EFFECT OF SOLVENT TYPE ON EXTRACTIO

EFFECT OF SOLVENT TYPE ON EXTRACTION
OF ANTIOXIDANTS
Solvents such as methanol, ethanol, acetone, propanol,
ethyl acetate and dimethylformamide often used in the
extraction of antioxidant compounds from fresh fruits/
vegetables at different concentration (Alothman et al.
2009). Solubility of antioxidant compounds in solvent
was proven to have strong influence on the recovery of
those compounds during the extraction processes. In other
words, polarity of solvents indirectly played a vital role
in extraction process since it would increase the solubility
of antioxidant compounds (Alothman et al. 2009). It was
impossible to develop a standard solvent that was suitable
for the all kinds of antioxidant compounds extraction from
plants. Thus, screening process was important to justify
the best solvent in antioxidant compounds extraction so
that the maximum antioxidant activity for a certain sample
could be identifed.
Results indicated that the recovery of antioxidant
compounds depends very much on the type and polarity
of solvent used. The best solvent for DPPH assays was 70%
ethanol for all banana cultivars studied (Table 1). However,
the 70% acetone solvent seemed to have the best extraction
power among all the solvent systems used for FRAP and
TPC assays (Table 2 & 3). This observation was similar
to the result reported by Alothman et al. (2009) where
these authors found out that acetone 70% was the best
solvent in antioxidant compounds extraction for TPC assays
but second effective solvent for FRAP and DPPH assays.
Saravanan and Aradhya (2011) concluded that acetone is
the most powerful solvent in extracting the antioxidant
compounds from banana tissues while Wang et al. (1996)
used pure acetone (100% concentration) in extracting
antioxidant compounds from several kinds of fruit tissues
including banana for their studies. In contrast, Yan et al.
(2006) used ethanol 50% in their extraction of antioxidant
compounds from banana tissues. However, no screening
of solvents had been carried out by two latter groups of
authors thus no comparison of the effciency of acetone
and ethanol as extraction solvents could be done.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของตัวทำละลายชนิดบนสกัดสารต้านอนุมูลอิสระตัวทำละลายเช่นเมทานอล อะซีโตน เอทานอล ไร propanolเอทิลอะซิเตทและ dimethylformamide มักจะใช้ในการสารต้านอนุมูลอิสระสกัดจากผลไม้สด /ผักที่ความเข้มข้นแตกต่างกัน (Alothman et al2009) . สารละลายของสารในตัวทำละลายพิสูจน์มีโน้มแข็งแกร่งในการกู้คืนสารเหล่านั้นในระหว่างกระบวนการสกัด ในอื่น ๆคำ ขั้วของตัวทำละลายโดยอ้อมมีบทบาทสำคัญในกระบวนการสกัดตั้งแต่มันจะเพิ่มการละลายสารต้านอนุมูลอิสระ (Alothman et