In school, all his classmates boast

In school, all his classmates boasted about shopping with their parents to buy shoes, and whenever they show off their clothes and toys he had to stay hunched over his desk. While he had to worry about electricity bill, water bill, and rent whenever he came home.

Now Lee Hyun doesn’t have to worry too much about the problems with living expenses, and compared to others his age, he had a considerable amount of savings on his own.

Nevertheless since he was young compared to others he went through many different experiences.

To be a male friend with her, who has everything, was no simple matter.

Even if she wishes for it. It was best to avoid it.

Seo Yoon heart has always been distant.

The distance was not something that could be easily narrowed.

“My daughter, when she was young, she experienced a trauma and for a very long time she could not speak. Only recently, since she has been with you, has she started to speak again. But she still only speaks with you… Lee Hyun”

He heard many thing he didn’t know about Seo Yoon’s life from his father.

‘She really couldn’t speak...’

For 10 years she lived closed off inside a building from the world. Seo Yoon was in a pitiable state, her families that have been seeing her become unspeakably sad.

“To me you are a benefactor. So I have prepared a reward for you. I know this is not remuneration for all that you have done but take this and continue to be Seo Yoon’s best friend and I shall reward you again. Please continue to help heal my daughter’s wound. But beyond that, it would be difficult so I hope you understand.”

President Jeong Deuk Soo put a white envelope next to the teacup.

“I have heard that you have a lot of things to pay for so I have put money in it.”

Lee Hyun raised his head and made eye contact with President Jeong Deuk Soo after he looked at the envelope.

“I’m sorry I can not take this. The reason why Seo Yoon is able to talk is because of her own will. I have done nothing for her.”

“Its not a small amount….. it should help you in your current situation.”

“This is not because of my pride.”

Lee Hyun started thinking about this month expenses.

Living expenses and food cost, his younger sister’s insurance and savings.

Also his grandmother’s hospital bill that he needs to pay continually.

A chronic arthritis, and her treatment for cancer had decrease her vitality making her weak.

During the hospitalization and rehab for a few months, he had hang out with other elderly people.

His growth of his thoughts and speech he learned from sitting in the corner of the market talking with people.

Even though he could go home, there was a bit of treatment and ongoing management to do at the hospital so he stayed.

Every month the amount of money that needs to be paid was a lot, Lee Hyun continued to earn more money through Royal Road.

“Money….is really a precious things. I think that one does not need to stand up for his pride for money. It’s true that I need a lot of money for my family. However I can provide my family with the money that I have earned.”

If it was in Royal Road, he would have deliberately rejected. Just so he could extort much more money!

However in reality he did not want to receive such money. He could provide for his family with his own power. If it was for this reason, he could achieve anything.

The secretary standing next to President Jeong Deuk Soo began to talk.

“This is the money that the president is giving. Think of if as a token of gratitude for all the things that you have done till now.”


“I can not receive this because I think of Seo Yoon as a friend.”

“What?”

“I do not want to earn money by selling my friendship. As a friend, you are there to help when they go through difficult times and I also think that one should not expect anything in return.”

If he was to receive the money, it would have been an immense help to him.

He knew the suffering of being in debt for a long time. He did not want to feed his family by the money earned through selling his friendship.

Lee Hyun thought to himself.

‘The one thing I know is how to earn money.’

President Jeong Deuk Soo did not have any more advice.

“My belief in you, young man is strong. From now on please help Seo Yoon not to get hurt anymore.”

“I’ll try my best.”

After Lee Hyun finished his conversation, he got up from his seat. He followed the bodyguards out of the villa, and looked back at the impressive house owned by Seo Yoon’s father.

Seo Yoon’s father only presented him the money to clarify his motives.


Even though it was a meeting that left a bad taste, he was envious of the fact that she still had her parents.

Since the first time they met, his existence was ignored. Then he created the Freya’s Sculpture that resembled her, which the people were in awe of. She was a type of person with a redoubtable worth you only watch and protect from a distance.

