the Thai teachers never question th

the Thai teachers never question this, never wonder if this method is beneficial or effective and is used as a method of ‘teaching' in every subject. When the students are eventually tested they are asked what they can remember, not what they know.

In Thailand there does not seem to be any understanding of the enormous difference between these two. English is, of course, no different. For example, students can remember what the phrasal verb "take off" means but are totally incapable of using it when speaking or writing. I have a couple of stories to illustrate how ‘teaching' is done here.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครูไทยไม่เคยคำถามนี้ ไม่เคยสงสัยว่า ถ้า วิธีนี้เป็นประโยชน์ หรือมีประสิทธิภาพ และใช้วิธี 'สอน' ในทุกเรื่อง เมื่อมีทดสอบนักเรียนในที่สุด พวกเขาจะถามสิ่งที่พวกเขาสามารถจำ ไม่สิ่งที่พวกเขารู้ในไทย มีไม่ดูเหมือน จะมีความเข้าใจความแตกต่างมหาศาลระหว่างสอง ภาษาอังกฤษได้ แน่นอน ไม่แตกต่าง ตัวอย่าง นักเรียนสามารถจดจำสิ่ง phrasal verb "ถอด" ความหมาย แต่เป็นหมันทั้งหมดใช้เมื่อพูด หรือเขียน ฉันมีคู่ของเรื่องราวการแสดงว่า 'สอน' ทำได้ที่นี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครูภาษาไทยไม่เคยตั้งคำถามนี้ไม่เคยสงสัยว่าวิธีนี้จะเป็นประโยชน์หรือที่มีประสิทธิภาพและถูกนำมาใช้เป็นวิธีการของ 'การเรียนการสอนในทุกเรื่อง เมื่อนักเรียนจะถูกทดสอบในที่สุดพวกเขาจะถามสิ่งที่พวกเขาสามารถจำไม่ได้สิ่งที่พวกเขารู้ว่า. ในประเทศไทยมีไม่ดูเหมือนจะเป็นความเข้าใจใด ๆ ของความแตกต่างอย่างมากระหว่างคนทั้งสอง ภาษาอังกฤษของหลักสูตรที่ไม่แตกต่างกัน ยกตัวอย่างเช่นนักเรียนสามารถจดจำสิ่งกริยาวลี "ถอด" หมายถึง แต่มีความสามารถทั้งหมดของการใช้มันเมื่อพูดหรือเขียน ฉันมีสองเรื่องที่จะแสดงให้เห็นว่า 'สอน' จะทำที่นี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Waving to me.Waving to me.