Replacement of FO with ALG signific

Replacement of FO with ALG significantly altered fillet fatty acid composition, primarily due to the high levels of SFA and DHA present in S. limacinum meal.
In general, the fatty acid composition of giant grouper fish fillets was reflective of dietary fatty acid composition as
found in diverse studies (Bell et al., 2001; Wonnacott et al., 2004; Mourente and Bell, 2006).
There was a decrease in EPA content with increasing FO replacement in the diets, however, fish fillets from the FM60 and FM20 treatments contained EPA above their dietary intake suggesting a selective retention for this fatty acid.
The content of DHA in fillets was nearly identical to dietary concentrations, indicating a direct incorporation of this fatty acid. This level of retention could be partially due to the high concentration of SFA in the experimental diets, which have been shown to result in more efficient tissue deposition of LC-PUFA in a number of species (Trushenski et al., 2013).
Similar results were found with Atlantic salmon fed diets containing Schizochytrium sp. as a complete replacement for FO (Miller et al., 2007) or when used as supplement in channel catfish diets (Li et al., 2009b).
DHA may be able to largely meet the n−3 LC-PUFA needs of many marine fish, while requirements for EPA may be minimal or met by retroconversion of DHA back into EPA (Wu et al., 2002).
For example, in malabar grouper (E. malabaricus) fed diets with high DHA:EPA ratio fish weight gain improved compared to fish fed diets with a lower ratio, indicating that DHA was superior to EPA in meeting the fish n−3 LC-PUFA requirements (Wuet al., 2002). In the evaluation of varying levels of DHA and EPA in soybean oil-based diets for juvenile cobia, it was found that requirements for n−3 LC-PUFA could generally be satisfied by DHA, while EPA appeared to only be required in trace amounts (Trushenski et al., 2012).
For giant grouper in the present study, fish fed diets with the highest DHA:EPA ratio (6.5 and 18.6 in the FM60 and FM20 treatments, respectively) exhibited the lowest growth.
This seems most likely to be the result of a dietary amino acid deficiency rather than a fatty acid deficiency.
The combined replacement of FM and FO in the experimental feedsmakes it difficult to determinewhether effects on fish growth and body compositionwere due to dietary protein or lipid substitution, or a combination of these factors.
However, both the FM60 andFM20 diets contained no FO, yet results indicate a significant decrease in growth only in fish fed the FM20 diet.
Therefore, it is assumed that FO replacementwas not amajor contributing factor leading to this decrease in growth performance.
Miller et al. (2007) found no differences in the digestibility of EPA, DHA or total n−3 PUFA in diets for Atlantic salmon which used Schizochytrium sp. as a complete replacement for FO

