The old man’s face was filled with

The old man’s face was filled with boundless ancientness and time. However, when Meng Hao looked at it, his heart and mind trembled. The man’s body was actually not material, but rather, faint and translucent.

Except, Meng Hao clearly remembered that the old man wasn’t like this before.

After a moment of thought, he slowly reached up his right hand and attempted to touch the old man. His hand passed directly through him as if through empty space, and when he tried it a second time, the same thing happened. Finally, he stepped forward, and ended up walking directly through him. He turned his head to look back, and his eyes were filled with a complex expression.

“Was I simply mistaken before? Was he always like this? Is his existence tied into the meaning of the ship’s name? Underworld Ship…. Ship of the Underworld Specter?” Meng Hao laughed bitterly as he began to look around. The ship was broken down, dilapidated, filled with an aura of rot.

Several days later, he finished exploring the ship in its entirety, and never found anything out of the ordinary. Everything he saw and touched was ancient and archaic.

He stood at the prow and looked out as the Underworld Ship slid noiselessly across the water. Everything was quiet; the sea rose and fell, although there were no waves. They never encountered any other living things.

It seemed that wherever this ship went, everything became completely quiet.

“Well, this is fine, too….

“I can spend the last years of my life on an empty ship, all alone.

“I bet nobody knows that I’m about to perish,” he murmured. “At least that way, Master won’t be sad, nor will Xu Qing feel too much grief. Fatty, Elder Brother, and all my other friends… none of them will know.” He sat down cross-legged in the place where he had woken up earlier and looked off into the distance.

As he did, his heart slowly became peaceful. He no longer burned with resentment, nor did he ponder any more mysteries. He was left with only a bit of ruefulness. He regretted not being able to visit his Master ever again. He regretted not holding Xu Qing in his embrace just once. He regretted not returning to the Southern Domain and gathering with the friends of long ago.

Even more so, he regretted never being able to visit the Great Tang in the Eastern Lands. He regretted not being able to see his father and mother again.

“Old turtle Reliance, from here on out, you’re free….

“Ancestors of the Demon Sealing Sect, it seems that from now, there will be no more League of Demon Sealers.” Meng Hao sighed. He was now slowly growing calmer and feeling less restrained.

Death was something that could not be avoided, so he would not take it to heart too much.

“It’s too bad I have so many Spirit Stones in my bag of holding…. What a pity that I never got to spend them.

“And then there are all those debts people owe. Those people have gotten really lucky…. After the creditor dies, they won’t have to pay back their debts.

“Hmmm, I guess I really don’t have to pay those three silver pieces back to Steward Zhou after all.

“It’s such a pity I still have so many treasures. Well, some little bastard in the future is sure going to get lucky.” When he thought of this, he could only sigh.

“Perhaps my death will spare the world a bit of calamity. To all of you who would have been conned by me in the future, you don’t know how lucky you are!

“So, so lucky!” Meng Hao thought back through his life, to his youth spent studying and participating in the Imperial examinations. Then he ran into Xu Qing and joined the Reliance Sect. He stole Wang Tengfei’s good fortune and became an Inner Sect disciple. Patriarch Reliance conned him, so he conned back. Eventually, he made it to the Southern Domain, where he joined the Violet Fate Sect and then rose to prominence.

“Poor Xu Qing…. She loves me, and I love her. What a pity we won’t be able to get married now…. I’ve never actually even been with a woman….” When he thought of this, Meng Hao suddenly felt especially sad.

“And then there’s Chu Yuyan. She was definitely interested in me….”

Meng Hao continued to sigh and sigh.

He thought of how he had killed the Chosen from the Ji Clan, then escaped to the Western Desert. He recalled everything that happened with the Crow Divinity Tribes, and then couldn’t help think of Han Shan, Demoness Zhixiang, and everything that happened in the Demon Immortal Sect.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใบหน้าของชายชราก็เต็มไปด้วย ancientness ไม่มีที่สิ้นสุดและเวลา แต่เมื่อเม้งเฮามองมันหัวใจและจิตใจของเขาสั่นสะท้าน ร่างกายของมนุษย์เป็นจริงไม่มีสาระ แต่ลมและโปร่งแสง.

ยกเว้นเม้งเฮาจำได้อย่างชัดเจนว่าคนเก่าไม่ได้เช่นนี้มาก่อน.

หลังจากช่วงเวลาของความคิดในเขาค่อย ๆ เอื้อมมือข้างขวาของเขาและพยายามที่จะสัมผัส ไม้ใกล้ฝั่ง มือของเขาผ่านโดยตรงผ่านเขาเป็นถ้าผ่านพื้นที่ว่างเปล่าและเมื่อเขาพยายามเป็นครั้งที่สองที่เกิดขึ้นเหมือนกัน ในที่สุดเขาก้าวไปข้างหน้าและจบลงด้วยการเดินผ่านเขาโดยตรง เขาหันหัวของเขามองย้อนกลับไปและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน.