‘Its must have been a single 10 million won. It’s a good thing that I have not taken it. From now on I’m going to commit myself to do more hunting and grinding to make up the money I just turned down.’

President Jeong Deuk Soo drank from his wine glass.

“The impression that I got from him was he is a good man. In order to heal Seo Yoon's heart, I can see that he is the best person to do it. Still to turn down 1 billion won …. was the report that he needed money wrong?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงเรียน เพื่อนร่วมชั้นของเขา boasted เกี่ยวกับช้อปปิ้งกับพ่อซื้อรองเท้า และเมื่อใดก็ตามจะแสดงเสื้อผ้าและของเล่นที่เขาพัก hunched โต๊ะของเขาของพวกเขา ในขณะที่เขากังวลเกี่ยวกับไฟฟ้า บิลน้ำ และเช่า เมื่อใดก็ตามเขามาบ้าน ตอนนี้ Lee Hyun ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายมากเกินไป และเมื่อเปรียบเทียบกับคนอื่นอายุของเขา เขายอดมากประหยัดในของเขาเอง อย่างไรก็ตาม มาตั้งแต่เด็ก เมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ที่เขาผ่านประสบการณ์ต่าง ๆ มากมาย มี เพื่อนชายกับเธอ ที่มี เป็นเรื่องไม่ง่าย ถ้าเธอปรารถนานั้น สุดที่จะหลีกเลี่ยงได้ หัวใจจินเกสท์ Seo ได้ไกลเสมอ ระยะทางไม่ใช่สิ่งที่ไม่ได้จำกัด"ลูกสาวของฉัน เมื่อตอนวัยเยาว์ เธอพบการบาดเจ็บและเป็นเวลานานมากที่ไม่สามารถพูด เฉพาะเมื่อเร็ว ๆ นี้ เนื่องจากเธอได้กับคุณ มีเธอเริ่มพูดอีกครั้ง แต่เธอยังคงเพียงแต่พูดกับคุณ... Lee Hyun"เขาได้ยินหลายสิ่งที่เขาไม่รู้เกี่ยวกับ Seo จินเกสท์ชีวิตจากพ่อของเขา'เธอจริง ๆ ไม่พูด...'10 ปี เธออาศัยปิดปิดภายในอาคารจากโลก จินเกสท์ Seo ในรัฐทุ่มเท ครอบครัวของเธอที่มีการมองเห็นเธอเป็น unspeakably เศร้าได้"ฉันคุณมีบุญคุณ ให้ ฉันได้เตรียมรางวัลสำหรับคุณ ฉันรู้ว่า นี้ไม่ได้ค่าตอบแทนทั้งหมดที่คุณได้ทำ แต่น้ำ และยังคง Seo จินเกสท์เพื่อน และฉันจะตอบคุณอีกครั้ง กรุณาจะช่วยรักษาบาดแผลของลูกสาวของฉัน แต่นอกเหนือจากนั้น มันจะยากดังนั้นฉันหวังว่า คุณเข้าใจ"ประธานจองดึกให้ใส่ซองจดหมายสีขาวติด teacup"ผมเคยได้ยินว่า คุณมีจำนวนมากของสิ่งที่ต้องจ่ายให้ผมได้ใส่เงินในนั้น"Lee Hyun ยกศีรษะของเขา และทำตากับประธานจองดึกดังนั้นหลังจากที่เขาดูที่ซองจดหมาย "ขอโทษฉันไม่ได้เรียนนี้ เหตุผลที่ทำไมจินเกสท์ Seo จะสามารถพูดเป็น เพราะตนเองจะ ผมทำอะไรเธอ" "ไม่น้อย... มันจะช่วยคุณในสถานการณ์ปัจจุบันของคุณ" "นี้ไม่ได้ เพราะความภาคภูมิใจของฉัน"Lee Hyun เริ่มคิดค่าใช้จ่ายในเดือนนี้ อาศัยค่าใช้จ่าย และต้นทุนอาหาร ของน้องอายุประกัน และประหยัด ยังของยายของเขาโรงพยาบาลเรียกเก็บเงินที่ต้องจ่ายอย่างต่อเนื่อง โรคไขข้ออักเสบเรื้อรัง และเธอรักษามะเร็งได้ลดพลังของเธอทำให้เธออ่อนแอ ระหว่างโรงพยาบาลและ rehab กี่เดือน เขามีหางออก ด้วยกันผู้สูงอายุ เขาเจริญเติบโตของความคิดและคำพูดของเขา ที่เขาเรียนรู้จากมุมของตลาดพูดคุยกับคน ถึงแม้ว่าเขาจะกลับบ้าน มีบิตของการรักษาและการจัดการอย่างต่อเนื่องจะทำที่โรงพยาบาลเพื่อให้เขาอยู่ ทุกเดือนเป็นจำนวนเงินที่ต้องชำระมาก Lee Hyun ต่อการได้รับเงินเพิ่มเติมผ่านถนนรอยัล"สวยจริง ๆ เป็นสิ่งล้ำค่า คิดว่า หนึ่งไม่จำเป็นต้องยืนภาคภูมิใจคุ้ม มันเป็นความจริงที่ฉันต้องการเงินจำนวนมากสำหรับครอบครัว อย่างไรก็ตาม ฉันจะให้ครอบครัว ด้วยเงินที่ฉันได้รับการ"ถ้าเป็นถนนรอยัล เขาจะจงใจปฏิเสธการ ดังนั้น เขาสามารถไถเงินมาก อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริง เขาไม่ต้องการรับเงินดังกล่าว เขาสามารถให้ครอบครัวกับอำนาจของตัวเอง ถ้าเป็นด้วยเหตุนี้ เขาสามารถบรรลุอะไร เลขานุการที่ยืนถัดประธานจองดึกจึงเริ่มพูดคุย"นี่คือเงินที่ให้ประธาน คิดว่า ถ้าเป็นโทเค็นของความกตัญญูสำหรับทุกสิ่งที่คุณทำจนถึงตอนนี้ " "ฉันไม่ได้นี้ผมคิดว่าของจินเกสท์ Seo เป็นเพื่อนกัน" "อะไร" "ฉันไม่ต้องการสร้างรายได้ โดยการขายของฉันมิตรภาพ เป็นเพื่อน คุณจะมีการช่วยเหลือเมื่อพวกเขาผ่านเวลาที่ยากลำบาก และผมยังคิดว่า ควรจะคาดหวังอะไรกลับ"ถ้าเขารับเงิน ก็จะได้รับการช่วยเหลืออันยิ่งใหญ่เขา เขารู้ว่าทุกข์ของการเป็นหนี้มาเป็นเวลานาน เขาไม่ได้ต้องเลี้ยงครอบครัว โดยเงินที่ได้รับผ่านการขายมิตรภาพของเขา Lee Hyun คิดว่า ตนเอง'สิ่งหนึ่งที่ฉันรู้คือ วิธีการสร้างรายได้'ประธานจองดึกจึงไม่มีคำแนะนำเพิ่มเติม"ฉันเชื่อในตัวคุณ หนุ่มได้แข็งแรง จากนี้โปรดช่วยจินเกสท์ Seo ไม่ให้ได้รับบาดเจ็บอีกต่อไป" "ฉันจะพยายามดีที่สุด"หลังจาก Lee Hyun เสร็จการสนทนาของเขา เขาได้ขึ้นจากที่นั่งของเขา เขาตามปืนจากวิลล่า และมองไปที่เจ้าพ่อ Seo จินเกสท์เฮาส์น่าประทับใจ พ่อของจินเกสท์ Seo เพียงนำเสนอเขาเงินชี้แจงเขาไม่สนคำครหา ถึงแม้ว่ามันเป็นการประชุมที่เหลือรสชาติดี