It seems this world still wants to

It seems this world still wants to keep me on a close leash;
But that's just how I want it - I struggle so beautifully.

Staring at our respective hourglasses, let us share a kiss.
Let's arrange to meet at the place farthest from our eventual, "Goodbye".

I grew to hate this world made up of words you'd find in a dictionary,
On one August morning, trapped within this kaleidoscope...

Whenever we were face to face, you always gave a shy smile before before playing coy;
Your smile was like a textbook description of this world.

The time finally came... yesterday seemed nothing more than a prologue to the prologue -
But you can skim through if you wish; from here on out is my story:
Wielding experience, wisdom, and a slightly molded courage,
At a speed unbeknownst until now, I dove to where you were.

While dozing off, I dreamed I saw a place different from here
Within my lukewarm cola...
Outside the windows of my classroom...
On mornings spent swaying to and fro on the train...

Even the way I loved smelled of you...
Even the way I walked carried the sound of your laughter...

Faced with the fact you'll eventually disappear,
I have no choice but to burn your entire existence into my memory, with these two eyes;
I no longer perceive it as a right... I feel that it's my duty!

We love one another in a place from which, no matter how far we reach out,
Words like "Fate" and "The Future" are completely our of reach.
We proceed on, as the needles of the clock give us sidelong glances;
Making our way through that kind of world, let us spend our entire life- no, as many chapters as we can-

Living on and on, together!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดูเหมือนว่าโลกนี้ยังอยากให้ฉันอยู่บนรั้งปิดแต่นั่นเป็นเพียงวิธีที่มันต้อง - ฉันต่อสู้อย่างแท้จริงดังนั้นให้เราจ้อง hourglasses ของเราเกี่ยวข้อง แชร์จูบมาจัดเรียงตามสถานที่ที่ไกลเราสุด "ลา"เติบโตจนเกลียดโลกนี้สร้างขึ้นจากคำที่จะค้นหาในพจนานุกรมสิงหาคมหนึ่ง เช้า ติดภายในลานตานี้...เมื่อใดก็ ตามที่เราได้เห็นหน้า คุณมักจะให้รอยยิ้มขี้อายก่อนก่อนที่จะเล่น coyรอยยิ้มของคุณเป็นเหมือนคำอธิบายตำราของโลกนี้เวลาในที่สุดมา...เมื่อวานดูเหมือนอะไรมากไปกว่าบทไปปกติ -แต่คุณสามารถคร่าว ๆ ผ่านถ้าคุณต้องการ จากที่นี่บนออกเป็นเรื่องราวของฉัน:ประสบการณ์ควง สติปัญญา และความ กล้าหาญที่แม่พิมพ์เล็กน้อยที่ความเร็วถิ่นจนถึงขณะนี้ ฉันนกพิราบไปที่คุณมีในขณะที่ท่าน ฉันฝันเห็นสถานต่าง ๆ จากที่นี่ภายในของฉันอุ่นโคล่า...นอกหน้าต่างของห้องเรียนของฉัน...ตอนเช้าใช้จ่ายไหวดิก ๆ บนรถไฟ...แม้แต่ชอบกลิ่นของคุณ...แม้แต่ฉันเดินทำเสียงหัวเราะของคุณ...ต้องเผชิญกับความจริงที่คุณจะหายไปในที่สุดผมไม่มีทางเลือกแต่ในการเผาไหม้การดำรงอยู่ทั้งหมดลงในหน่วยความจำของฉัน ตาเหล่านี้ฉันไม่รู้มันเป็นสิทธิ... ผมรู้สึกว่า มันเป็นหน้าที่ของฉันเรารักกันในสถานที่ ไม่ว่าไกลแค่ไหนเราไปถึงคำเช่น "ชะตากรรม" และ "อนาคต" ที่มีทั้งหมดของเราของการเข้าถึงเราดำเนินการใน เข็มของนาฬิกาให้หน้าปัดรวม sidelongให้เราทำทางผ่านของโลก ใช้จ่ายทั้งหมดของเราไม่มีชีวิต บทมากเป็นเราสามารถอยู่บน และ ด้วยกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดูเหมือนว่าโลกนี้ยังคงต้องการที่จะให้ฉันจูงใกล้;
แต่นั่นเป็นเพียงวิธีการที่ฉันต้องการ - ฉันต่อสู้อย่างสวยงาม

จ้องมองที่ hourglasses ที่เกี่ยวข้องของเราให้เราแบ่งปันจูบ
ลองจัดให้พบกันที่สถานที่ที่ไกลที่สุดจากเราในที่สุด "ลาก่อน"

ผมเติบโตเกลียดโลกนี้สร้างขึ้นจากคำที่คุณต้องการหาในพจนานุกรม
ในเช้าวันที่สิงหาคมหนึ่งติดอยู่ภายในลานตานี้ ...

