศ์สซาเดอร์ปัลลวะอยู่อย่างต่อเนื่อง โดยลูกหลานของนี้ของรอบระยะเวลานั้น ซึ่งขณะนี้รวมเข้ากับวัฒนธรรมของเมืองปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศิลปะ Mamallapuram, เป็นที่รู้จักกันในหมู่นักโบราณคดีคือการสร้างเนื่องในโอกาสการเฉลิมฉลองชัยชนะของศาสนาฮินดูศาสนาพุทธมากกว่า สถานที่ที่เป็นที่รู้จักกันในขณะนี้เป็น Mahabalipuram ได้รับก่อนหน้านี้รู้จักกันในฉายาให้กับกษัตริย์ Narasimhavarman ฉัน (630-668 AD) ของราชวงศ์พัลลา (ผู้ปกครองตั้งแต่วันที่ 4 ถึงศตวรรษที่ 9) [6]) เป็น Mamallan ที่ "ดี นักมวยปล้ำ "หรือ" นักรบที่ยิ่งใหญ่ " พ่อของเขาเป็นกษัตริย์ Mahendravarman ฉันที่ดัดแปลงมาจากศาสนาเชนศาสนาฮินดู สร้างสรรค์สถาปัตยกรรมที่ Mamallapuram ส่วนใหญ่ประกอบกับ Mamalla ในศตวรรษที่ 7 นำหินเป็นสื่อกลางในการแกะสลักในแหล่งกำเนิดใบหน้าหินจนแล้วซึ่งทำด้วยวัสดุที่เน่าเสียง่ายเช่นไม้หรือก้อนหินหลวม. [6] [7] มันเป็น ส่วนหนึ่งของมรดกโลก 16 วัฒนธรรมในเว็บไซต์อินเดียและเป็นอนุสาวรีย์ที่มีการป้องกันการสำรวจทางโบราณคดีของอินเดีย (ASI), เชนไนเซอร์เคิลได้รับมอบหมายกับค่าบำรุงรักษาของในทุกด้าน อากาศเปิดรูปปั้นนูน (รวมถึงการสืบเชื้อสายมาจากแม่น้ำคงคา (Mahabalipuram) เป็นหนึ่งในสี่ประเภทตามที่ยูเนสโกระบุเว็บไซต์ให้เป็นมรดกโลกและมันถูกจารึกไว้ในปี 1984 ภายใต้ชื่อกลุ่มของอนุสาวรีย์ที่ Mahabalipuram. [4] [8] นี้รูปปั้นนูนในหินมีรายงานว่าเป็น "ประเสริฐ" ประติมากรรมต้นของศตวรรษที่ 7 แม้แต่ในราชวงศ์ที่ตามมาของโชลาบุญธรรมเทคนิคศาล-แกะสลักในวัดที่พวกเขาสร้างขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 9 นี้สถาปัตยกรรม. มรดกของราชวงศ์พัลลาเป็นอย่างต่อเนื่องโดยลูกหลานของประติมากรในยุคนั้นที่มีการบูรณาการในขณะนี้เข้ากับวัฒนธรรมของเมืองในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศิลปะใน Mamallapuram , เป็นที่รู้จักกันในหมู่นักโบราณคดี ถูกสร้าง ในโอกาสการเฉลิมฉลองชัยชนะของศาสนาฮินดูกว่าพระพุทธศาสนา สถานที่ , ที่รู้จักกันในขณะนี้เป็น Mahabalipuram , ก่อนหน้านี้ที่รู้จักกันโดยฉายาให้กับกษัตริย์ narasimhavarman ( 630 –ดูโฆษณา ) ของราชวงศ์ปัลลวะ ( ผู้ปกครองจาก 4 ถึง 9 ศตวรรษ ) , [ 6 ] ) เป็น mamallan , ยิ่งใหญ่ " นักมวยปล้ำ " หรือ " นักรบที่ยิ่งใหญ่ "พ่อของเขาเป็นกษัตริย์ mahendravarman ผมที่แปลงจากเชนกับศาสนาฮินดู สถาปัตยกรรมการสร้างใน Mamallapuram ส่วนใหญ่เกิดจาก mamalla ในศตวรรษที่ 7 , นำหินเป็นสื่อในแหล่งกำเนิดหินแกะสลักใบหน้า ซึ่งถึงตอนนั้นก็ทำแบบ วัสดุ เช่น ไม้ หรือหินบางหลวม [ 6 ] [ 7 ] เป็นส่วนหนึ่งของมรดกโลกทางวัฒนธรรม 16 เว็บไซต์ในอินเดียและเป็นอนุสาวรีย์พิทักษ์ , การสำรวจทางโบราณคดีของอินเดีย ( ASI ) เชนไนวงกลมให้มีการดูแลในทุกด้าน เปิดอากาศ bas reliefs ( รวมถึงเชื้อสายของแม่น้ำคงคา ( Mahabalipuram ) เป็นหนึ่งในสี่ประเภทภายใต้ซึ่งยูเนสโกระบุเว็บไซต์ที่เป็นมรดกโลก และจารึกไว้ใน พ.ศ. 2527 ภายใต้ชื่อกลุ่มอนุสาวรีย์ที่ .[ 4 ] [ 8 ] Bas บรรเทาในหินได้รายงานว่า " ประเสริฐ " ต้นประติมากรรมของศตวรรษที่ 7 ; แม้ในราชวงศ์ต่อมาของโจฬะบุญธรรมศาลเจ้า sculpting เทคนิคในวัดที่พวกเขาสร้างขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 9 . มรดกทางสถาปัตยกรรมของราชวงศ์ปัลลวะนี้เป็นอย่างต่อเนื่องโดยลูกหลานของประติมากรของช่วงเวลานั้น ที่ตอนนี้กำลังรวมอยู่ในวัฒนธรรมปัจจุบันของเมือง .