เขาถูกอิจฉาความจริงที่ว่า เธอยังมีพ่อแม่ การดำรงอยู่ของเขาได้ถูกละเว้นตั้งแต่ครั้งแรกที่พวกเขาได้พบ เขาสร้างประติมากรรมของอย่างไร Freya ที่คล้ายกับเธอ ซึ่งคนอยู่ในความกลัว นั้น เธอถูกประเภทของคน redoubtable น่าคุณนาฬิกาเท่านั้น และป้องกันจากระยะไกล ' ความต้องได้รับชนะ 10 ล้านเดียว เป็นสิ่งที่ดีที่ผมได้นำ จากผมไปส่งเองต้องล่าสัตว์เพิ่มมากขึ้น และบดเพื่อให้เงินฉันเปิดลง 'ประธานจองดึกดังนั้นดื่มจากแก้วไวน์ของเขา"ความประทับใจที่ผมได้รับจากเขาได้เขาเป็นคนดี เพื่อที่จะรักษาหัวใจของจินเกสท์ Seo ฉันสามารถดูว่า เขาเป็นคนดีได้ ต้องเปิดลง 1 พันล้านวอน...มีรายงานว่า เขาต้องการเงินไม่ถูกต้องหรือไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในโรงเรียนทั้งหมดเพื่อนร่วมชั้นของเขาอวดเกี่ยวกับการช้อปปิ้งกับพ่อแม่ของพวกเขาที่จะซื้อรองเท้าและเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาอวดเสื้อผ้าและของเล่นของพวกเขาที่เขาจะต้องทำให้โค้งอยู่เหนือโต๊ะทำงานของเขา ในขณะที่เขามีความกังวลเกี่ยวกับค่าไฟฟ้าค่าน้ำและค่าเช่าเมื่อใดก็ตามที่เขามาที่บ้าน. ตอนนี้ลีฮยอนไม่ต้องกังวลมากเกินไปเกี่ยวกับปัญหาที่มีค่าใช้จ่ายในการดำรงชีวิตและเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ที่อายุของเขาเขามีจำนวนมากของ เงินฝากออมทรัพย์ของตัวเอง. อย่างไรก็ตามตั้งแต่เขายังเป็นเด็กเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ที่เขาเดินผ่านประสบการณ์ที่แตกต่างกัน. เพื่อให้เพื่อนชายที่อยู่กับเธอที่มีทุกอย่างไม่ได้เป็นเรื่องง่าย. แม้ว่าเธออยากให้มัน มันเป็นดีที่สุดที่จะหลีกเลี่ยงได้. Seo หัวใจยุนได้เสมอที่ห่างไกล. ระยะทางที่ไม่ได้บางสิ่งบางอย่างที่อาจจะลดลงได้อย่างง่ายดาย. "ลูกสาวของฉันเมื่อเธอยังเป็นเด็กเธอมีประสบการณ์การบาดเจ็บและเป็นเวลานานมากที่เธอไม่สามารถพูด เมื่อเร็ว ๆ นี้เพราะเธอได้รับกับคุณมีเธอเริ่มที่จะพูดอีกครั้ง แต่เธอก็ยังคงเป็นเพียงพูดกับคุณ ... ลีฮยอน " เขาได้ยินสิ่งที่หลายคนที่เขาไม่เคยรู้เกี่ยวกับชีวิตของ Seo Yoon จากพ่อของเขา. 'จริง ๆ แล้วเธอไม่สามารถพูด ... สำหรับ 10 ปีเธออาศัยอยู่ปิดภายในอาคารจาก โลก Seo Yoon อยู่ในสภาพที่น่าเวทนาครอบครัวของเธอที่ได้รับการเห็นเธอกลายเป็นเศร้าน่ะ. "ฉันคุณเป็นผู้มีพระคุณ ดังนั้นผมจึงได้เตรียมรางวัลสำหรับคุณ ฉันรู้ว่านี้ไม่ได้ค่าตอบแทนสำหรับทุกสิ่งที่คุณได้กระทำ แต่ใช้เวลานี้และยังคงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด Seo Yoon และฉันจะตอบแทนคุณอีกครั้ง กรุณายังคงช่วยสมานแผลลูกสาวของฉัน แต่นอกเหนือจากนั้นมันจะเป็นเรื่องยากดังนั้นผมหวังว่าคุณจะเข้าใจ. " ประธาน Jeong ดึกซูใส่ซองจดหมายสีขาวติดกับถ้วยน้ำชา. "ผมเคยได้ยินว่าคุณมีจำนวนมากของสิ่งที่จะจ่ายสำหรับดังนั้นผมจึงได้นำเงินในนั้น " ลีฮยอนยกศีรษะของเขาและทำให้สบตากับประธานาธิบดีซูจองดึกหลังจากที่เขามองไปที่ซองจดหมาย. "ฉันขอโทษฉันไม่สามารถใช้เวลานี้ เหตุผลที่ว่าทำไม Seo Yoon สามารถที่จะพูดคุยเป็นเพราะความประสงค์ของเธอเอง ฉันไม่ได้ทำอะไรให้เธอ. " "มันไม่เป็นจำนวนเงินที่เล็ก ๆ ... .. มันจะช่วยให้คุณอยู่ในสถานการณ์ปัจจุบันของคุณ." "นี้ไม่ได้เพราะของความภาคภูมิใจของฉัน." ลีฮยอนเริ่มคิดเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายในเดือนนี้. ค่าใช้จ่ายในการดำรงชีวิตและอาหาร ค่าใช้จ่ายที่น้องสาวของเขาประกันและเงินฝากออมทรัพย์. นอกจากนี้ยังมีการเรียกเก็บเงินของโรงพยาบาลคุณยายของเขาว่าเขาต้องการที่จะจ่ายเงินอย่างต่อเนื่อง. โรคข้ออักเสบเรื้อรังและการรักษาของเธอสำหรับโรคมะเร็งมีลดพลังของเธอทำให้อ่อนแอของเธอ. ในระหว่างการรักษาในโรงพยาบาลและการฟื้นฟูเพื่อไม่กี่เดือนเขามี ออกไปเที่ยวกับผู้สูงอายุอื่น ๆ . การเจริญเติบโตของเขาในความคิดและคำพูดของเขาที่เขาได้เรียนรู้จากการนั่งในมุมของตลาดการพูดคุยกับผู้คน. แม้ว่าเขาจะได้กลับบ้านไปมีบิตของการรักษาและการจัดการอย่างต่อเนื่องที่จะทำที่โรงพยาบาลเพื่อ เขาอยู่. ทุกเดือนจำนวนเงินที่จะต้องจ่ายเงินเป็นจำนวนมาก, ลีฮยอนยังคงได้รับเงินมากขึ้นผ่านถนนรอยัล. "เงิน ... จริงๆ .is สิ่งที่มีค่า ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องที่จะยืนขึ้นเพื่อความภาคภูมิใจของเขาสำหรับเงิน มันเป็นความจริงที่ฉันต้องการเงินจำนวนมากสำหรับครอบครัวของฉัน แต่ผมสามารถให้ครอบครัวของฉันด้วยเงินที่ผมได้รับ. " ถ้ามันเป็นในรอยัลโรเขาจะต้องปฏิเสธจงใจ เพียงเพื่อให้เขาสามารถรีดไถเงินอีกมากมาย! แต่ในความเป็นจริงเขาไม่ต้องการที่จะได้รับเงินดังกล่าว เขาจะให้ครอบครัวของเขาด้วยพลังของตัวเอง ถ้ามันเป็นเพราะเหตุนี้เขาจะบรรลุอะไร. เลขานุการยืนอยู่ถัดจากประธาน Jeong ดึกซูเริ่มที่จะพูดคุย. "นี่คือเงินที่ประธานจะให้ คิดว่าถ้าเป็นสัญลักษณ์ของความกตัญญูสำหรับทุกสิ่งที่คุณได้ทำมาจนถึงขณะนี้. " "ฉันไม่สามารถได้รับนี้เพราะผมคิดว่า Seo Yoon เป็นเพื่อน". "คืออะไร?" "ผมไม่ต้องการที่จะได้รับเงินโดย ขายมิตรภาพของฉัน ในฐานะที่เป็นเพื่อนคุณมีเพื่อช่วยให้พวกเขาไปเมื่อผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากและผมยังคิดว่าไม่ควรคาดหวังอะไรตอบแทน. " ถ้าเขาจะได้รับเงินก็จะได้รับความช่วยเหลืออันยิ่งใหญ่ให้กับเขา. เขารู้ว่า ความทุกข์ทรมานของการเป็นหนี้เป็นเวลานาน เขาไม่ได้ต้องการที่จะเลี้ยงครอบครัวของเขาโดยเงินที่ได้รับผ่านการขายมิตรภาพของเขา. ลีฮยอนคิดกับตัวเอง. 'สิ่งหนึ่งที่ฉันรู้ว่าเป็นวิธีการที่จะได้รับเงิน.' ประธาน Jeong ดึกซูไม่ได้มีคำแนะนำใด ๆ เพิ่มเติม. "ความเชื่อของฉัน ในเจ้าชายหนุ่มที่มีความแข็งแรง จากนี้ไปโปรดช่วย Seo Yoon ไม่ได้ที่จะได้รับบาดเจ็บอีกต่อไป. " "ฉันจะพยายามอย่างดีที่สุดของฉัน." หลังจากที่ลีฮยอนเสร็จสิ้นการสนทนาของเขาเขาลุกขึ้นจากที่นั่งของเขา เขาเดินตามบอดี้การ์ดออกจากวิลล่าและมองย้อนกลับไปที่บ้านที่น่าประทับใจเป็นเจ้าของโดยพ่อ Seo Yoon ของ. พ่อ Seo Yoon เพียงนำเสนอเงินให้เขาเพื่อชี้แจงแรงจูงใจของเขา. แม้ว่ามันจะเป็นประชุมที่เหลือรสชาติที่ไม่ดีเขาก็อิจฉา ความจริงที่ว่าเธอยังคงมีพ่อแม่ของเธอ. ตั้งแต่ครั้งแรกที่พวกเขาได้พบกับการดำรงอยู่ของเขาก็ไม่สนใจ จากนั้นเขาก็สร้างประติมากรรมของเฟรยาที่คล้ายกับเธอซึ่งคนที่อยู่ในความกลัวของ เธอเป็นประเภทของบุคคลที่มีความคุ้มค่าที่น่าเกรงขามคุณจะดูและปกป้องจากระยะไกล. 'มันต้องได้รับการเดียว₩ 10,000,000 มันเป็นสิ่งที่ดีที่ผมยังไม่ได้เอามัน จากนี้ไปผมจะกระทำตัวเองที่จะทำมากขึ้นและการล่าสัตว์บดเพื่อให้ได้เงินที่ฉันเพียงแค่หันมา. ' ประธาน Jeong ดึกซูดื่มจากแก้วไวน์ของเขา. "ความประทับใจที่ผมได้รับจากเขาคือเขาเป็นคนที่ดี คน เพื่อที่จะรักษาหัวใจ Seo Yoon ผมจะเห็นว่าเขาเป็นคนที่ดีที่สุดที่จะทำมัน ยังคงที่จะเปิดลง₩ 1000000000 ... เป็นรายงานที่เขาต้องการเงินผิดหรือเปล่า? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในโรงเรียน เพื่อนร่วมชั้นของเขาทั้งหมดคือเกี่ยวกับการช้อปปิ้งกับพ่อแม่ของพวกเขาที่จะซื้อรองเท้า และเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาแสดงเสื้อผ้าและของเล่นที่เขาต้องพัก hunched เหนือโต๊ะ ในขณะที่เขาต้องกังวลเกี่ยวกับค่าไฟฟ้า , ค่าน้ำ และ เช่า เมื่อใดก็ตามที่เขากลับบ้าน