เมื่อใดก็ตามที่เราได้เห็นหน้าคุณก็ยิ้มอายก่อนก่อนที่จะเล่นขี้อาย;
รอยยิ้มของคุณเป็นเหมือนคำอธิบายตำราในโลกนี้

เวลาในที่สุดก็มา ... เมื่อวานนี้ดูเหมือนไม่มีอะไรมากไปกว่าที่จะเปิดฉากการเปิดฉาก -
แต่คุณสามารถอ่านผ่านหากคุณต้องการ; จากที่นี่ที่ออกมาเป็นเรื่องราวของฉัน:
ประสบการณ์ควงภูมิปัญญาและความกล้าหาญแม่พิมพ์เล็กน้อย
ที่ความเร็วถิ่นจนตอนนี้ผมนกพิราบไปที่คุณ

ในขณะที่หลับผมฝันผมเห็นสถานที่ที่แตกต่างไปจากที่นี่
ภายใน Cola อุ่นของฉัน ...
นอกหน้าต่างของห้องเรียนของฉัน ...
ในตอนเช้าใช้เวลาโยกไปมาบนรถไฟ ...

แม้วิธีที่ผมชอบกลิ่นของคุณ ...
แม้วิธีการที่ผมเดินไปดำเนินการด้วยเสียงหัวเราะของคุณที่ ...

เผชิญกับความจริงในที่สุดคุณจะหายไป
ฉันไม่มีทางเลือก แต่การเผาไหม้ทั้งชีวิตของคุณลงในหน่วยความจำของฉันกับทั้งสองตา
ฉันไม่รับรู้ว่าเป็นสิทธิ ... ฉันรู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่ของผม!

เรารักอีกคนหนึ่งในสถานที่ที่ไม่ว่าไกลแค่ไหนเราถึงออก
คำเช่น "ชะตากรรม" และ "อนาคต" จะสมบูรณ์ของเราในการเข้าถึง
เราจะดำเนินการในขณะที่เข็มของนาฬิกาให้เราเอียงสายตา;
ทำให้ทางเราผ่านชนิดของโลกที่ให้เราใช้ชีวิตของเราไม่เป็นบทมากที่สุดเท่าที่เรา can-

นั่งเล่นบนและบนด้วยกัน!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันดูเหมือนโลกนี้ยังต้องการให้ฉันบน leash ปิดแต่นั่นเป็นเพียงวิธีที่ฉันต้องการมัน ฉันดิ้นรนเพื่อให้สวยงามมองนาฬิกาทรายที่เกี่ยวข้องของเราให้เราจูบกัน .ขอนัดพบที่สถานที่ไกลจากเราในที่สุด " ลาก่อน "ฉันเริ่มเกลียดโลกนี้สร้างขึ้นจากคำที่คุณต้องการหาในพจนานุกรม1 สิงหาคม ตอนเช้าติดอยู่ภายในได้อย่างนี้ . . . . . . .เมื่อใดก็ตามที่เราเผชิญหน้า เธอมักจะยิ้มเขินก่อนก่อนเล่น ขี้อาย ;ยิ้มของคุณเหมือนตำราคำอธิบายของโลกใบนี้ในที่สุดก็ถึงเวลา . . . . . . . เมื่อวานดูเหมือนไม่มีอะไรมากกว่าที่จะเปิดฉาก - บทนำแต่คุณสามารถอ่านผ่าน ถ้าคุณต้องการ ต่อจากนี้คือเรื่องราวของฉันจากประสบการณ์ สติปัญญา และความกล้าหาญเล็กน้อยแม่พิมพ์ ,ที่ความเร็วก็คือจนถึงตอนนี้ ผมพุ่งไปที่คุณอยู่ขณะหลับ ฉันฝัน ฉันเห็นสถานที่แตกต่างจากที่นี่ภายใน โคล่า อบอุ่น . . . . . . .จากหน้าต่างของห้องเรียน . . . . . . .ในช่วงเช้าเวลาแกว่งไปมาบนรถไฟ . . . . . . .แม้แต่วิธีที่ฉันชอบกลิ่นของเจ้า . . . . . . .แม้แต่ตอนที่ฉันเดินนำเสียงหัวเราะของคุณ . . . . . . .เผชิญกับความจริง ในที่สุดคุณจะหายไปฉันไม่มีทางเลือกแต่ต้องเผาการดำรงอยู่ทั้งหมดของคุณลงในความทรงจำ กับทั้งสองตาผมไม่มองว่ามันเป็นสิทธิ . . . . . . . ผมรู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่ฉันเรา รัก กัน ในสถานที่ซึ่ง ไม่ว่าไกลแค่ไหนเราถึงออกคำว่า " โชคชะตา " และ " อนาคต " จะสมบูรณ์ของเราถึงเราดำเนินการต่อ เช่น เข็มของนาฬิกาให้สายตาเราเอียงไปข้างหนึ่ง ;ทำทางของเราผ่านโลกแบบนั้น ให้เราใช้เวลาทั้งหมดของชีวิตของเราไม่มีบทมากเท่าที่เราสามารถ --ที่อาศัยอยู่บนและบน , ด้วยกัน