Other forms of base pairingIdeally,

Other forms of base pairing
Ideally, the base pairing should always be of the Watson–
Crick type, although other types of base pairing are
possible. For individual nucleotide bases (not confined by a
double helix), there are several choices of pairing available.
It is possible to rotate one of the bases and obtain ‘reverse
Watson–Crick’ bonding. Another form of base pairing is
known as Hoogsteen base pairs, but in this conformation
the G.C base pair is stable only under slightly acidic
conditions (pH 4–5), due to the necessary protonation of
cytosine. These are only examples of many alternative
forms of base pairing in DNA; most are rare, but could be
induced by changes in the environment (e.g. low pH), and
the result of the different base pairing would be mutations
in the newly replicated DNA sequence.
The Watson–Crick form of base pairs have the same
width for A.T, T.A, G.C and C.G base pairs, and they all
readily fit within the phosphate backbone of the DNA
double helix. It is worth noting that some DNA repair
enzymes scan the DNA, checking the width of the helix for
any bulges (likely due to purine–purine base pairs) or dips
(perhaps due to pyrimidine–pyrimidine base pairing).
Also, the reverse Watson–Crick and other forms of
alternative base pairing within the context of duplex
DNA is likely to result in a distortion of the helix, which the
repair enzyme might be able to detect

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบอื่น ๆ ของการจับคู่ที่ฐานดาว จับคู่ฐานควรจะเสมอของ Watson –คริกชนิด ถึงแม้ว่าจะจับคู่ฐานชนิดอื่น ๆเป็นไปได้ นิวคลีโอไทด์แต่ละฐาน (ไม่จำกัดโดยมีเกลียวคู่), มีหลายให้เลือกจับคู่สามารถหมุนฐานอย่างใดอย่างหนึ่ง และรับ ' กลับวัตสันคริก ' ยึด เป็นรูปแบบอื่นของพื้นฐานการจับคู่รู้จักกัน เป็น Hoogsteen ฐานคู่ แต่ ในนี้ conformationคู่ฐาน G.C เป็นมั่นคงเท่านั้นภายใต้เปรี้ยวเล็กน้อยเงื่อนไข (pH 4-5), จาก protonation ที่จำเป็นของcytosine เหล่านี้เป็นเพียงตัวอย่างของทางเลือกในรูปแบบพื้นฐานการจับคู่ในดีเอ็นเอ ส่วนใหญ่จะหายาก แต่อาจเกิดจากการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อม (เช่นต่ำ pH), และผลของการจับคู่ฐานต่าง ๆ จะกลายพันธุ์ในลำดับดีเอ็นเอที่จำลองใหม่แบบวัตสันคริกฐานคู่มีเหมือนกันความกว้าง A.T, T.A, G.C และ C.G ฐานคู่ และพวกเขาทั้งหมดพร้อมพอดีกับแกนหลักฟอสเฟตของดีเอ็นเออยู่ภายในเกลียวคู่ เป็นเร็ว ๆ ว่า ซ่อมดีเอ็นเอบางเอนไซม์ดีเอ็นเอ การตรวจสอบความกว้างของเกลียวสำหรับในการสแกนbulges ใด ๆ (อาจเนื่องจากคู่ purine – purine base) หรือหมัก(อาจ เพราะ pyrimidine – pyrimidine ฐานจับคู่)ยัง ตรงข้ามวัตสันคริกและรูปแบบอื่น ๆฐานอื่นจับคู่ภายในบริบทของเพล็กซ์ดีเอ็นเอจะทำให้เกิดความผิดเพี้ยนของเกลียว ซึ่งการเอนไซม์ที่ซ่อมแซมอาจจะต้องตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบอื่น ๆ
ของฐานการจับคู่เป็นการดีที่จับคู่ฐานควรจะเป็นของWatson-
ประเภท Crick แม้ว่าชนิดอื่น ๆ
ของการจับคู่ฐานมีความเป็นไปได้ สำหรับฐานเบื่อหน่ายของแต่ละบุคคล (ไม่ได้ จำกัด
อยู่ด้วยเกลียวคู่) มีหลายทางเลือกที่มีการจับคู่ที่มีอยู่.
มันเป็นไปได้ที่จะหมุนหนึ่งในฐานและได้รับ 'กลับ
Watson-Crick' พันธะ รูปแบบของการจับคู่ฐานก็คือการที่รู้จักกันเป็น Hoogsteen ฐานคู่ แต่ในรูปแบบนี้คู่ฐานGC มีเสถียรภาพภายใต้การเป็นกรดเล็กน้อยเงื่อนไข(pH 4-5) เนื่องจากโปรตอนจำเป็นของcytosine เหล่านี้เป็นเพียงตัวอย่างของทางเลือกหลายรูปแบบของการจับคู่ในฐานดีเอ็นเอ ส่วนใหญ่จะหายาก แต่อาจจะเกิดจากการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อม(เช่นค่า pH ต่ำ) และผลของการจับคู่ฐานที่แตกต่างกันจะมีการกลายพันธุ์ในลำดับดีเอ็นเอที่จำลองแบบใหม่. รูปแบบที่วัตสัน-Crick ของฐานคู่มีเหมือนกันความกว้างAT, TA, GC และ CG ฐานคู่และพวกเขาทั้งหมดได้อย่างง่ายดายพอดีภายในกระดูกสันหลังฟอสเฟตของดีเอ็นเอเกลียวคู่ มันเป็นที่น่าสังเกตว่าการซ่อมแซมดีเอ็นเอบางเอนไซม์สแกนดีเอ็นเอตรวจสอบความกว้างของส่วนที่เป็นเกลียวสำหรับนูนใดๆ (น่าจะเกิดจากฐานคู่ purine-purine) หรือลดลง(อาจจะเป็นเพราะการจับคู่ฐาน pyrimidine-pyrimidine). นอกจากนี้ย้อนกลับวัตสัน -Crick และรูปแบบอื่น ๆ ของการจับคู่ฐานทางเลือกในบริบทของเพล็กซ์ดีเอ็นเอมีแนวโน้มที่จะส่งผลให้เกิดการบิดเบือนของเกลียวซึ่งเอนไซม์ซ่อมแซมอาจจะสามารถที่จะตรวจสอบ