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แทนที่สำหรับกับ ALG มากเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบกรดไขมันของเนื้อ หลักเนื่องจากระดับสูงของ SFA และ DHA อยู่ใน S. limacinum ทั่วไป องค์ประกอบกรดไขมันของปลาหมอทะเลปลาแล่ถูกสะท้อนองค์ประกอบกรดไขมันอาหารเป็นพบในการศึกษาหลากหลาย (Bell et al. 2001 Wonnacott et al. 2004 Mourente และระฆัง 2006) มีการลดเนื้อหา EPA กับสำหรับทดแทนเพิ่มขึ้นในอาหาร อย่างไรก็ตาม ปลาแล่จาก FM60 และ FM20 บำบัด EPA ที่อยู่เหนือการบริโภคอาหารที่แนะนำเก็บข้อมูลเลือกสำหรับกรดไขมันนี้ เนื้อหาของ DHA ในแล่ได้เกือบเหมือนกับความเข้มข้นของอาหาร ระบุการรวมตัวกันโดยตรงของกรดไขมันนี้ เก็บข้อมูลระดับนี้อาจเป็นบางส่วนเนื่องจากความเข้มข้นสูงของ SFA ในทดลอง ซึ่งได้รับการแสดงที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นเนื้อเยื่อสะสมของ PUFA LC ในจำนวนสายพันธุ์ (Trushenski et al. 2013)พบผลลัพธ์ที่คล้ายกับปลาเลี้ยงอาหารที่ประกอบด้วยเอสพี Schizochytrium แทนสมบูรณ์สำหรับ (มิลเลอร์ et al. 2007) หรือ เมื่อใช้เป็นอาหารเสริมในอาหารปลากดอเมริกัน (Li et al. 2009b) ดีเอชเอสามารถส่วนใหญ่พบ n−3 LC PUFA ความต้องการของปลาทะเลหลาย ในขณะที่ความต้องการสำหรับ EPA อาจน้อย หรือเม็ท โดย retroconversion ของ DHA EPA (Wu et al. 2002) ไป ตัวอย่างเช่น ในหูกวาง ปลาเก๋า (E. malabaricus) เลี้ยงอาหารกับ DHA:EPA สูงอัตราส่วนปลาน้ำหนักดีขึ้นเมื่อเทียบกับปลาที่เลี้ยงอาหาร ด้วยอัตราต่ำ ระบุว่า ดีเอชเอได้เหนือกว่า EPA ในข้อกำหนดของ LC PUFA n−3 ปลา (Wuet al. 2002) ในการประเมินผลของอาหารน้ำมันถั่วเหลืองสำหรับปลาช่อนทะเลวัยแตกต่างระดับของ DHA และ EPA พบว่า ข้อกำหนดสำหรับ n−3 LC-PUFA อาจจะพอใจ โดย DHA ขณะ EPA ปรากฏเฉพาะ จำเป็นในการติดตามจำนวน (Trushenski et al. 2012) โดยทั่วไป สำหรับศึกษาปลาหมอทะเล ปลาเลี้ยงอาหารกับ DHA:EPA อัตราสูงสุด (6.5 และ 18.6 รักษา FM60 และ FM20 ตามลำดับ) จัดแสดงการเจริญเติบโตต่ำ นี้ดูเหมือนว่าน่าจะเป็นผลของการขาดธาตุอาหารกรดอะมิโนมากกว่าขาดกรดไขมัน แทนรวม FM และสำหรับ ใน feedsmakes ทดลองมันยาก determinewhether ผลบน compositionwere ร่างกายและการเจริญเติบโตของปลาเนื่องจากอาหารโปรตีนหรือไขมันทดแทน หรือการรวมกันของปัจจัยเหล่านี้อย่างไรก็ตาม ทั้งสำหรับไม่ประกอบด้วยอาหาร andFM20 FM60 ได้ผลบ่งชี้ว่า การลดลงอย่างมากในการเจริญเติบโตในปลาเลี้ยงอาหาร FM20ดังนั้น มันจะสันนิษฐานว่า replacementwas สำหรับ amajor ไม่ปัจจัยที่นำไปสู่การลดลงของประสิทธิภาพการเจริญเติบโต มิลเลอร์ et al. (2007) พบไม่มีความแตกต่างใน digestibility EPA, DHA หรือรวม n−3 PUFA ในอาหารสำหรับปลาที่ใช้เอสพี Schizochytrium แทนสมบูรณ์สำหรับสำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เปลี่ยน FO กับ ALG อย่างมีนัยสำคัญการเปลี่ยนแปลงเนื้อองค์ประกอบของกรดไขมันหลักเนื่องจากการระดับสูงของ SFA และ DHA ในปัจจุบันเอสอาหาร limacinum.
โดยทั่วไปองค์ประกอบของกรดไขมันของเนื้อปลาปลาหมอทะเลเป็นการสะท้อนแสงขององค์ประกอบของกรดไขมันเป็น
พบ ในการศึกษาความหลากหลาย (เบลล์ et al, 2001;. Wonnacott et al, 2004;. Mourente และเบลล์ 2006).
มีการลดลงในเนื้อหาของ EPA เพิ่มขึ้นทดแทน FO ในอาหาร แต่เนื้อปลาจาก FM60 และ FM20 การรักษาคือ มี EPA ข้างต้นการบริโภคอาหารของพวกเขาแนะนำการเก็บรักษาเลือกสำหรับกรดไขมันนี้.
