These results also have interesting

These results also have interesting implications for fiscal policy. If monetary policy is constrained by the zero lower bound, then fiscal policy is generally more powerful because monetary policy and interest rates won’t respond to changes in fiscal policy. In other words, at the zero lower bound, interest rates will not “crowd out” the effects of fiscal policy (see Woodford 2011 and Christiano, Eichenbaum, and Rebelo 2012). The results presented here suggest that longer-term interest rates—which matter more for private-sector spending—were not significantly constrained by the zero lower bound until at least late 2011. So it’s unlikely that the effects of fiscal policy were much greater than normal before then.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์เหล่านี้ยังได้รับผลกระทบนโยบายทางการเงินที่น่าสนใจ ถ้านโยบายการเงินที่มีจำกัด โดยขอบล่างศูนย์ แล้วนโยบายทางการเงินได้โดยทั่วไปมีประสิทธิภาพมากขึ้นเนื่องจากนโยบายการเงินและอัตราดอกเบี้ยจะไม่ตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงนโยบายการบัญชี ในคำอื่น ๆ ที่ศูนย์ขอบล่าง อัตราดอกเบี้ยจะไม่ "ฝูงชนออกมา" ผลกระทบของนโยบายการคลัง (ดู Woodford 2011 และ Christiano, Eichenbaum และ Rebelo 2012) ผลการนำเสนอที่นี่แนะนำให้อัตราดอกเบี้ยระยะยาว — เรื่องใดเพิ่มเติมสำหรับการใช้จ่ายภาคเอกชนซึ่งมีไม่มากจำกัด โดยขอบล่างศูนย์จนในปลายปี 2554 ดังนั้นจึงไม่น่าที่ผลกระทบของนโยบายการเงินได้มากขึ้นกว่าปกติมากก่อนแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการเหล่านี้ยังมีความหมายที่น่าสนใจสำหรับนโยบายการคลัง หากนโยบายการเงินที่ถูก จำกัด ด้วยขอบเขตนโยบายการคลังแล้วศูนย์ที่ลดลงโดยทั่วไปมีประสิทธิภาพมากขึ้นเพราะการดำเนินนโยบายการเงินและอัตราดอกเบี้ยที่จะไม่ตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงในนโยบายการคลัง ในคำอื่น ๆ ที่ศูนย์ขีด จำกัด ล่าง, อัตราดอกเบี้ยจะไม่ "ฝูงชนออก" ผลกระทบของนโยบายการคลัง (ดู Woodford ปี 2011 และ Christiano, Eichenbaum และ Rebelo 2012) ผลที่นำเสนอนี้ชี้ให้เห็นว่าในระยะยาวอัตราดอกเบี้ยสำคัญมากขึ้นสำหรับภาคเอกชนใช้จ่ายไม่ได้ถูก จำกัด อย่างมีนัยสำคัญโดยศูนย์ขีด จำกัด ล่างอย่างน้อยก็จนกว่าปลายปี 2011 ดังนั้นจึงไม่น่าว่าผลกระทบของนโยบายการคลังมีมากขึ้นกว่าปกติ ก่อนหน้านั้น.