Zhou Kui’s goons could no longer ta

Zhou Kui’s goons could no longer take it. Many of them knelt or laid on the ground, as they felt the oppression from the primordial species.

There were only a few people still standing within the hall.

Zhou Kui was of course one of them.

“Hmph! Being under pressure is my forte. To withstand pressure, if I were to say I was second among the people here, no one will dare claim first. I will roll over everyone here!

Zhou Kui had this proud thought.

The primordial species oppression was great, but so what?

He was strong, like a hill against the wind!

He was free, like a metal chain stopping the river!

This was Zhou Kui’s current mental state.

Zhou Kui could already feel the pressure. Although he was dog-tired and his body was near its limits, but under this self-hypnosis, Zhou Kui entered an overjoyed state. He subconsciously told himself that he was the strongest. Hence, his resistance against the pressure increased another level!

Zhou Kui’s head was full of sweat as his body’s bones crackled. He turned with difficulty to look at Yi Yun.

But he saw Yi Yun’s face pale with his eyes closed. And Yi Yun’s eyelashes were constantly trembling, as if he was in a nightmare.

“His mental state is unstable. He’s at his limit.” Those were Zhou Kui’s thoughts. Of course, at this point, he was not finding it easy himself.

Zhou Kui wanted to see the scene of Yi Yun collapsing, however he was fated never to see it.

“Gong!”

Suddenly, a loud gong rang in everyone’s ears!

“Two hours is up. All the cultivators are to leave the Wilderness Divine Hall!” An authoritative voice echoed within the six rooms. This was the same voice that had introduced the sculptures within the Wilderness Divine Hall.