al. 2009) มันเป็นไม่สามารถพัฒนาตัวทำละลายมาตรฐานที่เหมาะสมสำหรับทุกชนิดของสารต้านอนุมูลอิสระสกัดสารจากพืช ดังนั้น กระบวนการคัดกรองเป็นสิ่งสำคัญที่แสดงให้เห็นถึงตัวทำละลายที่ดีที่สุดในการต้านอนุมูลอิสระสกัดสารดังนั้นที่กิจกรรมการต้านอนุมูลอิสระสูงสุดสำหรับตัวอย่างแน่นอนอาจ identifedผลระบุว่า การฟื้นตัวของสารต้านอนุมูลอิสระสารมากขึ้นอยู่กับชนิดและขั้วของตัวทำละลายที่ใช้ ตัวทำละลายที่ดีที่สุดสำหรับ DPPH assays เป็น 70%เอทานอลสำหรับพันธุ์กล้วยทั้งหมดศึกษา (ตารางที่ 1) อย่างไรก็ตามตัวทำละลายของอะซีโตน 70% เหมือนกับ มีการสกัดที่ดีที่สุดพลังงานระหว่างระบบตัวทำละลายทั้งหมดที่ใช้ FRAP และTPC assays (ตารางที่ 2 และ 3) ข้อสังเกตนี้ก็คล้ายคลึงกันผลรายงานโดย Alothman et al. (2009) ที่ผู้เขียนเหล่านี้พบว่า 70% อะซีโตน ที่ดีสุดตัวทำละลายในการสกัดสารต้านอนุมูลอิสระสำหรับ TPC assaysแต่สองตัวทำละลายที่มีประสิทธิภาพสำหรับ FRAP และ DPPH assaysSaravanan และ Aradhya (2011) สรุปเป็นว่าอะซิโตนตัวทำละลายที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการต้านอนุมูลอิสระสารจากเนื้อเยื่อของกล้วยในขณะที่วัง et al. (1996)ใช้อะซีโตนบริสุทธิ์ (ความเข้มข้น 100%) ในสารต้านอนุมูลอิสระจากเนื้อเยื่อของผลไม้หลายชนิดรวมทั้งศึกษาของกล้วย ในความคมชัด Yan et al(2006) ใช้เอทานอล 50% ในการสกัดสารต้านอนุมูลอิสระสารจากเนื้อเยื่อกล้วย อย่างไรก็ตาม ไม่คัดกรองของสารละลายได้ถูกดำเนินการ โดยกลุ่มหลังผู้เขียนจึงไม่เปรียบเทียบประสิทธิภาพของอะซิโตนและเอทานอลเป็นตัวทำละลายสกัดได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของชนิดของแอลกอฮอล์ต่อการสกัด
สารต้านอนุมูลอิสระ
ตัวทำละลายเช่นเมทานอลเอทานอลอะซีโตนโพรพาน,
เอทิลอะซิเตทและ Dimethylformamide มักจะใช้ใน
การสกัดของสารต้านอนุมูลอิสระจากผลไม้สด /
ผักที่มีความเข้มข้นแตกต่างกัน (Alothman et al.
2009) การละลายของสารต้านอนุมูลอิสระในตัวทำละลายที่
ได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีอิทธิพลต่อที่แข็งแกร่งในฟลอริด้าในการกู้คืนของ
สารเหล่านั้นในระหว่างกระบวนการสกัด ในอื่น ๆ
คำขั้วของตัวทำละลายอ้อมเล่นบทบาทสำคัญ
ในกระบวนการสกัดเพราะมันจะเพิ่มความสามารถในการละลาย
ของสารต้านอนุมูลอิสระ (Alothman et al. 2009) มันเป็น
ไปไม่ได้ที่จะพัฒนาตัวทำละลายมาตรฐานที่เหมาะ
สำหรับทุกชนิดของสารต้านอนุมูลอิสระสารสกัดจาก
พืช ดังนั้นกระบวนการคัดกรองเป็นสิ่งสำคัญที่จะปรับ
ตัวทำละลายสารต้านอนุมูลอิสระที่ดีที่สุดในการสกัดสารเพื่อ
ว่าสารต้านอนุมูลอิสระสูงสุดสำหรับตัวอย่างบางอย่าง
อาจจะ identifed
ผลการศึกษาพบว่าการฟื้นตัวของสารต้านอนุมูลอิสระ
สารขึ้นอยู่มากในประเภทและขั้ว
ของตัวทำละลายที่ใช้ ตัวทำละลายที่ดีที่สุดสำหรับการตรวจ DPPH เป็น 70%
เอทานอลสำหรับทุกสายพันธุ์กล้วยศึกษา (ตารางที่ 1) อย่างไรก็ตาม
อะซิโตนตัวทำละลาย 70% ดูเหมือนจะมีการสกัดที่ดีที่สุด
อำนาจในทุกระบบตัวทำละลายที่ใช้สำหรับ FRAP และ
TPC ตรวจ (ตารางที่ 2 และ 3) ข้อสังเกตนี้ก็คล้ายคลึง
กับผลลัพธ์ที่รายงานโดย Alothman et al, (2009) ที่
ผู้เขียนเหล่านี้พบว่าอะซิโตน 70% ที่ดีที่สุดคือ
