“We didn’t go hungry, but we lived

“We didn’t go hungry, but we lived lean.” That expression sums up the experiences of many American families during the 1930s: they avoided stark deprivation but still struggled to get by. The typical woman in the 1930s had a husband who was still employed, although he had probably taken a pay cut to keep his job; if the man lost his job, the family often had enough resources to survive without going on relief or losing all its possessions. Still, Eleanor Roosevelt noted, “Practically every woman, whether she is rich or poor, is facing today a reduction of income.” In 1935–1936 the median family income was $1160, which translated into $20–25 a week to cover all their expenses, including food, shelter, clothing, and perhaps an occasional treat like going to the movies. Women “made do” by substituting their own labor for something that previously had been bought with cash or by practicing petty economies like buying day-old bread or warming several dishes in the oven to save gas. Living so close to the edge, women prayed that no catastrophic accident or illness would swamp their tight budgets. “We had no choice,” remembered one housewife. “We just did what had to be done one day at a time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เราไม่ได้หิว แต่เราอาศัยแบบ lean" ว่า นิพจน์ผลรวมค่าประสบการณ์ของหลายครอบครัวอเมริกันในช่วงทศวรรษ 1930: พวกเขาหลีกเลี่ยงภาวะขาดสิ้นเชิง แต่ยังคง ต่อสู้ไปด้วยกัน ผู้หญิงทั่วไปในช่วงทศวรรษ 1930 มีสามีที่ได้ยังคงจ้าง แม้ว่าเขาอาจจะมีมาจ่ายที่ตัดเพื่อให้งานของเขา ถ้าคนสูญเสียงานของเขา ครอบครัวมักจะมีทรัพยากรเพียงพอเพื่อความอยู่รอดโดยไม่บรรเทาทุกข์ที่เกิดขึ้น หรือสูญเสียทรัพย์สินทั้งหมดของ ยังคง เอเลเนอร์รูสเวลท์กล่าว "ผู้หญิงทุกคน ไม่ว่าเธอจะรวย หรือ จน จะหันวันนี้ลดของรายได้" ในปี 1935-1936 รายได้ครอบครัวเดียน ถูก $1160 ซึ่งแปลเป็น $20-25 ต่อสัปดาห์ครอบคลุมค่าใช้จ่ายทั้งหมดของพวกเขา รวมอาหาร พักอาศัย เสื้อผ้า และบางทีการรักษาเป็นครั้งคราวเช่นไปภาพยนตร์ หญิง "ทำไม่" แทนแรงงานของตนเองสำหรับสิ่งที่ก่อนหน้านี้ ได้ถูกซื้อ ด้วยเงินสด หรือฝึก petty เศรษฐกิจเช่นซื้อขนมปังเก่า หรืออุ่นอาหารได้ทั้งในเตาประหยัดแก๊ส อาศัยอยู่เพื่อให้ใกล้กับขอบ หญิงอธิษฐานว่า ไม่มีอุบัติเหตุรุนแรงหรือเจ็บป่วยจะบึงงบประมาณของพวกเขาแน่น "เรามีตัวเลือกไม่ จำแม่บ้านหนึ่ง "เราเพียงทำอะไรก็จะทำวันหนึ่งครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เราไม่ได้ไปหิว แต่เราอาศัยอยู่ยัน." ที่แสดงออกสรุปประสบการณ์ของครอบครัวชาวอเมริกันจำนวนมากในช่วงปี 1930 ที่พวกเขาหลีกเลี่ยงการกีดกันสิ้นเชิง แต่ยังคงพยายามที่จะได้รับโดย ผู้หญิงทั่วไปในช่วงทศวรรษที่ 1930 มีสามีที่เป็นลูกจ้างยังคงแม้ว่าเขาอาจจะได้รับการตัดค่าใช้จ่ายที่จะทำให้งานของเขา; ถ้าคนที่สูญเสียงานของเขาในครอบครัวมักจะมีทรัพยากรเพียงพอที่จะอยู่รอดได้โดยไม่ต้องไปในการบรรเทาหรือการสูญเสียดินแดนของตนทั้งหมด ยังคง Eleanor Roosevelt สังเกต "จริงผู้หญิงทุกคนไม่ว่าเธอจะร่ำรวยหรือยากจนจะหันในวันนี้การลดลงของรายได้." ใน 1935-1936 ค่ามัธยฐานรายได้ของครอบครัวเป็น $ 1,160 ซึ่งแปลเป็​​น $ 20-25 ต่อสัปดาห์เพื่อให้ครอบคลุมทั้งหมดของพวกเขา ค่าใช้จ่ายรวมทั้งอาหารที่อยู่อาศัยเครื่องนุ่งห่มและบางทีอาจจะเป็นครั้งคราวเช่นการรักษาจะไปดูหนัง ผู้หญิง "ทำทำ" โดยการแทนแรงงานของตัวเองสำหรับบางสิ่งบางอย่างที่ก่อนหน้านี้ได้รับซื้อด้วยเงินสดหรือโดยการฝึกเศรษฐกิจอนุเช่นการซื้อขนมปังวันเก่าหรืออุ่นอาหารหลายแห่งในเตาอบที่ประหยัดน้ำมัน ที่อาศัยอยู่ใกล้กับขอบผู้หญิงอธิษฐานว่าไม่มีภัยพิบัติที่เกิดอุบัติเหตุหรือเจ็บป่วยจะท่วมงบประมาณแน่นของพวกเขา "เราไม่มีทางเลือก" จำได้ว่าหนึ่งในแม่บ้าน "เราก็ทำในสิ่งที่จะต้องทำวันหนึ่งในช่วงเวลาที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไมคุณคิดว่าคุณถูกหรือเหมาะสมกับตำแหน่งที่คุณสมัครกับบริษัทนี้ทำไมคุณคิดว่าคุณถูกหรือเหมาะสมกับตำแหน่งที่คุณสมัครกับบริษัทนี้ทำไมคุณคิดว่าคุณถูกหรือเหมาะสมกับตำแหน่งที่คุณสมัครกับบริษัทนี้ทำไมคุณคิดว่าคุณถูกหรือเหมาะสมกับตำแหน่งที่คุณสมัครกับบริษัทนี้