A question of identity: we are what

A question of identity: we are what we eat?
As Giddens (1990) and Bauman (1997) argue, the modern condition is characterized
by an increasing level of social and personal insecurity. With the disintegration
of established structures of meaning, people are searching for new sources of
identity that provide some security in an increasingly turbulent world. As Hewison
(1987) and other commentators have observed, heritage and nostalgia have provided
a rich source of signs of identity, particularly in tourism. Food has also
become an important factor in the search for identity. Food is one of our basic
needs, so it is not surprising that it is also one of the most widespread markers of
identity. We are what we eat, not just in a physiological sense, but also in a
psychological and a sociological sense as well. The ‘comfort foods’ of childhood
become the refuge of the adult cocooner. Any attempt to change our eating habits
is seen as an attack on our national, regional or personal identity.
There is of course a close link between food and the body. As Bell and Valentine
(1997) show, eating is not only a means of sustaining the body, but becomes
an essential part of the politics of the body. As people in developed countries
increasingly gain weight, the ‘ideal’ body shape is getting thinner, exerting pressure
on people to lose weight. This pressure is particularly strong for women,
exposed to the gaze of their partners and friends, and continually measured
against the ‘ideal woman’ as portrayed in the media. The surveillant gaze may
become even more crucial on holiday, as bare flesh is exposed to the view of
strangers on the beach. As Valentine (1999) argues, we are caught between such
discourses of self-control in relation to food, and the pleasurable, hedonistic and
social aspects of eating, which are also related to identity, bodily pleasures and
sexual desire.
Food is also one of the important aspects of the ‘environmental bubble’ that
surrounds most tourists on their travels. Many tourists eat the same food on
4 Greg Richards
holiday as they would do at home. Mass tourist resorts can often be divided
spatially on the basis of cuisine – English tourists in English pubs, German tourists
in the Bierkeller. Some tourists still engage in the habit of taking their own food
with them on holiday. Dutch tourists are still renowned for this, even to the extent
of taking their own potatoes with them when they go camping in Southern
Europe.
Food has been used as a means of forging and supporting identities, principally
because what we eat and the way we eat are such basic aspects of our culture. As
Leigh points out, eating habits are parochial behaviours that are learned and
culturally bound:
Some Catholics still avoid meat on Friday, as an act of contrition, and so
often eat fish on this day. Japanese love raw fish. Chinese eat dogs and monkeys.
Moslems and Jews do not eat pork. Hindus do not eat beef. French eat