ตัวทำละลายในการสกัดสารต้านอนุมูลอิสระสำหรับการตรวจ TPC
แต่ตัวทำละลายที่มีประสิทธิภาพที่สองสำหรับ FRAP และ DPPH ตรวจ
Saravanan และ Aradhya (2011) สรุปได้ว่าอะซิโตนเป็น
ตัวทำละลายที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการสกัดสารต้านอนุมูลอิสระ
สารจากเนื้อเยื่อกล้วยในขณะที่วัง et al, (1996)
ใช้อะซิโตนบริสุทธิ์ (ความเข้มข้น 100%) ในการสกัด
สารต้านอนุมูลอิสระจากหลายชนิดของเนื้อเยื่อผลไม้
รวมทั้งกล้วยสำหรับการศึกษาของพวกเขา ในทางตรงกันข้าม Yan, et al
(2006) ที่ใช้เอทานอล 50% ในการสกัดสารต้านอนุมูลอิสระของพวกเขาจาก
สารประกอบจากเนื้อเยื่อกล้วย อย่างไรก็ตามการตรวจคัดกรองไม่มี
ตัวทำละลายที่ได้รับการดำเนินการโดยทั้งสองกลุ่มหลังของ
ผู้เขียนจึงเปรียบเทียบประสิทธิภาพของอะซิโตนไม่มี
และเอทานอลเป็นตัวทำละลายในการสกัดที่สามารถทำได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของชนิดของตัวทำละลายในการสกัดสารต้านอนุมูลอิสระตัวทำละลายเช่นเมทานอล , เอทานอล , โพรพานอลอะซิโตน ,เอทิลอะซีเตท และการล้างพิษมักจะใช้ในการสกัดสารต้านอนุมูลอิสระจากผลไม้สด / สารประกอบผักที่ความเข้มข้นต่าง ๆ ( alothman et al .2009 ) การละลายของสารประกอบในสารตัวทำละลายพบว่ามีความแข็งแกร่งในfl uence ในการกู้คืนของพวกสารประกอบในระหว่างกระบวนการสกัด ในอื่น ๆคำ , ขั้วของตัวทำละลายทางอ้อมมีบทบาทสำคัญในกระบวนการสกัด เพราะมันจะเพิ่มค่าของสารต้านอนุมูลอิสระ สาร ( alothman et al . 2009 ) มันคือเป็นไปไม่ได้ที่จะพัฒนาตัวทำละลายที่เหมาะสม มาตรฐานสำหรับทุกชนิดของสารต้านอนุมูลอิสระ สารสกัดจากพืช ดังนั้น กระบวนการคัดกรองที่สำคัญเรื่องสารตัวทำละลายในการสกัดสารต้านอนุมูลอิสระที่ดีที่สุดแล้วที่ต้านออกซิเดชันสูงสุดสำหรับตัวอย่างแน่นอนอาจจะ identifed .ผลการศึกษาพบว่า การฟื้นตัวของสารต้านอนุมูลอิสระสารขึ้นอยู่กับชนิดและขั้วของตัวทำละลายที่ใช้ ตัวทำละลายที่ดีที่สุดสำหรับ dpph ) คือ 70 เปอร์เซ็นต์เอทานอลสำหรับกล้วยพันธุ์นี้ ( ตารางที่ 1 ) อย่างไรก็ตาม70% สำหรับตัวทำละลายดูจะมีการสกัดที่ดีที่สุดพลังงานทั้งระบบตัวทำละลายใช้สำหรับ VDO และTPC ) ( ตารางที่ 2 และ 3 ) การสังเกตนี้คล้ายกันผลการ alothman et al . ( 2009 ) ที่ผู้เขียนเหล่านี้พบว่า สารอะซิโตน 70% เป็นดีที่สุดตัวทำละลายในการสกัดสารต้านอนุมูลอิสระ ( TPC )แต่ที่สองมีประสิทธิภาพและใช้ตัวทำละลายสำหรับ VDO dpph .และ saravanan aradhya ( 2011 ) สรุปได้ว่า แบบ คือตัวทำละลายที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการสกัดสารต้านอนุมูลอิสระสารจากเนื้อเยื่อกล้วยในขณะที่ Wang et al . ( 2539 )ใช้อะซีโตน ( 100% บริสุทธิ์สกัดเข้มข้น )สารต้านอนุมูลอิสระสารจากเนื้อเยื่อหลายชนิด ผลไม้ได้แก่ กล้วยสำหรับการศึกษาของพวกเขา ในทางตรงกันข้าม ยัน et al .( 2006 ) ที่ใช้เอทานอล 50% ในการสกัดของสารต้านอนุมูลอิสระสารจากเนื้อเยื่อกล้วย อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีการสารละลายที่ได้ดำเนินการโดยสองกลุ่มหลังของผู้เขียนจึงไม่มีการเปรียบเทียบประสิทธิภาพของอะซิโตนและเอทานอลเป็นตัวทำละลายในการสกัดจะทำ