handmade textiles, ceramics and pro

handmade textiles, ceramics and products made
out of mulberry paper, coffee and macadamia
nuts, and plants and orchids.
U Abay La, a sweet and amiable Akha
man who works as project manager at the
Thai-Myanmar Sustainable Alternative Livelihood
Development Project, says Doi Tung is home to
many ethnic minorities, a number of whom hail
from Myanmar, including the Akha, Lahu, Shan,
Lesu and Mwa, who fled from Myanmar in the
1960s because of insurgency.
They scraped out a living practising traditional
slash-and-burn farming and growing opium
poppies in Doi Tung. Lacking education and
work opportunities, farmers turned to drugs and
few children from these communities had the
chance to go to school.
Looking back, Ajar is happy that his
parents no longer grow opium, which he says
they were forced to do by circumstances
beyond their control.
“In the 1960s, anti-government armed insurgent
groups troubled the residents in my parents’
home in Kengtung, eastern Shan state, where
they used to grow poppies. They left town and
finally settled in Pha Hee village years before the
project started,” Ajar said.
“They gave up their earnings from selling
opium,” he added, “when the project started in
Doi Tung in 1989-1990.”
In the late 1980s, the Princess Mother and
members of the Mae Fah Luang Foundation
kicked off the project by assisting about 20
households each from a half-dozen villages in
Doi Tung. The foundation raised awareness of
the consequences of destroying the forest and
stopped slash-and-burn cultivation.
The project now grows coffee nurseries,
employing villagers on the plantation. Profit is
divided, with half going to the growers and the
other half to the foundation. The foundation is
responsible for buying the raw coffee seeds.
In 1994, a coffee roasting factory opened to
refine the coffee seeds picked by the villagers.
Today the project area covers approximately
15,000 hectares, benefiting 11,000 people from
29 villages in Doi Tung.
After Ajar graduated from agriculture college,
he was immediately offered a job as a junior
agricultural specialist for the Doi Tung Development
Project, assisting agricultural projects
in his parents’ home town in Shan State.
The project has expanded to help residents in
Yong Kha village, Shan State, and villages in Yenan
Chaung township in Magway Region, offering
micro-loans and providing cattle to farmers.
Ajar lives with his parents. His sisters graduated
middle school and his brother graduated
from high school, and all are employed in the
Doi Tung project. His mother also contributes to
the project by working at the coffee company.
Salakjit Munthamraksa, who works at the
project’s, pointed at women who were speaking
in the Akha language at the weaving factory, one
of the income creation projects for ethnic women.
“Older women with poor eyesight are assigned
