In the evening , the boys sat down

In the evening , the boys sat down at the tables. The master stood by the pot , and the soup was served. It disappeared quickly. The boy whispered and made signs to Oliver. He stood up from the table and went to the master , with his bowl and spoon in his hands.
“ Please , sir , ” he said , “ I want some more.”
The master was a fat , healthy man , but he went very pale . He looked with surprise at the small boy.
“ What? ” said the master at last in a quiet voice.
“ Please , sir , ” repeated Oliver , “ I went some more. “
The master hit Oliver with his spoon , then seized him and cried for help. Mr Bumble rushed into the room , and the master told him what Oliver had said .
“ He asked for more? ” Mr Bumble cried. “ I cannot belive it. One day they will hang the boy. ”
He took Oliver away and shut him in a dark room. The next morning a notice appeared on the workhouse gate. Five pounds were offered to anybody who would take Oliver Twist.
Oliver was a prisoner in that cold , dark room for a whole week. Every morning he was take outside to wash , and Mr Bumble beat him with a stick. Then he was taken into the large hall where the boys had their soup. Mr Bumble beat him in front of everybody. He spent every day crying. When night came he tried to sleep , but he was cold , lonely and frightened.
One day, outside the high workhouse gate , Mr Bumble met Mr Sowerberry. Mr Sowerberry was a tall , thin man who wore black clothes and made coffins. Many of his coffins were for the poor people who died in the workhouse.
“ I have prepared the coffins for the two woman who died last night,” he said to Mr Bumble.
“ Good,” said Mr Bumble. “ You will be rich one day , Mr Sowerrberry! Do you know anybody who wants a boy? And five pounds?” He raised his stick and pointed to the notice on the gate.
The arrangements were soon made , and Mr Bumble took Oliver to Mr Sowerberry’s shop that evening. Oliver did not want to go.
“ I will be good , sir!” he said. “ I am a very little boy and it is so-so-lonely! Please don’t be angry with me , sir!” Mr Bumble’s surprise , Oliver had tears in his eyes. He told the boy not to complain,to dry his eyes and to be good. He took Oliver’s hand , and they continued walking in silence.
Mr Sowerberry had closed the shop , and he was writing by the light of a candle when they arrived.
“ Here, Mr Sowerberry ,I have brought the boy,”said Mr Bumble. Oliver bowed.
“ Oh,that is the boy , is it ?” said Mr Sowerberry.
“ Mrs. Sowerberry , come here,my dear.” A short thin woman with a narrow face came out from a little room behind the shop. “My dear,” said Mr Sowerberry, “ this is the boy from the workhouse that I told you about.”
Oliver bowed again.
“ Oh!” said the woman . “He is very small.”
“ Yes,he is rather small!” said Mr Bumble. “ But he will grow, Mrs Sowerberry , he will grow.”
“ Yes, I expect he will,” said the lady angrily , “ on our food and our drink. Here, get downstairs, you little bag of bones. You can have some of the cold meat that we saved for the dog. The dog hasn’t come home since this morning.”
Mrs Sowerberry opened a door and pushed Oliver down some stairs into a dark room.
Oliver’s eyes shone at the thought of meat. They gave him a plate of the dog’s food, and he ate very quickly. Mrs Sowerberry was not pleased that he was so enthusiastic.
“ Come with me,” she said, taking a dirty lamp and leading him upstairs again. “ Your bed is in the shop.”
