(orewopd to the 1994 editionShells

(orewopd to the 1994 edition
Shells and doorknobs, closets and attics, old towers and peasant huts, all shimmer here, shimmer as points linked in the transcendental geometry of Gaston Bachelard. Ostensibly modest in compass, an inquiry focused on the house, its interior places, and its outdoor context. The Poetics of Space resonates deeply, vibrating at the edges of imagination, exploring the recesses of the psyche, the hallways of the mind. In the house Bachelard discovers a metaphor of humanness.
No other writer closes so accurately, so deftly with the meanings of domestic space. Bachelard admits that every house is first a geometical object of planes and right angles, but asks his reader to ponder how such rectilinearity so welcomes human complexity, idiosyncrasy, how the house adapts to its inhabitants. Eschewing all simplicities of mere architectural history, mere building detail, he skews his scrutiny, moving through the house not as mere visitor, but as the master penetrator of anthro-cosmology. “A house that has been experienced is not an inert box,” he determines early on. “Inhabited space transcends geometrical space.” As he listens to the geometry of echoes dignifying— and distinguishing—every old house, every experienced house, he probes the impact of human habitation on geometrical form, and the impact of the form upon human inhabitants.
Here is indeed a magical book. Bachelard guides the reader into wondering why adults recall childhood cellar stairs from the top looking down but recall attic stairs from the bottom looking up, into musing on the significance of doorknobs encountered by children at eye level, into pondering the mysteries of fingertip memory. How does the
foreword to the 1994 edition
body, not merely the mind, remember the feel of a latch in a long-forsaken childhood home? If the house is the first universe for its young children, the first cosmos, how does its space shape all subsequent knowledge of other space, of any larger cosmos? Is that house “a group of organic habits” or even something deeper, the shelter of the imagination itself?
In poetry and in folktale, in modern psychology and modern ornithology, Bachelard finds the bits and pieces of evidence he weaves into his argument that the house is a nest for dreaming, a shelter for imagining. Beyond his startling, unsettling illuminations of criminal cellars and raisinsmelling cabinets, his insistence that people need houses in order to dream, in order to imagine, remains one of the most unnerving, most convincing arguments in Western philosophy. Bachelard emphasizes not only the deeper significances of tales of peasant huts and hermit shelters, significances enduring as contemporary fascinations with lovers’ cottages and readers’ nooks, but also the abuse suffered by such simple structures in storm. Gales, hurricanes, and downpours haunt The Poetics of Space, all vicissitudes that make the simplest of simple huts shine in strength of sheltering. Storm makes sense of shelter, and if the shelter is sound, the shelter makes the surrounding storm good, enjoyable, re-creational, something that Bachelard uses to open his understanding of house and universe, of intimacy and immensity.
Always container, sometimes contained, the house serves Bachelard as the portal to metaphors of imagination. With a rare grace, Bachelard handles the most fragile shell, the most delicate “cottage chrysalis,” the most simple containers. “Chests, especially small caskets, over which we have more complete mastery, are objects that may be opened.” What immensities flow from objects that may be opened. From Jungian psychology to sexual intimacy, Bachelard explores the significances of nooks and crannies, the shells of turtles, the garden “chambers” still favored by landscape architects. To imagine living in a seashell, to live withdrawn into one’s shell, is to accept solitude—and to embrace, even if momentarily, the whole concept and tradition of miniature, of
foreword to the 1994 edition
shrinking enough to be contained in something as tiny as a seashell, a dollhouse, an enchanted cottage. To imagine miniature is to glimpse others of Bachelard’s wonders, the immensity of the forest, the voluptuousness of high places.
Out of the house spin worlds within worlds, the personal cosmoses Bachelard describes perhaps more acutely than any other writer concerned with space.