to spin,” she said, “while young women work at
traditional wooden looms.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งทอที่ทำด้วยมือ เซรามิค และผลิตภัณฑ์ที่ทำจากกระดาษสา กาแฟ และแมคคาเดเมียถั่ว และพืช และกล้วยไม้ยูลาโรง อาข่าหวาน และมีไมตรีจิตคนที่ทำงานเป็นโครงการใช้ชีวิตทางเลือกที่ยั่งยืนไทย-พม่ากล่าวว่า โครงการพัฒนา ดอยตุงเป็นหลายชนกลุ่มน้อย จำนวนคนที่ตะโกนเรียกจากพม่า รวมทั้งอาข่า ลาหู่ ฉานLesu และ Mwa ที่หนีจากพม่าในการปี 1960 เนื่องจากการกบฏพวกเขาขูดออกฝึกกินแบบดั้งเดิมทับ และเขียนเลี้ยงและปลูกฝิ่นป๊อบปี้ในดอยตุง ขาดการศึกษา และโอกาส เกษตรกรหันไปเสพติดการทำงาน และเด็กน้อยจากชุมชนเหล่านี้มีการโอกาสที่จะไปโรงเรียนมองย้อนกลับไป Ajar มีความสุขที่เขาพ่อแม่ไม่ปลูกฝิ่น ซึ่งเขากล่าวว่าพวกเขาถูกบังคับให้ทำตามสถานการณ์นอกเหนือการควบคุมของพวกเขา"ในปี 1960 ต่อต้านรัฐบาลอาวุธ insurgentกลุ่มปัญหาที่อาศัยอยู่ในพ่อแม่ของฉันบ้านในเชียงตุง รัฐฉานภาคตะวันออก ที่พวกเขาใช้ในการปลูกดอกป๊อปปี้ พวกเขาทิ้งเมือง และในปีหมู่บ้านผาฮี้ก่อนAjar กล่าวว่า โครงการเริ่มต้น"พวกเขาให้ขึ้นของกำไรจากการขายฝิ่น เขาเพิ่ม "เมื่อเริ่มต้นโครงการดอยตุงในปี 1989-1990 "ในปลายทศวรรษ 1980 สมเด็จย่า และสมาชิกของมูลนิธิแม่ฟ้าหลวงเตะออกโครงการ โดยให้ความช่วยเหลือประมาณ 20ครัวเรือนแต่ละหมู่บ้านชอบในดอยตุง การรับรู้พื้นฐานยกของผลของการทำลายป่า และหยุดเพาะปลูกทับ และเขียนโครงการตอนนี้เติบโตเพาะกล้ากาแฟจ้างชาวบ้านในการปลูก กำไรคือหาร ครึ่งไปยังเกษตรกรและอีกครึ่งหนึ่งให้กับมูลนิธิ เป็นรากฐานรับผิดชอบการซื้อเมล็ดกาแฟดิบในปี 1994 คั่วโรงงานเปิดคัดสรรเมล็ดกาแฟที่รับ โดยชาวบ้านวันนี้พื้นที่โครงการครอบคลุมประมาณ15,000 ไร่ รับประโยชน์ 11,000 คนจากหมู่บ้านที่ 29 ในดอยตุงหลังจาก Ajar จบศึกษาจากวิทยาลัยเกษตรกรรมเขาถูกเสนองานในทันทีผู้เชี่ยวชาญทางการเกษตรการพัฒนาดอยตุงโครงการ ให้ความช่วยเหลือโครงการเกษตรในบ้านเกิดพ่อแม่ของเขาในรัฐฉานโครงการได้ขยายเพื่อช่วยให้ผู้อยู่อาศัยในหมู่บ้านยองข่า รัฐฉาน และหมู่บ้านในอำเภอพชวงในเขตมาเกว การนำเสนอไมโครยืมและปศุสัตว์แก่เกษตรกรชีวิตสาเหตุเพราะอะไรพ่อกับ พี่เขาจบศึกษาพี่ชายของเขาจบศึกษาและระดับมัธยมศึกษาจากโรงเรียนมัธยม และทั้งหมดทำงานในการโครงการดอยตุง แม่ของเขายังก่อให้เกิดโครงการ โดยการทำงานที่บริษัทกาแฟSalakjit Munthamraksa ที่ทำงานในการของโครงการ ชี้ไปที่ผู้หญิงที่กำลังพูดอยู่ในภาษาอาข่าที่โรงงานทอผ้า หนึ่งโครงการสร้างรายได้สำหรับผู้หญิงชนเผ่า"ผู้หญิงอายุ ด้วยสายตาไม่ดีได้รับมอบหมายปั่น, "เธอกล่าวว่า "ในขณะที่หญิงสาวทำงานแบบไม้ looms "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งทอที่ทำด้วยมือเซรามิกและผลิตภัณฑ์ที่ทำ
จากกระดาษสา, กาแฟและมะคาเดเมีย
ถั่วและพืชและกล้วยไม้.
U Abay ลาเป็นอาข่าหวานและน่ารัก
คนที่ทำงานเป็นผู้จัดการโครงการที่
ไทยพม่าทำมาหากินทางเลือกที่ยั่งยืน
โครงการพัฒนาดอยกล่าวว่า ตุงเป็นบ้านของ
ชนกลุ่มน้อยจำนวนมากจำนวนคนลูกเห็บ
จากประเทศพม่ารวมทั้งอาข่าลาหู่ฉาน
ลีซูและกปน. ที่หนีจากประเทศพม่าใน
ปี 1960 เนื่องจากการก่อความไม่สงบ.
พวกเขาคัดลอกมาจากที่อยู่อาศัยการฝึกซ้อมแบบดั้งเดิม
เฉือน-and- เผาการเกษตรและการเจริญเติบโตฝิ่น
ดอกป๊อปปี้ในดอยตุง ขาดการศึกษาและ
โอกาสในการทำงานเกษตรกรหันไปยาเสพติดและ
เด็กน้อยจากชุมชนเหล่านี้มี
โอกาสที่จะไปโรงเรียน.
