The road, which was lush with green

The road, which was lush with greenery, had changed into one of gravel and large rocks strewn about.

With each step, pain shot up his legs.

If he tried to focus on avoiding the large rocks, he would needlessly exhaust himself.

Hiro thought he would be sore tomorrow for sure.



「Hiro, are you okay? I can carry you on my back if it hurts.」

「No, I can’t possible have a girl carry me… I am a guy too, you know.」



While feeling grateful towards her, Hiro kept his eyes on the summit.

Although it felt close, it was still far. But he could tell he was moving forward with the change in scenery.

Also, Liz would intermittently call for a short break.

I’m sure it’s for my sake.



Because no one else expressed their fatigue on their face as much as Hiro.

He knows he’s being a hindrance, but he isn’t allowed to complain.

The soldiers didn’t complain about Hiro’s hindrance either.

With each break, they would say things like, 「You got some guts there,」 or 「Just hang in there a little longer.」

Hiro was moved by the good-natured soldiers.



「This is where it gets hard. There are many monsters ahead, so you absolutely have to stick close to me.」

「Are more monsters like ogles* going to show up?」

(TL note: This was previously translated as “ogre”, but you’ll see why I changed this later.)

「Yeah. Or actually, groups of ogles.」

「Are you serious…?」

「I’m serious…」



And as Liz mimicked Hiro, a large group of rocks came tumbling down from in front of them.



「Hide in the shadows of the boulders!」



As Tris yelled out, the soldiers moved with swiftness.

Hiro didn’t move at that instant, but Liz held his hand and didn’t show any signs of moving either.

The ground shook violently, and it was difficult just to stand upright.

One of the rocks crashed into the boulders Tris was hiding behind and shattered with a bang.

The swarm of rocks fell from above like shooting stars.

A large rock flew out and was approaching Hiro to crush him. Hiro closed his eyes as he thought it was over for him.

But no matter how much time passed, he didn’t feel any pain.

Hiro timidly opened his eyes, and he saw before him, the large rock which was split in two and beginning to melt.



「Eh, what is this…?」



Hiro looked on, noticeably confounded.

But it wasn’t just one rock.

Using the melted rocks as a foothold, she flew overhead with a heavy thunk.

As a large shadow enveloped Hiro and the others, that’s when it happened.

Suddenly, the rocks were engulfed in flames and exploded.

The fragments avoided Hiro’s group and scattered near them.

As Hiro stood there dumbfounded, Liz called out to him.



「Hiro! Don’t move from that spot!」



As he looked in her direction, Liz was running towards the cluster of rocks.

The soldiers hiding in the shadows appeared calm.

Cerberus yawned beside Hiro.



BOOM!

The sound of an explosion shook the eardrums of a dazed Hiro.

In his peripherals, Liz kicked the ground, and landed in front of a rock.

BOOM!

Another rock exploded.

The fragments melted in the air, and fused to the ground with a zwoop sound.

Hiro finally realized that Liz was holding something in her hand.



「Oh, is this your first time seeing that, boy?」



A soldier said as he pat Hiro’s shoulder.

Hiro replied as he kept his gaze.



「Eh, what do you mean?」

「I mean the Spirit Sword, Laevateinn.」



Hearing the soldier’s words, his heart pounded hard.



「Ah, yes… I think it’s my first time.」



He held his chest back while staying locked on to the dancing girl.

She held a crimson sword in her hand.

A clear, crimson blade, as beautiful as pigeon blood ruby.

(TL note: Apparently “pigeon blood” is a type of ruby that’s more valuable than regular rubies.)

The golden grip shined brilliantly with the sun bathing it.

