we live in a galaxy, the Milky Way,

we live in a galaxy, the Milky Way, and when we peer out with our augmented telescopic eyes, we see galaxies everywhere we look. We see big ones, small ones, richly detailed spirals, and bulbous ellipticals. We see loner galaxies off on their own, galaxies that have captured smaller ones that wandered too close, and massive clusters with hundreds to thousands of galaxies swarming around one another. We are surrounded by galaxies in all directions, billions of them. So you would think we’d have a pretty good idea of how they got there. You’d be wrong. For as much as we’ve deduced about how the universe was born and evolved, we know surprisingly little about these ubiquitous structures.
Let’s start with what we do know. Galaxies started forming in the very early universe, just a few hundred million years after the Big Bang. The first ones were born out of halos of dark matter—a substance that astronomers still don’t understand but that interacts with visible matter (atoms like those in you and me) solely through gravity. These were not halos in the angelic sense, but rather quasi-spherical conglomerations on scales beyond our comprehension. The dark matter pulled together huge amounts of atoms, creating regions dense enough for nuclear fusion to ignite again and again, giving birth to stars, more stars, and eventually galaxies. At least, that’s what the leading theory says. These galaxies then grew and attracted other newly formed galaxies into clusters and superclusters, where they danced around one another, sometimes doing dangerously close fly-bys, sometimes colliding, sometimes merging. Some of them underwent traumatic processes such as galaxy harassment, stripping, strangulation, and even cannibalism—things that sound like they apply more to a violent criminal than to a galaxy.
Edwin Hubble, of the eponymous telescope, was the first to devise a classification scheme to attempt to make sense of the variety of nearby galaxies. In the 1920s, Hubble spent night after night taking pictures of the heavens with the 100-inch telescope at Mount Wilson Observatory near Pasadena, Calif. In Hubble’s day, the notion that other galaxies existed was debatable. But some astronomers theorized that the fuzzy objects they observed were just that. Hubble grouped his observations of what were later recognized to be galaxies according to their shape: elliptical or spiral.
For a long time Hubble’s system seemed to cover all the bases: Galaxies seemed to slot easily into each category and even into each subcategory. So easily, in fact, that we thought we had it all figured out. But with more and more observations, we find there are numerous galaxies that seem to defy characterization. Hubble somewhat anticipated this by adding a category for “irregulars.” We now know that the majority of irregular galaxies are actually interacting galaxies, gravitationally pulling each other apart into all sorts of odd shapes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราอยู่ในกาแลคซี่ ทางช้างเผือก และเมื่อเราเพื่อนออกที่ตายืดออกเมนต์ เราเห็นกาแล็กซีทุกที่ที่เรามอง เราเห็นคนใหญ่ คนเล็ก มาร์เซลลัสรายละเอียดมั่งคั่ง และเป็นแค่โป่ง เราเห็นดาราจักร loner ปิดบนตัวเอง กาแลคซีที่จับคนเล็กที่เดินกลุ่มใกล้ชิดเกินไป และมีขนาดใหญ่ มีหลายร้อยหลายพันของกาแล็กซีที่จับกลุ่มใกล้เคียงกัน เราถูกล้อมรอบ โดยกาแล็กซีในทุกทิศทาง พันล้านของพวกเขา ดังนั้นคุณจะคิดว่า เราจะมีความคิดดีงามของวิธีการที่พวกเขาได้มี คุณจะไม่ถูกต้อง สำหรับเท่าที่เราได้ซึ่งสามารถกล่าวได้ว่าจักรวาลเกิด และพัฒนาเกี่ยวกับ เรารู้จู่ ๆ น้อยเกี่ยวกับโครงสร้างเหล่านี้แพร่หลายเริ่มต้น ด้วยสิ่งที่เรารู้ ดาราเริ่มขึ้นรูปในจักรวาลต้นมาก เพียงไม่กี่ร้อยล้านปีหลังบิ๊กแบง คนแรกเกิดจากจ้าในความมืด — สารที่นักดาราศาสตร์ยังคงไม่เข้าใจแต่ที่โต้ตอบกับเรื่องที่มองเห็น (อะตอมเช่นเดียวกับที่คุณและฉัน) แต่เพียงผู้เดียวผ่านแรงโน้มถ่วง เหล่านี้ได้จ้าในความรู้สึกที่ดีงาม แต่ค่อนข้างกึ่งทรงกลม conglomerations บนเครื่องชั่งเกินความเข้าใจของเรา สสารมืดมารวมกันจำนวนมากของอะตอม การสร้างภูมิภาคที่หนาแน่นพอที่ปฏิกิริยานิวเคลียร์ฟิวชั่นจะจุดประกายอีกครั้งและอีกครั้ง ให้กำเนิดดาว ดาวเพิ่มเติม และในที่สุดดาราจักร น้อย นั่นคือทฤษฎีชั้นนำกล่าวว่า กาแล็กซีเหล่านี้เติบโต แล้วดึงดูดกาแลคซีอื่น ๆ จัดตั้งขึ้นใหม่ในคลัสเตอร์และ superclusters ที่พวกเขาเต้นรอบคนอื่น ทำ fly-bys ขับ ชนบางครั้ง บางครั้งบางครั้งการผสาน บางส่วนของพวกเขาได้รับบาดแผลกระบวนการเช่นกาแล็กซี่การล่วงละเมิด การลอก รัด และแม้ดุม — สิ่งที่เหมือนพวกเขาใช้การความผิดทางอาญาที่รุนแรงกว่ากาแลคซี่เอ็ดวินฮับเบิล ของกล้องโทรทรรศน์งานมหกรรม เป็นคนแรกที่ประดิษฐ์แบบจำแนกประเภทจะพยายามทำความเข้าใจในความหลากหลายของกาแล็กซีที่อยู่ใกล้เคียง ในปีค.ศ. 1920 ฮับเบิลใช้คืนภาพของฟากฟ้า ด้วยกล้องโทรทรรศน์ขนาด 100 นิ้วที่เมาท์วิลสันวิวใกล้พาซาดีน่า แคลิฟอร์เนีย ในวันที่ของฮับเบิล ความคิดที่ว่า กาแลคซีอื่น ๆ มีอยู่เป็นคุย แต่นักดาราศาสตร์บางมหาเศรษฐีวัตถุพร่าเลือนที่พวกเขาสังเกตเห็นได้เพียงว่า ฮับเบิลจัดกลุ่มสังเกตการณ์ของอะไรในภายหลังได้รับการเป็น กาแล็กซีตามรูปร่าง: รูปไข่ หรือสไปรัลเป็นเวลานานฮับเบิล ของระบบดูเหมือนจะ ครอบคลุมฐานทั้งหมด: กาแล็กซีปรากฏว่าห้องกว้างสล็อตได้ง่ายในแต่ละประเภท และแม้แต่ในแต่ละประเภทย่อย ได้ ในความเป็นจริง ที่เราคิดว่า เรามีมันทั้งหมดคิดออก แต่ มีข้อสังเกตมาก ขึ้น เราพบมีกาแล็กซีจำนวนมากที่ดูเหมือนจะท้าจำแนกลักษณะ ฮับเบิลค่อนข้างคาดนี้ โดยการเพิ่มประเภทสำหรับ "irregulars" ตอนนี้เรารู้ว่า ส่วนใหญ่ของกาแล็กซีที่ผิดปกติจริงโต้ตอบกาแล็กซี เย็นดึงกันกันในทุกประเภทของรูปร่างที่แปลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราอยู่ในจักรวาลทางช้างเผือกและเมื่อเราเพียร์ออกมาพร้อมกับดวงตายืดไสลด์เติมของเราเราจะเห็นกาแลคซีทุกที่ที่เรามอง เราเห็นคนใหญ่, คนเล็กเกลียวรายละเอียดมั่งคั่งและทรงกลมเป็นกระเปาะ เราเห็นไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดออกกาแลคซี่ของตัวเองกาแลคซีที่มีการบันทึกคนเล็กที่เดินใกล้ชิดเกินไปและกลุ่มขนาดใหญ่ที่มีหลายร้อยหลายพันกาแลคซีปีนป่ายไปรอบ ๆ อีกคนหนึ่ง เราถูกล้อมรอบด้วยกาแลคซีในทุกทิศทางพันล้านของพวกเขา ดังนั้นคุณจะคิดว่าเราจะมีความคิดที่ดีงามของวิธีการที่พวกเขาได้มี คุณต้องการจะผิด ให้มากที่สุดเท่าที่เราเคยอนุมานเกี่ยวกับวิธีจักรวาลเกิดและพัฒนาเรารู้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าแปลกใจเกี่ยวกับโครงสร้างเหล่านี้แพร่หลาย.