“Time’s up? Such a pity!” Yi Yun’s spirit was still in a trance. He slowly opened his eyes as he gradually returned from the world within his mind.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลูกน้องกุยโจวไม่อาจใช้มัน หลายคนทำ หรือวางบนพื้นดิน ขณะที่พวกเขารู้สึกว่าการกดขี่จากสายพันธุ์แรกมีเพียงกี่คนที่ยังคง ยืนอยู่ภายในห้องโถงกุยโจวเป็นแน่นอนหนึ่งในพวกเขา" Hmph ! ภายใต้ความดันเป็นเรื่องที่ผมถนัด ทนต่อแรงกด ถ้าฉันจะบอกว่า ผมสองคนนี่ ไม่มีใครจะกล้าเรียกร้องแรก ผมจะม้วนผ่านทุกคนที่นี่ความคิดความภาคภูมิใจนี้กุยโจวได้สายพันธุ์แรกกดขี่ถูกดี แต่เพื่ออะไรเขาแข็งแรง เช่นเขาต้านลมมากเขาเป็นฟรี เช่นโซ่โลหะหยุดแม่กุยโจวปัจจุบันสภาพจิตได้กุยโจวแล้วอาจรู้สึกว่าความดัน แม้ว่าเขา dog-tired และร่างกายของเขา ใกล้ขีดจำกัดของมัน แต่ภาย ใต้การสะกดจิตตัวเองนี้ กุยโจวป้อนสถานะเป็นปลื้ม เขาสำนึกบอกตัวเองว่า เขาแข็งแกร่ง ดังนั้น เขาต้านความดันเพิ่มขึ้นอีกระดับหัวโจวกุยถูกเต็มไปด้วยเหงื่อเป็นกระดูกของร่างกายของเขาแตกพร่า เขาเปิด ด้วยความยากลำบากในการดูยียุนแต่เขาเห็นยียุนหน้าซีดตาปิด และขนตายียุนได้ตลอดเวลา สั่น ว่าเขามาอยู่ในฝันร้าย"สภาพจิตใจของเขาจะไม่เสถียร เขาอยู่ที่ขีดจำกัดของเขา" คนคิดกุยโจว แน่นอน ที่จุดนี้ เขาไม่ค้นหามันง่ายเองกุยโจวอยากดูฉากของยียุนยุบ อย่างไรก็ตาม เขาก็ fated ไม่เคยเห็น"กง"ทันใดนั้น ฆ้องดังรังในหูของทุกคน"สองชั่วโมงได้ค่า เครื่องพรวนดินทั้งหมดจะออกจากห้องโถงเจ้าถิ่นทุรกันดาร" มีเสียงมีสิทธิ์ดังก้องภายในห้องพักหก นี้เป็นเสียงเดียวกันที่มีนำประติมากรรมภายในศาลาเจ้าถิ่นทุรกันดาร"เวลาของขึ้น อย่างน่าเสียดาย" ยียุนวิญญาณยังอยู่ในภวังค์ได้ เขาค่อย ๆ เปิดตาของเขาขณะที่เขาค่อย ๆ กลับจากโลกภายในจิตใจของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลูกน้องโจวกุยไม่สามารถที่จะใช้มัน หลายของพวกเขาคุกเข่าหรือวางบนพื้นดินเช่นที่พวกเขารู้สึกว่าการกดขี่จากสายพันธุ์ดั่งเดิม. มีเพียงไม่กี่คนที่ยังคงยืนอยู่ภายในห้องโถง. โจวกุยเป็นของหลักสูตรหนึ่งของพวกเขา. "ฮึ่ม! อยู่ภายใต้ความกดดันเป็นมือขวาของฉัน ที่จะทนต่อแรงดันถ้าผมจะบอกว่าผมเป็นคนที่สองในหมู่ผู้คนที่นี่จะไม่มีใครกล้าเรียกร้องครั้งแรก ผมจะเกลือกกลิ้งทุกคนที่นี่! โจวกุยมีความคิดนี้ความภาคภูมิใจ. การกดขี่ชนิดแรกได้ดี แต่เพื่ออะไรเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งเช่นฮิลล์กับลม! เขาเป็นอิสระเหมือนห่วงโซ่โลหะหยุดแม่น้ำ! นี่คือ สภาพจิตใจของโจวกุยปัจจุบัน. โจวกุยแล้วอาจจะรู้สึกกดดัน แม้ว่าเขาจะเป็นสุนัขที่เหนื่อยและร่างกายของเขาอยู่ใกล้ขีด จำกัด ของมัน แต่ภายใต้นี้สะกดจิตตัวเองโจวกุยป้อนรัฐปลื้ม เขาไม่รู้ตัวว่าตัวเองบอกว่าเขาเป็นคนที่แข็งแกร่ง ดังนั้นความต้านทานของเขากับความดันที่เพิ่มขึ้นอีกระดับหนึ่ง! หัวโจวกุยก็เต็มไปด้วยเหงื่อกระดูกร่างกายของเขา crackled เขาหันไปด้วยความยากลำบากที่จะมองยี่หยุน. แต่เขาเห็นใบหน้าของยี่หยุนของซีดด้วยดวงตาของเขาปิด และขนตายี่หยุนได้รับการอย่างต่อเนื่องสั่นเช่นถ้าเขาอยู่ในฝันร้าย. "สภาพจิตใจของเขาคือความไม่แน่นอน เขาเป็นคนที่ขีด จำกัด ของเขา. "สิ่งเหล่านี้เป็นความคิดของโจวกุย ของหลักสูตรที่จุดนี้เขาก็ไม่ได้หาง่ายตัวเอง. โจวกุยอยากจะเห็นฉากยี่ Yun ยุบ แต่เขาได้รับโชคไม่เคยที่จะเห็นมัน. "กง!" ทันใดนั้นฆ้องดังดังในหูของทุกคน! "สองชั่วโมงขึ้น เครื่องคราดทั้งหมดที่มีจะออกจากที่รกร้างว่างเปล่าพระเจ้าฮอลล์! "เป็นเสียงที่มีสิทธิ์สะท้อนภายในหกห้อง นี่เป็นเสียงเดียวกันว่าได้นำประติมากรรมภายในป่าพระเจ้าฮอลล์. "เวลาขึ้น? ดังกล่าวเป็นที่น่าเสียดาย! "วิญญาณยี่หยุนก็ยังคงตกอยู่ในภวังค์ เขาค่อย ๆ เปิดตาของเขาในขณะที่เขาค่อย ๆ กลับมาจากโลกภายในใจของเขา