เนื้อหาของ DHA ในเนื้อเกือบจะเหมือนกับความเข้มข้นของอาหารที่แสดงให้เห็นการรวมตัวกันโดยตรงของกรดไขมันนี้ ระดับของการเก็บรักษานี้อาจจะมีบางส่วนเนื่องจากความเข้มข้นสูงของ SFA ในอาหารทดลองซึ่งได้รับการแสดงที่จะทำให้เกิดการสะสมของเนื้อเยื่อที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นของ LC-PUFA ในจำนวนของสปีชีส์ (Trushenski et al., 2013).
ผลที่คล้ายกัน ถูกพบกับปลาแซลมอนแอตแลนติกอาหารที่มี Schizochytrium SP ทดแทนที่สมบูรณ์แบบสำหรับ FO (มิลเลอร์ et al., 2007) หรือเมื่อใช้เป็นอาหารเสริมในอาหารปลาดุก Channel (Li et al., 2009b).
DHA อาจจะสามารถส่วนใหญ่ตอบสนองความ n-3 ความต้องการของ LC-PUFA ของหลายทางทะเล ปลาในขณะที่ความต้องการสำหรับ EPA อาจจะน้อยหรือพบโดย retroconversion ของ DHA กลับเข้ามาใน EPA (Wu et al, 2002)..
ยกตัวอย่างเช่นในปลากะรังหูกวาง (อี malabaricus) รับอาหารที่มี DHA สูง: EPA การเพิ่มของน้ำหนักปลาอัตราส่วนที่ดีขึ้น เมื่อเทียบกับอาหารปลาที่เลี้ยงด้วยอัตราส่วนที่ลดลงแสดงให้เห็นว่าดีเอชเอดีกว่า EPA ในการประชุมปลา n-3 ต้องการ LC-PUFA (Wuet al., 2002) ในการประเมินผลของการเปลี่ยนแปลงระดับของ DHA และ EPA ในอาหารที่ใช้น้ำมันถั่วเหลืองปลาช่อนทะเลมันก็พบว่าข้อกำหนดสำหรับ n-3 LC-PUFA สามารถโดยทั่วไปจะมีความพึงพอใจโดยดีเอชเอในขณะที่ EPA ปรากฏเพียงจะต้องใช้ในการติดตามปริมาณ ( . Trushenski et al, 2012).
สำหรับปลาหมอทะเลในการศึกษาปัจจุบันปลาที่ได้รับอาหารที่มี DHA สูงสุด:. อัตราส่วน EPA (6.5 และ 18.6 ใน FM60 และ FM20 การรักษาตามลำดับ) แสดงการเจริญเติบโตต่ำสุด
นี้ดูเหมือนว่าส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะเป็น ผลมาจากการขาดกรดอะมิโนอาหารมากกว่าการขาดกรดไขมันที่.
เปลี่ยนรวมของ FM และ FO ใน feedsmakes ทดลองมันยากที่จะ determinewhether ผลกระทบต่อการเจริญเติบโตของปลาและ compositionwere ร่างกายเนื่องจากโปรตีนหรือไขมันทดแทนหรือการรวมกันของเหล่านี้ ปัจจัย.
อย่างไรก็ตามทั้งอาหาร FM60 andFM20 มีไม่มี FO แต่ผลการวิจัยพบการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการเจริญเติบโตเฉพาะในปลาที่เลี้ยงด้วยอาหาร FM20.
ดังนั้นจึงสันนิษฐานว่า FO replacementwas ไม่ amajor ปัจจัยที่นำไปสู่การลดลงในการเจริญเติบโต.
