SummaryThe story opens with the nar

Summary
The story opens with the narrator's description of his home and neighborhood (a description where we first see Joyce's use of the close first-person narrator to convey the full sensory range of sensory detail - sights, smells, colors, textures - that comprise the setting), but the action doesn't begin in earnest until Mangan's sister appears on the doorstep of her house, and the narrator begins to describe his obsession with her. It is a vivid, powerful obsession, befitting a boy on the verge of puberty, and the narrator describes how the girl's 'name was like a summons to all [his]foolish blood,' and how his 'body was like a harp and her words and gestures?like fingers running upon the wires.'
With the obsession established, the story then moves to how the narrator might act on that obsession, how he might obtain this young girl. One night, he meets her on the doorstep of her home. She asks whether he's attending the following Saturday's bazaar (the name of the bazaar is 'Araby'), and expresses her own wish to go, but says, regretfully, she must attend an event for her convent. There is no indication that the narrator, before this moment, intended to go to the bazaar, or was even aware of it, but at that moment he decides he will go, and tells Mangan's sister that he will bring her back a gift from it.
The rest of the story, then, is the narrator's attempt to obtain that gift for Mangan's sister. In fact, his obsession with the girl herself transfers to an obsession with the gift, and with the bazaar where he'll find the gift, so that for the days leading up the bazaar he can think of nothing but getting there. He begins to ignore his schoolwork, is unable to sit still.
Unfortunately, when the day of the bazaar arrives, the narrator's uncle (who was supposed to give him money for the gift), forgets his obligation and arrives home late from work. As a result, the narrator sets out too late. By the time he arrives at the bazaar, 'nearly all the stalls [are] closed and the greater part of the hall [is] in darkness.' He describes the empty place as having 'a silence like that which pervades a church after a service.' While he does find an open stall, any wares that he would buy seem uninviting, or else intimidating (all we know is that he chooses not to buy them). The story ends with the lights in the hall turning off, and with the narrator 'gazing up into the darkness and[seeing himself] as a creature driven and derided by vanity?[his] eyes [burning] with anguish and anger.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปเปิดเรื่อง ด้วยคำอธิบายของโปรแกรมผู้บรรยายของบ้านและพื้นที่ใกล้เคียง (คำอธิบายที่เราครั้งแรกเห็นของ Joyce ใช้'ผู้บรรยาย'คนแรกปิดการถ่ายทอดช่วงรับความรู้สึกทั้งหมดของรายละเอียดทางประสาทสัมผัส - แหล่ง กลิ่น สี พื้น ผิว - ที่ประกอบด้วยการตั้งค่า) ของเขา แต่การกระทำไม่เริ่มต้นอย่างจริงจังจนกระทั่งน้องสาวของ Mangan ปรากฏในบ้าน และผู้เริ่มอธิบายการครอบงำจิตใจของเขากับเธอ จึงมีสีสัน มีประสิทธิภาพครอบงำจิตใจ แท้ ๆ เด็กวัยแรกรุ่น เจียน และเล่าอธิบายวิธีของสาว 'มีชื่อเช่นหมายเรียกให้เลือดทั้งหมดโง่ [เขา] และเขา ' ร่างกายเช่นเป็นฮาร์ป และเธอคำ และรูปแบบลายเส้น? ชอบทำงานตามสายนิ้วมือ 'ด้วยครอบงำก่อตั้ง เรื่องราวแล้วย้ายไปที่วิธีการเล่าอาจดำเนินการกับที่ครอบงำจิตใจ วิธีเขาอาจรับสาวนี้ คืนหนึ่ง เขาได้พบเธอในบ้านของเธอ เธอถามว่า เขาจะเรียนต่อเสาร์บาซาร์ตลาดถูก "Araby), และแสดงความตนเองอยากไป แต่ว่า regretfully เธอต้องเข้าร่วมกิจกรรมสำหรับคอนแวนต์ของเธอ มีข้อบ่งชี้ไม่ว่า ตอนที่ เขาตัดสินใจที่จะไป และน้องสาวของ Mangan บอกว่า เขาจะนำเธอกลับเป็นของขวัญจากผู้บรรยาย ขณะนี้ ก่อนไว้ไปตลาด หรือไม่ได้ตระหนักถึงมัน แต่ส่วนเหลือของเรื่อง แล้ว เป็นความพยายามของผู้รับของขวัญที่น้องสาวของ Mangan ในความเป็นจริง ครอบงำจิตใจของเขากับสาวตัวเองโอนย้ายไปที่ครอบงำจิตใจ กับของขวัญ และตลาดที่เขาจะหาของขวัญ ให้วันนำตลาด เขาสามารถคิดอะไร แต่เดิน เขาเริ่มที่จะละเว้น schoolwork เขา เป็นก้นอับ เมื่อถึงวันของตลาด ลุงของ'ผู้บรรยาย' (ที่ถูกควรจะให้เขาเงินสำหรับเป็นของขวัญ), forgets ข้อผูกมัดของเขา และมาถึงบ้านดึกจากการทำงาน ดังนั้น ผู้กำหนดสายเกินไป ตามเวลาที่เขามาถึงที่ตลาด, ' [ถูก] ปิดร้านเกือบทั้งหมด และส่วนมากของศาลา [เป็น] ในความมืด ' เขาอธิบายที่ว่างมี 'เงียบเช่นที่ pervades โบสถ์หลังการบริการ' ในขณะที่เขาค้นหาคอกเปิด การตำง ๆ ที่เขาจะซื้อดูเหมือน uninviting หรือ อื่น ๆ สับสน (ทั้งหมดเรารู้ ว่า เขาจะซื้อ) เรื่องจบ กับไฟในหอประชุมปิด และเล่า ' พร้อมค่าเข้าไปในความมืด และ [เห็นเอง] เป็นสิ่งมีชีวิตควบคุม และเยาะหยัน โดยโต๊ะเครื่องแป้งตา [เขา] [เขียน] ด้วยความปวดร้าวและความโกรธ.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลอย่างย่อ
เรื่องราวเปิดขึ้นพร้อมกับคำอธิบายเล่าเรื่องของบ้านของเขาและพื้นที่ใกล้เคียง (คำอธิบายที่แรกที่เราเห็นการใช้จอยซ์ของผู้บรรยายใกล้คนแรกที่จะถ่ายทอดช่วงประสาทสัมผัสเต็มรูปแบบของรายละเอียดทางประสาทสัมผัส - สถานที่ท่องเที่ยว, กลิ่น, สีพื้นผิว - ที่ประกอบด้วย การตั้งค่า) แต่การกระทำไม่ได้เริ่มต้นอย่างจริงจังจนน้องสาว Mangan ปรากฏอยู่หน้าประตูบ้านของเธอและเล่าเริ่มต้นที่จะอธิบายความหลงใหลของเขากับเธอ มันเป็นความสดใสความหลงใหลที่มีประสิทธิภาพเหมาะสมเด็กบนปากเหวของวัยหนุ่มสาวและผู้บรรยายอธิบายถึงวิธีการของหญิงสาวชื่อเหมือนหมายเรียกทั้งหมด [ของ] เลือดโง่ 'และวิธีการที่ร่างกายของเขาเป็นเหมือนพิณและเธอ คำพูดและท่าทาง? เหมือนนิ้วทำงานบนสาย. '
ด้วยความหลงใหลที่จัดตั้งขึ้นเรื่องแล้วย้ายไปวิธีการเล่าเรื่องอาจจะดำเนินการในความหลงใหลที่ว่าเขาอาจจะได้รับเด็กสาวคนนี้ คืนหนึ่งเขาได้พบกับเธออยู่หน้าประตูบ้านของเธอ เธอถามว่าเขาได้เข้าร่วมการประชุมดังต่อไปนี้ตลาดนัดวันเสาร์ (ชื่อของตลาดคือ 'อาราบี) และเป็นการแสดงออกถึงความปรารถนาของเธอเองที่จะไป แต่กล่าวว่าน่าเศร้าเธอจะต้องเข้าร่วมกิจกรรมสำหรับคอนแวนต์ของเธอ มีข้อบ่งชี้ว่าผู้บรรยายคือก่อนที่ขณะนี้ตั้งใจจะไปที่ตลาดสดหรือเป็นได้ตระหนักถึงมัน แต่ในขณะที่เขาตัดสินใจว่าเขาจะไปและบอกน้องสาว Mangan ว่าเขาจะพาเธอกลับขายของที่ระลึกจากมัน .
ส่วนที่เหลือของเรื่องก็คือความพยายามที่เล่าเรื่องของที่จะได้รับของขวัญที่น้องสาวของ Mangan ในความเป็นจริงความหลงใหลของเขากับหญิงสาวที่ตัวเองถ่ายโอนไปยังหลงใหลกับของขวัญและมีตลาดสดที่เขาจะหาของขวัญเพื่อให้สำหรับวันที่นำไปตลาดสดเขาสามารถคิดอะไร แต่ได้รับมี เขาเริ่มที่จะไม่สนใจการเรียนของเขาไม่สามารถที่จะนั่งนิ่ง ๆ .