Language serves and delights Bachelard even as it serves and delights the reader. A master of poetic reading, perhaps a master of poetic hypervision, Bachelard writes to anyone transfixed by clear-eyed words. “Being myself a philosopher of adjectives,” he admits in his chapter on miniature, “I am caught up in the perplexing dialectics of deep and large; of the infinitely diminished that deepens, or the large that extends beyond all limits.” Can one hear oneself close one’s eyes? How accurately must one hear in order to hear the geometry of echoes in an old, peculiarly experienced house? Bach

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(orewopd รุ่นปี 1994เปลือกหอย และ doorknobs ตู้เสื้อผ้า และตามหิ้องเพดาน อาคารเก่า และ กระท่อมชาวนา ทั้งหมดระยับนี่ ระยับเป็นจุดเชื่อมโยงในเรขาคณิตอดิศัยของ Bachelard สตัน อย่างเห็นได้ชัดเจียมในเข็มทิศ คำถามเน้นบ้าน สถานการตกแต่งภายใน และบริบทของกลางแจ้ง Poetics พื้นที่สะท้อนลึก สั่นที่ขอบของจินตนาการ สำรวจซอกชิ้นงานของจิตใจ ทางเดินของจิตใจ ในบ้าน Bachelard พบอุปมาของ humannessนักเขียนอื่น ๆ ไม่ปิดดังนั้นอย่างถูกต้อง เพื่อ deftly กับความหมายของพื้นที่ในประเทศ Bachelard ยอมรับว่า ทุกบ้านเป็นครั้งแรกวัตถุ geometical ของเครื่องบินและมุมขวา แต่ขอให้เขาอ่านครุ่นคิดวิธี rectilinearity ดังกล่าวต้อนรับดังนั้นความซับซ้อนของมนุษย์ idiosyncrasy วิธีปรับบ้านให้ผู้อยู่อาศัย Eschewing simplicities ทั้งหมดเพียงประวัติสถาปัตยกรรม อาคารรายละเอียด เพียงเขาเอียงเขาตระหนัก ย้ายผ่านบ้านไม่ เป็นเพียงผู้เข้าชม แต่ เป็น penetrator หลักของจักรวาล anthro "บ้านที่งานไม่มีกล่องเฉื่อย เขากำหนดในช่วงต้น "พื้นที่อยู่อาศัย transcends พื้นที่เรขาคณิต" เป็นเขาฟังเรขาคณิตของเสียงก้อง dignifying — และเด่น — ทุกบ้านเก่า บ้านทุกประสบการณ์ เขาวัดผลกระทบของมนุษย์อาศัยอยู่ในแบบฟอร์มทางเรขาคณิต และผลกระทบของแบบฟอร์มเมื่อประชากรมนุษย์นี่คือหนังสือวิเศษ Bachelard แนะนำผู้อ่านเข้าสงสัยว่า ทำไมผู้ใหญ่เรียกเด็กบันไดห้องใต้ดินจากด้านบนมองลง แต่จำบันไดห้องใต้หลังคาจากด้านล่างมองขึ้น เข้า musing ของ doorknobs พบ โดยเด็กที่อยู่ในระดับสายตา เป็นขบคิดความลึกลับของนิ้วหน่วยความจำ วิธีไม่การคำนำรุ่นปี 1994ร่างกาย ไม่เพียงในใจ จำความรู้สึกของการสลักในทอดทิ้งระยะวัยเด็กบ้าน ถ้าบ้านเป็นจักรวาลแรกของเด็กหนุ่ม จักรวาลแรก วิธีไม่พื้นที่รูปร่างความรู้มาทั้งหมดของพื้นที่อื่น ๆ จักรวาลขนาดใหญ่ใด ๆ เป็นบ้านที่ "กลุ่มของพฤติกรรมที่อินทรีย์" หรือแม้แต่สิ่งที่ลึก อยู่อาศัยของจินตนาการตัวเองในบทกวี และ folktale จิตวิทยาที่ทันสมัยและทันสมัยปักษี Bachelard พบบิตและชิ้นส่วนหลักฐานที่เขาสานเป็นอาร์กิวเมนต์ของเขาว่า บ้านเป็นรังสำหรับฝัน กำบังสำหรับจินตนาการ นอกเหนือจากของเขาน่าประทับใจ ไม่มั่นคงโชว์อาญาตู้แช่และตู้ raisinsmelling, insistence ของเขาที่บ้านต้องการบุคคลเพื่อฝัน การคิด ยังคงเป็นหนึ่งที่ทำให้ตกใจมากที่สุด มากที่สุดเชื่อในปรัชญาตะวันตก Bachelard เน้นไม่เท่า significances ลึกนิทานของกระท่อมชาวนาและพักพิงฤาษี significances ยืนยงเป็น fascinations ร่วมสมัยคอทเทจของคู่รักและผู้อ่านมน แต่ยัง ละเมิดได้รับ โดยโครงสร้างดังกล่าวง่ายในพายุ พายุทิศ พายุเฮอริเคน และร่างเงาฝนที่ตกลงมาใน Poetics ของพื้นที่ vicissitudes ทั้งหมดที่กระท่อมอย่างง่าย ๆ ที่สุดเปล่งประกายในความแข็งแรงของปกป้อง พายุทำให้ความรู้สึกของการอยู่อาศัย และถ้าอยู่อาศัยที่เป็นเสียง ทำให้พักอาศัยโดยรอบพายุดี สนุก re-creational สิ่ง Bachelard ที่ใช้เพื่อเปิดความเข้าใจเขา ของบ้านและจักรวาล ความสัมพันธ์ที่สนิทสนมและโรงแรมเสมอคอนเทนเนอร์ บางครั้งอยู่ บ้านอาหาร Bachelard พอร์ทัลการอุปมาอุปมัยจินตนาการ ด้วยความหายาก Bachelard จัดการทางเปลือกเปราะบางที่สุด คือความละเอียดอ่อนที่สุด "คอทเทจไร chrysalis คอนเทนเนอร์ที่ง่ายที่สุด "หีบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเล็กโลงศพราชินี ที่เราได้เรียนรู้สมบูรณ์มาก มีวัตถุที่อาจถูกเปิด" Immensities อะไรไหลจากวัตถุที่อาจถูกเปิด จากจิตวิทยา Jungian การสนิทสนมทางเพศ Bachelard สำรวจ significances ของและร่อง หอยเต่า สวน "คั่ง" ยังคง ชื่นชอบ โดยภูมิสถาปนิก จินตนาการที่อาศัยอยู่ในเปลือกหอยมี การถอนสดในของเปลือก คือการ ยอมรับความสันโดษ — และแม้ momentarily กอด เป็นแนวคิด และของจิ๋ว ของคำนำรุ่นปี 1994หดตัวเพียงพอในสิ่งเล็ก ๆ เปลือกหอย ตุ๊กตา คอทเทจหลงเสน่ห์ จินตนาการขนาดเล็กจะมองดูคนอื่น ๆ ของ Bachelard มหัศจรรย์ โรงแรมป่า voluptuousness สถานที่สูงจากโลกหมุนบ้านภายในโลก บุคคล cosmoses Bachelard อธิบายอาจจะเพิ่มเติมอย่างกว่านักเขียนอื่น ๆ เกี่ยวข้องกับพื้นที่นี้ภาษาอาหาร และอิ่มอร่อย Bachelard แม้ในขณะนี้มี และอ่านกับความสุข ต้นแบบของบทกวีอ่าน อาจเป็นต้นแบบของบทกวี hypervision, Bachelard เขียนทุกคน transfixed โดยคำ clear-eyed "เป็นตัวเองปราชญ์ของคำคุณศัพท์ เขายอมรับในบทของเขาในขนาดเล็ก "ฉันกำลังจมในเผยเหตุรู้ล่วงลึก และ ใหญ่ การลดลงอย่างที่กระชับ หรือขนาดใหญ่ที่เกินขีดจำกัดทั้งหมด" หนึ่งได้ยินเสียงตัวเองที่ปิดตา หนึ่งฟังเพื่อฟังเรขาคณิตของเสียงสะท้อนที่บ้านเก่า มีประสบการณ์หมายวิธีอย่างถูกต้อง แบ๊ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(orewopd เพื่อ 1994 ฉบับ
หอยและลูกบิดประตูตู้เสื้อผ้าและห้องใต้หลังคาอาคารเก่าและกระท่อมชาวนาระยับทั้งหมดที่นี่ระยับเป็นจุดเชื่อมโยงในรูปทรงเรขาคณิตที่ยอดเยี่ยมของ Gaston Bachelard. อย่างเห็นได้ชัดเจียมเนื้อเจียมตัวในเข็มทิศสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมที่มุ่งเน้นการบ้านการตกแต่งภายใน สถานที่และบริบทกลางแจ้ง. ฉันทลักษณ์ของพื้นที่สะท้อนลึกสั่นที่ขอบของจินตนาการสำรวจหลืบของจิตใจทางเดินของจิตใจ. ในบ้าน Bachelard ค้นพบคำอุปมาของ humanness ได้.
