Background: Interest in the trainin

Background: Interest in the training and evaluation of laparoscopic skills is extending beyond the realm of the operating room to the use of laparoscopic simulators. The purpose of this study was to develop a series of structured tasks to objectively measure laparoscopic skills. This model was then used to test for the effects of level of training and practice on performance.

Methods: Forty-two subjects (6 each of surgical residents PGY1 to PGY5, 6 surgeons who practice laparoscopy and 6 who do not) were evaluated. Each subject viewed a 20-minute introductory video, then was tested performing 7 laparoscopic tasks (peg transfers, pattern cutting, clip and divide, endolooping, mesh placement and fixation, suturing with intracorporeal or extracorporeal knots). Performance was measured using a scoring system rewarding precision and speed. Each candidate repeated all 7 tasks and was rescored. Data were analyzed by linear regression to assess the relationship of performance with level of residency training for each task, and by ANOVA with repeated measures to test for effects of level of training, of repetition, and of the interaction between level of training and repetition on overall performance. Student’s t test was used to evaluate differences between laparoscopic and nonlaparoscopic surgeons and between each of these groups and the PGY 5 level of surgical residents.

Results: Significant predictors of overall performance were (a) level of training (P = 0.002), (b) repetition (P < 0.0001), and (c) interaction between level of training and practice (P = 0.001). There was also a significant interaction between level of training and the specific task on performance scores (P = 0.006). When each task was evaluated individually for the 30 residents, 4 of the 7 tasks (tasks 1, 2, 6, 7) showed significant correlation between PGY level and score. A significant difference in performance scores between laparoscopic and nonlaparoscopic surgeons was seen for tasks 1, 2, and 6.

Conclusions: A model was developed to evaluate laparoscopic skills. Construct validity was demonstrated by measuring significant improvement in performance with increasing residency training, and with practice. Further validation will require correlation of performance in the model with skill in vivo.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลัง: สนใจในการฝึกอบรมและการประเมินทักษะการส่องกล้องจะขยายเกินขอบเขตของห้องปฏิบัติการใช้ในขณะส่องกล้อง วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ได้พัฒนาชุดของงานโครงสร้างเป็นวัดทักษะทั่วไป รุ่นนี้แล้วใช้การทดสอบผลกระทบของระดับการฝึกอบรมและการฝึกบนประสิทธิภาพ

วิธี: สองเรื่อง (6 แต่ละของคนผ่าตัด PGY1 เพื่อ PGY5, surgeons 6 ที่ฝึกผ่าตัดผ่านกล้องและ 6 ที่ไม่) ได้ประเมิน แต่ละเรื่องดู 20 นาทีเกริ่นนำวิดีโอ แล้วทดสอบปฏิบัติงานทั่วไป 7 (โอนตรึง ตัดรูป คลิป และ แบ่ง endolooping ตาข่ายวางและเบี suturing กับ intracorporeal หรือ extracorporeal knots) ประสิทธิภาพที่วัดโดยใช้ระบบให้คะแนนความคุ้มค่าและความเร็ว ผู้สมัครแต่ละซ้ำ 7 งานทั้งหมด และมีเครื่องอัด ข้อมูลที่ถูกวิเคราะห์ โดยการถดถอยเชิงเส้นเพื่อประเมินความสัมพันธ์ของประสิทธิภาพการทำงานกับระดับความรู้ซี่แต่ละงาน และการวิเคราะห์ความแปรปรวน ด้วยมาตรการซ้ำเพื่อทดสอบผลกระทบของระดับการฝึก ทำซ้ำ และปฏิสัมพันธ์ระหว่างระดับของการฝึกอบรมและทำซ้ำในประสิทธิภาพโดยรวม ใช้ทดสอบ t ของนักเรียนในการประเมินความแตกต่าง ระหว่าง surgeons ผ่านกล้อง และ nonlaparoscopic และระหว่างกลุ่มแต่ละระดับ PGY 5 การผ่าตัดคน