ตอนนี้ลีฮยอนไม่ต้องกังวลมากเกินไปเกี่ยวกับปัญหาค่าครองชีพ และเมื่อเทียบกับคนอื่นที่อายุเท่าเขาเขามีจำนวนมากของการออมเอง

แต่ตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก เมื่อเทียบกับคนอื่น ๆเขาก็ผ่านประสบการณ์ที่แตกต่างกันมาก

เป็นเพื่อนชายของเธอกับใครได้ทุกอย่าง ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ

ถ้าเธอปรารถนามัน มันเป็นดีที่สุดที่จะหลีกเลี่ยงมัน

ซอยุนหัวใจได้เสมอ

ไกลไกล ไม่มีอะไรที่อาจจะง่ายคอด

" ลูกสาวของฉันเมื่อเธอยังเด็ก เธอมีประสบการณ์การบาดเจ็บและเป็นเวลานานมาก เธอพูดไม่ได้ เมื่อเร็ว ๆ นี้เท่านั้น เนื่องจากเธอได้ถูกกับเธอ เธอเริ่มพูดอีกครั้ง แต่เธอเพิ่งพูดกับคุณ . . . . . . . ลี ฮยอน "

เขาได้ยินหลายเรื่องที่เขาไม่รู้เรื่อง ซอ ยูน ชีวิตจากพ่อ

เธอเลยพูดไม่ได้ . . . '

10 ปีก็ปิดภายในอาคารจากโลกโซยูน อยู่ในสภาพน่าเวทนาของเธอ ครอบครัวที่ได้รับการเห็นเธอกลายเป็นอย่างพูดไม่ออก เศร้า

" ฉันคุณจะเป็นผู้มีพระคุณ ดังนั้นฉันจึงเตรียมรางวัลสำหรับคุณ ผมรู้ว่านี้ไม่ได้เป็นค่าตอบแทนที่คุณทำทั้งหมด แต่ใช้เวลานี้และยังคงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของซอ ยูน และผมจะตอบแทนคุณอีก ได้โปรดช่วยรักษาบาดแผลของลูกสาวของฉัน แต่นอกเหนือจากนั้นมันคงจะยาก ดังนั้นฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจ . . . "

ประธานจองด๊อกซูใส่ซองจดหมายสีขาวข้างๆถ้วยชา .

" ผมได้ยินว่า คุณมีหลายอย่างที่ต้องจ่ายเพื่อให้ฉันได้ใส่เงินในมัน . "

ลีฮยอนยกศีรษะและสบตากับท่านประธาน จองด๊อกซูหลังจากที่เขามองดูซองจดหมาย

" ขอโทษนะฉันไม่สามารถใช้เวลานี้เหตุผลที่ซอยุนจะพูดเพราะจะให้เธอเอง ฉันไม่ได้ทำอะไรให้เธอ "

" ไม่ . . . . . เป็นจำนวนเงินขนาดเล็ก มันจะช่วยคุณในสถานการณ์ปัจจุบันของคุณ . "

" นี่ไม่ใช่เพราะศักดิ์ศรี "

ลีฮยอนเริ่มคิดถึง

เดือนนี้ค่าใช้จ่าย ค่าครองชีพและต้นทุนอาหาร ออมทรัพย์ประกันและน้องสาวของเขา .

นอกจากนี้ ยายของเขาที่เขาต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลอย่างต่อเนื่อง

โรคข้ออักเสบเรื้อรัง และการรักษามะเร็งได้ ลดพลังของเธอทำให้เธออ่อนแอ

ในการรักษาและฟื้นฟูได้ไม่กี่เดือน เขาก็ออกไปเที่ยวกับผู้สูงอายุอื่น ๆ .

การเจริญเติบโตของความคิดและคำพูดที่เขาได้เรียนรู้จากนั่งในมุมของตลาดที่พูดกับคนของเขา . . . . . .