Genetic engineering of tomato with

Genetic engineering of tomato with the objective of regulating PG activity has yielded
complex results. In the rin mutant of tomato, which lacks PG and does not soften, introduction
of a PG gene resulted in the synthesis of an active enzyme; however, this did not
cause fruit softening (Giovannoni et al., 1989). As a corollary to this, introduction of the
PG gene in the antisense orientation resulted in near total inhibition of PG activity (Smith
et al., 1988). In both these cases, there was very little effect on fruit softening, suggesting
that factors other than pectin depolymerization may play an integral role in fruit softening.
Further studies using tomato cultivar such as UC82B (Kramer et al., 1992) showed that
antisense inhibition of ethylene biosynthesis or PG did indeed result in lowered PG activity,
improved integrity of cell wall, and increased fruit firmness during fruit ripening. As
well, increased activity of pectin methylesterase, which removes the methyl groups from
esterified galacturonic acid moieties, may contribute to the fruit softening process.
The activities of pectin-degrading enzymes have been related to the incidence of physiological
disorders such as “mealiness” or “wooliness” in mature unripened peaches that
are stored at a low temperature. The fruits with such a disorder show a lack of juice and a
dry texture. Deesterification of pectin by the activity of pectin methyl esterase is thought
to be responsible for the development of this disorder. Pectin methyl esterase isozymes
with relative molecular masses in the range of 32 kDa have been observed in peaches, and
their activity increases after 2 weeks of low-temperature storage. Polygalacuronase activity
increases as the fruit ripens. The ripening fruits that possess both polygalacturonase and
pectin methyl esterase do not develop mealy symptoms when stored at low temperature,
implicating the potential role of pectin degradation in the development of mealiness in
peaches.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พันธุวิศวกรรมของมะเขือเทศ มีวัตถุประสงค์เพื่อควบคุมกิจกรรม PG มีผลผลลัพธ์ที่ซับซ้อน ใน mutant ริ้นของมะเขือเทศ ซึ่งขาด PG และไม่ นุ่ม แนะนำของยีน PG ส่งผลให้การสังเคราะห์ของเอนไซม์ใช้งาน อย่างไรก็ตาม นี้ไม่ได้ทำให้ผลไม้อ่อน (Giovannoni et al. 1989) เป็น corollary นี้ แนะนำการPG ยีนในแนว antisense ผลในการยับยั้งการรวมใกล้ของกิจกรรม PG (สมิธet al. 1988) ในทั้งสองกรณีเหล่านี้ มีผลน้อยมากในผลไม้อ่อน แนะนำที่ปัจจัยอื่น ๆ กว่าเพกทิน depolymerization อาจมีบทบาทสำคัญในผลไม้อ่อนศึกษาต่อโดยใช้มะเขือเทศพันธุ์เช่น UC82B (เครเมอร์ et al. 1992) พบว่าการยับยั้งการสังเคราะห์เอทิลีนหรือ PG antisense ไม่แน่นอนส่งผลให้กิจกรรม PG ลดลงความสมบูรณ์ที่ดีขึ้นของผนังเซลล์ และผลไม้เพิ่มความกระชับระหว่างผลไม้สุก เป็นดี เพิ่มกิจกรรมของเพกทิน methylesterase ซึ่งเอากลุ่มเมธิลจากอังกฤษ esterified กรด moieties อาจทำให้ผลไม้อ่อนกระบวนการกิจกรรมของเอนไซม์ย่อยสลายเพคติมีความเกี่ยวข้องกับอุบัติการณ์ของทางสรีรวิทยาความผิดปกติเช่น "mealiness" หรือ "คะแนน" ในผู้ใหญ่ unripened peaches ที่มีการจัดเก็บที่อุณหภูมิต่ำ ผลไม้ ด้วยเช่นความผิดปกติแสดงขาดน้ำ และเป็นเนื้อแห้ง Deesterification ของเพกทินโดยกิจกรรมของเพกทินเมทิล esterase เป็นความคิดรับผิดชอบสำหรับการพัฒนาของโรคนี้ เพกทินเมทิล esterase ทำมีมวลโมเลกุลสัมพัทธ์ในช่วงของ 32 kDa ได้รับการปฏิบัติในลูกพีช และเพิ่มกิจกรรมของพวกเขาหลังจาก 2 สัปดาห์ของการจัดเก็บที่อุณหภูมิต่ำ กิจกรรม Polygalacuronaseเพิ่มขึ้นเป็น ripens ผลไม้ ผลไม้สุกที่มีทั้ง polygalacturonase และเพกทินเมทิล esterase พัฒนาอาการป่นเมื่อเก็บที่อุณหภูมิต่ำimplicating บทบาทศักยภาพของการย่อยสลายเพคติในการพัฒนาของ mealiness ในลูกพีช

