First, I do not have to rely exclus

First, I do not have to rely exclusively on a single sense. I see the color and shape of the loaf of bread, but I can cross-check the shape using my sense of touch, confirming that it feels the same way that it looks. I can also use hearing to investigate the bread by banging the loaf against a pot and hearing the ding. Further, the bread produces pleasurable stimulation of my senses of taste and smell. The brain has different sensory systems but can combine them to form unified perceptions. In contrast
to hallucinations and dreams, which are hard to control, systematic experiments are possible: I can generate integrated and coherent sensations of the bread—for example, by simultaneously looking at it, scratching it, and eating it. Because I can make the bread cause these experiences, and because there is no evidence to support alternative hypotheses (e.g., I am hallucinating or dreaming), it is reasonable to conclude that the bread exists. Its reality is the best explanation of my diverse experience of it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกผมจะได้ไม่ต้องพึ่งพาเฉพาะในความรู้สึกเดียว ผมเห็นสีและรูปร่างของก้อนขนมปัง แต่ฉันสามารถข้ามตรวจสอบรูปร่างโดยใช้ความรู้สึกจากการสัมผัสของฉันยืนยันว่ามันให้ความรู้สึกเช่นเดียวกับที่มันดู ฉันยังสามารถใช้ในการตรวจสอบการได้ยินขนมปังก้อนโดยการต่อสู้กับหม้อและได้ยินดิง นอกจากนี้การผลิตขนมปังกระตุ้นความพึงพอใจของความรู้สึกของฉันของรสชาติและกลิ่น สมองมีระบบประสาทสัมผัสที่แตกต่างกัน แต่สามารถรวมพวกเขาในรูปแบบการรับรู้แบบครบวงจร ในทางตรงกันข้ามการเห็นภาพหลอนและความฝันซึ่งเป็นเรื่องยากที่จะควบคุมการทดลองระบบที่เป็นไปได้: ฉันสามารถสร้างความรู้สึกแบบบูรณาการและเชื่อมโยงกันของตัวอย่างเช่นขนมปังสำหรับโดยพร้อมกันมองหาที่มันเกามันและการรับประทานอาหารมัน
เพราะผมสามารถทำขนมปังทำให้เกิดประสบการณ์เหล่านี้และเนื่องจากมีหลักฐานที่จะสนับสนุนสมมติฐานทางเลือก (เช่นผมเห็นภาพหลอนหรือฝัน) ก็มีเหตุผลที่จะสรุปได้ว่าขนมปังที่มีอยู่ ความเป็นจริงของมันคือคำอธิบายที่ดีที่สุดของประสบการณ์ที่หลากหลายของฉันมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งแรก ผมไม่ต้องอาศัยเฉพาะในสัมผัสเดียว ผมเห็นสีและรูปร่างของขนมปัง แต่ฉันสามารถตรวจสอบรูปร่างการใช้ประสาทสัมผัส ยืนยันว่า มันรู้สึกเหมือนกับว่า มันดู ผมยังใช้ฟังเพื่อศึกษาโดยการต่อสู้กับขนมปังก้อนหม้อและเสียงติ๊ง เพิ่มเติมขนมปังที่ผลิตความรู้สึกของความพึงพอใจของการรับรสและกลิ่น สมองระบบประสาทที่แตกต่างกัน แต่สามารถรวมรูปรวมอีกด้วย ในทางตรงกันข้าม
ฝันภาพหลอนและ ซึ่งยากที่จะควบคุม การทดลองระบบเป็นไปได้ : ฉันสามารถสร้างแบบบูรณาการและเชื่อมโยงกันความรู้สึกของขนมปัง เช่น พร้อมกันดู เกามันและกินมัน เพราะผมจะทำขนมปังให้ประสบการณ์เหล่านี้ และเนื่องจากไม่มีหลักฐานสนับสนุนสมมติฐานทางเลือก ( เช่นผมประสาทหลอนหรือฝัน ) , มีเหตุผลที่จะสรุปว่าขนมปังอยู่ ความเป็นจริงของมันเป็นคำอธิบายที่ดีที่สุดของประสบการณ์ที่หลากหลายของฉันเอง