ผล: predictors ของประสิทธิภาพโดยรวมอย่างมีนัยสำคัญ (ก) ระดับของการฝึกอบรม (P = 0.002), (b) ซ้ำ (P < มาก 0.0001), และ (c) การปฏิสัมพันธ์ระหว่างระดับของการฝึกอบรมและการฝึก (P = 0.001) นอกจากนี้ยังมีการโต้ตอบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างระดับของการฝึกอบรมและงานเฉพาะบนคะแนนประสิทธิภาพ (P = 0.006) เมื่อแต่ละงานถูกประเมินแต่ละคน 30, 4 งาน 7 (งาน 1, 2, 6, 7) พบความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างระดับ PGY และคะแนน ได้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในประสิทธิภาพคะแนนระหว่าง surgeons ผ่านกล้อง และ nonlaparoscopic งาน 1, 2 และ 6.

สรุป: แบบจำลองได้รับการพัฒนาเพื่อประเมินทักษะทั่วไป ตั้งแต่โครงสร้างถูกแสดงตามวัดสำคัญการปรับปรุงประสิทธิภาพเพิ่มฝึกซี่ และ แบบฝึกหัด ตรวจสอบเพิ่มเติมจะต้องมีความสัมพันธ์กับการดำเนินงานในรูปแบบที่มีอยู่ในสัตว์ทดลอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นหลัง: ที่สนใจในการฝึกอบรมและการประเมินผลทักษะการผ่าตัดช่องท้องจะขยายเกินขอบเขตของห้องปฏิบัติการเพื่อใช้จำลองการผ่าตัดช่องท้อง วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาชุดของงานโครงสร้างเพื่อวัตถุประสงค์ในการวัดความสามารถในการผ่าตัดช่องท้อง รุ่นนี้ถูกนำมาใช้เพื่อทดสอบผลกระทบของระดับของการฝึกอบรมและการปฏิบัติในการทำงานวิธีการ: สี่สิบสองวิชา (6 แต่ละอาศัยการผ่าตัด PGY1 เพื่อ PGY5 6 ศัลยแพทย์ที่ฝึกการผ่าตัดผ่านกล้องและ 6 ที่ไม่ได้) ได้รับการประเมิน แต่ละวิชามีผู้เข้าชม 20 นาทีวิดีโอเบื้องต้นแล้วทดสอบการปฏิบัติ 7 งานผ่านกล้อง (โอนหมุดรูปแบบการตัดคลิปและแบ่ง endolooping ตำแหน่งตาข่ายและตรึงเย็บด้วยนอต intracorporeal หรือ extracorporeal) ผลการดำเนินงานได้รับการวัดโดยใช้ระบบการให้คะแนนความแม่นยำและความเร็วในการให้รางวัล ผู้สมัครแต่ละคนทำซ้ำทุก 7 งานและได้รับการ rescored วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การถดถอยเชิงเส้นในการประเมินผลการดำเนินงานความสัมพันธ์กับระดับของการฝึกอบรมที่อยู่อาศัยสำหรับแต่ละงานและการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำเพื่อทดสอบผลกระทบของระดับของการฝึกอบรมของการทำซ้ำและการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างระดับของการฝึกอบรมและการทำซ้ำที่ ประสิทธิภาพโดยรวม การทดสอบค่าทีของนักเรียนถูกใช้ในการประเมินความแตกต่างระหว่างการผ่าตัดช่องท้องและศัลยแพทย์ nonlaparoscopic และระหว่างแต่ละกลุ่มเหล่านี้และระดับ PGY 5 ของชาวผ่าตัดผล: พยากรณ์ที่สําคัญของการปฏิบัติงานโดยรวม (ก) ระดับของการฝึกอบรม (P = 0.002) (ข ) ซ้ำ (p <0.0001) และ (ค) การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างระดับของการฝึกอบรมและการปฏิบัติ (P = 0.001) นอกจากนี้ยังมีการทำงานร่วมกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างระดับของการฝึกอบรมและงานที่เฉพาะเจาะจงกับคะแนนผลการปฏิบัติงาน (P = 0.006) เมื่องานแต่ละงานมีการประเมินเป็นรายบุคคลสำหรับผู้อยู่อาศัย 30, 4 จาก 7 งาน (งาน 1, 2, 6, 7) มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างระดับ PGY และให้คะแนน ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในคะแนนผลการดำเนินงานระหว่างการผ่าตัดช่องท้องและศัลยแพทย์ nonlaparoscopic ที่เห็นสำหรับงานที่ 1, 2, 6 และสรุปรูปแบบการได้รับการพัฒนาเพื่อประเมินทักษะการผ่าตัดช่องท้อง ความถูกต้องสร้างก็แสดงให้เห็นโดยการวัดการปรับปรุงที่สำคัญในการปฏิบัติงานด้วยการเพิ่มการฝึกอบรมประชาชนและมีการปฏิบัติ การตรวจสอบต่อไปจะต้องมีความสัมพันธ์ของการทำงานในรูปแบบที่มีทักษะในร่างกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลัง : ความสนใจในการฝึกอบรม และประเมินผลทักษะ laparoscopic คือขยายเกินขอบเขตของห้องปฏิบัติการใช้โปรแกรมจำลอง . การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาชุดของโครงงานทางวัดทักษะการผ่าตัดผ่านกล้อง . รุ่นนี้ถูกใช้ในการทดสอบผลของระดับของการฝึกอบรมและการปฏิบัติงาน