"คือผมก็เข้าใจผิดมาก่อนหรือไม่ เขาเป็นอย่างนี้เสมอ? คือการดำรงอยู่ของเขาผูกเป็นความหมายของชื่อเรือ? Underworld เรือ ... เรือนรกผี? "เม้งเฮาหัวเราะอย่างขมขื่นในขณะที่เขาเริ่มที่จะมองไปรอบ ๆ เรือเสียลงทรุดโทรมที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของเน่า.

หลายวันต่อมาเขาเสร็จสิ้นการสำรวจเรืออย่างครบถ้วนและไม่เคยพบอะไรออกจากสามัญ ทุกอย่างที่เขาเห็นและสัมผัสเป็นโบราณและโบราณ.

เขายืนอยู่ที่หัวเรือและมองออกเป็นเรือนรกไม่มีเสียงเลื่อนข้ามน้ำ ทุกอย่างก็สงบเงียบ; ทะเลเพิ่มขึ้นและลดลงแม้ว่าจะมีคลื่นไม่มี พวกเขาไม่เคยพบสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ .

ดูเหมือนว่าที่ใดก็ตามที่เรือลำนี้ไปทุกอย่างกลายเป็นที่เงียบสงบอย่างสมบูรณ์.

"ดีนี้เป็นดีเกินไป ... .

" ฉันสามารถใช้จ่ายปีสุดท้ายของชีวิตของฉันในเรือที่ว่างเปล่าอยู่คนเดียว.

" ฉันเดิมพันที่ไม่มีใครรู้ว่าฉันจะพินาศ "เขาบ่นอยู่ "อย่างน้อยวิธีการที่อาจารย์จะไม่เศร้าหรือเสี่ยวชิงจะรู้สึกเศร้าโศกมากเกินไป ไขมันพี่บราเดอร์และเพื่อนคนอื่น ๆ ทั้งหมดของฉัน ... ไม่มีของพวกเขาจะได้รู้ว่า. "เขานั่งลงไขว่ห้างในสถานที่ที่เขาตื่นขึ้นมาก่อนหน้านี้และมองออกไปไกล.

ขณะที่เขาทำหัวใจของเขาค่อย ๆ กลายเป็นที่เงียบสงบ เขาไม่ได้เผาด้วยความแค้นเขาก็ไม่ไตร่ตรองลึกลับใด ๆ เพิ่มเติม เขาก็เหลือเพียงบิตของความอาลัย เขารู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถที่จะเยี่ยมชมโทของเขาที่เคยอีกครั้ง เขารู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ถือเสี่ยวชิงในอ้อมกอดของเขาเพียงครั้งเดียว เขารู้สึกเสียใจที่ไม่ได้กลับไปที่ภาคใต้โดเมนและรวบรวมกับเพื่อนของนานมาแล้ว.

มากยิ่งขึ้นเพื่อให้เขารู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถที่จะเยี่ยมชมมหาราชตั้งอยู่ในดินแดนตะวันออก เขารู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถที่จะเห็นพ่อและแม่ของเขาอีกครั้ง.

"เฒ่าเต่าพึ่งจากที่นี่ที่ออกคุณฟรี ... .

" บรรพบุรุษของปีศาจซีลนิกายมันก็ดูเหมือนว่าจากนี้จะไม่มีการเพิ่มเติมลีก ปีศาจ Sealers. "เม้งเฮาถอนหายใจ ตอนนี้เขากำลังเติบโตช้าสงบและความรู้สึกที่ยับยั้งน้อย.

ความตายเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ดังนั้นเขาจะไม่เอามันไปหัวใจมากเกินไป.

"มันเลวร้ายเกินไปฉันมีวิญญาณหินจำนวนมากในกระเป๋าของฉันในการถือครอง ... สิ่งที่น่าเสียดายที่ฉันไม่เคยมีการใช้จ่ายพวกเขา.

"แล้วมีหนี้ทั้งหมดที่คนเป็นหนี้ คนเหล่านั้นได้รับโชคดีจริงๆ ... หลังจากที่เจ้าหนี้ตายพวกเขาจะไม่ต้องจ่ายคืนหนี้ของพวกเขา.

"อืมผมคิดว่าผมไม่ต้องจ่ายทั้งสามชิ้นเงินกลับไปสจ๊วตโจวหลังจากทั้งหมด.

" มันเป็นเช่นสงสารฉันยังคงมีจำนวนมากดังนั้น สมบัติ ดีบางไอ้เล็ก ๆ น้อย ๆ ในอนาคตมั่นใจว่าจะได้รับโชคดี. "เมื่อเขาคิดว่าเรื่องนี้เขาจะสามารถถอนหายใจ.

