The phenomenon of ion exchange in g

The phenomenon of ion exchange in glasses in the practical application has been known since the Middle Ages when it was used for coloring glass. However, the application of this phenomenon for the production of changes in the glass refraction associates with the waveguide technology. The development of this technology has started in the second half of the 20th century and was dictated by the huge potential of the optical transmission of information in comparison to its classical form that uses the transmission of electrical signals through wired links. The optical transmission, in turn, uses dielectric fibers, known as waveguides. The materials that since the beginning have been used for producing the fiber waveguides are oxide glasses. However, their attenuation in this study period were of about 1000 dB/km. In 1966 K.C. Kao and G.A. Hockman in their work [1] indicated the possibility of using for the near-infrared transmission a specially treated glass, devoid of impurities in the form of ions of iron, cobalt and copper, which are the main cause of the absorption of the energy in the propagating wave.
In 1972, Corning Glass company has developed a technology of the production of preforms for extracting the optical fibers, whose attenuation was approximately 4 dB/km, using the technology of production of synthetic silica in the high temperature hydrolysis of silicon chloride, occurring in the presence of oxygen with admixtures of chlorides of boron, phosphorus and germanium (CVD technology - Chemical Vapor phase Deposition). In addition to the development of material technologies designed for the production of low-loss fiber waveguides, the research has begun on the production of passive waveguide structures on flat substrates made of oxide glasses of small size (area of a few to several cm2), which, by definition, were not designed for the long-distance transmission of optical signals. Therefore, the requirements for the purity of ingredients (from which the glasses used as substrates were produced) have become less important. The method, by whic

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรากฏการณ์ของการแลกเปลี่ยนไอออนในแก้วในภาคที่ถูกรู้จักกันตั้งแต่ยุคกลางเมื่อถูกใช้สำหรับระบายสีแก้ว อย่างไรก็ตาม การประยุกต์ใช้ปรากฏการณ์นี้ในการผลิตของการเปลี่ยนแปลงในการหักเหของแก้วนั้นสัมพันธ์กับเทคโนโลยี waveguide การพัฒนาเทคโนโลยีนี้ได้เริ่มในครึ่งหลังของศตวรรษ 20 และถูกเขียน โดยศักยภาพของการส่งผ่านข้อมูลโดยรูปแบบคลาสสิกที่ใช้การส่งสัญญาณไฟฟ้าผ่านสายลิงค์ แสงใหญ่ ส่งแสง ใช้ ใช้เป็นฉนวนเส้นใย เรียกว่า waveguides วัสดุที่ตั้งแต่เริ่มต้นใช้สำหรับการผลิต waveguides ใย แก้วออกไซด์ได้ อย่างไรก็ตาม ตัวอ่อนในระยะนี้การศึกษาได้ประมาณ 1000 dB/กิโลเมตร ใน 1966 เขาเคซี.