ขอเริ่มต้นด้วยสิ่งที่เราไม่ทราบ กาแลคซีเริ่มก่อตัวขึ้นในจักรวาลต้นมากเพียงไม่กี่ร้อยล้านปีหลังจากบิ๊กแบง คนแรกที่เกิดออกมาจากรัศมีของสสารมืด-A สารที่นักดาราศาสตร์ยังไม่เข้าใจ แต่ที่มีการโต้ตอบกับเรื่องที่มองเห็น (อะตอมเช่นผู้ที่อยู่ในคุณและฉัน) แต่เพียงผู้เดียวผ่านแรงโน้มถ่วง เหล่านี้ไม่ได้รัศมีในความรู้สึกที่ดีงาม แต่ conglomerations ค่อนข้างกึ่งทรงกลมบนตาชั่งเกินความเข้าใจของเรา เรื่องมืดดึงกันจำนวนมากของอะตอมสร้างภูมิภาคหนาแน่นพอสำหรับนิวเคลียร์ฟิวชันที่จะจุดชนวนอีกครั้งและอีกครั้งที่ให้กำเนิดดาวดาวมากขึ้นและในที่สุดกาแลคซี อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ทฤษฎีชั้นนำกล่าวว่า กาแลคซีเหล่านี้เติบโตขึ้นและดึงดูดกาแลคซีที่จัดตั้งขึ้นใหม่อื่น ๆ ลงในกลุ่มและซุปเปอร์กระจุกที่พวกเขาเต้นไปรอบ ๆ อีกคนหนึ่งที่บางครั้งทำอันตรายใกล้บินถานบางครั้งชนบางครั้งการควบรวมกิจการ บางส่วนของพวกเขาเปลี่ยนกระบวนการที่เจ็บปวดเช่นการล่วงละเมิดกาแล็คซี่ลอกบีบรัดและแม้กระทั่งกินกัน-สิ่งที่เสียงเหมือนพวกเขานำไปใช้มากขึ้นเพื่อให้ความผิดทางอาญาที่มีความรุนแรงกว่าที่จะกาแลคซี.
เอ็ดวินฮับเบิลของกล้องโทรทรรศน์บาร์นี้เป็นครั้งแรกในการออกแบบการจัดหมวดหมู่ โครงการจะพยายามที่จะให้ความรู้สึกของความหลากหลายของกาแลคซีในบริเวณใกล้เคียง ในปี ค.ศ. 1920 ฮับเบิลใช้เวลาทั้งคืนแล้วคืนเล่าการถ่ายภาพแห่งสวรรค์ด้วยกล้องโทรทรรศน์ 100 นิ้วที่วิลสันหอดูดาวที่อยู่ใกล้ Pasadena, Calif. ในวันฮับเบิล, ความคิดที่ว่ากาแลคซีอื่น ๆ ที่มีอยู่เป็นที่ถกเถียงกัน แต่นักดาราศาสตร์บางมหาเศรษฐีที่วัตถุเลือนพวกเขาสังเกตเห็นได้เพียงแค่ว่า ฮับเบิลจัดกลุ่มข้อสังเกตของเขาในสิ่งที่ได้รับการยอมรับในภายหลังจะเป็นกาแลคซีตามรูปร่างของพวกเขา. รูปไข่หรือเกลียว
เป็นเวลานานระบบฮับเบิลดูเหมือนจะครอบคลุมฐานทั้งหมด: กาแลคซี่ดูเหมือนจะสล็อตได้ง่ายในแต่ละประเภทและแม้กระทั่งในแต่ละหมวดหมู่ เพื่อให้ง่ายในความเป็นจริงที่เราคิดว่าเรามีมันทั้งหมดคิดออก แต่มีข้อสังเกตมากขึ้นและมากขึ้นเราพบว่ามีกาแลคซีจำนวนมากที่ดูเหมือนจะท้าทายตัวละคร ฮับเบิลที่คาดว่าจะค่อนข้างนี้โดยการเพิ่มหมวดหมู่สำหรับ "ประจำการ." ตอนนี้เรารู้ว่าส่วนใหญ่ของกาแลคซีที่ผิดปกติเป็นจริงมีปฏิสัมพันธ์กาแลคซีแรงโน้มถ่วงดึงแต่ละอื่น ๆ ออกจากกันเป็นทุกประเภทของรูปทรงแปลก ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราอยู่ในกาแลกซีทางช้างเผือก และเมื่อเราออกกับเพื่อนของเรากดเติมตา เราเห็นกาแลคซีทุกแห่งที่เราดู เราเห็นคนใหญ่ , ขนาดเล็ก , รายละเอียดมั่งคั่ง spirals และบวมเป่ง ellipticals . ที่เราเห็นอยู่ในกาแลคซีจากตนเอง , กาแล็กซีที่มีการบันทึกขนาดเล็กที่เดินเข้าใกล้และกลุ่มขนาดใหญ่ที่มีหลายร้อยหลายพันของกาแล็กซีกลุ้มรุมรอบตัวอีกแบบหนึ่ง เรากำลังล้อมรอบกาแล็กซีในทุกทิศทาง หลายพันล้านคน ดังนั้นคุณจะคิดว่าเราจะมีความคิดที่ดีของวิธีการที่พวกเขาได้มี คุณจะผิด เท่าที่เราเคยลงความเห็นว่าจักรวาลเกิดและวิวัฒนาการมา เรารู้เพียงเล็กน้อยอย่างแปลกใจ เกี่ยวกับโครงสร้างทั่วไปเหล่านี้เริ่มต้นให้กับสิ่งที่เรารู้ กาแลคซีที่เริ่มก่อตัวขึ้นในจักรวาลต้นมาก แค่ไม่กี่ร้อยล้านปีหลังบิ๊กแบง ตัวแรกเกิดออกจากรัศมีแห่งความมืด matter-a สารที่นักดาราศาสตร์ยังคงไม่เข้าใจ แต่ที่ติดต่อกับมองเห็นเรื่อง ( อะตอมเหมือนคุณและฉัน ) แต่เพียงผู้เดียวผ่านแรงโน้มถ่วง เหล่านี้ไม่ได้รัศมีในความรู้สึกที่ละเอียดอ่อน แต่กึ่งทรงกลม conglomerations ในระดับที่เกินความเข้าใจของเรา สสารมืดรวบรวมยอดเงินขนาดใหญ่ของอะตอม , การสร้างพื้นที่หนาแน่นเพียงพอสำหรับนิวเคลียร์ฟิวชั่นที่จะจุดอีกครั้ง และอีกครั้ง ให้กำเนิดดาว ดาวมากขึ้น และในที่สุด กาแลกซี่ อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ทฤษฎีชั้นนำกล่าวว่า กาแล็กซีเหล่านี้เติบโตและดึงดูดอื่น ๆที่จัดตั้งขึ้นใหม่ในกลุ่มกาแลคซี และ superclusters ที่พวกเขาเต้นรำรอบกันและกัน บางครั้งทำอะไรอันตรายที่อยู่ใกล้บินด้วย บางครั้งชน บางครั้งรวม บางส่วนของพวกเขาผ่านกระบวนการ เช่น การเกี่ยวกับกาแล็กซี่ , ลอก , ถูกบีบคอ และแม้แต่มนุษย์กินคนในสิ่งที่เสียงเหมือนพวกเขาใช้มากขึ้นเพื่ออาชญากรร้ายแรงกว่าจะเป็นกาแล็กซี่เอ็ดวิน ฮับเบิล กล้องโทรทรรศน์ของบาร์นี้เป็นครั้งแรก เพื่อเตรียมจัดโครงการเพื่อพยายามที่จะทำให้ความรู้สึกของความหลากหลายของกาแล็กซีใกล้เคียง ในช่วงปี ค.ศ. 1920 , ฮับเบิลใช้หลังจากคืนนั้นถ่ายรูปท้องฟ้าด้วยกล้องโทรทรรศน์ที่หอดูดาวเมาท์วิลสัน 100 นิ้วใกล้ Pasadena , แคลิฟอร์เนียในฮับเบิลวัน ความคิดอื่น ๆกาแล็กซีอยู่ก็เป็นที่ถกเถียงกัน แต่นักดาราศาสตร์ theorized ที่คลุมเครือวัตถุพวกเขาพบแค่นั้น ฮับเบิลแบ่งการสังเกตของเขาสิ่งที่ก็รู้เป็นกาแล็กซีตามรูปร่าง : รูปไข่หรือก้นหอยเป็นเวลานาน ระบบของฮับเบิลจะครอบคลุมฐานทั้งหมด : กาแล็กซีดูเหมือนสล็อตได้ง่ายในแต่ละประเภท และแต่ละประเภทย่อย . ง่ายๆ ในความเป็นจริง ที่เราคิดว่าเราได้หมด แต่มากขึ้น สังเกต เราจะพบว่ามีหลายกาแล็กซีที่ดูเหมือนจะต่อต้านการ . ฮับเบิลค่อนข้างคาดการณ์นี้โดยการเพิ่มประเภท " irregulars . " ตอนนี้เรารู้ว่าส่วนใหญ่ของอาหารกลางวันจริงโต้ตอบกาแล็กซี gravitationally ดึงแต่ละอื่น ๆทุกประเภท แยกเป็นรูปร่างแปลกๆ