" บางทีการตายของฉันจะสำรองโลกบิตของภัยพิบัติ ให้กับทุกท่านที่จะได้รับกระป๋องโดยฉันในอนาคตคุณไม่ทราบว่าคุณจะโชคดี!

"ดังนั้นจึงโชคดี!" เม้งเฮาคิดว่ากลับผ่านชีวิตของเขาให้กับเยาวชนของเขาใช้เวลาศึกษาและการมีส่วนร่วมในอิมพีเรียล การตรวจสอบ แล้วเขาก็วิ่งเข้าไปในเสี่ยวชิงและเข้าร่วมพึ่งนิกาย เขาขโมยโชคดีวัง Tengfei และกลายเป็นสาวกนิกายภายใน พระสังฆราชพึ่งหลอกเขาเพื่อให้เขากลับกระป๋อง ในที่สุดเขาทำให้มันไปภาคใต้โดเมนที่เขาได้เข้าร่วมชะตากรรมสีม่วงนิกายแล้วมีชื่อเสียงขึ้นมา.

"น่าสงสารเสี่ยวชิง ... เธอรักฉันและฉันรักเธอ สิ่งที่น่าเสียดายที่เราจะไม่สามารถที่จะได้แต่งงานตอนนี้ ... ฉันไม่เคยรับจริงแม้จะมีผู้หญิงคนหนึ่ง ... . "เมื่อเขาคิดว่านี้เม้งเฮาก็รู้สึกเศร้าโดยเฉพาะอย่างยิ่ง.

" แล้วมีชู Yuyan เธอเป็นคนที่มีความสนใจในแน่นอนฉัน ... . "

เม้งเฮายังคงถอนหายใจและถอนหายใจ.

