Malassezia pachydermatis is a zooph

Malassezia pachydermatis is a zoophilic yeast in the division Basidiomycota. It was first isolated in 1925 by Fred Weidman, and has been named pachydermatis Greek for "thick-skin" after the original sample taken from an Indian rhinoceros (Rhinocerosus unicornis) with severe exfoliative dermatis.[2] Within the genus Malassezia, M. pachydermatis is most closely related to the species M. furfur.[3] A commensal fungus, it can be found within the microflora of healthy mammals such as humans, cats and dogs,[4][5] However, it is capable of acting as an opportunistic pathogen under special circumstances and has been seen to cause skin and ear infections, most often occurring in canines.[6][7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Malassezia pachydermatis เป็นยีสต์ zoophilic หาร Basidiomycota มันถูกต้องแยกต่างหากใน 1925 โดย Fred Weidman และได้รับชื่อ pachydermatis กรีก "ผิวหนา" หลังจากตัวอย่างเดิมที่มาจากแรดมีอินเดีย (Rhinocerosus unicornis) กับ dermatis exfoliative รุนแรง[2] เคียงเกี่ยวข้อง pachydermatis เมตรภายในพืชสกุล Malassezia กับพันธุ์ furfur เมตร[3] เชื้อราเป็น commensal มันสามารถพบได้ใน microflora ของสุขภาพการเลี้ยงลูกด้วยนมเช่นมนุษย์ แมว และ สุนัข, [4] [5] อย่างไรก็ตาม มันมีความสามารถในการทำหน้าที่เป็นการศึกษายกกรณีพิเศษ และได้เห็นการทำผิวและหูติดเชื้อ มักเกิดขึ้นในการพบปะ[6][7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Malassezia pachydermatis เป็นยีสต์ zoophilic ในส่วนโคตา มันถูกแยกออกเป็นครั้งแรกในปี 1925 โดยเฟร็ด Weidman และได้รับการตั้งชื่อ pachydermatis กรีกสำหรับ "หนาผิว" หลังจากที่ตัวอย่างดั้งเดิมที่นำมาจากแรดอินเดีย (Rhinocerosus unicornis) กับ dermatis exfoliative รุนแรง. [2] ภายในสกุล Malassezia เมตร pachydermatis เป็นส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับสายพันธุ์ M. furfur. [3] เชื้อรา commensal ก็สามารถพบได้ในจุลินทรีย์ที่เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีสุขภาพดีเช่นมนุษย์แมวและสุนัข [4] [5] แต่ก็มีความสามารถในการแสดง เป็นเชื้อฉวยโอกาสภายใต้สถานการณ์พิเศษและได้รับการเห็นที่จะทำให้เกิดการติดเชื้อที่ผิวหนังและหูส่วนใหญ่มักจะเกิดขึ้นในสุนัข. [6] [7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาลาซีเซีย pachydermatis เป็นยีสต์ zoophilic ในหมวด Basidiomycota . มันเป็นครั้งแรกที่แยกได้ในพ.ศ. 2468 โดย Fred ไวด์เมิน และได้รับการตั้งชื่อ pachydermatis กรีกสำหรับ " หนังหนา " หลังเดิมตัวอย่างถ่ายจากโกรนิงเงิน ( rhinocerosus unicornis ) ด้วยความรุนแรง exfoliative dermatis [ 2 ] ภายในสกุลมาลาซีเซีย ม. pachydermatis อย่างใกล้ชิดมากที่สุดเกี่ยวข้องกับชนิด ม. นสาเหตุ .[ 3 ] เชื้อราที่อยู่แบบพึ่งพาอาศัยกัน มันสามารถพบได้ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม เช่น จุลินทรีย์สุขภาพมนุษย์ , สุนัขและแมว , [ 4 ] [ 5 ] แต่ก็มีความสามารถในการแสดงเป็นเชื้อฉวยโอกาส ภายใต้สถานการณ์พิเศษ และได้เห็น ทำให้ผิวหนังและหูอักเสบ เกิดขึ้นบ่อยที่สุดในสุนัข [ 6 ] [ 7 ]