ตอนเป็นเด็กถ้าถามว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร เด็กส่วนใหญ่ก็จะตอบกันว่า อยากเป็นครู
เพราะจะได้แต่งตัวสวย ๆ ได้สอนเด็ก ๆ ได้ตรวจงาน คงเป็นเรื่องที่น่าสนุก นี่คือความคิดแบบเด็ก ๆ แต่พอโตขึ้นมา ความคิดของเด็กเหล่านั้นก็เริ่มเปลี่ยนไป ตามความถนัดในด้านการเรียนของแต่ละสาขาวิชา หรือ ความชอบ ความใฝ่ฝันที่จะเริ่มเปลี่ยนไป
สำหรับฉันอาชีพครูไม่เคยหลุดออกไปจากความคิดความใฝ่ฝันของฉันเลย ฉันเองก็เคยเป็นหนึ่งในเด็กส่วนมากเหล่านั้นที่ใฝ่ฝันอยากเป็นครู และตอนนี้ฉันก็ยังใฝ่ฝันที่จะเป็นครูอยู่ ฉันอยากสอนนักเรียนให้เก่งในวิชาความรู้นั้น ๆ แล้วนำไปใช้ประโยชน์ในการดำรงชีวิตได้ ฉันอยากทำชีวิตให้มีค่าบ้าง ด้วยการให้ความรู้แก่นักเรียน และสอนเด็กเหล่านั้นให้เป็นคนดีของสังคม เป็นคนดีต่อประเทศชาติบ้านเมือง
ถ้าฉันเป็นครู ฉันจะเป็นครูที่มีจรรยาบรรณ จะสอนนักเรียนด้วยใจ ไม่ใช่สอนเพราะหน้าที่ ฉันจะต้องสอนให้นักเรียนเข้าใจ ถ้านักเรียนไม่เข้าใจ ฉันก็จะต้องหาวิธีการสอนมาทำให้นักเรียนเข้าใจให้ได้ เช่น หาเกมส์มาให้เล่น หาเพลงมาให้ร้อง เป็นต้น การเรียนการสอนของฉันจะต้องมีความสุข สนุกสนาน และได้สาระ และฉันจะทำตัวเป็นกลาง รับฟังความคิดเห็นของนักเรียนเสมอ
อาชีพครูแม้จะเป็นแค่เรือจ้าง แม้จะเป็นสิ่งที่น่าเบื่อจำเจ แม้ว่าจะได้เงินเดือนน้อย แม้จะเหน็ดเหนื่อยยากเย็นสักเพียงใด แต่สำหรับฉัน ฉันถือว่าอุปสรรคเหล่านั้น เป็นเหมือนแบบฝึกหัดที่ฝึกฝนให้ฉันเป็นครูที่เข้มแข็งและมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น และฉันจะไม่ทิ้งความตั้งใจของฉัน