Only one in two disabled people of

Only one in two disabled people of working age is likely to be in employment compared with four in five non-disabled people.
The income of disabled people is on average less than half that of non- disabled people and they are more likely to live in poverty.
Disabled people are more likely than non-disabled people to have no educational qualifications and less likely to have advanced educational qualifications.
Disabled people face discrimination and harassment. One in four disabled people say they have experienced hate crime.
Much of the social housing stock is unsuitable for disabled people with mobility or other impairments and inadequate or sub-standard housing can make some conditions worse such as asthma, heart conditions or mental health problems.
Disabled people travel one-third less often than non-disabled people and physical access to public transport, such as getting on or off buses and trains, can be an issue.
Low income, non-employment, and low education can all independently increase the probability of someone becoming disabled.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพียงหนึ่งในสองคนพิการวัยทำงานมีแนวโน้มในการจ้างงานเปรียบเทียบกับคนไม่พิการ 4 ใน 5รายได้ของคนพิการคือเฉลี่ยน้อยกว่าครึ่งหนึ่งที่ไม่ใช่ผู้พิการคนและพวกเขามีแนวโน้มที่จะอยู่ในความยากจนคนพิการมีน้อยน่าจะมีการศึกษาขั้นสูง และยิ่งกว่าคนไม่พิการจะไม่ศึกษาคนพิการหน้าแบ่งแยกและเบียดเบียน คนหนึ่งในสี่คนพิการกล่าวว่าพวกเขาเคยเกลียดอาชญากรรมของหุ้นอยู่อาศัยสังคมจะไม่เพียงพอ และไม่เหมาะสมสำหรับคนพิการกับเคลื่อนไหวสามารถอื่น ๆ หรืออยู่อาศัยมาตรฐานย่อยสามารถทำให้แย่ลงเงื่อนไขบางอย่างเช่นโรคหอบหืด หัวใจเงื่อนไข หรือปัญหาสุขภาพจิตคนพิการในหนึ่งในสามมักที่น้อยกว่าคนไม่พิการและการเข้าถึงทางกายภาพการขนส่งสาธารณะ เช่นเดินทาง หรือรถโดยสารประจำทางและรถไฟ อาจเป็นปัญหารายได้น้อย ไม่ทำงาน และมีการศึกษาต่ำสามารถเป็นอิสระทั้งหมดเพิ่มความน่าเป็นของคนกลายเป็นคนพิการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพียงหนึ่งในสองคนพิการในวัยทำงานมีแนวโน้มที่จะอยู่ในการจ้างงานเมื่อเทียบกับสี่ในห้าคนที่ไม่ใช่คนพิการ.
รายได้ของคนพิการโดยเฉลี่ยน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของคนพิการที่ไม่ได้และพวกเขามีแนวโน้มที่จะอาศัยอยู่ใน ความยากจน.
คนพิการมีโอกาสมากกว่าคนที่ไม่ใช่คนพิการที่จะมีวุฒิการศึกษาและไม่มีโอกาสน้อยที่จะมีคุณสมบัติการศึกษาขั้นสูง.
คนพิการเผชิญกับการเลือกปฏิบัติและการล่วงละเมิด หนึ่งในสี่ของคนพิการกล่าวว่าพวกเขามีประสบการณ์อาชญากรรมความเกลียดชัง.
มากของสต็อกที่อยู่อาศัยสังคมไม่เหมาะสมสำหรับคนพิการที่มีความคล่องตัวหรือความบกพร่องอื่น ๆ และที่อยู่อาศัยไม่เพียงพอหรือต่ำกว่ามาตรฐานสามารถสร้างเงื่อนไขบางอย่างที่เลวร้ายเช่นโรคหอบหืด, หัวใจเงื่อนไขหรือปัญหาสุขภาพจิต .
คนพิการเดินทางหนึ่งในสามมักจะน้อยกว่าคนที่ไม่พิการและการเข้าถึงทางกายภาพในการขนส่งสาธารณะเช่นการเปิดหรือปิดรถเมล์และรถไฟสามารถเป็นปัญหา.
รายได้ต่ำ, ไม่มีการจ้างงานและการศึกษาต่ำทุกคนสามารถเป็นอิสระเพิ่มขึ้น น่าจะเป็นของใครบางคนกลายเป็นคนพิการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพียงหนึ่งในสองคนพิการวัยทำงานมีแนวโน้มที่จะมีการจ้างงานเมื่อเทียบกับสี่ในห้าองค์กรคนพิการ
รายได้ของคนพิการโดยเฉลี่ยน้อยกว่าครึ่งขององค์กรคนพิการและพวกเขามีแนวโน้มที่จะอยู่ในความยากจน .
คนพิการมากกว่าองค์กรคนพิการ ไม่มีการศึกษา และโอกาสน้อยที่จะมีวุฒิทางการศึกษาขั้นสูง .
คนพิการเลือกปฏิบัติและการคุกคาม . หนึ่งในคนพิการ 4 คนกล่าวว่าพวกเขามีประสบการณ์
อาชญากรรมเกลียดมากของหุ้นที่อยู่อาศัยสังคมไม่เหมาะสมสำหรับคนพิการที่มีความคล่องตัว หรือความบกพร่องอื่น ๆและไม่เพียงพอหรือย่อยที่อยู่อาศัยมาตรฐานสามารถทำเงื่อนไขบางอย่างที่เลวร้าย เช่น โรคหอบหืด โรคหัวใจ หรือปัญหาสุขภาพจิต
คนพิการเดินทางหนึ่งในสามมักจะน้อยกว่าและไม่มีคนพิการเข้าถึงทางกายภาพกับการขนส่งสาธารณะ เช่น การเปิดหรือปิดและรถ รถไฟสามารถเป็นปัญหา
รายได้ต่ำ ไม่ใช่ การจ้างงาน และการศึกษาต่ำสามารถอิสระเพิ่มความน่าจะเป็นของบางคนกลายเป็นคนพิการ