แต่น่าเสียดายที่เมื่อวันที่ตลาดสดมาถึงลุงบรรยาย (ที่ควรจะให้เงินสำหรับเป็นของขวัญ) ลืมภาระหน้าที่ของเขาและมาถึงบ้านปลายจากการทำงาน เป็นผลให้ผู้บรรยายชุดออกสายเกินไป เมื่อถึงเวลาที่เขามาถึงที่ตลาดสด 'เกือบทั้งหมดแผงลอย [กำลัง] ปิดและส่วนใหญ่ของฮอลล์ [คือ] ในความมืด.' เขาอธิบายถึงสถานที่ที่ว่างเปล่าที่มี 'ความเงียบเช่นเดียวกับที่คริสตจักรที่ขจรขจายบริการหลัง.' ในขณะที่เขาไม่พบคอกเปิดเครื่องใช้ใด ๆ ว่าเขาจะซื้อดูเหมือนดึงดูดหรืออื่น ๆ ที่ข่มขู่ (ทั้งหมดที่เรารู้คือเขาเลือกที่จะไม่ซื้อพวกเขา) เรื่องจบลงด้วยไฟในห้องโถงปิดและมีผู้บรรยาย 'จ้องมองไปในความมืดและ [เห็นตัวเอง] เป็นสิ่งมีชีวิตขับเคลื่อนและเย้ยหยันไร้สาระดวงตา [ของ] [เผา] ด้วยความเจ็บปวดและความโกรธ.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุป
เรื่องเปิดกับเป็นผู้บรรยายรายละเอียดของบ้านและชุมชน ( รายละเอียดที่เราเห็นครั้งแรก จอยซ์ ใช้ปิดผู้บรรยายคนแรกที่จะถ่ายทอดช่วงความรู้สึกที่เต็มไปด้วยรายละเอียด - ประสาทสัมผัสการมองเห็น กลิ่น สี พื้นผิว ที่ประกอบด้วยการตั้งค่า ) แต่การกระทำไม่ได้เริ่มต้นอย่างจริงจังจนกระทั่ง น้องสาว Mangan ก็ปรากฏขึ้นบนบันไดหน้าประตูบ้านเธอและผู้บรรยายเริ่มบรรยายความหลงใหลของเขากับเธอ มันเป็นความสดใส ที่มีอำนาจครอบงำ , เหมาะกับเด็กที่กำลังจะเป็นวัยรุ่น และผู้บรรยายอธิบายว่าชื่อของ ' สาวเหมือนถูกหมายเรียกทั้งหมด [ เลือด ] โง่ แล้วร่างกายของเขาก็เหมือนพิณ และคำพูดและท่าทาง ? ชอบนิ้ววิ่งบนสายไฟ '
กับความหลงใหลขึ้นเรื่องย้ายวิธีการเล่าอาจจะทำตามที่ครอบงำ , วิธีการที่เขาจะได้รับสาวนี้ คืนหนึ่ง เขาได้พบกับเธอที่หน้าประตูบ้านเธอ เธอถามว่า เขาเข้าร่วมตลาดนัดวันเสาร์ต่อไปนี้ ( ชื่อของ บาร์ซ่า คือ araby ' ' ) และแสดงความปรารถนาของตัวเองไป แต่บอกว่า เสียใจด้วยนะ เธอจะต้องเข้าร่วมกิจกรรมสำหรับคอนแวนต์ของเธอไม่มีการบ่งชี้ว่า เล่าเรื่องก่อน ขณะ นี้ ตั้งใจจะไป ตลาด หรือ เคยรู้ แต่ตอนนั้นเขาตัดสินใจที่จะไปและบอกพี่สาว Mangan เป็นว่าเขาจะพาเธอกลับมา ของขวัญจากมัน .
ส่วนที่เหลือของเรื่องราว แล้ว เป็น การพยายามที่จะได้รับของขวัญสำหรับน้องสาว Mangan . ในความเป็นจริงความหลงใหลของเขากับหญิงสาวที่ตัวเองถ่ายหมกมุ่นกับของขวัญ และตลาดสดที่เขาจะหาของขวัญ ดังนั้นสำหรับวันก่อนตลาดเขาจะว่าอะไร แต่ต้องมี เขาเริ่มที่จะไม่สนใจการเรียนของเขาไม่สามารถที่จะนั่งยังคง
แต่เมื่อวันของบาร์ซ่าจะมาถึงของผู้เล่าเรื่อง ลุง ( ที่ต้องให้เขาเงินสำหรับของขวัญ )ลืมภาระหน้าที่ของเขาและมาถึงบ้านดึก ผล การตั้งสาย ตามเวลาที่เขามาถึงที่บาร์ซ่า ' เกือบทุกร้าน [ เป็น ] ปิดและมากขึ้นส่วนหนึ่งของฮอลล์ [ เป็น ] ในความมืด เขาอธิบายสถานที่เปล่ามี ' ความเงียบเหมือนที่ขจรขจายโบสถ์หลังจากบริการ ในขณะที่เขาจะหาร้านเปิดสินค้าใดที่เขาจะซื้อจะไม่น่ารื่นรมย์ หรือข่มขู่อีก ( ทั้งหมดที่เรารู้คือ เขาเลือกที่จะไม่ซื้อ ) เรื่องราวจะจบลงด้วยไฟในฮอลล์ปิด และเล่าเรื่อง ' จ้องขึ้นในความมืดมิดและเห็นตัวเอง ) เป็นสิ่งมีชีวิตที่ขับเคลื่อนและ derided โดยอนิจจัง ? [ ] [ ] กับตาไหม้ความเจ็บปวดและความโกรธ '