She cut the last rock to clear them away, and after finishing her disposal, she looked towards Hiro and waved her hand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถนน ซึ่งเขียวชอุ่มไป ด้วยสีเขียว ได้เปลี่ยนเป็นกรวดและก้อนหินขนาดใหญ่เกลื่อนในแต่ละขั้น ปวดถ่ายขึ้นขาของเขาถ้าเขาพยายามเน้นหลีกเลี่ยงหินใหญ่ เขาจะโดยไม่จำเป็นไอเสียเองสามารถคิดว่า เขาจะเจ็บวันพรุ่งนี้สำหรับแน่ใจว่า 「Hiro ท่านล่ะ ผมสามารถดำเนินการคุณหลังถ้ามันเจ็บได้ถูก「No ฉันไม่สามารถไปมีผู้หญิงพกพา... ผมเป็นผู้ชายเกินไป คุณรู้ว่าถูก ในขณะที่รู้สึกซาบซึ้งต่อเธอ สามารถเก็บตาบนยอดแม้ว่าจะรู้สึกใกล้ชิด ได้ยังห่างไกล แต่เขาสามารถบอกเขาได้ก้าวไปข้างหน้ากับการเปลี่ยนแปลงในธรรมชาติยัง ลิซจะเป็นระยะ ๆ เรียกสำหรับพักสั้น ๆฉันว่า มันเป็นเหล้าของฉัน เพราะไม่มีใครแสดงความเหนื่อยล้าของพวกเขาบนใบหน้าของพวกเขามากเป็น Hiroเขารู้ว่า เขากำลังถูกกำแพง แต่เขาไม่อนุญาตให้บ่นทหารไม่ได้บ่นเกี่ยวกับอุปสรรคของสามารถอย่างใดอย่างหนึ่งด้วยการแบ่งแต่ละ พวกเขาจะบอกว่า สิ่งที่ต้องการ 「You มีบางเครื่องในมี ถูกหรือ 「Just เช้านี้อีกเล็กน้อยถูกสามารถถูกย้าย โดยทหารอัธยาศัยดี 「This คือการ ที่มันได้ยาก มีหลายมอนสเตอร์ข้างหน้า เพื่อให้คุณแน่นอนต้องติดใกล้ผมถูก「Are ชอบเพิ่มเติมมอนสเตอร์ ogles * จะแสดงขึ้นหรือไม่ถูก(TL หมายเหตุ: ก่อนหน้านี้ถูกแปลเป็น "ogre" แต่คุณจะเห็นทำไมเปลี่ยนนี้ในภายหลัง)「yes หรือที่จริงแล้ว กลุ่มของ ogles ถูก「Are คุณจริงจัง... 」「I:ร้ายแรงถูก และเป็นลิซเลียนสามารถ กลุ่มหินขนาดใหญ่ไม้ลอยลงมาจากพวกเขา 「Hide ในเงามืดของหิน! ถูก ขณะที่ทริสเรทติ้งตะโกนออก ทหารย้าย ด้วยเครื่องไม่สามารถย้ายทันทีที่ แต่ลิซมือของเขา และไม่แสดงสัญญาณใด ๆ ของเคลื่อนย้ายอย่างใดอย่างหนึ่งพื้นส่ายอย่างรุนแรง และก็ยากแค่จะยืนตรงหินหินทริสเรทติ้งลดลงอย่างใดอย่างหนึ่งซ่อนอยู่เบื้องหลัง และทำลาย ด้วยความสนุกสนานฝูงของหินลดลงจากข้างต้นเช่นดาวยิงหินใหญ่บินออก และใกล้สามารถขยี้เขา สามารถปิดตาของเขาขณะที่เขาคิดว่า มันเป็นมากกว่าเขาแต่ไม่ว่าเวลาผ่านไป เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดใด ๆสามารถ timidly เปิดตาของเขา และเขาเห็นก่อน เขาขนาดใหญ่หินที่แยกออกสอง และเริ่มละลาย 「Eh นี่คืออะไร... 