Taverns were commonly absentee-owne

Taverns were commonly absentee-owned, with the tavern keeper living in the building as a tenant, much like motel managers of the current day. The lodging was undoubtedly part of the tavern keeper's compensation.
By the end of the nineteenth century, taverns had died out as each area of their trade became specialized. Boardinghouses, restaurants, theaters, hotels, and saloons became stand-alone businesses. With the advent of the train, passengers and freight depots no longer had need of taverns for transfers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร้านเหล้าอยู่บ่อย absentee เป็นเจ้าของ กับผู้รักษาประตูของโรงเตี๊ยมที่อาศัยอยู่ในอาคารเช่นผู้เช่า ผู้จัดการโรงแรมของวันปัจจุบันเหมือน สิ่งที่ถูกต้องสงสัยเป็นส่วนหนึ่งของค่าตอบแทนผู้รักษาประตูโรงเตี๊ยมในตอนท้ายของศตวรรษ ร้านเหล้าเสียชีวิตออกเป็นแต่ละพื้นที่การค้าของตนกลายเป็น Boardinghouses ร้านอาหาร โรงภาพยนตร์ โรงแรม และสุวรรณภมิกลายเป็น ธุรกิจแบบสแตนด์อโลน ด้วยการมาถึงของรถไฟ ผู้โดยสารและขนส่งสินค้าคลังไม่ได้ต้องการของร้านเหล้าสำหรับการโอนย้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร้านเหล้าอยู่ทั่วไปที่ขาดเป็นเจ้าของกับผู้รักษาประตูโรงเตี๊ยมที่อาศัยอยู่ในอาคารที่เป็นผู้เช่าเหมือนผู้จัดการ Motel ของวันปัจจุบัน ที่พักถูกต้องสงสัยเป็นส่วนหนึ่งของค่าตอบแทนที่ผู้รักษาประตูของโรงเตี๊ยม.
ในตอนท้ายของศตวรรษที่สิบเก้าเหล้าเสียชีวิตออกเป็นพื้นที่ของการค้าของพวกเขาแต่ละคนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ boardinghouses, ร้านอาหารโรงภาพยนตร์โรงแรมและบาร์กลายเป็นธุรกิจแบบสแตนด์อะโลน กับการถือกำเนิดของรถไฟผู้โดยสารและสถานีขนส่งสินค้าไม่ได้มีความต้องการของร้านเหล้าสำหรับการถ่ายโอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่พักก็มักไม่ได้เป็นเจ้าของ กับร้านเหล้าผู้รักษาประตูที่อาศัยอยู่ในอาคารเป็นห้องเหมือนโรงแรมของวันปัจจุบันผู้จัดการ ที่ไม่ต้องสงสัยส่วนชดเชยโรงเตี๊ยม ผู้รักษาประตูของในตอนท้ายของศตวรรษที่สิบเก้า , taverns เสียชีวิตออกมาเป็นแต่ละพื้นที่การค้าของพวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญ boardinghouses , ร้านอาหาร , โรงภาพยนตร์ , โรงแรม , และ saloons กลายเป็นธุรกิจแบบสแตนด์อโลน กับการมาถึงของรถไฟ ผู้โดยสารและขนส่งสินค้าคลังไม่ได้ต้องการที่พักสำหรับการถ่ายโอน