rubber. [3] There are advantages an

rubber. [3] There are advantages and disadvantages of both synthetic and natural
rubber.
Results
Hevea trees are native to the Amazon region, but were brought to Asia, which is now the
largest producer of natural rubber. [1] Natural rubber is obtained by a process called tapping. [2] A
knife is used to make a shallow cut in the tree to allow latex to flow freely and be collected in a
cup.[2] A single tapping yields about 50 grams of rubber and usually occurs once every two days.
[2] Natural rubber can be produced at a rate of about 1 ton of rubber per acre per year. [2]
Natural rubber is the linear chain polymer, cis-l,4-polyisoprene. The polymer is made up
of regular repeating 2-metbyl-l,3-diene. The image to the
left shows the molecular composition of natural rubber.
The polymer begins as isopentenyl pyrophosphate and
becomes cis-polyisoprene through condensation via the
enzyme, rubber transferase. Refer to the image below for
the complete biosynthesis process.
Styrene-butadiene rubber (SBR) is the
most common synthetic rubber. It was
developed during World War I and II by
American and European scientists with the
purpose of resolving a shortage of natural
rubber. It was originally patented in 1933 by the
German chemists, Eduard Tschunkur and Walter
Bock.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยาง [3] มีข้อดีและข้อเสียของหนังสังเคราะห์และธรรมชาติ ยาง ผลลัพธ์ Hevea ต้นไม้จะเป็นภูมิภาค Amazon แต่ถูกนำไปยังเอเชีย ซึ่งเป็น ผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดของยางธรรมชาติ [1] ยางได้รับจากกระบวนการที่เรียกว่าแตะ [2] A ใช้มีดทำการตัดตื้นต้นให้น้ำยางไหลได้อย่างอิสระ และมีการเรียกเก็บในการ ถ้วย [2] แตะที่ที่เดียวทำให้ยางประมาณ 50 กรัม และมักเกิดขึ้นหนึ่งครั้งทุกสองวัน [2] ยางพาราสามารถผลิตได้ในอัตราประมาณ 1 ตันยางต่อเอเคอร์ต่อปี [2] ยางธรรมชาติเป็นพอลิเมอร์เชิงเส้นโซ่ cis l, 4 polyisoprene พอลิเมอร์ถูกสร้างขึ้น ของปกติทำซ้ำ 2-metbyl-l, 3-diene รูปภาพจะ ด้านซ้ายแสดงส่วนประกอบระดับโมเลกุลของยางธรรมชาติ พอลิเมอร์เริ่มต้นเป็น isopentenyl pyrophosphate และ กลายเป็น cis-polyisoprene ผ่านการควบแน่นผ่านการ เอนไซม์ transferase ยาง ดูรูปด้านล่างสำหรับ กระบวนการสังเคราะห์ที่สมบูรณ์ ยางสไตรีนอ butadiene (SBR) เป็นการ ยางสังเคราะห์ทั่วไป มันเป็น พัฒนาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองโดย นักวิทยาศาสตร์สหรัฐอเมริกาและยุโรปมีการ วัตถุประสงค์ของการแก้ไขปัญหาการขาดแคลนของธรรมชาติ ยาง มันถูกจดสิทธิบัตรครั้งแรกในปี 1933 โดย นักเคมีชาวเยอรมัน Eduard Tschunkur และ Walter Bock

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยาง. [3]
มีข้อดีและข้อเสียของทั้งสองสังเคราะห์และธรรมชาติยาง.
ผลลัพธ์ต้นไม้ยางพารามีถิ่นกำเนิดในภูมิภาค Amazon แต่ถูกนำตัวไปยังเอเชียซึ่งขณะนี้ผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดของยางธรรมชาติ [1] ยางธรรมชาติจะได้รับโดยกระบวนการที่เรียกว่าแตะ [2] เป็นมีดที่ใช้ในการทำตัดตื้นในต้นไม้เพื่อให้น้ำยางไหลได้อย่างอิสระและได้รับการรวบรวมไว้ในถ้วย. [2] เป็นอัตราผลตอบแทนเคาะเดียวประมาณ 50 กรัมยางและมักจะเกิดขึ้นทุกๆสองวัน. [2 ] ยางธรรมชาติสามารถผลิตได้ในอัตราประมาณ 1 ตันของยางต่อไร่ต่อปี [2] ยางธรรมชาติเป็นห่วงโซ่ลิเมอร์เชิงเส้นถูกต้อง-ลิตร 4 polyisoprene พอลิเมอถูกสร้างขึ้นปกติทำซ้ำ 2 metbyl ลิตร 3 diene ภาพไปที่ด้านซ้ายแสดงให้เห็นถึงองค์ประกอบโมเลกุลของยางธรรมชาติ. พอลิเมอเริ่ม pyrophosphate isopentenyl และจะกลายเป็นถูกต้อง-polyisoprene ผ่านการควบแน่นผ่านเอนไซม์ transferase ยาง โปรดดูที่ภาพด้านล่างสำหรับกระบวนการสังเคราะห์สมบูรณ์. ยางยางสังเคราะห์ (SBR) เป็นยางสังเคราะห์ที่พบมากที่สุด มันได้รับการพัฒนาขึ้นในช่วงสงครามโลกครั้งที่ I และ II โดยนักวิทยาศาสตร์อเมริกันและยุโรปที่มีจุดประสงค์ในการแก้ไขปัญหาการขาดแคลนธรรมชาติยาง มันได้รับการจดสิทธิบัตรเดิมในปี 1933 โดยนักเคมีชาวเยอรมัน, เอดูอาร์ Tschunkur และวอลเตอร์เบียร์