」 สามารถมอง confounded อย่างเห็นได้ชัดแต่มันไม่ได้เพียงแค่หินใช้หินละลายเป็นไหม เธอบินค่าใช้จ่ายกับการ thunk หนักเป็นเงามืดขนาดใหญ่ห่อหุ้มสามารถ และคนอื่น ๆ ที่ เมื่อมันเกิดขึ้นทันใดนั้น หินถูกกลืนในเปลวไฟ และระเบิดชิ้นส่วนกลุ่มของสามารถหลีกเลี่ยงได้ และกระจายอยู่ใกล้กับพวกเขาขณะที่สามารถยืนอยู่มีมหาศาล ลิซเรียกมาเพื่อเขา 「Hiro อย่าย้ายจากที่! ถูก ขณะที่เขาดูในทิศทางของเธอ ลิซที่ทำงานต่อคลัสเตอร์หินอยู่ทหารที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดปรากฏความสงบเคลเบรออ้าปากกว้างอยู่ด้านข้างสามารถ บูมเสียงของการระเบิดส่าย eardrums ก่อการร้ายมึนงงในอุปกรณ์ต่อพ่วงของเขา ลิซเตะพื้นดิน และที่ดินด้านหน้าของหินบูมหินอื่นกระจายการละลายในอากาศ และหลอมรวมกับเสียง zwoop พื้นสามารถก็ตระหนักว่า ลิซได้จับบางสิ่งบางอย่างในมือของเธอ 「Oh เป็นครั้งแรกที่คุณเห็นว่า เด็กชาย? ถูก ทหารกล่าวว่า เขาตบเบา ๆ ที่ไหล่ของสามารถสามารถตอบ ตามที่เขาเก็บสายตาของเขา 「Eh อะไรที่คุณหมายความว่า อย่างไรถูก「I หมายถึง วิญญาณดาบ Laevateinn ถูก ได้ยินคำพูดของทหาร หัวใจของเขาทุบหนัก 「Ah, yes ... ผมคิดว่า มันเป็นครั้งแรกของฉันถูก เขาจัดหน้าอกของเขากลับพักล็อคสาวเต้นรำเธอถือดาบเข้มในมือของเธอชัดเจน เข้มใบมีด สวยงามเป็นทับทิมเลือดนกพิราบ(หมายเหตุ TL: เห็นได้ชัดว่า "เลือดนกพิราบ" เป็นชนิดของทับทิมที่มีค่ามากกว่าปกติทับทิม.)จับทองเก่ง shined แดดอาบมันเธอตัดหินสุดท้ายเพื่อล้างพวกเขาออกไป และหลังจากเสร็จสิ้นการขายทิ้งของเธอ เธอมองไปทางสามารถโบกมือของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถนนที่เขียวชอุ่มด้วยต้นไม้ , ได้กลายเป็นหนึ่งของกรวดและหินขนาดใหญ่จากเกี่ยวกับด้วยแต่ละขั้นตอน ความเจ็บปวดถูกยิงขาถ้าเขาพยายามที่จะเน้นหลีกเลี่ยงหินขนาดใหญ่ เขาจะต้องการทำให้ตัวเองฮิโระคิดว่าเขาคงจะพรุ่งนี้ระบมแน่「ฮิโระ เป็นอะไร ? ผมจะแบกคุณขึ้นหลัง ถ้ามันเจ็บ 」「ฉันไม่สามารถมีผู้หญิงอุ้มฉัน . . . . . . . . ผมเป็นผู้ชายนะ 」ในขณะที่ความรู้สึกสำนึกในบุญคุณของเธอ ฮิโระเก็บตาบนยอดเขาแม้ว่ามันสนิท มันยังห่างไกล แต่เขาสามารถบอกได้ว่า เขาได้ย้ายไปข้างหน้ากับการเปลี่ยนแปลงภูมิประเทศนอกจากนี้ ลิซจะเป็นช่วงเรียกสักครู่ฉันแน่ใจว่ามันสำหรับฉันเพราะไม่มีใครแสดงความเหนื่อยล้าของใบหน้าของพวกเขาเท่าที่ฮิโระเขารู้ว่าเขากำลังถูกขัดขวาง แต่เขาไม่ได้รับอนุญาตให้บ่นทหารไม่ได้บ่นอะไรเป็นอุปสรรคของฮิโระเหมือนกันกับแต่ละแยก พวกเขาจะพูดแบบนี้ 「คุณมีกึ๋น มี」หรือ「แค่อดทนอีกหน่อย 」ฮิโระถูกย้ายโดยทหาร มีอัธยาศัยดี「นี่แหละที่ยาก มีหลายมอนสเตอร์ข้างหน้า ดังนั้นคุณต้องอยู่กับผม 」「มีสัตว์ประหลาดอย่าง ogles * จะขึ้นแสดง 」( ปล . เรื่องนี้เคยแปลเป็น " ยักษ์เขียว " แต่คุณจะพบว่าทำไมผมเปลี่ยนทีหลัง )「ครับ หรือจริงๆแล้ว กลุ่ม」 ogles .