มิลเลอร์ et al, (2007) พบว่าไม่มีความแตกต่างในการย่อยได้ของ EPA, DHA หรือทั้งหมด n-3 PUFA ในอาหารสำหรับปลาแซลมอนแอตแลนติกซึ่งใช้ Schizochytrium SP ทดแทนที่สมบูรณ์แบบสำหรับ FO

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแทนที่ของ FO กับ ALG เปลี่ยนแปลงอย่างมากปลากรดไขมัน เป็นหลักเนื่องจากระดับสูงของ SFA และ DHA ที่มีอยู่ในสหรัฐอเมริกา limacinum มื้อทั่วไป และองค์ประกอบของกรดไขมันในเนื้อปลาเป็นปลาเก๋ายักษ์สะท้อนของการบริโภคกรดไขมันเป็นพบได้ในหลากหลายศาสตร์ ( ระฆัง et al . , 2001 ; wonnacott et al . , 2004 ; mourente และระฆัง , 2006 )มีการลดลงใน EPA เนื้อหาเพิ่มในอาหารเพื่อทดแทน อย่างไรก็ตาม เนื้อปลาจาก fm60 fm20 EPA และการรักษาที่มีอยู่ข้างต้น การบริโภคอาหารของพวกเขาแนะนำการเลือกกรดไขมันนี้เนื้อหาของกรดไขมันในปลาก็เกือบเหมือนกันปริมาณใยอาหารซึ่งประสานโดยตรงของกรดไขมันนี้ ระดับของการเก็บรักษานี้อาจเป็นเพียงบางส่วนเนื่องจากมีความเข้มข้นสูงของ SFA ในอาหารทดลอง ซึ่งได้ถูกแสดงผลในการสะสมของเนื้อเยื่อที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นของ lc-pufa ในหลายสปีชีส์ ( trushenski et al . , 2013 )ซึ่งการเจอกับปลาแซลมอนแอตแลนติกอาหารที่มี schizochytrium sp . เป็นเปลี่ยนสมบูรณ์สำหรับโฟ ( มิลเลอร์ et al . , 2007 ) หรือเมื่อใช้เป็นอาหารเสริมในอาหารปลากดอเมริกัน ( Li et al . , 2009b )DHA อาจไปตรงกับ N − 3 lc-pufa ความต้องการของปลาทะเลมากมาย ในขณะที่ความต้องการสำหรับ EPA อาจจะน้อยที่สุด หรือเจอกันโดย retroconversion ของ DHA EPA กลับเข้าไป ( Wu et al . , 2002 )ตัวอย่างเช่น ในปลากะรังลายจุด ( malabaricus ) อาหารที่มี DHA สูง : อัตราส่วนของ EPA น้ำหนักปลาได้รับการปรับปรุงเมื่อเทียบกับปลาที่เลี้ยงด้วยอาหารที่มีอัตราส่วนลดลง แสดงให้เห็นว่า DHA EPA ในการประชุมได้ดีกว่าปลา n − 3 lc-pufa ความต้องการ ( wuet al . , 2002 ) ในการประเมินการเปลี่ยนแปลงระดับของ DHA และ EPA ในถั่วเหลืองอาหารที่มีน้ำมันส่วนเกินของเด็กและเยาวชน พบว่า ความต้องการสำหรับ n − 3 lc-pufa โดยทั่วไปพอใจโดย EPA DHA ในขณะที่ปรากฏเท่านั้น จะเป็นร่องรอย ( trushenski et al . , 2012 )ยักษ์ปลากะรังในการศึกษาปลาที่เลี้ยงด้วยอาหารที่มี DHA สูงสุด : อัตราส่วนของ EPA ( 6.5 และผลกระทบในการรักษาและ fm60 fm20 ตามลำดับ ) มีการเติบโตที่ถูกที่สุดนี้ดูเหมือนว่าส่วนใหญ่เป็น ผลของการขาดกรดอะมิโนอาหารมากกว่าการขาดกรดไขมันรวมการแทนที่ของ FM และสำหรับใน feedsmakes ทดลองยากถึงการให้ผลต่อการเจริญเติบโตของปลา และร่างกาย compositionwere เนื่องจากโปรตีนหรือไขมันทดแทน หรือการรวมกันของปัจจัยเหล่านี้อย่างไรก็ตาม ทั้ง fm60 andfm20 อาหารที่มีอยู่ไม่มีสมนา แต่การลดลงที่สำคัญในการเจริญเติบโตเฉพาะในปลาที่ได้รับอาหาร fm20 .จึงสันนิษฐานว่า โฟ replacementwas ไม่ดังนั้นปัจจัยที่นำไปสู่ การลดลงในประสิทธิภาพการเจริญเติบโตมิลเลอร์ et al . ( 2007 ) พบว่าไม่มีความแตกต่างในการย่อยได้ของ EPA , DHA หรือ Total N − 3 PUFA ในสูตรสำหรับปลาแซลมอนแอตแลนติกซึ่งใช้ schizochytrium sp . เป็นเปลี่ยนสมบูรณ์สำหรับ .