In case of termination of employmen

In case of termination of employment, the Labour Protection Act B.E. 2541 prescribes
the employer’s duty and the employee’s rights in accordance with the ILO Convention 158,
which specifies on termination of employment that;
1. The employment of a worker shall not be terminated unless there is a valid reason
for such termination connected with the capacity or conduct of the worker.
2. A worker whose employment is to be terminated shall be entitled to a reasonable
period of notice or compensation in lieu thereof, unless he is guilty of serious misconduct.
3. If the termination is unjustified and the employer cannot propose reinstatement to
the worker, he shall be entitled for adequate compensation as may be deemed appropriate.
According to the ILO Convention standards on the termination of employment as
mentioned above, the Labour Protection Act B.E. 2541 prescribes that an employer
terminated a worker must pay the severance pay to the terminated employee. Termination of
Employment under the Act is meant any act where the employer refuses to allow an employee
to work without paying wages on expiry of contract of employment or any other cause, and
includes where the employee dose not work and receive no wages on the grounds that the
employer is unable to continue the undertaking. The intention of the Act is to protect any
terminated employee to get severance pay whether he or she is terminated, employer quit his
or her enterprise, or the contract of employment is expired, excluded the following case;

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในกรณีที่มีการเลิกจ้างที่ทำหน้าที่คุ้มครองแรงงานเป็น 2541 กำหนด
หน้าที่ของนายจ้างและสิทธิของพนักงานให้สอดคล้องกับอนุสัญญา ILO 158,
ซึ่งระบุเกี่ยวกับการเลิกจ้างนั้น
1 การจ้างงานของคนงานจะไม่ถูกยกเลิกเว้นแต่จะมีเหตุผลที่ถูกต้องสำหรับการยกเลิก
เช่นการเชื่อมต่อที่มีความจุหรือการกระทำของคนงาน.
2คนงานที่มีการจ้างงานจะสิ้นสุดลงจะมีสิทธิได้รับระยะเวลาที่เหมาะสม
แจ้งหรือชดเชยแทนนั้นเว้นแต่จะเป็นความผิดของการประพฤติผิดร้ายแรง.
3 ถ้าเลิกเป็นไม่ยุติธรรมและนายจ้างไม่สามารถที่จะนำเสนอสถานะ
คนที่เขามีสิทธิได้รับค่าตอบแทนที่เพียงพอตามที่อาจจะเห็นสมควร.
ตามมาตรฐานการประชุม ilo ที่สิ้นสุดของการจ้างงานเป็น
ดังกล่าวข้างต้นกระทำการคุ้มครองแรงงานเป็น 2541 กำหนดให้นายจ้างเลิกจ้างคนงาน
จะต้องจ่ายเงินชดเชยให้กับพนักงานที่สิ้นสุด การเลิกจ้างงานภายใต้
การกระทำที่มีความหมายการกระทำที่นายจ้างปฏิเสธที่จะอนุญาตให้พนักงาน
ใด ๆในการทำงานโดยไม่ต้องจ่ายค่าจ้างในการหมดอายุของสัญญาการจ้างงานหรือสาเหตุอื่น ๆ และรวมถึง
ยาที่พนักงานไม่ได้ทำงานและได้รับค่าจ้างในบริเวณที่
นายจ้างไม่สามารถที่จะดำเนินการต่อการดำเนินการ ความตั้งใจของการกระทำคือการปกป้องใด ๆ พนักงาน
สิ้นสุดที่จะได้รับเงินชดเชยไม่ว่าเขาหรือเธอจะสิ้นสุดนายจ้างเลิก
