1. The CycloneDorothy lived in the

1. The Cyclone
Dorothy lived in the midst of the great Kansas prairies, with Uncle Henry, who was a farmer, and Aunt Em, who was the farmer's wife. Their house was small, for the lumber to build it had to be carried by wagon many miles. There were four walls, a floor and a roof, which made one room; and this room contained a rusty looking cookstove, a cupboard for the dishes, a table, three or four chairs, and the beds. Uncle Henry and Aunt Em had a big bed in one corner, and Dorothy a little bed in another corner. There was no garret at all, and no cellar--except a small hole dug in the ground, called a cyclone cellar, where the family could go in case one of those great whirlwinds arose, mighty enough to crush any building in its path. It was reached by a trap door in the middle of the floor, from which a ladder led down into the small, dark hole.
When Dorothy stood in the doorway and looked around, she could see nothing but the great gray prairie on every side. Not a tree nor a house broke the broad sweep of flat country that reached to the edge of the sky in all directions. The sun had baked the plowed land into a gray mass, with little cracks running through it. Even the grass was not green, for the sun had burned the tops of the long blades until they were the same gray color to be seen everywhere. Once the house had been painted, but the sun blistered the paint and the rains washed it away, and now the house was as dull and gray as everything else.
When Aunt Em came there to live she was a young, pretty wife. The sun and wind had changed her, too. They had taken the sparkle from her eyes and left them a sober gray; they had taken the red from her cheeks and lips, and they were gray also. She was thin and gaunt, and never smiled now. When Dorothy, who was an orphan, first came to her, Aunt Em had been so startled by the child's laughter that she would scream and press her hand upon her heart whenever Dorothy's merry voice reached her ears; and she still looked at the little girl with wonder that she could find anything to laugh at.
Uncle Henry never laughed. He worked hard from morning till night and did not know what joy was. He was gray also, from his long beard to his rough boots, and he looked stern and solemn, and rarely spoke.
It was Toto that made Dorothy laugh, and saved her from growing as gray as her other surroundings. Toto was not gray; he was a little black dog, with long

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.พายุ
โดโรธีอาศัยกลาง prairies แคนซัสดี กับลุง Henry ผู้เป็นเกษตรกร Em ป้าผู้เป็นภรรยาของชาวนา บ้านของพวกเขาเล็ก สำหรับไม้สร้างมันมีให้ โดย wagon หลายไมล์ มีสี่ผนัง พื้น และ หลังคา ที่ห้อง และห้องนี้อยู่ cookstove มองเป็นสนิม มีตู้สำหรับอาหาร ตาราง เก้าอี้ สี่ และอาหารเช้า ลุงเฮนรีและป้าเอ็มได้เตียงใหญ่ในมุมหนึ่ง และโดโรธีเตียงเล็กน้อยในมุมอื่น มี garret ไม่เลย และไม่กริ - ยกเว้นในดิน ขุดหลุมขนาดเล็กเรียกว่ากริเป็นพายุไซโคลน ครอบครัวสามารถไปไหนในกรณี whirlwinds ที่ดีอย่างใดอย่างหนึ่งเกิดขึ้น พอเถอะขยี้ทุกอาคารในเส้นทางของการ แล้ว โดยประตูดักกลางชั้น ซึ่งบันไดนำลงในมืด เล็กหลุม
เมื่อโดโรธียืนในประตู และมองรอบ ๆ เธออาจไม่เห็นแต่ทุ่งหญ้าสีเทาดีในทุก ๆ ด้าน ต้นไม้หรือบ้านไม่ยากจนกวาดกว้างประเทศแบนที่เข้าถึงไปยังขอบฟ้าทุกทิศทาง ดวงอาทิตย์ก็อบแผ่นดิน plowed เป็นมวลสีเทา น้อยด้วยรอยแตกผ่านมัน แม้แต่หญ้าไม่เขียว สำหรับดวงอาทิตย์ได้เขียนบนสุดของใบมีดยาวจนกว่าพวกสีเทาสีเดียวกันได้ทุก เมื่อมีการ ทาสีบ้าน แต่ดวงอาทิตย์ blistered สี และฝนล้างมันออกไป และตอนนี้ บ้านเป็นความหมองคล้ำ และสีเทาเป็นทุกอย่าง.
เมื่อป้าเอ็มมาอยู่ เธอถูกภรรยาสาว สวย แสงแดดและลมได้แล้ว เธอเกินไป พวกเขานำประกายจากดวงตาของเธอ และด้านซ้ายสีเทาที่นี่ พวกเขาได้นำสีแดงจากแก้มและริมฝีปากของเธอ และพวกเขามีสีเทา เธอได้บาง และอนต์ และไม่เคยยิ้มเดี๋ยวนี้ เมื่อโดโรธี เจ้าเฟิน มาเพื่อเธอ ป้าเอมได้แล้วดังนั้น startled ด้วยเสียงหัวเราะของเด็กว่า เธอจะร้อง และกดมือของเธอตามใจเธอทุกครั้งของโดโรธีร่าเริงเสียงมาถึงหูของเธอ และเธอยังมองสาวน้อยใจที่เธอไม่สามารถหาอะไรหัวเราะ at.