วิธีการ :สี่สิบสองวิชา ( 6 แต่ละแพทย์ pgy1 เพื่อ pgy5 6 ศัลยแพทย์ที่ฝึกอย่างหนักและ 6 ที่ไม่ได้ ) ประเมิน แต่ละเรื่องดูได้ 20 นาที วีดีโอ ก็ถูกทดสอบการแสดง 7 งานผ่าตัด ( โอน , หมุดลายตัดคลิปและแบ่ง endolooping ตาข่ายและการตรึงการเย็บด้วย intracorporeal , หรือเครื่องนอต )การวัดประสิทธิภาพระบบการให้คะแนนที่คุ้มค่าแน่นอน และความเร็ว ผู้สมัครแต่ละซ้ำทั้ง 7 งาน และ rescored . วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การถดถอยเชิงเส้นเพื่อประเมินความสัมพันธ์ของการปฏิบัติงานที่มีระดับการฝึกประจำสำหรับงานแต่ละงาน และการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำมาตรการเพื่อทดสอบผลกระทบของระดับของการฝึกอบรม ของๆและปฏิสัมพันธ์ระหว่างระดับของการฝึกอบรมและการดำเนินงานโดยรวม ทดสอบ t นักเรียนประเมินผลและความแตกต่างระหว่างกล้อง nonlaparoscopic ศัลยแพทย์และระหว่างแต่ละกลุ่มเหล่านี้และ pgy 5 ระดับของแพทย์

: ทำนายผลสำคัญของประสิทธิภาพโดยรวม ( ) ระดับของการฝึกอบรม ( P = 0.002 ) , ( ข ) การทำซ้ำ ( P < 0.0001 )( 3 ) ปฏิสัมพันธ์ระหว่างระดับของการฝึกอบรมและการปฏิบัติ ( P = 0.001 ) มีปฏิสัมพันธ์ร่วมกันระหว่างระดับของการฝึกอบรมและงานเฉพาะในการปฏิบัติงาน ( P = 0.006 ) เมื่องานแต่ละงานที่ประเมินเป็นรายบุคคลสำหรับ 30 คน 4 ของ 7 งาน ( งานที่ 1 , 2 , 6 , 7 ) พบความสัมพันธ์ระหว่างระดับ pgy และคะแนนความแตกต่างในการปฏิบัติงานระหว่างการผ่าตัด nonlaparoscopic ศัลยแพทย์และเห็นงานที่ 1 , 2 และ 6 .

สรุปรูปแบบถูกพัฒนาขึ้นเพื่อประเมินทักษะการผ่าตัดผ่านกล้อง . ความตรงเชิงโครงสร้างของแบบทดสอบพบว่าวัดสําคัญในการปรับปรุงประสิทธิภาพการเพิ่มการฝึกอบรมแพทย์ประจำบ้าน และการปฏิบัติการตรวจสอบเพิ่มเติมจะต้องใช้ความสัมพันธ์ของการปฏิบัติงานในรูปแบบมีทักษะในสิ่งมีชีวิต