The salt contents for all salt trea

The salt contents for all salt treatments were within the range of
those observed in marine shrimp, which have a salt content between
0.5 and 2.5% depending on storage conditions (Qingzhu, 2005). The
salt content data are also comparable to those observed for other meat
products. Brined poultry products typically contain approximately 2%
salt (Alvarado andMckee, 2007),which is the concentration in the marinated
no-shell prawns. These data suggest that salt content in themuscle
tissue is responsible for a flavor change that is a driving force behind
consumer acceptance. Consumers indicated a significantly greater preference
for the marinated no-shell prawns, which had the highest salt content.
The salt contents of the five treatments correspond well with the
sensory ratings for flavor and overall acceptance with a positive correlation
(r = 0.90) between salt content and overall consumer acceptance.
Live, post harvest salt acclimation in tanks enhances flavor because it
leads to the production of higher concentrations of glutamic acid (GA)
and inosine monophosphate (IMP) in the prawn tissue. GA and IMP
are flavor enhancers that contribute to umami, savory, and meaty
flavors in seafood and aquaculture products (Janip and Hajeb, 2010).
This observation may partially explain why the marinated shell-on
treatment and salt acclimated treatments received similar consumer acceptability
scores even though prawns from the marinated shell-on
treatment had a greater concentration of sodium chloride than the salt
acclimated treatments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีเนื้อหาสำหรับการรักษาทั้งหมดเกลือเกลือของผู้สังเกตในกุ้งทะเล ซึ่งมีเกลือเป็นเนื้อหาระหว่าง0.5 และ 2.5% ตามสภาพการจัดเก็บ (Qingzhu, 2005) ที่เนื้อหาข้อมูลเกลือก็เทียบได้กับผู้สังเกตสำหรับเนื้ออื่น ๆผลิตภัณฑ์ ผลิตภัณฑ์สัตว์ปีก brined โดยทั่วไปประกอบด้วยประมาณ 2%เกลือ (Alvarado andMckee, 2007), ซึ่งมีความเข้มข้นในการหมักไม่มีเปลือกกุ้ง ข้อมูลเหล่านี้แนะนำเนื้อหาที่เกลือใน themuscleเนื้อเยื่อรับผิดชอบการเปลี่ยนแปลงรสชาติที่เป็นแรงผลักดันอยู่เบื้องหลังผู้บริโภคยอมรับ ผู้แสดงความสนใจมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการหมักไม่มีเปลือกกุ้ง ซึ่งมีเนื้อหาเกลือสูงเนื้อหาเกลือบำบัด 5 สอดคล้องกับการประเมินทางประสาทสัมผัสในรสชาติและการยอมรับโดยรวม มีความสัมพันธ์ในเชิงบวก(r = 0.90) ระหว่างเนื้อหาเกลือและการยอมรับของผู้บริโภคโดยรวมสด ลง acclimation เกลือในถังช่วยเพิ่มรสชาติเนื่องจากการเก็บเกี่ยวมันนำไปสู่การผลิตของความเข้มข้นสูงของเมต (GA)และ inosine monophosphate (IMP) ในเนื้อเยื่อกุ้ง GA และ IMPเพิ่มการรสอูมามิ แพะ และ meaty ที่มีรสในผลิตภัณฑ์อาหารทะเลและเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ (Janip และ Hajeb, 2010)สังเกตนี้บางส่วนอาจอธิบายว่า ทำไมการหมักเปลือกในรักษาและบำบัดเกลือ acclimated รับ acceptability ผู้บริโภคเหมือนกันคะแนนถึงแม้ว่ากุ้งจากการหมักเปลือกในรักษาได้เข้มข้นมากกว่าของโซเดียมคลอไรด์มากกว่าเกลือรักษา acclimated