「พูดจริง . . . . . . . ? 」「ฉันจริงจังนะ . . . . . . . 」และลิซ mimicked ฮิโระ กลุ่มใหญ่ของหินมาไม้ลอยลงในด้านหน้าของพวกเขา「ซ่อนในเงาของก้อนหิน ! 」เป็นบริษัทตะโกนออกไป ทหารย้ายด้วยความรวดเร็ว .ฮิโระไม่ได้ย้ายในตอนนั้น แต่ลิซถือมือของเขา และไม่ได้แสดงสัญญาณใด ๆของการย้ายด้วยพื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และมันก็ยากที่จะยืนตรงหนึ่งในหินชนหินซึ่งซ่อนอยู่เบื้องหลัง และแตก มีบางฝูงของก้อนหินที่ตกลงมาจากข้างบนเหมือนดาวตกก้อนหินขนาดใหญ่บินออกและถูกใกล้ฮิโระบดขยี้เขา ฮิโระ หลับตาลงตามที่เขาคิดว่ามันจบแล้วสำหรับเขาแต่ไม่ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดใด ๆฮิโระขลาดๆ ลืมตาขึ้นมา เขาเห็นก่อนเขา หินขนาดใหญ่ซึ่งถูกแยกเป็นสอง และเริ่มที่จะละลาย「อะไรเนี่ย . . . ? 」ฮิโระดูบน อย่างอับอายแต่มันไม่ได้มีแค่หินก้อนเดียวเองใช้ละลายหินเป็นหลัก เธอบินเหนือศีรษะกับตึกที่หนักเป็นเงาขนาดใหญ่ห่อหุ้ม ฮิโระ และ คนอื่น ๆที่เมื่อมันเกิดขึ้นทันใดนั้น หินถูกปกคลุมในเปลวไฟ และระเบิดชิ้นส่วนหลีกเลี่ยงกลุ่มของฮิโระและกระจายอยู่ใกล้กับพวกเขาเป็นฮิโระยืนตะลึง ลิซโทรไปหาเขา「ฮิโระ ! ไม่ย้ายจากจุดที่ ! 」เค้ามองในทิศทางที่เธอ ลิซก็วิ่งมาหากลุ่มของหินทหารเงาที่ปรากฏอยู่ในความสงบเซอบีรัสหาวอยู่ข้างๆฮิโระบูม !เสียงระเบิดสั่นสะเทือนแก้วหูของมึน ฮิโระในอุปกรณ์ของเขา ลิซเตะพื้น จอดอยู่หน้าหินบูม !หินอื่นระเบิดชิ้นส่วนละลายไปในอากาศ และผสมกับดินกับ zwoop เสียงฮิโระก็รู้ตัวว่าลิซกำลังถืออะไรอยู่ในมือของเธอ「โอ้ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็น เด็กผู้ชาย 」ทหารบอกว่าเป็นเขาลูบไหล่ของฮิโระฮิโระตอบเขาเอาแต่จ้องมองเขา「เอ๊ะ หมายความว่ายังไง ? 」「หมายถึงดาบวิญญาณ」 laevateinn .ได้ยินคำพูดของทหาร หัวใจของเขาโขลกยาก「อ่า . . . . . . . . . ฉันคิดว่ามันเป็นครั้งแรกของฉัน 」เขาจับที่หน้าอกของเขากลับที่พักไว้ไปเต้นสาวเธอจับดาบสีแดงเข้มในมือของเธอใบมีดสีแดงเข้มใส สวยเหมือนเลือดนกพิราบทับทิม( ปล . เห็นได้ชัดว่า " เลือด " นกพิราบเป็นชนิดของทับทิมที่มีค่ามากกว่าทับทิม ปกติด้ามจับสีทองส่องแสงเรืองรองด้วยการอาบแดด .เธอตัดหินสุดท้ายเพื่อล้างพวกเขาออกไป และหลังการขายทิ้งเธอ เธอมองไปยัง ฮิโระ และแกว่งมือของเธอ