frogs, snails, horses and raw meat. Arabs eat camel meat and drink camel
milk. Aborigines eat earth grubs. Greeks drink sheep’s milk. Some African
tribes drink blood. Yanamamo Indians of South America eat fresh uncooked
lice and fried insects.
(Leigh 2000: 10)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำถามของตน: เรามีอะไรที่เรากินหรือไม่ตาม Giddens (1990) และบาวแมน (1997) โต้แย้ง ลักษณะเงื่อนไขทันสมัยโดยระดับที่เพิ่มขึ้นของความไม่มั่นคงทางสังคม และส่วนบุคคล มีการสลายตัวของโครงสร้างของความหมาย คนกำลังค้นหาแหล่งใหม่ตัวที่ให้ความปลอดภัยบางอย่างในโลกปั่นป่วนมากขึ้น เป็น Hewison(1987) และการแสดงอื่น ๆ ได้สังเกต เฮอริเทจและความคิดถึงให้เป็นแหล่งอุดมของสัญญาณของตน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการท่องเที่ยว อาหารยังมีกลายเป็น ปัจจัยสำคัญในการค้นหาตัวตน อาหารเป็นหนึ่งในพื้นฐานของเราจำเป็น ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจว่า มีเครื่องหมายที่แพร่หลายมากที่สุดของอย่างใดอย่างหนึ่งรหัส เรามีอะไรเรากิน ในสรีรวิทยาความรู้สึก ไม่เพียงแต่ในการจิตวิทยา และสังคมวิทยารู้สึกเช่น 'อาหารสบาย' ของเด็กกลายเป็นหลบภัยจาก cocooner สำหรับผู้ใหญ่ การเปลี่ยนแปลงนิสัยการกินของเราถูกมองว่าเป็นการโจมตีในเอกลักษณ์ของชาติ ภูมิภาค หรือส่วนบุคคลแน่นอนมีปิดการเชื่อมโยงระหว่างอาหารและร่างกาย เบลล์และวาเลนไทน์(1997) แสดง กินไม่เท่าวิธีการประคับประคองร่างกาย แต่กลายเป็นเป็นส่วนสำคัญของการเมืองของตัว เป็นคนในประเทศพัฒนาแล้วน้ำหนักเพิ่มขึ้น ร่างกาย 'เหมาะสมที่สุดจะได้รับทินเนอร์ พยายามความดันในคนที่ลดน้ำหนัก ความดันนี้มีความแข็งแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิงสัมผัสกับสายตาของพันธมิตรและเพื่อนของพวกเขา และวัดอย่างต่อเนื่องกับ 'เหมาะผู้หญิง' เป็นสื่อเซ็กส์ อาจสายตา surveillantเป็นสิ่งสำคัญยิ่งในวันหยุด เป็นเนื้อเปลือยจะสัมผัสกับมุมมองของคนแปลกหน้าบนชายหาด เป็นวาเลนไทน์ (1999) จน เรามีอยู่เช่นประการอารมณ์เกี่ยวกับอาหาร และที่สนุกสนาน hedonistic และด้านสังคมของกิน ที่ยังเกี่ยวข้องกับตัวตน ความสุขที่ร่างกาย และความปรารถนาทางเพศอาหารเป็นหนึ่งในด้านความสำคัญของ 'ฟองด้านสิ่งแวดล้อม"ที่ล้อมรอบนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ในการเดินทางของพวกเขา พักกินอาหารกัน4 ริชาร์ดกาวันหยุดจะทำที่บ้าน รีสอร์ทท่องเที่ยวโดยรวมสามารถมักจะแบ่งออกspatially ตามอาหาร – อังกฤษนักท่องเที่ยวในผับอังกฤษ เที่ยวเยอรมันใน Bierkeller นักท่องเที่ยวบางยังคงต่อสู้เป็นนิสัยของการทำอาหารของตนเองได้ในวันหยุด นักท่องเที่ยวเนเธอร์แลนด์จะยังคงชื่อนี้ แม้แต่การของมันฝรั่งของตนเองกับพวกเขาเมื่อพวกเขาไปตั้งแคมป์ในภาคใต้ยุโรปมีการใช้อาหารของปลอม และสนับสนุนรหัสประจำตัว หลักเพราะสิ่งที่เรากินและวิธีการเรากินได้เช่นลักษณะพื้นฐานของวัฒนธรรมของเรา เป็นลีห์ นิสัยการรับประทานอาหารคะแนนพฤติกรรม parochial ที่จะเรียนรู้ และผูกวัฒนธรรม:คาทอลิกบางหลีกเลี่ยงเนื้อสัตว์ยังคงเมื่อวันศุกร์ เป็นของเศร้า และมักกินปลาในวันนี้ ญี่ปุ่นชอบปลาดิบ จีนกินสุนัขและลิงMoslems และชาวยิวไม่กินหมู ฮินดูไม่กินเนื้อ รับประทานอาหารฝรั่งเศสกบ หอย ม้า และเนื้อดิบ อาหรับกินอูฐ camel เนื้อและเครื่องดื่มนม Aborigines กิน grubs โลก กรีกดื่มนมของแกะ แอฟริกันบางชนเผ่าดื่มเลือด Yanamamo อินเดียของอเมริกาใต้กินสด uncookedเหาและแมลงทอด(ลีห์ 2000:10)