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พันธุวิศวกรรมของมะเขือเทศโดยมีวัตถุประสงค์ของการควบคุมกิจกรรม PG ได้ผล
ผลที่ซับซ้อน ในการกลายพันธุ์ริ้นมะเขือเทศซึ่งขาด PG และไม่ทำให้ผิวอ่อนนุ่ม, การแนะนำ
ของยีน PG ส่งผลในการสังเคราะห์เอนไซม์ที่ใช้งาน; แต่นี้ไม่ได้
ก่อให้เกิดผลไม้อ่อน (Giovannoni et al., 1989) ในฐานะที่เป็นข้อพิสูจน์ที่จะถึงนี้การเปิดตัวของ
ยีน PG ในแนวแอนตี้ผลในการยับยั้งการรวมของกิจกรรมใกล้ PG (สมิ ธ
et al., 1988) ในทั้งสองกรณีเหล่านี้มีผลกระทบน้อยมากในอ่อนผลไม้บอก
ว่าปัจจัยอื่น ๆ กว่าเพคติน depolymerization อาจมีบทบาทสำคัญในการชะลอผลไม้.
การศึกษาเพิ่มเติมโดยใช้พันธุ์มะเขือเทศเช่น UC82B (เครเมอ et al., 1992) แสดงให้เห็นว่า
การยับยั้ง antisense ของการสังเคราะห์เอทิลีนหรือ PG ไม่แน่นอนส่งผลให้กิจกรรม PG ลดลง
การปรับปรุงความสมบูรณ์ของผนังเซลล์และเพิ่มความแน่นเนื้อผลไม้ในช่วงผลไม้สุก ในฐานะที่
ดีกิจกรรมที่เพิ่มขึ้นของ methylesterase เพคตินที่เอากลุ่มเมธิลจาก
esterified moieties กรดกาแลค, อาจนำไปสู่กระบวนการผลไม้อ่อนได้.
กิจกรรมของเอนไซม์เพคตินที่ย่อยสลายได้รับการที่เกี่ยวข้องกับอุบัติการณ์ของทางสรีรวิทยา
ความผิดปกติเช่น "mealiness" หรือ "wooliness" ในลูกพีช unripened ผู้ใหญ่ที่
จะถูกเก็บไว้ที่อุณหภูมิต่ำ ผลไม้ที่มีความผิดปกติดังกล่าวแสดงถึงการขาดน้ำผลไม้และ
เนื้อแห้ง Deesterification ของเพคตินจากกิจกรรมของเพคตินเมธิล esterase เป็นความคิดที่
จะต้องรับผิดชอบสำหรับการพัฒนาของโรคนี้ ไอโซไซม์เมธิลเพคติน esterase
ที่มีมวลโมเลกุลญาติในช่วง 32 กิโลดาลตันได้รับการปฏิบัติในลูกพีชและ
การเพิ่มขึ้นของกิจกรรมของพวกเขาหลังจาก 2 สัปดาห์ของการเก็บรักษาที่อุณหภูมิต่ำ กิจกรรม Polygalacuronase
เพิ่มขึ้นเป็นผลไม้สุก ผลไม้สุกที่มีทั้ง polygalacturonase และ
เพคตินเมธิล esterase ไม่พัฒนาอาการแป้งเมื่อเก็บไว้ที่อุณหภูมิต่ำ
รู้เห็นบทบาทศักยภาพของการย่อยสลายเพคตินในการพัฒนาของ mealiness ใน
ลูกพีช

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พันธุวิศวกรรมของมะเขือเทศกับวัตถุประสงค์ของการควบคุมกิจกรรม PG มีจำนวนผลที่ซับซ้อน ในนกลายพันธุ์ มะเขือเทศ ซึ่งขาด PG และไม่นุ่ม บทนําของ PG ยีนก่อให้เกิดการสังเคราะห์เอนไซม์ที่ปราดเปรียว ; อย่างไรก็ตาม , นี้ไม่ได้เพราะอาศัยผล ( Giovannoni et al . , 1989 ) เป็นข้อพิสูจน์ถึงนี้ แนะนำของPG ยีน antisense ส่งผลในทิศทางใกล้ยับยั้งทั้งหมดของกิจกรรม PG ( สมิ ธet al . , 1988 ) ในทั้งสองกรณีนี้ มีการเปลี่ยนแปลงน้อยมาก อาศัยผล แนะนำที่ปัจจัยอื่นๆ มากกว่า pectin depolymerization อาจมีบทบาทในการอาศัยผลไม้การศึกษาการใช้มะเขือเทศพันธุ์ เช่น uc82b ( เครเมอร์ et al . , 1992 ) พบว่ายับยั้งเอทิลีนใน antisense หรือ PG มันส่งผลให้ลดกิจกรรม PG ,การปรับปรุงความสมบูรณ์ของผนังเซลล์ และเพิ่มเนื้อผลไม้ในผลไม้สุก เป็นอืม เพิ่มกิจกรรม pectin methylesterase ซึ่งเอาจากกลุ่มเมธิลesterified กรดกาแลคดังกล่าว อาจนำไปสู่ผลที่อาศัยกระบวนการกิจกรรมของเอนไซม์ย่อยสลายเพกทินมีความสัมพันธ์กับอุบัติการณ์ของสรีรวิทยาความผิดปกติเช่น " mealiness " หรือ " การทำด้วยขนสัตว์ " ลูกพีช unripened ในผู้ใหญ่จะถูกเก็บไว้ที่อุณหภูมิต่ำ ผลไม้ เช่น โรคขาดน้ำ และแสดงเนื้อแห้ง . deesterification เพคตินโดยกิจกรรมของเพคตินเมทิล esterase คือคิดรับผิดชอบในการพัฒนาของโรคนี้ เพคตินเมทิลไอโซไซม์ esteraseกับญาติโมเลกุลมวลชนในช่วง 32 kDa และได้พบในลูกพีชของกิจกรรมเพิ่มขึ้นหลังจากการเก็บอุณหภูมิ - 2 สัปดาห์ กิจกรรม polygalacuronaseเพิ่มผลไม้สุก . ผลไม้สุกที่ครอบครองทั้ง polygalacturonase และเพคตินเมทิลเอสเทอเรสไม่ได้มีอาการแป้งเมื่อเก็บรักษาที่อุณหภูมิต่ำพาดพิงไปถึง บทบาทอาจเกิดขึ้นจากการย่อยสลายเพกตินในการพัฒนา mealiness ในลูกพีช