และ G.A. Hockman ในงานของเขา [1] ระบุใช้สำหรับส่งใกล้อินฟราเรดแก้วพิเศษบำบัด ปราศจากสิ่งสกปรกในรูปของประจุของเหล็ก โคบอลต์ และทอง แดง ซึ่งเป็นสาเหตุหลักของการดูดซึมพลังงานในคลื่นเผยแพร่ในปี 1972 บริษัทแก้วคอร์นทำได้พัฒนาเทคโนโลยีของการผลิตของ preforms แยกเส้นใยแสง ซึ่งมีความยาวได้ประมาณ 4 dB/กิโลเมตร ใช้เทคโนโลยีการผลิตซิลิกาที่สังเคราะห์ในไฮโตรไลซ์อุณหภูมิสูงของคลอไรด์ซิลิคอน เกิดขึ้นในต่อหน้าของออกซิเจนด้วยผสมของคลอไรด์โบรอน ฟอสฟอรัส และเจอร์เมเนียม (ผิว CVD เทคโนโลยี - ไอเคมีระยะสะสม) นอกจากการพัฒนาเทคโนโลยีวัสดุที่ออกแบบมาสำหรับการผลิตเส้นใยต่ำขาดทุน waveguides งานวิจัยได้เริ่มการผลิตของ waveguide แฝงโครงสร้างบนพื้นผิวที่แบนทำจากออกไซด์แก้วขนาดเล็ก (พื้นที่กี่ไปหลาย cm2), ที่ โดยนิยาม ถูกไม่ออกแบบมาสำหรับการส่งสัญญาณแสงไกล ดังนั้น ความต้องการสำหรับความบริสุทธิ์ของส่วนผสม (ซึ่งแว่นตาที่ใช้เป็นพื้นผิวผลิต) ได้เป็นสำคัญ วิธีการ โดยที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปรากฏการณ์ของการแลกเปลี่ยนไอออนในแก้วในโปรแกรมการปฏิบัติเป็นที่รู้จักกันมาตั้งแต่ยุคกลาง เมื่อมันถูกใช้สำหรับสีแก้ว อย่างไรก็ตาม การใช้ปรากฏการณ์นี้ในการผลิตการเปลี่ยนแปลงในแก้ว ร่วมด้วยเทคโนโลยีการหักเหของคลื่น .การพัฒนาของเทคโนโลยีนี้ได้เริ่มขึ้นในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 และถูกกำหนดโดยศักยภาพของแสง การส่งข้อมูลในการเปรียบเทียบกับรูปแบบของคลาสสิกที่ใช้ส่งสัญญาณไฟฟ้าผ่านสายลิงค์ การส่งผ่านแสง ในการเปิดใช้ใยฉนวน เรียกว่า waveguides .วัตถุดิบนั้น ตั้งแต่เริ่มต้นมีการใช้สำหรับการผลิตเส้นใย waveguides แว่นตาออกไซด์ อย่างไรก็ตาม การลดระยะเวลาของพวกเขาในการศึกษาครั้งนี้ประมาณ 1 , 000 dB / Km . ใน 1966 เคซี Kao และ g.a. hockman [ 1 ] ในงานชี้ให้เห็นความเป็นไปได้ของการใช้สำหรับการรักษาพิเศษใกล้อินฟราเรดส่งแก้วที่ปราศจากสิ่งสกปรกในรูปของไอออนของเหล็กโคบอลต์ และทองแดง ซึ่งเป็นสาเหตุหลักของการดูดพลังงานในการขยายพันธุ์คลื่น
ในปี 1972 บริษัทกระจก Corning ได้พัฒนาเทคโนโลยีการผลิต preforms สำหรับการสกัดเส้นใยแสงที่มีการลดทอนประมาณ 4 dB / Km โดยใช้เทคโนโลยีการผลิตสังเคราะห์ซิลิกาในการย่อยที่อุณหภูมิสูง ซิลิคอนของคลอไรด์ที่เกิดขึ้นในการปรากฏตัวของออกซิเจนที่มีส่วนผสมของโบรอนคลอไรด์ ฟอสฟอรัส และ สีผึ้ง ( ซีวีดีไอสารเคมีสะสม ( เทคโนโลยี ) นอกจากการพัฒนาเทคโนโลยีวัสดุสำหรับการผลิตเส้นใย waveguides การสูญเสียต่ำการวิจัยได้เริ่มต้นในการผลิตโครงสร้างบนพื้นผิวเรียบเรื่อยๆคลื่นของออกไซด์แก้วขนาดเล็ก ( พื้นที่ไม่กี่หลาย CM2 ) ซึ่งโดยนิยามไม่ได้ถูกออกแบบสำหรับการส่งผ่านทางไกลของสัญญาณแสง ดังนั้นความต้องการสำหรับความบริสุทธิ์ของส่วนผสม ( ซึ่งใช้เป็นวัสดุผลิตแว่นตา ) ได้กลายเป็นสำคัญน้อยซึ่งวิธีการโดย