องค์กรของเขาหรือเธอหรือสัญญาของการจ้างงานหมดอายุยกเว้นกรณีดังต่อไปนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในกรณีสิ้นสุดการจ้างงาน แรงงานคุ้มครองตามพระราชบัญญัติพ.ศ. 2541 ได้กำหนด
หน้าที่ของนายจ้างและสิทธิของพนักงานตาม 158 อนุสัญญา ILO,
ซึ่งระบุในสิ้นสุดการจ้างงานที่;
1 การจ้างงานของผู้ปฏิบัติงานจะไม่ถูกยกเลิกเว้นแต่จะมีเหตุผลถูกต้อง
การเลิกจ้างดังกล่าวเชื่อมโยงกับความสามารถหรือความประพฤติของผู้ปฏิบัติงาน
2 ผู้ปฏิบัติงานซึ่งการจ้างงานจะถูกเลิกจ้างมีสิทธิที่เหมาะสม
ระยะเวลาแจ้งล่วงหน้าหรือค่าตอบแทนดังกล่าว รเคมีเว้นแต่เป็นความผิดร้ายแรงประพฤติ
3 ถ้าเลิกจ้างที่เป็น unjustified และนายจ้างไม่สามารถเสนอการ reinstatement
ผู้ปฏิบัติงาน เขาจะได้รับสิทธิ์สำหรับค่าตอบแทนที่เพียงพออาจจะสมควร
ตามมาตรฐาน ILO อนุสัญญาในการสิ้นสุดการจ้างงานเป็น
ได้กล่าวข้างต้น แรงงานคุ้มครองตามพระราชบัญญัติพ.ศ. 2541 กำหนดที่นายจ้าง
สิ้นผู้ปฏิบัติงานต้องจ่ายค่าจ้างบำเหน็จพนักงานหยุดการทำงาน สิ้นสุดของ
จ้างตามพระราชบัญญัติการตั้งใจ กระทำใดที่นายจ้างปฏิเสธที่จะอนุญาตให้พนักงาน
ทำงานโดยไม่จ่ายค่าจ้างในการหมดอายุของสัญญาจ้างหรือใด ๆ อื่น ๆ สาเหตุ และ
มียาพนักงานไม่ทำงาน และได้รับค่าจ้างไม่ใน grounds ที่
นายจ้างไม่สามารถดำเนินกิจการที่ เจตนาของการกระทำคือการ ปกป้องใด ๆ
พนักงานหยุดการทำงานจะได้รับบำเหน็จจ่ายว่าเขาหรือเธอเลิก นายจ้างออกจากเขา
หรือ องค์กรของเธอ หรือสัญญาจ้างหมดอายุ ไม่รวมกรณีต่อไปนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในกรณีที่มีการบอกเลิกสัญญาการจ้างงานของพ.ร.บ.คุ้มครองแรงงานพ.ศ. 2541 ที่กำหนดให้เลิกตามหน้าที่ของนายจ้าง
และสิทธิของพนักงานให้เป็นไปตามอนุสัญญากับสวัสดิการสังคม 158 ที่
ซึ่งระบุในการยุติการให้บริการของการจ้างงานที่
1 . การจ้างงานของคนงานที่จะต้องไม่ถูกยกเลิกเว้นแต่มีเหตุผลที่ถูกต้อง
สำหรับการยกเลิกนี้เชื่อมต่อกับกระทำการหรือความสามารถของคนงานได้. N 2คนงานคนหนึ่งซึ่งมีการจ้างงานจะต้องสิ้นสุดลงจะต้องมีสิทธิได้รับในช่วงเวลาที่เหมาะสม
ซึ่งจะช่วยในการจ่ายค่าชดเชยหรือต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้าในการแทนนั้นเว้นแต่เขาก็มีความผิดเกี่ยวกับความประพฤติอย่างจริงจัง. N 3 หากต้องการยกเลิกการใช้งานที่มีน่ากลัวและนายจ้างที่ไม่สามารถเสนอให้กลับเข้ารับตำแหน่งเดิมในการงาน
ซึ่งจะช่วยให้เขาจะได้รับสิทธิในการชดใช้ค่าสินไหมทดแทนอย่างเหมาะสมตามที่อาจจะถือว่าเหมาะสม.
ตามมาตรฐานที่ประชุมสวัสดิการสังคมในการยุติการใช้งานของการจ้างงานได้กล่าวถึงไว้ทางด้านบนเป็น
ซึ่งจะช่วยคุ้มครองแรงงานตามพระราชบัญญัติพ.ศ. 2541 ที่กำหนดให้นายจ้างที่
สิ้นสุดลงคนงานคนหนึ่งจะต้องชำระค่าแบบเสียค่าบริการเมื่อรับชมที่ตัดกับพนักงานที่สิ้นสุดลง การยุติการให้บริการของ
ซึ่งจะช่วยการจ้างงานตามพระราชบัญญัติที่มีเจตนาการกระทำใดๆที่เป็นนายจ้างที่ปฏิเสธที่จะอนุญาตให้พนักงาน
ตามมาตรฐานสำหรับการทำงานโดยไม่มีการจ่ายค่าจ้างในวันหมดอายุของสัญญาการจ้างงานหรือสาเหตุอื่นใดและ
รวมถึงขนาดของพนักงานที่ไม่ได้ทำงานและไม่ได้รับค่าจ้างในบริเวณพื้นที่ที่
นายจ้างที่ไม่สามารถดำเนินการกิจการได้ ความตั้งใจของการกระทำที่เป็นการป้องกัน
สิ้นสุดลงพนักงานในการได้รับชำระเงินแยกว่าเขาหรือเธอเป็นอันสิ้นสุดนายจ้างของเขา
หรือออกจากองค์กรของเธอหรือสัญญาการจ้างงานจะหมดอายุแล้วไม่รวมกรณีต่อไปนี้