How did Kim, Roman, Renee and James

How did Kim, Roman, Renee and James discover and explore their career paths?
Kim recalls that in elementary school, she had enjoyed helping out in a class for students with severe I realized that I intellectual disabilities. "In high school for work experience they asked me where I wanted to go," she says. "So I went back to that elementary school class to help out again. I loved it!" After this experience, had to keep my Kim knew what she wanted to do.
Roman remembers that in junior high, becoming an adult seemed like a distant prospect. He was marks up and my "naive and unaware" when it came to career exploration. Perhaps because of his parents' influence, he options open. always assumed he would attend a post-secondary program. "The RESP they had for me made that a concrete assumption," he says. Sometime in junior high, Roman became aware that his marks would affect the courses he could take in high school. "I realized that I had to try and keep my marks up and my options open," he says.
continued next pag

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีทำคิม โรมัน ทุ่งนา และ James ค้นพบ และสำรวจเส้นทางอาชีพของพวกเขาคิมเรียกคืนว่า ในโรงเรียนประถมศึกษา เธอมีความสุขช่วยออกในชั้นเรียนสำหรับนักเรียนที่มีรุนแรงฉันตระหนักว่าฉันพิการทางปัญญา "ในโรงเรียนมัธยมสำหรับประสบการณ์การทำงานที่พวกเขาถามฉันที่ฉันอยากไป เธอกล่าว "เพื่อไปที่ระดับประถมช่วยออกอีก ฉันรักมัน" หลังจากประสบการณ์นี้ มีให้คิมของฉันรู้ว่าเธออยากจะทำโรมันจดจำว่า ในจูเนียร์สูง เป็น ผู้ใหญ่เหมือนโอกาสที่ห่างไกล เขามีเครื่องหมายขึ้น และฉัน "ขำน่านี่" เมื่อมันมาถึงการสำรวจอาชีพการ อาจเป็น เพราะอิทธิพลของพ่อแม่ของเขา เขาตัวเลือกเปิด เสมอถือว่า เขาจะเข้าร่วมโปรแกรมการศึกษาระดับอุดมศึกษา "RESP พวกเขาฉันมีที่อัสสัมชัญคอนกรีต เขากล่าวว่า บางครั้งในเด็กและวัยรุ่นสูง โรมันกลายเป็นทราบว่า เครื่องของเขาจะส่งผลต่อหลักสูตรที่เขาสามารถทำได้ในโรงเรียนมัธยม "ผมรู้ว่า ผมจะพยายาม และติดตามเครื่องของฉัน และเปิดตัวเลือกของฉัน เขากล่าวว่า ปลายแห่งถัดไปอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการที่คิมโรมันเรนีและเจมส์ค้นพบและสำรวจเส้นทางอาชีพของพวกเขาคิมจำได้ว่าในโรงเรียนประถมเธอมีความสุขช่วยออกในชั้นเรียนสำหรับนักเรียนที่มีความรุนแรงฉันตระหนักว่าฉันพิการทางปัญญา "ในโรงเรียนมัธยมสำหรับประสบการณ์ในการทำงานพวกเขาถามฉันที่ฉันอยากจะไป" เธอกล่าว "ดังนั้นผมจึงเดินกลับไปที่ชั้นเรียนที่โรงเรียนประถมศึกษาที่จะช่วยให้ออกมาอีกครั้ง. ฉันรักมัน!" หลังจากประสบการณ์นี้มีเพื่อให้คิมฉันรู้ว่าสิ่งที่เธออยากจะทำ.
โรมันจำได้ว่าในมัธยมกลายเป็นผู้ใหญ่ที่ดูเหมือนจะเป็นโอกาสที่ห่างไกล เขาเป็นเครื่องหมายขึ้นและฉัน "ไร้เดียงสาและไม่ทราบ" เมื่อมันมาถึงการสำรวจอาชีพ บางทีอาจเป็นเพราะอิทธิพลของพ่อแม่ตัวเลือกที่เขาเปิด สันนิษฐานเสมอเขาจะเข้าร่วมโครงการหลังมัธยมศึกษา "การที่พวกเขามี RESP สำหรับผมที่ทำที่เป็นสมมติฐานที่เป็นรูปธรรม" เขากล่าว ในช่วงมัธยมโรมันเริ่มตระหนักว่าเครื่องหมายของเขาจะส่งผลกระทบต่อหลักสูตรที่เขาอาจจะใช้เวลาอยู่ในโรงเรียนมัธยม "ผมรู้ว่าผมต้องพยายามให้เครื่องหมายของฉันขึ้นและตัวเลือกของฉันเปิด" เขากล่าว.
อย่างต่อเนื่องต่อไป Pag

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไมคิม โรมัน เรเน่ และ เจมส์ ค้นพบและสำรวจเส้นทางอาชีพของพวกเขา
คิมเล่าว่าสมัยเรียนชั้นประถม เธอชอบช่วยเหลือในชั้นเรียนสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา รุนแรง ฉันตระหนักว่าฉัน . " ในโรงเรียนมัธยมสำหรับประสบการณ์การทำงานที่พวกเขาถามฉันว่า ฉันอยากไป " เธอกล่าว " ดังนั้นฉันก็กลับไปที่โรงเรียนประถมช่วยออกอีก ฉันชอบมัน" หลังจากประสบการณ์นี้ ต้องให้ฉัน คิมรู้ว่าสิ่งที่เธอต้องการจะทำ .
โรมันจำตอนม.ต้นเป็นผู้ใหญ่เหมือนลูกค้าที่ห่างไกล เขาเป็นเครื่องหมายขึ้นและ " ไร้เดียงสาและไม่รู้ " เมื่อมันมาถึงการสำรวจอาชีพ บางทีอาจเป็นเพราะอิทธิพลของพ่อแม่ของเขา เขาเลือกเปิด คิดเสมอว่า เขาจะเข้าร่วมโปรแกรมเตรียมอุดมศึกษา" RESP พวกเขาผมทำให้สมมติฐานที่เป็นรูปธรรม " เขากล่าว บางครั้งในม.ต้น โรมัน เริ่มตระหนักว่า คะแนนของเขาจะทำให้เขาสามารถใช้หลักสูตรในโรงเรียน” ฉันตระหนักว่าฉันต้องพยายามเก็บคะแนนของฉันขึ้นและตัวเลือกของฉันเปิด " เขากล่าว

ต่อไปยังต่อเนื่อง