ไม่มีนักเขียนคนอื่น ๆ ปิดเพื่อให้ถูกต้อง ดังนั้นช่ำชองกับความหมายของพื้นที่ประเทศ. Bachelard ยอมรับว่าบ้านทุกหลังเป็นครั้งแรกวัตถุ geometical ของเครื่องบินและมุมขวา แต่ขอให้ผู้อ่านของเขาที่จะไตร่ตรองวิธีการดังกล่าวเพื่อ rectilinearity ยินดีต้อนรับความซับซ้อนของมนุษย์นิสัยวิธีการบ้านปรับให้เหมาะกับผู้อยู่อาศัย ละทิ้ง simplicities ประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมเพียงรายละเอียดอาคารเพียงเขา skews การตรวจสอบข้อเท็จจริงของเขาย้ายเข้ามาในบ้านไม่เป็นเพียงผู้เข้าชม แต่เป็น Penetrator ต้นแบบของ Anthro-จักรวาล "บ้านที่ได้รับการฝึกฝนไม่ได้เป็นกล่องเฉื่อย" เขากำหนดในช่วงต้น "พื้นที่ที่อาศัยอยู่เหนือพื้นที่เรขาคณิต." ในขณะที่เขาฟังเรขาคณิตของก้อง dignifying- และแตกต่างกันทุกบ้านเก่าบ้านที่มีประสบการณ์ทุกคนเขา probes ผลกระทบของการอยู่อาศัยของมนุษย์ในรูปแบบเรขาคณิตและผลกระทบของรูปแบบเหนือชาวมนุษย์
ที่นี่แน่นอนเป็นหนังสือที่มีมนต์ขลัง Bachelard แนะนำอ่านเข้าสู่สงสัยว่าทำไมผู้ใหญ่จำในวัยเด็กของบันไดห้องใต้ดินจากด้านบนมองลงมา แต่จำบันไดห้องใต้หลังคาจากด้านล่างขึ้นมองลงไปครุ่นคิดเกี่ยวกับความสำคัญของลูกบิดประตูพบโดยเด็กในระดับสายตาลงไปขบคิดลึกลับของหน่วยความจำที่ปลายนิ้ว อย่างไร
คำนำฉบับที่ 1994
ร่างกายไม่เพียงใจจำความรู้สึกของสลักในสมัยเด็ก ๆ บ้านยาวทอดทิ้ง? ถ้าบ้านเป็นจักรวาลครั้งแรกสำหรับเด็กเล็กของจักรวาลแรกวิธีการที่ไม่รูปร่างพื้นที่ของตนความรู้ที่ตามมาทั้งหมดของพื้นที่อื่น ๆ ของจักรวาลที่มีขนาดใหญ่ใด ๆ ? คือว่าบ้าน "กลุ่มของนิสัยอินทรีย์" หรือแม้กระทั่งสิ่งที่ลึกที่พักพิงของจินตนาการของตัวเองหรือไม่
ในบทกวีและนิทานพื้นบ้าน, ในด้านจิตวิทยาที่ทันสมัยและวิทยาทันสมัย ​​Bachelard พบเศษชิ้นส่วนของหลักฐานที่เขาสานโต้เถียงของเขาว่า บ้านหลังนี้เป็นรังฝันที่พักพิงสำหรับจินตนาการ นอกเหนือตกใจ illuminations ไม่สงบของเขาในห้องใต้ดินผิดทางอาญาและตู้ raisinsmelling, เขายืนกรานว่าคนที่ต้องการบ้านเพื่อความฝันในการสั่งซื้อที่จะจินตนาการยังคงเป็นหนึ่งตกใจมากที่สุดขัดแย้งเชื่อมากที่สุดในปรัชญาตะวันตก Bachelard เน้นไม่เพียง แต่ความสำคัญลึกของเรื่องราวของกระท่อมชาวนาและที่พักอาศัยฤาษีความสำคัญที่ยั่งยืนเป็น fascinations ร่วมสมัยกับ 'กระท่อมและผู้อ่านที่ชื่นชอบซอก แต่ยังละเมิดความเดือดร้อนโดยโครงสร้างที่เรียบง่ายเช่นในพายุ พายุเฮอริเคนและฝนที่ตกลงมาหลอกหลอนฉันทลักษณ์ของพื้นที่เหตุการณ์ทั้งหมดที่ทำให้ง่ายที่สุดของกระท่อมง่ายส่องแสงในความแข็งแรงของการปกป้อง พายุทำให้ความรู้สึกของที่พักอาศัยและถ้าที่พักพิงเป็นเสียงที่พักพิงทำให้รอบพายุดีสนุกอีกครั้ง Creational สิ่งที่ Bachelard ใช้ในการเปิดความเข้าใจของเขาบ้านและจักรวาลของความใกล้ชิดและความใหญ่โตมโหฬาร.
