My own personal leadership style is

My own personal leadership style is not
a very formal one, nor is it directive or
authoritative. I prefer to earn respect through
actions, not to claim it through a reliance
on titles, position-specific authority, and an
authoritative demeanor. Unfortunately, my
leadership style only served to reinforce the
gendered stereotypes held by colleagues (e.g.,
women as weak leaders). In order to be taken
seriously by these colleagues, I resorted to
becoming more directive and authoritative.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีลักษณะเป็นผู้นำส่วนบุคคลของตัวเองทางหนึ่ง ไม่ได้ไดเรกทีฟ หรือเชื่อถือ ฉันชอบที่จะได้รับการเคารพผ่านการดำเนินการ การเรียกร้องผ่านการพึ่งในชื่อเรื่อง หน่วยงานเฉพาะตำแหน่ง และกิริยาท่าทางเผด็จการ อับ ของฉันลักษณะความเป็นผู้นำบริการเฉพาะเพื่อเสริมสร้างการgendered มักจัดขึ้น โดยผู้ร่วมงาน (เช่นผู้หญิงเป็นผู้นำที่อ่อนแอ) เพื่อนำมาอย่างจริงจัง โดยผู้ร่วมงานเหล่านี้ ฉัน resorted การเป็นไดเรกทีฟ และเชื่อถือมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลักษณะความเป็นผู้นำส่วนตัวของตัวเองไม่ได้เป็นอย่างใดอย่างหนึ่งที่เป็นทางการมากและไม่เป็นมันสั่งหรือเผด็จการ ฉันชอบที่จะได้รับความเคารพผ่านการกระทำที่จะไม่เรียกร้องผ่านเชื่อมั่นเกี่ยวกับชื่อผู้มีอำนาจในตำแหน่งที่เฉพาะเจาะจงและการกระทำที่มีสิทธิ์ แต่น่าเสียดายที่ฉันลักษณะการเป็นผู้นำเพียงทำหน้าที่ในการเสริมสร้างภาพลักษณ์เพศที่จัดขึ้นโดยเพื่อนร่วมงาน(เช่นผู้หญิงเป็นผู้นำที่อ่อนแอ) เพื่อที่จะต้องดำเนินการอย่างจริงจังโดยเพื่อนร่วมงานเหล่านี้ผมหันไปกลายเป็นคำสั่งมากขึ้นและมีอำนาจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาวะผู้นำส่วนบุคคลของฉันเองไม่ได้
มากเป็นทางการหนึ่งหรือจะเป็นคำสั่งหรือ
เผด็จการ ฉันชอบที่จะได้รับการยอมรับผ่านการกระทำที่ไม่เรียกร้อง
,
ผ่านความเชื่อมั่นในชื่อ อำนาจ เฉพาะตำแหน่งและ
เผด็จการท่าทาง แต่น่าเสียดายที่รูปแบบความเป็นผู้นำของฉัน

แค่เสิร์ฟเพื่อเสริมสร้างภาพลักษณ์ที่จัดขึ้นโดยเพื่อนร่วมงานเพศ ( เช่น
ผู้หญิงอ่อนแอ ผู้นำ )เพื่อที่จะได้ถ่าย
อย่างจริงจังโดยเพื่อนร่วมงานเหล่านี้ ฉันถึงกับ
เป็นคำสั่งมากกว่าและเผด็จการ