Henry ลุงหัวเราะไม่ เขาทำงานหนักตั้งแต่เช้าถึงกลางคืน และไม่รู้มีความสุขอะไร เขามีสีเทาด้วย จากเคราของเขายาวถึงรองเท้าของเขาหยาบ และเขามองตรง ๆ และปฏิญาณ ตน ไม่ค่อยพูดได้
ก็ Toto ที่ทำโดโรธีหัวเราะ และบันทึกของเธอจากการเติบโตเป็นสีเทาเป็นเธอสภาพแวดล้อมอื่น ๆ Toto ไม่สีเทา เขาเป็นสุนัขสีดำเล็กน้อย มียาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . พายุไซโคลน
โดโรธีอาศัยอยู่ท่ามกลางทุ่งใหญ่ในแคนซัส กับ ลุงเฮนรี คนที่เป็นเกษตรกร และป้าเอ็ม ซึ่งเป็นภรรยาของเกษตรกร บ้านของพวกเขาหลังเล็ก เพราะไม้สร้างบ้านต้องขนมา โดยรถบรรทุกหลายไมล์ มีสี่ผนัง พื้น และหลังคา ซึ่งทำให้ห้องเดียว ในห้องมีสนิมดู cookstove มีตู้ใส่ถ้วยชาม โต๊ะเก้าอี้สามหรือสี่ตัว และเตียง ลุงเฮนรีกับป้าเอ็มมีเตียงนอนใหญ่อยู่ที่มุมหนึ่ง ส่วนโดโรธีมีเตียงเล็กอีกที่มุมหนึ่ง ไม่มีห้องใต้เพดานเลย และไม่มีห้องใต้ดิน -- เว้นแต่มีโพรงเล็กๆที่ขุดดิน เรียกว่า ไซโคลน ใต้ดิน ที่ครอบครัวอาจไปในอีกกรณีหนึ่งที่ยอดเยี่ยมยิ่งใหญ่พอที่จะบดขยี้ความปั่นป่วนเกิดขึ้น อาคารใด ๆ ในเส้นทางของมันถึงมีประตูตรงกลางของพื้น ซึ่งบันไดนำลงไปในหลุมมืดเล็กๆ
เมื่อโดโรธียืนที่ปากประตูและมองไปรอบๆ เธอไม่เห็นอะไรนอกจากท้องทุ่งสีเทาที่ดีทุกด้าน ไม่ใช่ต้นไม้หรือบ้านพังกวาดกว้างของแบนประเทศถึงขอบของท้องฟ้าได้ทุกเส้นทาง ดวงตะวันเผาไถที่ดินในมวล สีเทามีรอยแตกเล็ก ๆน้อย ๆวิ่งผ่าน แม้แต่หญ้าก็ไม่เขียว เพราะดวงตะวันเผายอดใบยาวจนเป็นสีเทาหม่นให้เห็นทุกที่ ครั้งหนึ่ง เคยทาสีบ้านสีพอง แต่แดดและฝนได้ล้างมันออกไป และตอนนี้บ้านจึงดูหม่นหมอง เป็นสีเทา เหมือนทุกอย่างอื่น .
ตอนที่ป้าเอ็มย้ายมาอยู่ที่นี่ เธอยังสาวเป็นภรรยาที่งดงามดวงอาทิตย์และลมก็ได้เปลี่ยนเธอไป พวกเขาได้เอาประกายไปจากสายตาของเธอ และทิ้งพวกเขาสุขุมสีเทา พวกเขามีแดง จาก แก้ม และริมฝีปากของเธอ และก็เป็นสีเทาด้วย เธอผอมและซูบผอม และเดี๋ยวนี้ไม่เคยยิ้มเลย เมื่อโดโรธีซึ่งเป็นเด็กกำพร้า มาหาเธอป้าเอ็มตื่นเต้นกับเสียงหัวเราะของเด็ก เธอจะส่งเสียงร้องแล้วเอามือทาบอกเมื่อโดโรธีสุขสันต์เสียงถึงหูของเธอ เธอยังคงมองสาวน้อยด้วยความสงสัยว่าเธอจะเจออะไรก็หัวเราะ
ลุงเฮนรีไม่เคยหัวเราะ เขาทำงานหนักตั้งแต่เช้าจนถึงกลางคืนและไม่ได้รู้ว่าความสุขคืออะไร เขาเป็นสีเทาด้วยจากเครายาวของเขารองเท้าหยาบของเขา และเขาดูเอาจริงเอาจังเคร่งขรึม ไม่ค่อยพูด .
มีโตโต้ที่ทำให้โดโรธีหัวเราะได้ และช่วยเธอให้พ้นจากการเป็นสีเทาเป็นสภาพแวดล้อมอื่น ๆของเธอ โตโต้ ไม่เทาหม่น แต่มันเป็นหมาสีดำ ตัวยาว ,