มองย้อนกลับไปแง้มมีความสุขที่เขา
พ่อแม่ไม่เติบโตฝิ่นซึ่งเขาบอกว่า
พวกเขาถูกบังคับให้ทำตามสถานการณ์
เกินกว่าพวกเขา การควบคุม.
"ในปี 1960, ต่อต้านรัฐบาลกบฏติดอาวุธ
กลุ่มทุกข์ประชาชนในพ่อแม่ของฉัน '
บ้านในเมืองเชียงตุงตะวันออกรัฐฉานที่
พวกเขาใช้ในการปลูกดอกป๊อปปี้ พวกเขาออกจากเมืองและ
ในที่สุดก็ตั้งรกรากอยู่ในผาฮีปีหมู่บ้านก่อนที่จะ
เริ่มโครงการ "แง้มกล่าวว่า.
" พวกเขาให้ขึ้นรายได้จากการขาย
ฝิ่น "เขากล่าวเสริมว่า" เมื่อโครงการเริ่มต้นใน
ดอยตุงใน 1989-1990. "
ใน ช่วงปลายทศวรรษ 1980, เจ้าหญิงแม่และ
สมาชิกของมูลนิธิแม่ฟ้าหลวง
kicked off โครงการโดยให้ความช่วยเหลือประมาณ 20
ครัวเรือนจากแต่ละหมู่บ้านครึ่งโหลใน
ดอยตุง มูลนิธิยกความตระหนักของ
ผลกระทบของการทำลายป่าและ
หยุดการเพาะปลูกเฉือนและการเผาไหม้.
โครงการในขณะนี้เติบโตสถานรับเลี้ยงเด็กกาแฟ
ชาวบ้านจ้างในไร่ กำไรจะ
แบ่งครึ่งไปที่เกษตรกรผู้ปลูกและ
อีกครึ่งหนึ่งให้กับมูลนิธิ มูลนิธิเป็น
ผู้รับผิดชอบในการซื้อเมล็ดกาแฟดิบ.
ในปี 1994 โรงงานคั่วกาแฟเปิดให้
ปรับแต่งเมล็ดกาแฟเลือกโดยชาวบ้าน.
วันนี้พื้นที่โครงการครอบคลุมพื้นที่ประมาณ
15,000 ไร่ได้รับประโยชน์ 11,000 คนจาก
29 หมู่บ้านในดอยตุง.
หลังจากแง้ม จบการศึกษาจากการเกษตรวิทยาลัย
เขาได้รับทันทีที่นำเสนองานเป็นจูเนียร์
ผู้เชี่ยวชาญด้านการเกษตรเพื่อการพัฒนาดอยตุง
โครงการให้ความช่วยเหลือโครงการเกษตร
ในพ่อแม่ของเขาที่บ้านในเมืองในรัฐฉาน.
โครงการนี้มีการขยายตัวจะช่วยให้ประชาชนใน
หมู่บ้านหย่องข่ารัฐฉาน และหมู่บ้านใน Yenan
เขตการปกครอง Chaung ในเขตมาเกวที่นำเสนอ
ไมโครเงินให้สินเชื่อและการให้วัวให้กับเกษตรกร.
แง้มอาศัยอยู่กับพ่อแม่ของเขา น้องสาวของเขาจบการศึกษา
โรงเรียนมัธยมและน้องชายของเขาจบการศึกษา
จากโรงเรียนมัธยมและมีการจ้างงานใน
โครงการดอยตุง แม่ของเขายังก่อให้เกิด
โครงการโดยการทำงานที่ บริษัท กาแฟ.
Salakjit Munthamraksa คนที่ทำงานใน
โครงการชี้ไปที่ผู้หญิงที่ถูกพูด
ในภาษาอาข่าที่โรงงานทอผ้าซึ่งเป็นหนึ่ง
ในโครงการที่สร้างรายได้สำหรับผู้หญิงชาติพันธุ์.
