The young professor was working in

The young professor was working in his workshop in a narrow street Boston, not far from Scollay Square. It was a very hot afternoon in June, but the man did not notice. He was totally absorbed in his strange machine which he had been working on for about three years. Suddenly he heard an almost in audible sound, the first sound ever transmitted through a wire. The machine was the very first telephone and the young man was Alexander Graham Bell.

Although he was only 28 years old at the time, Alexander had been working in the fields of speech, anatomy, electricity and telegraphy for over 11 years. In fact, his whole family had been involved in the study of speech and sounds. Alexander's father had also written several books on how to speak correctly as well as creating a from of sign language called 'visible speech'.

At the age of 16 Alexander started to help teach young deaf mutes; children who could not hear or speak. He used his father's system of 'visible speech' and achieved amazing results. A few years later, while working in London, Alexander met to men who would play an important role in his life.

Unfortunately, it was around this time that the fatal disease called the white plague, spread through Britain and both Alexander's brothers died. Alexander was teaching to a tribe of Mohawk Indians in a small Canadian town called Brantford, when the Boston Board of Education asked him to come and work in the USA at a new school for deaf mutes.

Alexander was very happy to move to Boston and continue the work he had started in Britain. However, he was so busy there that he did not have the time to work on his inventions.

Then, two years later, he agreed to give private lessons to a young boy whose family allowed him to use their basement as a workshop. This gave Alexander the opportunity to resume his experiments with sound transmitters.He used to spend all his free time, and most of his money, on his inventions.

She was a young girl who had lost her hearing and the ability to speak because of a childhood illness. Her name was Mabel Hubbard, and four years later they got married. Although many people thought that the plan to invent a human voice transmitter was a waste of time, Alexander refused to give up his dream. He even copied the design of the human ear using iron rods and electrical wires to produce the same effect.

Alexander was spending so much time and energy on his inventions he did less and less work with his students and soon ran out of money. He was about to give up when he met Professor John Henry, an expert on the telegraph and electricity

In order to survive financially Bell had to work on the musical telegraph, but he also continued working on his mechanical voice transmitter. Almost a years later, in March 1876, the first words were heard coming through the phone.

On his 29th birthday Alexander Graham Bell registered his invention with the patent office and, because they had never seen anything like it before, they registered his invention as 'an improvement in telegraphy'. The name 'telephone' came later.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศาสตราจารย์หนุ่มทำงานในการประชุมเชิงปฏิบัติการของเขาในถนนแคบ บอสตัน ไม่ไกลจาก scollay Square มันเป็นบ่ายร้อนมากในเดือนมิถุนายน แต่คนไม่สังเกต เขาถูกดูดซึมในเครื่องแปลก ๆของเขา ซึ่งเขาได้ทำงานประมาณสามปี ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียง เกือบได้ยินเสียง เสียงแรกที่เคยส่งผ่านเส้นลวด เครื่อง เป็นโทรศัพท์ครั้งแรกกับชายหนุ่มคือ อเล็กซานเดอร์ เกรแฮม เบลล์ถึงแม้ว่าเขาอายุเพียง 28 ปีเท่านั้นในเวลาที่ อเล็กซานเดอร์ ได้ทำงานในด้านของการพูด , กายวิภาคศาสตร์ , ไฟฟ้า และโทรเลขมานานกว่า 11 ปี ในความเป็นจริงในครอบครัวทั้งหมดของเขาได้รับการมีส่วนร่วมในการศึกษาของเสียงพูดและเสียง พระบิดาของอเล็กซานเดอร์ยังได้เขียนหนังสือหลายเล่มเกี่ยวกับวิธีการพูดอย่างถูกต้อง ตลอดจนการสร้างจากภาษาใบ้คำพูดที่เรียกว่า " มองเห็น "ตอนอายุ 16 อเล็กซานเดอร์เริ่มที่จะช่วยสอนเด็กหูหนวก mutes เด็กที่ไม่สามารถได้ยินเสียงหรือพูด เขาใช้ระบบของบิดาของ " " ได้พูดและบรรลุผลที่น่าทึ่ง ไม่กี่ปีต่อมา ขณะที่ทำงานในลอนดอน , อเล็กซานเดอร์ เจอกับคนที่จะเล่นเป็นส่วนสำคัญในชีวิตของเขาแต่มันคือช่วงเวลานี้ว่าโรคร้ายแรงที่เรียกว่าโรคแพร่กระจายจากอังกฤษ ทั้งสีขาว และอเล็กซานเดอร์ พี่น้องตาย อเล็กซานเดอร์สอนให้เผ่าอินเดียนแดงอินเดียนแดงในขนาดเล็กเมืองเรียกว่า Brantford แคนาดาเมื่อบอสตันคณะกรรมการการศึกษาให้เขามาทำงานในสหรัฐอเมริกาที่เป็นโรงเรียนใหม่มาให้คนหูหนวกอเล็กซานเดอร์ มีความสุขมากที่จะย้ายไปบอสตันและยังคงทำงานที่เขาได้เริ่มในอังกฤษ อย่างไรก็ตาม เขาก็ยุ่งอยู่ที่เขาไม่ได้มีเวลาที่จะทำงานในสิ่งประดิษฐ์ของเขาจากนั้นสองปีต่อมา , เขาตกลงที่จะให้บทเรียนส่วนตัวกับหนุ่มที่มีครอบครัวอนุญาตให้เขาใช้ดินของตนเป็นเชิงปฏิบัติการ นี้ให้ อเล็กซานเดอร์ โอกาสที่จะเริ่มการทดลองของเขาด้วยเสียงสัญญาณ เขาใช้เวลาว่างของเขาทั้งหมด และส่วนใหญ่ของเงินของเขา สิ่งประดิษฐ์ของเขาเธอเป็นเด็กสาวที่สูญเสียการได้ยินของเธอและความสามารถในการพูด เพราะเป็นเด็กที่เจ็บป่วย ชื่อของเธอคือ มาเบิล ฮับบาร์ด และสี่ปีต่อมาพวกเขาก็แต่งงานกัน แม้ว่าหลายคนคิดว่า การคิดค้นเครื่องส่งสัญญาณเสียงของมนุษย์คือการเสียเวลา อเล็กซานเดอร์ ปฏิเสธที่จะละทิ้งความฝันของเขา เขาคัดลอกการออกแบบของมนุษย์หูใช้แท่งเหล็ก และสายไฟฟ้า ผลิตผลเดียวกันอเล็กซานเดอร์คือการใช้จ่ายมากเวลาและพลังงานของเขาสิ่งประดิษฐ์ที่เขาน้อยลง ทำงานกับนักเรียนของเขาและเร็ว ๆนี้วิ่งออกจากเงิน เขากำลังจะให้ขึ้นเมื่อเขาได้พบกับศาสตราจารย์ จอห์น เฮนรี่ ผู้เชี่ยวชาญด้านโทรเลขและไฟฟ้าเพื่อความอยู่รอดทางการเงินเบลล์มีงานโทรเลขดนตรี แต่เขายังคงทำงานของเขากลเสียงเครื่องส่งสัญญาณ เกือบหนึ่งปีต่อมามีนาคม 1876 , คำแรกที่ได้ยินมาทางโทรศัพท์บน 29 วันเกิดอเล็กซานเดอร์ เกรแฮม เบลล์ จดทะเบียนสิ่งประดิษฐ์ของเขากับสำนักงานสิทธิบัตร และเพราะพวกเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน พวกเขาจดทะเบียนสิ่งประดิษฐ์ของเขาเป็น " การปรับปรุงในโทรเลข " ชื่อ " โทรศัพท์ " มาทีหลัง