ภาชนะเสมอบางครั้งมี บ้านที่ทำหน้าที่เป็น Bachelard พอร์ทัลเพื่ออุปมาอุปมัยของจินตนาการ ด้วยพระคุณหายาก Bachelard จัดการเปลือกที่เปราะบางที่สุดที่ละเอียดอ่อนมากที่สุด "ดักแด้กระท่อม" ภาชนะบรรจุที่ง่ายที่สุด "หีบโลงศพขนาดเล็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงที่เรามีการเรียนรู้ที่สมบูรณ์มากขึ้นเป็นวัตถุที่อาจจะเปิด." immensities สิ่งที่ไหลออกมาจากวัตถุที่อาจจะเปิด จากจุนเกียนจิตวิทยาที่จะมีเพศสัมพันธ์, Bachelard สำรวจความสำคัญของ nooks และ crannies หอยเต่าที่สวน "ห้อง" ยังคงได้รับการสนับสนุนโดยสถาปนิกภูมิทัศน์ ที่จะจินตนาการที่อาศัยอยู่ในหอยที่อาศัยอยู่ถอนตัวเข้าไปในเปลือกของคนก็คือการยอมรับความสันโดษและจะโอบกอดแม้ว่าชั่วขณะแนวคิดทั้งและประเพณีของจิ๋วของ
คำนำฉบับที่ 1994
หดตัวมากพอที่จะมีอยู่ในบางสิ่งบางอย่างเล็ก ๆ เป็นเปลือกหอยซึ่งเป็นบ้านตุ๊กตากระท่อมเสน่ห์ ที่จะจินตนาการขนาดเล็กคือการเหลือบมองคนอื่นในสิ่งมหัศจรรย์ Bachelard ของความใหญ่โตมโหฬารของป่ากิเลสแห่งปูชนียสถานสูง.
ออกจากโลกบ้านปินภายในโลกที่ cosmoses ส่วนบุคคล Bachelard อธิบายบางทีอาจจะมากกว่ารุนแรงกว่านักเขียนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่.
ภาษาให้บริการ และความพึงพอใจ Bachelard แม้ในขณะที่มันทำหน้าที่และความพึงพอใจของผู้อ่าน ต้นแบบของการอ่านบทกวีบางทีต้นแบบของ hypervision กวี, Bachelard เขียนให้กับทุกคนตรึงด้วยคำพูดที่ชัดเจนตา "การเป็นตัวเองนักปรัชญาของคำคุณศัพท์" เขายอมรับในบทของเขาในขนาดเล็ก, "ฉันกำลังจมอยู่ในเหตุงงลึกและใหญ่ ของลดลงเพียบที่ล้ำลึกหรือขนาดใหญ่ที่ขยายเกินขอบเขต all. "หนึ่งได้ยินเสียงตัวเองตาปิด? วิธีการอย่างถูกต้องหนึ่งจะต้องได้ยินเสียงในการสั่งซื้อที่จะได้ยินเสียงสะท้อนของรูปทรงเรขาคณิตในบ้านเก่าที่มีประสบการณ์อย่างยิ่ง? Bach