"ที่เก่ากว่า ผู้หญิงที่มีสายตาไม่ดีที่ได้รับมอบหมาย
ในการหมุน "เธอกล่าว" ในขณะที่หญิงสาวที่ทำงานที่
looms ไม้แบบดั้งเดิม. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งทอด้วยมือ , เซรามิกและผลิตภัณฑ์ทําจากกระดาษสา , กาแฟและแมคคาเดเมียถั่ว และพืชและกล้วยไม้คุณ abay ลา หวานและน่ารักอ่าข่าคนที่ทำงานเป็นผู้จัดการโครงการที่ไทยพม่าทางเลือกอาชีพอย่างยั่งยืนโครงการพัฒนาดอยตุง ที่บ้านบอกว่าชนกลุ่มน้อยหลายหมายเลขของผู้ .จากพม่า ได้แก่ อาข่า ลาหู่ , ซานlesu และการประปานครหลวง ที่หนีจากพม่าใน1960 เพราะกบฎพวกเขาแค่ออกไปหากินกันแบบดั้งเดิมการตัดและเผาทำไร่ ปลูกฝิ่นป๊อบปี้ในดอยตุง ขาดการศึกษาและโอกาสทำงาน เกษตรกรกลายเป็นยาเด็กจากชุมชนเหล่านี้มีไม่กี่โอกาสที่จะไปโรงเรียนมองกลับแง้มมีความสุขว่าพ่อแม่ไม่ได้ปลูกฝิ่น ซึ่งเขาบอกว่าพวกเขาถูกบังคับให้ทำ โดยสถานการณ์นอกเหนือการควบคุมของพวกเขา" ในปี 1960 , อาวุธกบฏต่อต้านรัฐบาลกลุ่มปัญหาชาวบ้านในพ่อแม่ของฉันบ้านในเชียงตุงรัฐฉานตะวันออก ที่ที่เค้าใช้ปลูกดอกปอปปี พวกเขาออกจากเมืองและในที่สุดก็ตัดสินในผาฮีหมู่บ้านปี ก่อนโครงการ " แง้มว่า" พวกเขาให้ขึ้น รายได้จากการขายฝิ่น , " เขาเพิ่ม , " เมื่อโครงการเริ่มต้นในดอยตุงใน 2532-2533 " .ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 และองค์หญิงแม่สมาชิกของมูลนิธิแม่ฟ้าหลวงเตะปิดโครงการ โดยช่วยงานประมาณ 20ครัวเรือนจากแต่ละหมู่บ้านใน ครึ่งโหลดอยตุง มูลนิธิยกความตระหนักผลกระทบของการทำลายป่า และหยุดการตัดและเผาการเพาะปลูกโครงการตอนนี้เติบโตสถานรับเลี้ยงเด็ก , กาแฟจ้างชาวบ้านในสวนป่า าไรแบ่งครึ่งไปปลูก และอีกครึ่งหนึ่งให้กับมูลนิธิ มูลนิธิคือรับผิดชอบการซื้อเมล็ดกาแฟดิบในปี 1994 , โรงงานเปิดกาแฟคั่วคัดสรรเมล็ดกาแฟเก็บจากชาวบ้านวันนี้พื้นที่โครงการครอบคลุมประมาณ15 , 000 ไร่ เผย 11 , 000 คน จาก29 หมู่บ้านในดอยตุงหลังจากแง้มจบการศึกษาจากวิทยาลัยเกษตรเขาเลยเสนองาน จูเนียร์ผู้เชี่ยวชาญด้านการเกษตรเพื่อพัฒนาดอยตุงโครงการ ช่วยเหลือ โครงการเกษตรในเมืองบ้านพ่อแม่ของเขาในรัฐฉานโครงการขยายเพื่อช่วยให้ผู้อยู่อาศัยในยองข่า หมู่บ้าน รัฐฉาน และหมู่บ้านในเยนันชองชุมชนในภูมิภาค เสนอเงินให้สินเชื่อไมโครและการให้โคให้เกษตรกรแง้มชีวิตกับพ่อแม่ของเขา น้องสาวของเขาจบการศึกษาโรงเรียนกลางและพี่ชายของเขาจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมและมีการจ้างงานในโครงการดอยตุง แม่ของเขายังก่อให้เกิดโครงการทำงานที่บริษัทกาแฟสลักจิต munthamraksa ที่ทำงานที่โครงการชี้ไปที่ผู้หญิงที่พูดในภาษาอ่าข่าที่โรงงานทอผ้า , หนึ่งของการสร้างรายได้ โครงการผู้หญิงกลุ่มชาติพันธุ์" ผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าที่มีสายตาไม่ดีมอบหมายหมุนได้ , " เธอกล่าวว่า " ในขณะที่หญิงสาวทำงานที่looms ไม้แบบดั้งเดิม”