Oliver was left alone in the shop . He was alone in a strange place. He climbed quickly into his narrow bed and fell asleep.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในตอนเย็น เด็กผู้ชายนั่งลงในตาราง แบบยืน โดยหม้อ และน้ำซุปแนะนำ มันหายไปอย่างรวดเร็ว เด็กเกมส์ และทำสัญญาณให้ Oliver เขายืนขึ้นจากตาราง และไปแบบ ชามและช้อนในมือของเขา "กรุณา รัก "เขากล่าวว่า ฉันต้องการเพิ่มเติมบาง" แบบมีไขมัน สุขภาพมนุษย์ แต่เขาถึงกับหน้าซีดมาก เขามอง ด้วยความประหลาดใจที่เด็กเล็ก "อย่างไร" กล่าวว่า หลักในที่สุดในเสียงเงียบ "กรุณา รัก ซ้ำ Oliver "ฉันไปบางอย่าง" แบบตี Oliver กับช้อนของเขา แล้วยึดเขา และร้องขอความช่วยเหลือ บัมเบิลนายวิ่งเข้าไปในห้องพัก และแบบบอก Oliver ได้พูด "เขาถามเพิ่มเติมหรือไม่" ร้องเรียกนายบัมเบิล "ฉันไม่สามารถ belive มันได้ วันหนึ่งพวกเขาจะวางเด็ก ” เขาเอา Oliver และปิดเขาในห้องมืด เช้าวันถัดไปสำคัญปรากฏบนประตูโรงทำงาน 5 ปอนด์ ได้รับการเสนอเพื่อทุกคนที่จะใช้บิด Oliver Oliver มีนักโทษในห้องที่มืด เย็นสัปดาห์ทั้งหมด ทุกเช้าเขาไปนอกล้าง และนายบัมเบิลตีเขา ด้วยไม้ จากนั้น เขาถูกนำเข้าไปในห้องโถงขนาดใหญ่ที่เด็กผู้ชายมีการต้ม บัมเบิลนายชนะเขาหน้าทุกคน เขาใช้เวลาร้องไห้ทุกวัน เมื่อคืนมา เขาพยายามนอน แต่เขาเย็น เหงา และกลัว วันหนึ่ง นอกประตูโรงทำงานสูง นายบัมเบิลได้พบนาย Sowerberry นาย Sowerberry ได้คนสูง บางที่สวมเสื้อผ้าสีดำ และทำ coffins หลาย coffins เขาได้สำหรับคนจนที่เสียชีวิตในโรงทำงาน"ผมได้เตรียมไว้ coffins สำหรับผู้หญิงสองคนเสียชีวิตในคืนสุดท้าย เขากล่าวกับนายบัมเบิล"ดี กล่าวว่า นายบัมเบิล "คุณจะรวยวันหนึ่ง นาย Sowerrberry คุณรู้หรือใครที่ต้องการเด็กผู้ชายหรือไม่ และห้าปอนด์" เขายกไม้ของเขา และชี้ไปประกาศบนประตู เร็ว ๆ นี้ได้ทำการจัด และนายบัมเบิลเอา Oliver ร้านนาย Sowerberry เย็นนั้น Oliver ได้ไม่ต้องไป "ฉันจะไม่ดี ที่รัก! " เขากล่าวว่า "ฉันเป็นเด็กน้อยมาก และก็ so so-เหงา กรุณาไม่โกรธกับฉัน ที่รัก" นายบัมเบิลของแปลกใจ Oliver มีน้ำตาในดวงตาของเขา เขาบอกเด็กไม่บ่น แห้งตา และจะดี เขาเอามือของ Oliver และพวกเขายังคงเดินต่อไปในความเงียบ นาย Sowerberry ได้ปิดร้าน และเขาถูกเขียน โดยแสงเทียนเมื่อพวกเขามาถึง "ที่นี่ นาย Sowerberry ฉันได้นำเด็กชาย กล่าวว่า นายบัมเบิล Oliver ลง "โอ้ ที่เป็นเด็ก เป็นกล่าวว่า นาย Sowerberry "นาง Sowerberry มา รักของฉัน" ผู้หญิงบางสั้นหน้าแคบออกมาจากห้องเล็ก ๆ หลังร้าน นาย Sowerberry "ซึ่งเป็นเด็กจากโรงทำงานที่ฉันบอกคุณเกี่ยวกับ" กล่าวว่า "รักของฉัน Oliver ก้มกราบอีกครั้ง"โอ้" กล่าวว่า ผู้หญิง "เขามีขนาดเล็กมาก" "ใช่ เขาจะค่อนข้างเล็ก" กล่าวว่า นายบัมเบิล " แต่เขาจะเติบ โต นาง Sowerberry เขาจะเติบโต" "ใช่ ฉันคาดว่า เขาจะ กล่าวว่า เลดี้ angrily "ในอาหารและเครื่องดื่มของเรา ได้ที่นี่ ด้านล่าง คุณน้อยถุงของกระดูก คุณสามารถมีบางส่วนของเนื้อเย็นที่เราบันทึกไว้สำหรับสุนัข สุนัขยังไม่มาบ้านตั้งแต่เช้า " นาง Sowerberry เปิดประตู และผลัก