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เนื้อหาเกลือสำหรับการรักษาเกลือทุกคนอยู่ในช่วงของ
ผู้ที่พบในกุ้งทะเลที่มีปริมาณเกลือระหว่าง
0.5 และ 2.5% ขึ้นอยู่กับสภาพการเก็บรักษา (Qingzhu, 2005)
ข้อมูลปริมาณเกลือนอกจากนี้ยังมีการเทียบเคียงกับที่พบสำหรับเนื้อสัตว์อื่น ๆ
ผลิตภัณฑ์ brined ผลิตภัณฑ์จากสัตว์ปีกโดยปกติจะมีประมาณ 2%
เกลือ (อัลบา andMckee 2007) ซึ่งเป็นความเข้มข้นในการหมัก
กุ้งไม่มีเปลือก ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าปริมาณเกลือใน themuscle
เนื้อเยื่อเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการเปลี่ยนแปลงรสชาติที่เป็นแรงผลักดันที่อยู่เบื้องหลังการ
ยอมรับของผู้บริโภค ผู้บริโภคที่ระบุความพึงพอใจมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
สำหรับหมักกุ้งไม่มีเปลือกซึ่งมีปริมาณเกลือที่สูงที่สุด.
เนื้อหาเกลือในห้าของการรักษาที่สอดคล้องกันได้ดีกับ
การจัดอันดับทางประสาทสัมผัสรสชาติและการยอมรับโดยรวมที่มีความสัมพันธ์ทางบวก
(r = 0.90) ระหว่างเกลือ เนื้อหาและการยอมรับของผู้บริโภคโดยรวม.
สด, โพสต์เคยชินกับสภาพเกลือเก็บเกี่ยวในถังช่วยเพิ่มรสชาติเพราะมัน
จะนำไปสู่การผลิตของความเข้มข้นสูงของกรดกลูตามิก (GA)
และ inosine โมโน (IMP) ในเนื้อเยื่อกุ้ง GA และ IMP
เป็นรสที่นำไปสู่รสเผ็ดและเนื้อ
รสชาติในอาหารทะเลและผลิตภัณฑ์เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ (Janip และ Hajeb, 2010).
ข้อสังเกตนี้บางส่วนอาจอธิบายว่าทำไมเปลือกหมักใน
การรักษาและการรักษา acclimated เกลือที่ได้รับการยอมรับของผู้บริโภคที่คล้ายกัน
คะแนน แม้ว่ากุ้งจากเปลือกหมักใน
การรักษามีความเข้มข้นมากขึ้นของโซเดียมคลอไรด์เกลือกว่า
การรักษา acclimated

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกลือเกลือเพื่อรักษาเนื้อหาทั้งหมดในช่วงของ
ผู้สังเกตในกุ้งทะเล ซึ่งมีปริมาณเกลือระหว่าง
0.5 2.5 % ขึ้นอยู่กับสภาพกระเป๋า ( qingzhu , 2005 )
เกลือเนื้อหาข้อมูลจะยังเทียบกับผู้สังเกตสำหรับผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์
อื่น ๆ brined ผลิตภัณฑ์สัตว์ปีกทั่วไปประกอบด้วยประมาณ 2 %
เกลือ ( อัลบา andmckee , 2007 )ซึ่งมีความเข้มข้นในการหมัก
ไม่มีเปลือกกุ้ง ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า ปริมาณเกลือในเนื้อเยื่อ themuscle
รับผิดชอบรสเปลี่ยนเป็นแรงผลักดันที่อยู่เบื้องหลัง
การยอมรับของผู้บริโภค ผู้บริโภค พบว่า ความพึงพอใจอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นสำหรับหมัก
ไม่มีกุ้ง หอย ซึ่งมีปริมาณเกลือสูง เกลือ
เนื้อหาของห้ารักษาสอดคล้องอย่างดีกับ
การจัดอันดับประสาทสัมผัสสำหรับรสชาติและการยอมรับโดยรวมกับ
ความสัมพันธ์ทางบวก ( r = 0.90 ) ระหว่างปริมาณเกลือและการยอมรับของผู้บริโภคโดยรวม
สดหลังการเก็บเกี่ยวเกลือช่วยเพิ่มรส acclimation ในถังเพราะ
นำไปสู่การผลิตของความเข้มข้นสูงของกรดกลูตามิก ( GA ) และ โนซีนโมโนฟอสเฟต
( IMP ) ในเนื้อเยื่อกุ้ง . กายและเด็กซน
เป็นรสอูมามิ enhancers ที่สนับสนุน ,เผ็ด , และเจ้าเนื้อ
รสชาติในผลิตภัณฑ์อาหารทะเลและการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ( และ janip Hajeb , 2010 ) .
การสังเกตนี้อาจอธิบายได้ว่า ทำไมหมักเปลือกบางส่วนในการรักษาและการรักษาเกลือให้

ได้รับคะแนนการยอมรับของผู้บริโภคที่คล้ายกันแม้ว่ากุ้งจากหมักเปลือกบน
รักษามีปริมาณความเข้มข้นของโซเดียมคลอไรด์มากกว่าเกลือ
แบบ การรักษา