เขาคิดว่าเขาได้ฆ่าได้รับการแต่งตั้งจากจีแซ่แล้วหลบหนีไปยังทะเลทรายตะวันตก เขาจำได้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับชนเผ่าอีกาเทพและจากนั้นไม่สามารถช่วยคิดว่าฮันฉาน Demoness Zhixiang และทุกอย่างที่เกิดขึ้นในปีศาจอมตะนิกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใบหน้าของชายชราก็เต็มไปด้วย ancientness ไม่มีที่สิ้นสุดและเวลา อย่างไรก็ตาม เมื่อ เมิ่งฮ่าวมองหัวใจและจิตใจสั่นสะท้าน ร่างของชายคนนี้ถูกจริงไม่วัสดุ แต่ค่อนข้าง อ่อน และโปร่งแสงยกเว้น เมิ่งฮ่าวจำไม่ได้ว่าชายชราที่ไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนหลังจากช่วงเวลาของความคิด เขาค่อยๆเอื้อมมือขึ้น มือขวาของเขาและพยายามที่จะจับชายชรา มือของเขาผ่านโดยตรงผ่านเขาเป็นถ้าผ่านพื้นที่ว่างเปล่า และเมื่อเขาพยายามเป็นครั้งที่สอง มันก็เกิดขึ้น ในที่สุด เขาก้าวไปข้างหน้า และสิ้นสุดที่เดินตรงผ่านเขา เขาหันศีรษะของเขาไปมองกลับหลัง และ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน" ฉันก็เข้าใจผิดมาก่อน เขาเป็นแบบนี้เสมอ คือตัวตนของเขาไว้ในความหมายของชื่อของเรือ จากเรือ . . . . . . . เรือของนรกปีศาจ ? " เมิงเฮาหัวเราะอย่างขมขื่น เขาก็เริ่มมองไปรอบๆ เรือเสียลง , ทรุดโทรม , เต็มไปด้วยกลิ่นอายของเน่าหลายวันต่อมา เขาเสร็จสิ้นการสํารวจเรือของคณะ และไม่เคยพบอะไรผิดปกติ ทุกอย่างที่เขาเห็น และสัมผัสมันโบราณและเก่าล้าสมัยเขายืนอยู่ที่หัวเรือ และมองไปที่ยมโลก เรือลื่นอย่างไร้เสียง ข้ามน้ำ ทุกอย่างเงียบ ทะเล เพิ่มขึ้นและลดลง แต่ไม่มีคลื่น พวกเขาไม่เคยพบใด ๆ สิ่งมีชีวิตอื่น ๆดูเหมือนว่าทุกที่ที่เรือลำนี้ไป ทุกอย่างก็เงียบไปโดยสิ้นเชิง" ก็สบายดีเหมือนกัน . . . . . . ." ฉันได้ใช้เวลาปีสุดท้ายของชีวิตบนเรือว่างเปล่าเดียวดาย" ฉันว่าไม่มีใครรู้หรอกว่าฉันกำลังจะตาย " เขาพึมพำ " เพราะอย่างน้อย อาจารย์จะได้ไม่เศร้า หรือจะ Xu ชิงรู้สึกเศร้ามาก ไขมัน , พี่ชาย , และทั้งหมดของฉันอื่น ๆเพื่อน ๆ . . . . . . . ไม่มีใครไม่รู้จัก " เขานั่งลงไขว้ขา ในสถานที่ ที่เขาตื่นก่อน และมองไปไกล ๆเป็นเขา หัวใจของเขาค่อยๆกลายเป็นที่เงียบสงบ เขาไม่เผาด้วยความไม่พอใจ หรือว่า เขาครุ่นคิดลึกลับใด ๆเพิ่มเติม เขายังเหลือเพียงเล็กน้อยของความเศร้าโศก เขารู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถไปหาอาจารย์ของเขาอีก เขาเสียใจที่ไม่ได้ถือ Xu ชิงในอ้อมกอดของเขาสักครั้ง เขาเสียใจที่ไม่ได้กลับไปใต้โดเมนและรวบรวมกับเพื่อนนานแล้วยิ่งกว่านั้น เขาเสียใจที่ไม่เคยสามารถเยี่ยมชมถังที่ยิ่งใหญ่ในดินแดนตะวันออก เขาเสียใจที่ไม่ได้ไปดูพ่อและแม่อีกครั้ง" พึ่งเต่าเก่า จากนี้ไป คุณจะ . . . . . . . ฟรีบรรพบุรุษของปีศาจนิกายดังกล่าว ดูเหมือนว่าตอนนี้จะไม่มีลีกของปีศาจ sealers " เมิ่งฮ่าวก็ถอนหายใจ เค้าค่อยๆเติบโตขึ้นและความรู้สึกยับยั้งชั่งใจน้อยลงความตายเป็นสิ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้น เขาจะไม่คิดมากเกินไป" น่าเสียดายที่ผมมีหินวิญญาณมากมายในกระเป๋าถือของฉัน . . . . . . . น่าเสียดายที่ผมไม่เคยได้ใช้มัน" แล้ว มีทั้งหนี้สินเหล่านั้น คนเป็นหนี้ คนเหล่านั้นได้รับโชคดีจริงๆ . . . . . . . หลังจากเจ้าหนี้ตาย พวกเขาจะไม่ต้องจ่ายหนี้สินของตน" อืม ฉันคิดว่าฉันไม่ต้องจ่าย 3 เหรียญกลับพ่อบ้านโจว หลังจากทั้งหมด" น่าเสียดายจัง ฉัน ยัง มี สมบัติมาก อ้อ ไอ้น้อยในอนาคต มั่นใจว่า จะได้รับโชคดี " เมื่อเขาคิดแบบนี้ เขาได้แต่ถอนหายใจ" บางทีการตายของข้าจะไว้ชีวิตโลกบิตของหายนะ สำหรับท่านที่ จะหลอกฉันอีก คุณไม่รู้ว่าคุณจะโชคดี !" งั้น โชคดี ! " เมิงเฮาคิดว่ากลับผ่านชีวิตของเขา เขาใช้เวลาเรียนและเยาวชนมีส่วนร่วมในการสอบ . แล้วเขาก็วิ่งเข้าไปใน Xu ชิงและเข้าร่วมการนิกาย เขาขโมยของวัง Tengfei ความโชคดีและเป็นศิษย์สำนักฝ่ายใน ประมุขพึ่งหลอกเขา เขาหลอกกลับ ในที่สุด เขาไปที่โดเมนภาคใต้ , ที่ซึ่งเขาได้เข้าร่วมพรรค แล้วกุหลาบม่วงโชคชะตาโดด .น่าสงสาร " ซู ชิง . . . . . . . เธอรักฉัน และ ฉัน รัก เธอ น่าเสียดายที่เราไม่สามารถแต่งงานได้ตอนนี้ . . . . . ฉันไม่เคยแม้กระทั่งกับผู้หญิง . . . . . . . " เมื่อเขาคิดแบบนี้ เมิ่งฮ่าวก็รู้สึกยิ่งเศร้า" แล้วก็ชูจารย์ Yuyan . เธอคงจะสนใจฉัน . . . . . . . "เมิ่งฮ่าวยังคงถอนหายใจ และถอนหายใจเขาคิดว่าเขาได้ฆ่าตระกูลเลือกจาก จี แล้วหลบหนีไปยังทะเลทรายตะวันตก เขาจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับกาเทพตระกูลแล้วไม่สามารถช่วยคิดว่าฮันซาน ปีศาจร้าย จี้เซียง และทุกอย่างที่เกิดขึ้นในปีศาจอมตะนิกาย