Oliver ลงบันไดบางเข้าไปในห้องมืด ตาของ Oliver shone ที่คิดเนื้อ พวกเขาให้เขาจานอาหารของสุนัข และเขากินอย่างรวดเร็ว นาง Sowerberry ไม่พอใจที่เขามีความกระตือรือร้นเพื่อให้ "มากับฉัน เธอกล่าว ทำโคมไฟสกปรก และนำเขาชั้นบนอีกครั้ง "เตียงนอนของคุณอยู่ในร้าน" Oliver เหลือคนเดียวในร้าน เขาเป็นคนเดียวในสถานแปลก เขาปีนขึ้นเตียงของเขาแคบอย่างรวดเร็ว และหลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตอนเย็นเด็ก ๆ นั่งลงที่โต๊ะ นายยืนอยู่ข้างหม้อและน้ำซุปเสิร์ฟ มันหายไปอย่างรวดเร็ว เด็กกระซิบและทำป้ายบอกทางไปโอลิเวอร์ เขาลุกขึ้นจากโต๊ะและเดินไปที่ต้นแบบกับชามและช้อนในมือของเขา. "ได้โปรดครับ" เขากล่าวว่า "ผมต้องการบางมากขึ้น." นายอ้วนคนที่มีสุขภาพดี แต่เขาไปมาก ซีด เขามองด้วยความประหลาดใจที่เด็กผู้ชายตัวเล็ก. "คืออะไร? กล่าวว่า "ต้นแบบที่สุดท้ายในเสียงที่เงียบสงบ." ได้โปรดครับ "ซ้ำโอลิเวอร์" ฉันไปบางมากขึ้น "นายโอลิเวอร์ตีด้วยช้อนของเขาแล้วได้ลงโทษเขาและร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือ นายบัมเบิลวิ่งเข้าไปในห้องและหลักบอกเขาว่าสิ่งที่โอลิเวอร์ได้กล่าวว่า. "เขาถามเพิ่มเติมหรือไม่ "นายบัมเบิลร้องไห้ " ฉันไม่เชื่อ. วันหนึ่งพวกเขาจะแขวนเด็ก "เขาเอาโอลิเวอร์ออกไปและปิดเขาในห้องมืด เช้าวันรุ่งแจ้งให้ทราบล่วงหน้าปรากฏบนประตูสถานสงเคราะห์คนอนาถา ห้าปอนด์ถูกนำเสนอให้กับทุกคนที่จะใช้โอลิเวอร์ทวิ. โอลิเวอร์เป็นนักโทษในที่เย็นห้องมืดเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ทั้งหมด ทุกเช้าเขาก็ใช้เวลานอกเพื่อล้างและนายบัมเบิลตีเขาด้วยไม้ จากนั้นเขาก็ถูกนำตัวเข้าไปในห้องโถงขนาดใหญ่ที่เด็ก ๆ มีน้ำซุปของพวกเขา นายบัมเบิลชนะเขาในด้านหน้าของทุกคน เขาใช้เวลาทุกวันร้องไห้ เมื่อคืนมาเขาพยายามที่จะนอนหลับ แต่เขาก็เย็นเหงาและกลัว. วันหนึ่งนอกประตูสงเคราะห์สูงนายบัมเบิลได้พบกับนาย Sowerberry นาย Sowerberry เป็นสูงบางคนที่สวมเสื้อผ้าสีดำและทำให้โลงศพ หลายโลงศพของเขาได้สำหรับคนที่ไม่ดีที่เสียชีวิตในสถานสงเคราะห์คนอนาถา. "ผมได้เตรียมโลงศพสำหรับสองผู้หญิงที่ตายคืนที่ผ่านมา" เขากล่าวว่านายบัมเบิล. "ดี" นายบัมเบิลกล่าวว่า "คุณจะรวยวันหนึ่งนาย Sowerrberry! คุณรู้ไหมว่าใครที่ต้องการเด็กผู้ชายคนหนึ่ง? และ£ 5? "เขายกไม้เท้าและชี้แจ้งให้ทราบเกี่ยวกับประตู. เตรียมการถูกทำเร็ว ๆ นี้และนายบัมเบิลโอลิเวอร์เอาไปที่ร้านนาย Sowerberry ของเย็นวันนั้น โอลิเวอร์ไม่ได้ต้องการที่จะไป. "ฉันจะดีครับ!" เขากล่าว "ผมเป็นเด็กน้อยมากและมันก็เป็นสิ่งที่เหงา! กรุณาอย่าโกรธฉัน, Sir! "แปลกใจที่นายบัมเบิลของโอลิเวอร์มีน้ำตาในดวงตาของเขา เขาบอกว่าเด็กไม่ได้ที่จะบ่นให้แห้งและตาของเขาจะดี เขาเอามือของโอลิเวอร์และพวกเขายังคงเดินอยู่ในความเงียบ. นาย Sowerberry ปิดร้านและเขาเขียนด้วยแสงของเทียนที่เมื่อพวกเขามาถึง. "ที่นี่นาย Sowerberry ผมได้นำเด็ก" นายบัมเบิลกล่าวว่า โอลิเวอร์โค้งคำนับ. "โอ้ที่เด็กมันคืออะไร?" นาย Sowerberry กล่าวว่า. "นาง Sowerberry มาที่นี่ที่รักของฉัน." ผู้หญิงบางสั้น ๆ ที่มีใบหน้าแคบ ๆ ออกมาจากห้องเล็ก ๆ อยู่ด้านหลังร้าน "ที่รักของฉัน" นาย Sowerberry กล่าวว่า "นี่คือเด็กจากสถานสงเคราะห์คนอนาถาที่ผมบอกคุณเกี่ยวกับ." โอลิเวอร์โค้งคำนับอีกครั้ง. "Oh!" หญิงกล่าวว่า "เขามีขนาดเล็กมาก." "ใช่เขาเป็นค่อนข้างเล็ก!" นายบัมเบิลกล่าวว่า "แต่เขาจะเติบโตนาง Sowerberry เขาจะเติบโต." "ใช่ผมคาดว่าเขาจะกล่าวว่า" ผู้หญิงคนนั้นด้วยความโกรธ "ในอาหารและเครื่องดื่มของเรา ที่นี่ได้รับการชั้นล่างคุณถุงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของกระดูก คุณสามารถมีบางส่วนของเนื้อเย็นที่เราบันทึกไว้สำหรับสุนัข สุนัขที่ยังไม่ได้มาที่บ้านตั้งแต่เช้าวันนี้. "นางSowerberry เปิดประตูและผลักดันโอลิเวอร์ลงบันไดบางอย่างในห้องมืด. ตาของโอลิเวอร์ส่องความคิดของเนื้อ พวกเขาทำให้เขามีจานอาหารของสุนัขและเขากินได้อย่างรวดเร็ว นาง Sowerberry ไม่พอใจว่าเขาเป็นคนมีความกระตือรือร้นเพื่อให้. "มากับฉัน" เธอกล่าวว่าการโคมไฟสกปรกและนำเขาชั้นบนอีกครั้ง "เตียงของคุณอยู่ในร้านค้า." โอลิเวอร์ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในร้าน เขาเป็นคนเดียวในสถานที่แปลก เขาปีนได้อย่างรวดเร็วเข้าไปในห้องนอนแคบ ๆ ของเขาและผล็อยหลับไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงเย็น เด็กหนุ่มนั่งลงที่โต๊ะ นายยืนอยู่ข้างหม้อ และซุปที่เสิร์ฟ มันจะหายไปอย่างรวดเร็ว เด็กหนุ่มกระซิบ และทำป้ายให้โอลิเวอร์ เขาลุกขึ้นจากโต๊ะไปที่เจ้านายของเขากับชามและช้อนในมือของเขา .
" ได้โปรด " เขากล่าวว่า " ฉันต้องการมากกว่านี้ " .
อาจารย์เป็นไขมัน สุขภาพ ผู้ชาย แต่เขาก็ซีดมากเขามองดูด้วยความประหลาดใจที่เด็กเล็ก ๆ .
" อะไร ? " บอกว่า อาจารย์ที่ล่าสุดในเสียงที่เงียบ .
" ได้โปรด " ซ้ำโอลิเวอร์ " ฉันไปมากกว่านี้ "
อาจารย์ตีโอลิเวอร์กับช้อน แล้วจับเขาและร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือ นายบับเบิ้ล วิ่งเข้ามาในห้อง และอาจารย์บอกอะไรเขา โอลิเวอร์พูด .
" เขาถามอีก " นายทำเลอะเทอะเลย " ฉันไม่เชื่อวันหนึ่งพวกเขาจะแขวนเด็ก "
เขาพาโอลิเวอร์ไปและขังเขาไว้ในห้องมืด . เช้าวันรุ่งขึ้นให้ปรากฏบนประตูโรงฝีกงาน ห้าปอนด์ได้เสนอกับใคร จะเอา โอลิเวอร์ ทวิสต์
โอลิเวอร์เป็นนักโทษในเย็นนั้น ในห้องมืดตลอดทั้งสัปดาห์ ทุกๆ เช้าเขาใช้ภายนอกเพื่อล้าง และนายบัมเบิ้ลตีเขาด้วยไม้แล้วเขาก็เอาเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ที่เด็กผู้ชายกินซุปของพวกเขา นายบับเบิ้ล เอาชนะเขาในด้านหน้าของทุกคน เขาใช้เวลาทุกวัน ร้องไห้ เมื่อกลางคืนมาถึง เขาพยายามข่มตาหลับ แต่เขาก็หนาว เหงา และกลัว . . .
1 วันนอกประตูโรคหัวใจขาดเลือดสูง คุณบับเบิ้ล เจอคุณโซว์เบอร์รี่ คุณโซว์เบอร์รี่ คือ สูง ผอม ผู้ชายที่ใส่เสื้อสีดำและทำโลงศพหลายโลงของเขาถูกคนจน คนที่ตายในโรงฝึกงาน
" ฉันเตรียมโลงศพสำหรับสองผู้หญิงที่ตายเมื่อคืน " เขากล่าวกับนายเดินโซเซ .
" ดี " นายบัมเบิล . " คุณจะรวย วันนึง คุณ sowerrberry ! คุณรู้จักใครที่อยากได้ผู้ชาย และห้าปอนด์ " เขายกไม้เท้าของเขา และชี้แจ้งบนประตู
จัดในไม่ช้า ทํา